ิิอ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ในที่สุดก็ปั้นเสร็จซะที่ตอนแรกผมกะจะติด18+สักหน่อยแต่ไปๆมาๆก็ไม่ติดซะงั้น
แต่มันก็มีบางส่วนที่ล่อแหลมอยู่นะเออ
แต่มันก็มีบางส่วนที่ล่อแหลมอยู่นะเออ
Chapter 30: Try Again
“ไอ้!!!ลุง!!เฮ็นรี่!!!”
ผมกระโดดถีบประตูบุกเข้าไปในห้องของลุงเฮ็นรี่แล้วกระชากคอเสื้อแกขึ้นมา
“ลุงเอายาเชี่ยอะไรให้ผมกินฟะ!!!”
“ขอโทษนะหนูแต่หนูเป็นใครเหรอ”
“ไม่ต้องมาทำเนียนเลย!!” ตอนนี้เสียงผมเปลี่ยนไปเรียบร้อยแล้ว
“เอาน่าเจ้าจะโวยวายอะไรมากมายก็เจ้าบอกเองว่าอยากได้ยาปลอมตัวข้าก็จัดให้แล้วไง”
“ที่ผมพูดนะมันหมายถึงยาที่ทำให้หนวดงอกหรือยาที่ทำให้แก่อะไรประมาณเนี่ยไม่ใช่ยาที่ผมกินแล้วกลายเป็นผู้หญิงแบบนี้เฟ้ย”
“ก็มันเหลืออยู่ขวดเดียวแล้วนี่นา”
“แล้วทำไมลุงไม่บอกก่อนละ”
“ถ้าข้าบอกเจ้าจะยอมกินเหรอ”
“ไม่ยอมเฟ้ย”
“นั้นไงเพราะงั้นแหละข้าถึงไม่บอกทนๆไปเถอะเดี๋ยวก็ทำใจได้”
ตอนนี้ผมโกรธมากแต่พอลองคิดไปคิดมาลุงแกก็พูดถูกนะผมเลยปล่อยลุงเฮ็นรี่ลงจากนั้นก็เดินไปดูกระจกแล้วก็เจอตัวเองกลายเป็นหญิงสาวสุดสวยตาคม ผมสีเงิน ยาวถึงเอว แถมหุ่นเป๊ะสุดๆยังกับซัคคูบัส
“อื้อ..หือ บะละเหิ้มเลย”ผมมองหน้าอกตัวเองพร้อมกับเอามือจับเล่นๆ
“นี่ลุง จริงๆผมว่าแบบนี้ก็ไม่เลวเหมือนกัน”
“เห็นมั๊ยละ บอกแล้วเดี๋ยวก็ทำใจได้”
“แต่ว่าลุงผมถามหน่อยสิมันมียาแก้รึเปล่า”
“ไม่มีหรอก”
“หา!?”
“ไม่ต้องตกใจถ้าเจ้าดื่มไปแค่จิบเดียวมันจะมีผลแค่ประมาณสองวัน”
“เฮ้อ~ ที่หลังอย่าทำให้ตกใจสิลุง”
“แต่ก็นะยานั้นนะผลิตขึ้นมาโดยพวกมอนสเตอร์มันก็เลยมีผลข้างเคียงนิดหน่อย”
“อะไรเหรอ”
“ยานั้นจะทำให้เจ้ากระหายพลังวิญญาณเหมือนพวกซัคคูบัสยังไงละ”
“อืม....หา!? งั้นหมายความว่าผม...ผมจะต้อง*censor*กับพวกผู้ชายงั้นเหรอ”
“ใช่และนั้นคือกรณีที่เลวร้ายที่สุดแต่ถ้าเจ้าสามารถทนได้จนยาหมดฤทธิ์ก็ไม่มีปัญหา”
“อืม...งั้นก็ไม่เป็นไร”
“หวังว่าเจ้าจะทนได้นะ ไม่งั้นแย่แน่ๆ”
“ครับ...ผมก็ว่างั้นแหละ”
ผมบอกลาลุงเฮ็นรี่แล้วก็กลับมาที่ห้องเพื่อเก็บของสำหรับออกเดินทาง
“นี่ๆฟุก เจ้าจะรีบไปไหนนะ”มินนะถามผม
“ชั้นจะรีบไปฆ่าไอ้คันซากิ”
“ใครอะ”
“ก็คนที่สั่งให้ทหารโจมตีหมู่บ้านคืนนั้นไงเล่า”
พอเก็บของเสร็จผมก็มาซื้อของที่จำเป็นและผมก็ได้ใช้เงิน 50 เหรียญทองสุดท้ายซื้อรถม้ามาคันนึงเพื่อจะได้เดินทางได้เร็วขึ้นแล้วผมก็ออกเดินทางตามแผ่นที่ไปเพื่อไปหาชั่งตีดาบ
วันที่หนึ่ง หลังจากที่เดินทางมาได้หนึ่งวันมันเป็นการเดินทางที่ก้าวหน้ามากพวกเราได้ผ่านหมู่บ้านของพวกคุโนอิจิภายในเวลาแค่6 ชั่วโมงโดยรถม้าเราก็ได้มาถึงหมู่แห่งนึงในตอนค่ำพวกเราได้หยุดพักที่หมู่บ้านแห่งนั้นโดยที่พวกเราต้องนอนกันในรถม้าเพราะตอนนี้ผมเหลือเงินไว้แค่ซื้อเสบียงเท่านั้ซึ่งพวกสาวๆก็ไม่ได้บ่นอะไรแต่ผมกลับรู้สึกไม่ดีเลยพวกเธอควรจะได้อะไรที่ดีกว่านี้จากผมสิแต่ว่าตอนนี้ผมรู้สึกกระหายน้ำสุดๆเลย
รุ่งเช้าวันต่อมาพวกเราก็ออกเดินทางกันโดยที่ผมรู้สึกกระหายน้ำมากๆแต่ว่าไม่ว่าจะดื่มน้ำไปมากแค่ไหนก็ยังรู้สึกกระหายอยู่ดีแล้วพอเที่ยงวันอาการมันก็หนักขึ้น ผมตัวร้อนผ่าวแล้วก็รู้สึกจั๊กกะจี้ตรงท่อนล่างตลอดเวลาทำให้ผมเผลอเอานิ้วไปแหยเล่นซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกดีสุดๆไปเลย
ในตอนเย็นวันนั้นเราก็ได้เดินทางมาถึงโยชิวาระจนได้แต่ทว่าอาการของผมมันยิ่งแย่ลงอีกตอนนี้ผมตาลายไปหมดและในหัวผมก็เต็มไปด้วยความคิดที่ผมไม่อยากเชื่อเลยว่ามันเป็นความคิดของผมตอนนี้ผมต้องการผู้ชาย...ใครก็ได้ ผมต้องการพลังวิญญาณที่แสนหอมหวานนั้นพอพวกเราลงไปซื้อของกันผมกลับพุ่งตรงไปหาเด็กหนุ่มคนนึงผมจับเค้ากดลงกับพื้นแต่ว่ายังไม่ทันได้ทำอะไรผมก็โดนฟาดจนสลบไปโดยฝีมือของทริช
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนเช้าในร่างของผู้ชายอีกครั้งซึ่งมันก็ทำให้ผมทั้งดีใจและเสียใจในเวลาเดียวกันสิ่งที่ทำให้ผมเสียใจก็คือผมดันสลบนานเกินไปทำให้เมื่อคืนนี้อดเที่ยวซะได้ผมได้พวกลุงๆในวงเหล้าเค้าบอกว่ามาโยชิวาระนี่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สุดยอดมากๆ
ใจจริงผมก็อยากจะอยู่เที่ยวนั้นแหละว่าผมต้องเคลื่อนที่อยู่ตลอดเวลาเพราะว่าตอนนี้ผมมีค่าหัวติดตัวอยู่
“แล้วชั้นจะมาใหม่ละกัน”
ผมยืนพูดปลอบใจตัวเองอยู่ตรงหน้าประตูใหญ่เสร็จแล้วเราก็ออกเดินทางกันต่อ
Chapter30: END
หนุกไม่หนุกก็เม้นบอกกันด้วยเน้อ
บาย~~~
ผมจะไปนอนละ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย DarkSlayer เมื่อ 2012-11-26 00:13
[Gray Wolf Legend] Chapter-30
