สวัสดีครับ หลังจากที่ดองมานานก็ได้ถึงว่าเวลาปล่อยของซะที กับนิยายเรื่องแรกของผมโดยปรกติแล้วก็ไม่ได้อ่านนิยายด้วย ดังนั้นความรู้เรื่องนี้จึงเกือบเท่ากับ 0 หลังจากที่ลังเล พล๊อตเรื่องกับชื่อเรื่องอยู่นาน ก็ตัดสินใจได้จน รบกวนขอความคิดเห็นด้วยครับ เวลาว่างก็ไม่ค่อยมี โดยจะขอยึดตาม Monster Girl Encyclopidia เป็นหลัก แต่ก็ไม่ทั้งหมดนะครับ เชิญเสพ!!
"ฮึ๊บบบ.." ผมบิดขี้เกียจไปมาหลังจากการซ่อมหลังคาบ้านที่ได้รับการไหววานจากหญิงสาวผู้หนึ่ง
"ขอบคุณมากเลยนะค่ะ" หญิงสาวยิ้มหวานให้ผมเพื่อให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย
ทั้งที่ผมไม่ควรเอ้อระเหยลอยชายอยู่แท้ๆ เนื่องจากรุ่งขึ้นผมต้องได้รับการทดสอบอันสำคัญแท้ๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม
ผมก็ปฎิเสธ การร้องของสาวๆไม่ได้สักที
"ถ้ายังไงผมขอตัวกลับก่อนนะครับ" ผมยิ้มเหย่ๆแล้ว รีบกล่าวคำอำลา แล้วรีบหยิบ ของผมทันที เพราะผมรู้ดีว่าผมไม่ควรกลับช้าไปมากกว่านี้
ในขณะที่ผมกำลังข้ามประตูรั้่วออกไปนั้น..
"สักครู่ค่ะ!!" หญิงสาวคนนั้นวิ่งออกมาจากบ้านพร้อมทั้งถือของบางอย่างแนบอกมาด้วย
"คือว่า... ชุดคุณดูเก่ามากและโทรมมากแล้วชั้นจึงตัดชุดใหม่มาให้คุณ ว่ากันตามจริงๆ ดิฉันแอบมองคุณมานานแล้ว ดังนั้นไม่ต้องห่วงเรื่องขนาดหรอกนะค่ะไดโปรดรับไว้ด้วยคะ!" หญิงสาวรวบรวมความกล้าทั้งหมดของเธอแล้วพูดออกมาด้วยเสียงดูเขินอาย
หลังจากที่ผมรับชุดของเธอมาแล้วผมกลับเกือบลืมสำคัญไปเสียสนิท
"เรายังไม่รู้จักกันเลยนี่น่า ผม นานายะ(สัตตะราตรี) ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ผมพูดพลางยิ้มแห้งๆ
"ดิฉัน จูโรกุโมะ เรียกสั้นๆว่า กุโมะก็พอ" รอยยิ้มของเธอเปลียนไปจากเดิม ซึ่งผมก็พึ่งรู้สึกตัวว่าพระอาทิตย์ได้ตกดินไปแล้ว
"อยู่ที่นี่นี่เองโบสถ์ได้แล้วนะ"พอพี่เซ็ตซึนะพูดจบก็ลากผมตรงกลับไปที่โบสถ์ทันที
"แหม่ๆจะรีบไปไหน? ค้างซักคืนยังได้เลยนะ" จุโรกุโมะกล่าวพลางเอามือมาปิดริมฝีปากปิดท้ายด้วยรอยยิ้มที่น่าหลงไหล
"ขื่นค้าง รุ่งขึ่นก็ไม่ได้ทดสอบกันพอดี" พี่เซ็ตซึนะพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจพร้อมกับพึมพำอะไรบางอย่างคนเดียว
"นานายะน่ะ ชั้นจะปกป้องเอง..."
ฝากคอมเม้นด้วยนะครับขอบคุณ
ปล. ถ้าไร้สาระหรือยังไงจะลบทิ้งก็ได้ไม่ว่า
"ฮึ๊บบบ.." ผมบิดขี้เกียจไปมาหลังจากการซ่อมหลังคาบ้านที่ได้รับการไหววานจากหญิงสาวผู้หนึ่ง
"ขอบคุณมากเลยนะค่ะ" หญิงสาวยิ้มหวานให้ผมเพื่อให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย
ทั้งที่ผมไม่ควรเอ้อระเหยลอยชายอยู่แท้ๆ เนื่องจากรุ่งขึ้นผมต้องได้รับการทดสอบอันสำคัญแท้ๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม
ผมก็ปฎิเสธ การร้องของสาวๆไม่ได้สักที
"ถ้ายังไงผมขอตัวกลับก่อนนะครับ" ผมยิ้มเหย่ๆแล้ว รีบกล่าวคำอำลา แล้วรีบหยิบ ของผมทันที เพราะผมรู้ดีว่าผมไม่ควรกลับช้าไปมากกว่านี้
ในขณะที่ผมกำลังข้ามประตูรั้่วออกไปนั้น..
"สักครู่ค่ะ!!" หญิงสาวคนนั้นวิ่งออกมาจากบ้านพร้อมทั้งถือของบางอย่างแนบอกมาด้วย
"คือว่า... ชุดคุณดูเก่ามากและโทรมมากแล้วชั้นจึงตัดชุดใหม่มาให้คุณ ว่ากันตามจริงๆ ดิฉันแอบมองคุณมานานแล้ว ดังนั้นไม่ต้องห่วงเรื่องขนาดหรอกนะค่ะไดโปรดรับไว้ด้วยคะ!" หญิงสาวรวบรวมความกล้าทั้งหมดของเธอแล้วพูดออกมาด้วยเสียงดูเขินอาย
หลังจากที่ผมรับชุดของเธอมาแล้วผมกลับเกือบลืมสำคัญไปเสียสนิท
"เรายังไม่รู้จักกันเลยนี่น่า ผม นานายะ(สัตตะราตรี) ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ผมพูดพลางยิ้มแห้งๆ
"ดิฉัน จูโรกุโมะ เรียกสั้นๆว่า กุโมะก็พอ" รอยยิ้มของเธอเปลียนไปจากเดิม ซึ่งผมก็พึ่งรู้สึกตัวว่าพระอาทิตย์ได้ตกดินไปแล้ว
"อยู่ที่นี่นี่เองโบสถ์ได้แล้วนะ"พอพี่เซ็ตซึนะพูดจบก็ลากผมตรงกลับไปที่โบสถ์ทันที
"แหม่ๆจะรีบไปไหน? ค้างซักคืนยังได้เลยนะ" จุโรกุโมะกล่าวพลางเอามือมาปิดริมฝีปากปิดท้ายด้วยรอยยิ้มที่น่าหลงไหล
"ขื่นค้าง รุ่งขึ่นก็ไม่ได้ทดสอบกันพอดี" พี่เซ็ตซึนะพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจพร้อมกับพึมพำอะไรบางอย่างคนเดียว
"นานายะน่ะ ชั้นจะปกป้องเอง..."
ฝากคอมเม้นด้วยนะครับขอบคุณ
ปล. ถ้าไร้สาระหรือยังไงจะลบทิ้งก็ได้ไม่ว่า
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 14723 เมื่อ 2012-10-20 21:52
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 14723 เมื่อ 2012-10-20 22:03
えいゆうさ "วีรบุรุษ" ดาบที่ 1
アイアム グリムリーパー
[IMG]
