มาแล้วๆตอน24
ก่อนจะอ่านกันผมอยากให้ฟังเพลงสักเพลงก่อนซึ่งผมใช้ฟังตอนแต่งและก็พอดีว่ามันเข้ากับสถานะการดีด้วย
จิ้มเลย
ก่อนจากก็แถมซะหน่อยคนต่อไปในฮาเร็ม
และ
ก่อนจะอ่านกันผมอยากให้ฟังเพลงสักเพลงก่อนซึ่งผมใช้ฟังตอนแต่งและก็พอดีว่ามันเข้ากับสถานะการดีด้วย
จิ้มเลย
Chapter 24: Land of the Sun
ขณะที่ผมกำลังนั่งมองพระจันทร์อยู่บนเสากระโดงเรือกัปตันก็ปีนขึ้นมานั่งข้างๆผม
“เกิดอะไรขึ้นเหรอเจ้าหนู”
“ผม...ผมโดนเมียโกรธเข้าแล้วสิครับลุง”
“เมียเจ้าเหรอ แล้ว...คนไหนละเจ้ามีตั้งหลายคน”
“แมนทิสนะครับตอนนี้เธอดูจะเกลียดผมแล้วละ”
“แล้วเจ้าไปทำอะไรให้นางเกลียดละ”
“ก็ลุงก็รู้แล้วใช่มั๊ยที่จู่ๆผมก็หายไปนะ”
“ใช่ข้ารู้สิตอนนั้นนะแตกตื่นกันใหญ่เลย”
“เพราะว่าผมหายไปทั้งๆที่ผมสัญญากับเธอไว้ว่าผมจะไม่ทิ้งเธอให้อยู่คนเดียวอีกผมนี้มันไม่ได้เรื่องจริงๆแค่คำสัญญาง่ายๆยังรักษาไว้ไม่ได้”
“เจ้าไม่ต้องเศร้าไปหรอกทุกๆคนนะพลาดกันได้ทั้งนั้นข้าเองก็เคยพลาดแต่มันเป็นความผิดพลาดที่ทำให้ข้าต้องเสียใจไปตลอดชีวิต”
“เกิดอะไรขึ้นเหรอลุง”
แล้วกัปตันก็นิ่งเงียบไป
“เอ่อ...ถ้าลุงไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรหรอกครับ”
“อืม...ข้าก็แค่อยากจะบอกเจ้าว่าพยายามเข้าละกันนะ”
แล้วกัปตันก็ลงไป
: 5 วันต่อมา:
ห้าวันห้าวันที่ผมพยายามที่จะขอคืนดีกับทริชแต่ก็ไม่ได้ผลเธอไม่ยอมพูดกับผมเลยแม้แต่สบตาก็ยังทำไม่ได้เลยในขณะที่ผมกำลังเครียดสุดทั้งเรื่องทริชบวกกับอาการเมาเรือข่าวดีก็มาถึง
เราได้มาถึงซิปังกุแล้วพอเรือเข้าเทียบท่าผมก็รีบวิ่งลงไปอ้วกอย่างรวดเร็วแล้วทุกคนก็ลงมากันครบจึงได้เดินทางเข้าไปในเมืองตอนนี้จุดหมายของการมายังดินแดนนี้ของผมได้เปลี่ยนแปลงไปนิดหน่อยจากที่ผมจะมาล่าไอ้กาเร็นได้กลายเป็นการเสวงหาพลังเพื่อใช้ฆ่าไอ้กาเร็นแทน
ผมได้ยินจากลิซาร์ตแมนที่นั่งเรือมาด้วยกันว่าดินแดนแห่งนี้มีคนที่แข็งแกร่งอยู่มากมายจึงเป็นสถานที่ที่เหมาะกับการฝึกเอามากๆแต่ก่อนอื่นผมต้องหาอะไรกินก่อนเพราะผมอ้วกออกมาหมดไส้หมดพุงแล้ว
ผมเดินไปตามถนนเพื่อหาอะไรกินแล้วก็ได้เห็นว่าดินแดนนี้เป็นที่ๆดีจริงๆพวกมอนสเตอร์ได้รับการต้อนรับจากพวกชาวบ้านอย่างอบอุ่นแล้วก็มีมอนสเตอร์กำลังซื้อขายและพูดคุยกับพวกชาวบ้านอย่างเป็นมิตรแถมยังมีชาวบ้านบางคนที่มีเมียเป็นมอนสเตอร์ด้วย
ขณะที่ผมกำลังเดินชมเมืองแล้วก็หาของกินอยู่นั้นผมก็ได้ยินเสียงเอะอะมาจากข้างหลังพอหันไปดูก็เห็นก็แมวที่คาบปลาย่างอยู่กำลังวิ่งหนีชายคนนึง
“หยุดนะ!! เจ้าแมวบ้า!!เอาปลาข้าคืนมา!!”ชายคนนั้นตะโกน
ดูท่าแมวตัวนั้นคงจะไปขโมยปลาของพ่อค้ามาพอเจ้าแมววิ่งเข้ามาใกล้ผมก็คว้าตัวมันเอาไว้แล้วก็ยกขึ้นมาอุ้มแต่ว่าแมวนั้นก็พยายามดิ้น
“นี่อยู่นิ่งๆสิเดี๋ยวชั้นจะช่วยเอง”ผมพูดกับแมวนั้นซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าพูดไปทำไมแต่ว่ามันดันได้ผลเจ้าแมวสงบลงแล้วพ่อค้าก็วิ่งมา
“นั้นแมวของเจ้าเหรอ”
“ครับใช่ แมวผมเอง”
“รู้มั๊ยแมวของเจ้าเพิ่งจะขโมยปลาของข้ามานะ”
“โอ้...ผมตอบขอโทษด้วยจริงๆนะครับ แต่ไหนๆคุณก็มาแล้วผมอยากจะขอซื้อปลาย่างสักห้าตัวจะได้มั๊ย”
“เอ่อ...ได้ๆแต่เจ้าต้องจ่ายเพิ่มสำหรับตัวที่แมวเจ้ากำลังคาบอยู่ด้วยละ”
“ครับๆ ได้ครับแล้วทั้งหมดเท่าไหร่เหรอ”
“หกเหรียญ”
ผมล้วงเงินในกระเป๋ามาจ่ายให้พ่อค้าแล้วก็รับปลาย่างมาผมเดินเข้ามาในตรอกเล็กแล้วก็ปล่อยเจ้าแมวนั้นลงแล้วก็ลูบหัวมัน
“เอาละ ไปได้แล้วนะเจ้าเหมียวที่หลังอย่าเที่ยวไปขโมยของใครอีกละถ้าหิวละก็มาหาชั้นได้ทุกเมื่อเลยนะ”ผมวางปลาย่างให้เจ้าแมวนั้นตัวนึงแล้วเจ้าแมวเข้ามาคลอเคลียที่ขาผมจากนั้นก็คาบปลาเดินหายไป
ผมเดินไปกินปลาย่างไปจนอิ่มแล้วก็เย็นพอดีผมจึงหาที่พักผมเดินเข้าไปในโรงเตี๊ยมแล้วก็ขอเช่าห้องพักโดยที่นาซัสกับฮานะนอนกับผมส่วนทริชกับมินนะแยกไปคนละห้องพอเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันไปที่ห้องของตนเอง
ผมเข้ามาถึงห้องก็ทิ้งตัวลงนอนทันทีเพราะว่าวันนี้เหนื่อยมากๆทั้งการเดินทางทั้งเร่องทริชที่ยังไม่เคลียรแล้วก็เรื่องการฝึกอีกแต่ตอนนี้สิ่งที่ผมเป็นห่วงมากที่สุดก็คือเรื่องทริชนี่แหละเรามองหน้ากันไม่ติดมาหลายวันแล้วตลอดห้าวันที่ผ่านมาผมพยายามขอคืนดีด้วยแต่ก็ไม่ได้ผลเธอยังโกรธผมอยู่เหมือนเดิม
ถึงแม้คืนนี้ผมจะเริ่มท้อแต่ผมก็ยังคงไม่ถอดใจง่ายๆหรอกผมเดินตรงไปที่ห้องของเธอแล้วก็เคาะประตู
“ทริช ทริชเธออยู่รึเปล่าถ้าเธออยู่ละก็ได้โปรดฟังผมนะผมขอโทษที่จู่ๆผมหายไป แต่ที่ผมไปก็เพราะผมมีเรื่องสำคัญที่จะต้องไปทำมันมีชายคนนึงที่ผมจะต้องไปช่วยเขาเป็นผู้ที่มีอุดมการณ์เดียวกับผมคืออยากให้มนุษย์กับมอนสเตอร์ได้อยู่ร่วมกันเขาโดนพวกทหารจับไปผมเลยจำเป็นจะต้อง...”
“ไปซะ คำพูดพวกนั้นไม่ใช่คำที่ข้าอยากจะได้ยิน”
และอีกครั้งที่ไม่ได้ผลเธอไม่ให้ผมพูดจนจบด้วยซ้ำผมเลยต้องเดินหง่อยๆลงมาที่ด้านนอกซึ่งตอนนี้ก็ค่ำแล้วผมเดินตรงเข้าไปในร้านเหล้าแล้วก็สั่งเหล้ามาซดย่อมใจไปสองสามขวด
“สภาพไม่ต่างจากหมาเลยนะเจ้านะ”
ไอ้คนที่นั่งอยู่ข้างผมมันพูดขึ้นมา
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแกวะ นั่งเงียบๆไม่เป็นรึไง”
“หึๆๆ อาการแบบนี้ข้าว่าเจ้าคงจะโดนเมียไล่ออกจากบ้านมาละสิ”
อ่าวไอ้นี่...วอนตายซะแล้วแกดันมาพูดแทงใจดำผมซะได้ตอนนี้ผมกำลังเมาได้ที่เลยออกอาการพาลหาเรื่องคนเล่นผมเลยเดินตรงไปหามันแล้วก็กระชากคอเสื้อมันขึ้น
“เฮ้ย!! นี่แกจะทำอะไร!! แกรู้มั๊ยว่าชั้นเป็นใคร!!”
“ขนาดเมิงยังไม่รู้แล้วกุจะไปรู้ได้ยังไง”
แล้วผมก็ชกมันแต่ว่าหมัดไม่ทันจะกระทบปากหมาๆของมันก็ถูกใครบางคนจับเอาไว้
“จู่ๆไปชกคนอื่นแบบนี้มันไม่ดีเลยนะครับ”
พอผมหันไปคนที่ผมเห็นก็คือ
“คุณจิ้งจอก”
พูดเสร็จผมก็เมาหลับไป...
Chapter24: END
ตอนหน้าแผนคืนดีของคุณจิ้งจอก
ไว้เจอกันเน้อ
ก่อนจากก็แถมซะหน่อยคนต่อไปในฮาเร็ม
และ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย DarkSlayer เมื่อ 2012-8-15 00:38
[Gray Wolf Legend] Chapter-24
