えいゆうさ "วีรบุรุษ" ดาบที่ 4

"มัวยืนทำซากอะไรของนาย รีบๆวางเธอลงสิ"

"ค๊าบบบ"

"เห.."อเมเรียยื่นหน้าสำรวจร่างกายของ"ดาบ"อย่างละเอียด
"คาวาอิ๊ ไม่เหมาะสมสำกับหมอนั้นเลยสักนิด" อเมเรียโผ่เข้ากอด"ดาบ"ของนานายะด้วยท่าทางชนิดที่ไม่ลืมหูลืมตา
"ท่าทาง ไร้เดียงสาอะไรขนาดนี้ ทิ้งหมอนั้นไว้แล้วไปกับชั้นดีกว่า"

"เดียวเถอะ ทำท่าทางแบบนั้นหมายความว่ายังไง หะ" เทพแห่งสงครามตะโกนใส่

"ขออภัยค่ะ"อเมเรียหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด

"พวกเธอนี่น้า แอบซุกเด็กน่ารักขนาดนี้ไว้ที่วิหารของข้าโดยที่ข้าไม่รู้ได้ยังไง"เทพแห่งสงครามโผ่เข้ากอดทันที

"เหอะๆ ไม่เกรงใจเจ้าของกันเลยนะ"นานายะมีพูดมีน้ำเสียงลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด
"เอาดาบของผมคืนมาได้แล้วน่า นี่ก็จะมืดแล้ว"

"ทิ้งดาบไว้แล้วกลับไปเลยป๊ะ"

"แต่เธอให้ชั้นมานะ(เว้ย)"นานายะแกะแขนของเทพแห่งสงครามออกแล้วอุ้มดาบเดินกลับทันที

"เค้าขอยืมซั.."เทพแห่งสงครามตะโกนไล่หลังมา

"ไม่!!!"แต่ดูเหมือนนานายะจะตอบปัดอย่างไม่ไยดี

"ดูเหมือนว่ารูปลักษณ์ของดาบที่เรากับที่เทพแห่งสงครามเห็นจะแตกต่างกันนะ"นานายะคิด

"นั้นก็แค่รูปลักษณ์ภายนอกเพื่อหลอกตาน่ะ ผู้ที่สามารถเห็นร่างจริงของข้าได้มีเพียงแต่ มาสเตอร์ของข้าเท่านั้น

"แล้วทำไมเธอถึงได้"

"ทันทีที่ข้าได้สัมผัสกับท่าน ข้า..ข้า อ๊า"

"เธอทำอะไรน่ะ หยุดเลยนะ"

"ข้าทนไม่ไหวแล้ว มาสเตอร์"

"ไม่ฟังคำของข้างั้นรึ"

"อึ๊ก!"ดูเหมือนว่าดาบจะหยุดการกระทำนั้นทันที
"เข้าใจแล้วค่ะ ข้าผิดไปแล้ว ได้โปรดลงโทษการกระทำอันต่ำช้าของข้าดด้วย"

"งั้นก็เลิกพูดจาอะไรที่มันเพี้ยนๆกลางตลาดได้ไหม ข้าอายจะตายอยู่แล้ว"

"คิกคิก"

"ว่าแต่ เจ้ามีชื่อว่าอะไร"

"ไม่มีหรอก แต่ผู้คนกล่าวขานข้าว่า ดาบฆาตกร"
--------------------------------------------------------
เป็นไงครับสำหรับตอนใหม่
ขอคำติชมด้วยล่ะครับ