อ๊าก~~~เครียด~~~โครงงานที่จารสั่งยังไม่เสร็จเลย(แต่ดันแต่งนิยายเสร็จซะงั้น)
เอาเพลงไปฟังเล่นก่อนนะครับ
แปะลิ้งละกันเพราะแปะวีดิโอไม่ได้
จิ้มๆ
เอาเพลงไปฟังเล่นก่อนนะครับ
แปะลิ้งละกันเพราะแปะวีดิโอไม่ได้
จิ้มๆ
Chapter 25: Festival of Love Lust
ต้องขอบคุณคุณจิ้งจอกที่ทำให้ผมได้คืนดีกับทริชในที่ผมนี่มันโคตรโง่เลยจริงๆคำพูดที่
ทริชอยากได้ยินที่สุดนั้นไม่ใช่คำขออภัยแต่มันเป็นคำง่ายที่ผมได้มองข้ามมันไปนั้นคือ
“ชั้นรักเธอ”
คำพูดคำเดียวนี้ทำให้ทริชยิ้มให้กับผมอีกครั้งแต่ทำไมผมถึงได้รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวแปลกๆทำไมคืนนี้ทริชถึงได้ดูสวยขึ้นกว่าทุกทีทำไมจู่ๆผมถึงได้อยาก*censor*กับเธอละ
และผมก็ได้คำตอบเมื่อผมหันไปดูที่โต๊ะสิ่งที่วางอยู่คือขวดน้ำหอมแปลกๆตั้งอยู่บนโต๊ะเอาแล้วไงละคุณจิ้งจอกเอามาวางไว้ตอนไหนฟะเนี่ยพอรู้ตัวอีกที่ผมก็ถอดเสื้อผ้าไปเรียบร้อยแล้วคืนนั้นผมก็เลย*censor*กับทริชทั้งคืน
รุ่งเช้าผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับเอวที่ชาสนิทพอหันไปข้างๆก็เห็นทริชนอนหนุนแขมผมอยู่ถึงผมจะเคยพูดไปแล้วแต่ผมก็จะพูดอีกว่าใบหน้าของทริชตอนหลับมันช่างงดงามหาที่ติไม่ได้แต่ว่าตอนนี้ผมรู้สึกง่วงขึ้นมาอีกรอบเลยนอนต่อ
ผมตื่นมาอีกรอบตอนเที่ยงและตอนนี้ผมก็ลุกไหวเลยลงไปแช่น้ำร้อนด้านล่างพอเสร็จแล้วผมก็ขึ้นไปที่ห้องเพื่อจะนอนอีกรอบระหว่างเดินอยู่ผมก็ได้ยินเสียงบางอย่างแตกมาจากทางห้องของผมจึงรีบวิ่งไปดูพอเข้าไปด้านในผมก็โดนมินนะจับผมกดกับพื้นท่าทางเธอเหมือนฮานะตอนอยู่ที่เกาะเลย
“ฟุก...ฟุก...ฟุก...ฟุก...”เธอพร่ำพูดชื่อผมขณะที่กำลังถอดเสื้อผ้าอยู่ผมหันมองรอบก็เห็นขวดน้ำหอมตกแตกอยู่มินนะคงจะโดนฤทธิ์ของมันเข้าไปทำให้เป็นแบบนี้
“มินนะ หยุดนะนี่ไม่ใช่เธอ เธอโดนฤทธิ์ของน้ำหอมนั้นเข้าไปเธอต้องควบคุ...มินนะ...เธอช่างน่ารักจริงๆ”ตอนนี้ผมก็โดนฤทธิ์ของน้ำหอมนั้นไปด้วยอีกคนทำในผมเริ่มโต้กลับบ้าง
และแล้วในที่สุดผมกับมินนะก็*censor*กันจนได้พอผมได้สติก็เริ่มบ่น
“เอาอีกจนได้สินะ คุณจิ้งจอกนะคุณจิ้งจอกอย่าให้เจอละกันพ่อจะด่าให้หูชาเลย”
ผมหันไปหามินนะก็เห็นเธอนั่งเงียบอยู่ข้างๆ
“เจ้าบ้า...เจ้าบ้า...เจ้าบ้า...เจ้าบ้า...”
“เอ่อ...มินนะ”
“อะไร!!”เธอหันมาทำหน้าโหดใส่ผม
“เธอ...เข้ามาทำอะไรในห้องผมเหรอ”
“เอ่อ...ข้า...คือ...อ๋อ!ใช่แล้วข้าจะมาบอกว่าตอนนี้นาซัสไม่สบายอยู่เลยจะให้เจ้าไปดูนางซะหน่อยแล้วก็...”
“แล้วก็...อะไรเหรอ”
“เอ่อ..ไม่มีอะไร”
“งั้นเดี๋ยวผมไปก่อนละ”
ผมรีบใส่เสื้อผ้าแล้วรีบออกไปแต่ไม่ทันได้ออกมินนะก็เรียกผม
“เดี๋ยวก่อน!!”
“หืม...มีอะไร”
“คือ...ข้าจะ...จะมาชวนเจ้าไปเที่ยวงานเทศกาลคืนนี้ซะหน่อยนะ”
ผมทำหน้าแบบงงๆ
“ข้าก็ไม่ได้อยากไปกับเจ้าหรอกนะ แต่คนอื่นเค้าไม่ว่างกันหมดฮานะก็ต้องอยู่ดูแลนาซัสส่วนทริชก็ไม่ยอมไปด้วยนะสิ”
“เอ่อ...งั้นก็ได้ ผมไปด้วยก็ได้”
“จริงๆนะ”
“จริงๆนะ”
“อืม...แต่ว่าตอนนี้ผมขอตัวไปดูนาซัสก่อนละ”
ผมเดินออกมาแล้วก็ตรงไปหานาซัสที่ห้องของฮานะพอเดินเข้าไปก็เห็นฮานะกำลังนั่งเฝ้านาซัสอยู่เลยเข้าไปดู
“ไงนาซัสเป็นยังไงบ้าง เป็นอะไรมากรึเปล่า”
“ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะท่านฟุกข้าแค่ไม่ค่อยจะชินกับอากาศที่นี่เท่านั้นเอง”
“อืม...ถ้าเป็นแบบนั้นผมก็ค่อยโล่งใจไปหน่อยนึงขอบคุณมากนะฮานะที่ช่วยดูแลนาซัสนะ”
“ไม่เป็นไรมันเป็นสิ่งที่ข้าควรทำอยู่แล้ว”
พอดูอาการของนาซัสเสร็จผมก็ออกมาเดินเที่ยวข้างนอกแล้วก็หาอะไรกินจากนั้นก็ไปชกกับพวกนักเลงที่กำลังรีดตังคนในตรอกเสร็จแล้วผมก็เดินเที่ยวต่อจนกระทั่งฟ้ามืดผมก็เดินกลับมาที่โรงแรมแล้วก็เห็นมินนะยืนรออยู่
ผมเดินกลับไปเห็นมินนะในชุดกิโมโนซึ่งเป็นอะไรที่งดงามมากจนผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่ายัยผู้หญิงปากแข็งนั่นจะน่ารักได้ขนาดนี้
“เจ้ามาช้า เจ้ารู้มั๊ยข้าต้องรออยู่นานแค่ไหน”
“เอ่อ...คุณเป็นใครเหรอครับ”
“ข้ามินนะไงเจ้าบ้า!!”มินนะเริ่มโวยวายไม่ว่าจะน่ารักแค่ไหนก็ยังเป็นยัยจอมโวยวายเหมือนเดิม
“ครับๆผมรู้แล้ว ผมแค่ล้อเล่นหนุกๆนะ โทษทีๆ”
“แล้ว...ข้าดูเป็นยังไงบ้าง”มินนะถามผมแบบอายๆใบหน้าเธอตอนนี้ทำให้ผมถึงกับติดสตั้นเลย
“จองอะไรของเจ้านะ!!”
“โอ๊ะ! เอ่อ...ดูดีมากเลยละ ชุดนี่เหมาะกับเธอมากเลยนะ”
“จะ...จะ...จริงเหรอ”
“จริงสิ เออแล้วเธอไปได้มาจากไหนเหรอ”
“คุณลุงเจ้าของโรงแรมให้มานะชุดนี่เคยเป็นของเมียแกมาก่อน”
“เออ แล้วนี้งานที่ว่าจัดอยู่ไหนเหรอ”
“ตามข้ามาเลย”มินนะจับมือผมแล้วพาลากไปที่ศาลเจ้านอกหมู่บ้านที่กำลังจัดงานเทศกาลบางอย่างอยู่จริงๆ
พอเดินเข้าไปด้านในมันก็เหมือนงานวัดที่ผมเคยเที่ยวตอนเด็กๆนั้นแหละแต่ว่าดูมินนะจะตื่นเต้นมากเธอลากผมไปซะทั่วเลยเดินไปสักพักก็มาสะดุดกับเกมจับปลาทอง
“นี่ๆขอข้าเล่นหน่อยได้มั๊ย”มินนะหันมาขอผม
“อืมๆก็ได้ๆ อ่ะเอาเงินนี่ไป”ผมควักเงินให้กับมินนะไปเล่นยัยนั่นเล่นได้ห่วยบรมเลยเล่นสี่รอบจับไม่ได้สักตัวพอยืนดูอยู่สักพักผมก็เริ่มของขึ้น
“ถอยๆ เดี๋ยวชั้นจะโชว์เทพให้ดู”
“หึ อย่างเจ้าข้าว่าคงจะจับไม่ได้สักตัวหรอกมั้ง”
“จะดูถูกกันเกินไปรึเปล่าตอนเด็กๆชั้นได้ฉายาว่าฟุกมือทองเชียวนะ คอยดูละกัน”
แต่ทว่าในที่สุดผมก็จับไม่ได้สักตัวจริงๆ
“โถ่เอ๊ย เกือบไปแล้วเชียวสงสัยไม่ได้เล่นมานานมือตกไปเยอะเลย”
“ฮ่าๆๆ เป็นไงละท่านฟุกมือทอง”
“เออพูดไปเถอะเธอเองก็จับไม่ได้เหมือนละนา”
“ทำไมเจ้าชอบหาเรื่องข้าอยู่เรื่อยเลย!”
แล้วขณะที่ผมกำลังจะเริ่มเถียงกลับก็มีคนคนนึงทักมา
“ท่าทางสนุกกันจังเลยนะครับ”
พอหันไปก็เห็นคุณจิ้งจอกเดินเข้ามากับพวกสาวๆของแก
“โอ๊ะ คุณจิ้งจอกมาเที่ยวเหมือนกันเหรอครับ”
“ครับๆ พอดีว่างๆนะ เออเรื่องทริชเป็นไงบ้างครับ”
“โอ้ เรื่องนั้น...”
ผมพุ่งเข้าไปล๊อกคอคุณจิ้งจอกเอาไว้
“ก็เรื่องนั้นเคลียรกันแล้วละครับ!! แต่มันดันมีอีกปัญหาแทรกเข้ามา!!”
“โอ๊ยๆ ปัญหาอะไรเหรอครับ”
“ก็คุณจิ้งจอกดันเอาไอ้ขวดน้ำหอมแปลกๆนั้นไปตั้งในห้องผมนะสิ!! เล่นเอาปวดเอวไปหมดเลย!!”
มินนะได้ยินแบบนั้นก็เดินเข้ามาปั่นกะบาลคุณจิ้งจอกอีกคน
“อ๋อ เจ้าเองเจ้าของน้ำหอมนั้น!!”
“โอ๊ยๆๆ ผมทำไปเพราะหวังดีนะครับ”
“แหม...หวังดีซะจนผมลุกแทบไม่ขึ้นเลยนะครับ”
“โอ๊ยๆๆ ผมยอมแล้วปล่อยผมเถอะ”
พอแกล้งคุณจิ้งจอกจนหน่ำใจแล้วพวกเราก็แยกย้ายกันไปผมเดินเที่ยวในงานกันมินนะต่อแล้วมินนะก็หันไปเห็นแอปเปิลชุบน้ำตาลเข้าแล้วก็หันมาสงสายตาใส่ผมเฮ้อ...เสียตังอีกแล้วสิกรู
พอได้แอปเปิลมากินแล้วพวกเราก็ไปนั่งที่ม้านั่งใต้ต้นไม้นอกงานพอกินแอปเปิลเสร็จแล้วมินนะก็หาวขึ้นมา
“เป็นไง ง่วงแล้วเหรอ”
“ไม่ ข้าไม่ได้ง่วงซะหน่อย...ฟี้~”
จู่ๆมินนะก็ผล่อยหลับไปผมเลยจัดให้เธอมาหนุนตักผมหน้าตอนหลับของมินนะนี่เหมือนเด็กๆเลยน่าหยิกซะไม่มี แต่ถ้าขืนหยิกมีหวังโดนด่าแน่เลยไม่ได้ทำอะไรพอนั่งไปสักพักผมก็เห็นแมวตัวนึงเดินเข้ามาพอมันเข้ามาใกล้ผมก็จำได้ว่ามันเป็นแมวที่ผมช่วยไว้เมื่อวันก่อน
มันเดินเข้ามาคลอเคลียที่ขาผมแล้วก็ทำท่าทางเหมือนให้ผมเดินตามไปผมจงตัดสินใจเดินตามมันโดยทิ้งให้มินนะนอนอยู่ที่เดิมผมเดินตามมันเข้ามาในป่าแล้วมันก็อยู่เดินเจ้าแมวหันมาหาผมแล้วจู่ๆมันก็กระโดดใส่หน้าอกผมผมเลยรับเอาไว้แต่ว่า...ทำไมตัวหนักจังเลยฟะ
ผมเสียหลักล้มลงแล้วเจ้าแมวก็เปลี่ยนร่างเป็นเนโกะมาตะ...
Chapter25: END
เด็กใหม่ในฮาเร็มปรากฏตัว
เนโกะมาตะ
[Gray Wolf Legend] Chapter-25
