สวัสดีครับเพื่อนๆผมDarkSlayerรายงานตัวเพื่อมาอธิบายว่าทำไมThe Merchant ตอน2ถึงได้ออกเร็ว
เนื่องจากว่าในวันพรุ่งนี้ผมต้องเดินทางไปต่างจังหวัดกว่าจะกลับก็วันจันทร์ซึ่งมันดันไปทับกับตาราง
ที่ผมวางไว้ว่าจะลงตอนใหม่วันอาทิตย์ทำให้ผมต้องรีบปั่นแล้วลงวันนี้เลย
แต่ยังไงก็เถอะ เชิญอ่านกันได้เลยครับ
แม่ มด: หนูนี่แหละคะ เจ้าของร้าน
เนื่องจากว่าในวันพรุ่งนี้ผมต้องเดินทางไปต่างจังหวัดกว่าจะกลับก็วันจันทร์ซึ่งมันดันไปทับกับตาราง
ที่ผมวางไว้ว่าจะลงตอนใหม่วันอาทิตย์ทำให้ผมต้องรีบปั่นแล้วลงวันนี้เลย
แต่ยังไงก็เถอะ เชิญอ่านกันได้เลยครับ
ตอนที่ 2: ไล่ล่าและค้าขาย
กลุ่มของเมสันเดินทางเข้าเขตป่าในตอนเช้าตรูสามวันหลังจากโดนฝูงสไลม์โจมตี
เมสัน: เห็นมั๊ยชั้นบอกแล้วเดี๋ยวก็ถึงเองละน่า
วิกเตอร์: ถึงบ้าอะไรละเฮียนี่เราเพิ่งจะเข้าเขตป่าเองนะ
เมสัน: ก็นี่ไงเราถึงป่าแล้ว
วิกเตอร์: โถ…ไอ้เฮีย
เมสัน: เฮ้ยๆเรียกดีๆหน่อยชั้นยศสูงกว่าแกนะเฟ้ยแล้วอีกอย่างชั้นไม่เคยบอกซะหน่อยว่าเราจะถึงเมืองนะ
วิกเตอร์: เฮ้อ….
โร้ก: เอาน่าวิกเตอร์ เดี๋ยวแกก็ชินไปเองแหละ
วิกเตอร์: เฮียๆจอดรถหน่อยผมจะไปฉี่
เมสันจอดรถแล้ววิกเตอร์ก็ลงไปฉี่จนเสร็จแต่ว่าพอเขาจะกลับขึ้นรถเขาก็ได้ยินเสียงอะไรแปลกๆวิกเตอร์เอาหูแนบกับพื้นเพื่อฟังเสียงแล้วเขาก็ลุกขึ้น
วิกเตอร์: อืม…คิดไปเองละมั๊ง
โร้ก: เร็วสิวิกเตอร์
วิกเตอร์: คร้าบๆ
วิกเตอร์กลับขึ้นรถเสร็จเขาก็พูดกับเมสัน
วิกเตอร์: เหยียบให้มิดเลยเฮีย
เมสัน: มีอะไรเหรอ
วิกเตอร์: โจรป่า
ได้ยินแบบนั้นเมสันเลยมิดคันเร่งแล้วพวกโจรป่าก็รีบขี่ม้าออกจากป่ามาไล่ตามพวกเมสัน
วิกเตอร์: เร็วๆเข้าเฮีย!!!….หืม? เฮียชะลอรถทำไมเนี่ย!!!!
เมสัน: พลังเวทเริ่มอ่อนลงแล้วโว้ย!! เร่งไม่ขึ้น!!!
วิกเตอร์: เวรแล้วไง!!!
โร้ก: ผู้กองพวกมันใกล้เข้ามาแล้ว!!
เมสัน: เอาปืน.50 ถล่มมันเลย!!
โร้กขึ้นไปประจำปืน .50 บนหลังคารถแล้วยิงถล่มพวกโจรป่า
โร้ก: พวกแกจะเอาอะไรมาสู้ชั้น!!!!!งัดออกมาเลยโว้ย!!!! ฮ่าๆๆๆ!!!
โร้กตะโกนด้วยความสะใจขณะยิงถล่มพวกโจรป่า
วิกเตอร์: แกยิงไปแล้วให้ชั้นยิงบ้างสิ!!!
โร้ก: อย่าเพิ่งมากวนน่ากำลังมันส์ โอ๊ย!!!
โร้กโดนธนูยิงเข้าที่ไหล่แล้วก็กลับลงมานั่ง
โร้ก: เอาขึ้นไปสิ!!!
วิกเตอร์: คูก้าร์แกขึ้นไปซิ!!!
คูก้าร์รีบส่ายหัวอย่างไว
วิกเตอร์: ไม่น่าพูดเลยตู
วิกเตอร์ขึ้นไปยิงปืนกลแทนโร้กแต่ยิงไปเยอะพวกโจรก็ไม่หมดซักที่
วิกเตอร์: แมร่งเอ๊ย!!! เยอะจริง!!!
กลุ่มของเมสันโดนพวกโจรไล่มาจนพ้นเขตป่าแต่ว่าจู่ๆพวกโจรป่าก็หยุดไล่แล้วก็ถอยกลับไป
วิกเตอร์: เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกมันถึงได้ถ่อยละ?
เมสัน: เราเข้าเขตเมืองแล้วนะสิ
พอวิกเตอร์หันกลับมาดูก็เห็นกำแพงเมืองตั้งอยู่ตรงหน้า
วิกเตอร์: ถึงได้ไงวะ!?
เมสัน: ก็บอกแล้วไงว่าเดี๋ยวก็ถึง ดูจากขนาดกำแพงท่าทางเมืองนี้จะใหญ่ใช้ได้เลยละหวังว่าคงจะมีที่ให้พวกเราได้ปล่อยสินค้ากันนะ
วิกเตอร์: แล้ว…เมืองนี้มันชื่ออะไรเหรอเฮีย
เมสันหยิบแผนที่ออกมาดู
เมสัน: ไหนๆดูซิๆเราเพิ่งจะผ่านป่าดาเนล งั้นนี่ก็ต้องเป็นเมืองฟาเดีย
เมสันขับรถเข้ามาในเมืองแล้วก็ได้เห็นบ้านเรือนมากมายเรียงรายไปตามถนนชาวเมืองนั้นมีทั้งมนุษย์และมอนสเตอร์อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข
ถึงพวกเมสันจะแต่งตัวเป็นพ่อค้าแต่ว่ารถของพวกเขาก็เป็นจุดสนใจมากเมสันขับรถมาจอดที่หน้าโรงแรมจากนั้นก็แบ่งหน้าที่กัน
เมสัน: โร้กนายไปเช่าห้องวิกเตอร์นายไปหาซื้อคริสตัลพลังเวทมาส่วนชั้นกับคูก้าร์จะไปหาที่ขายของเอาละแยกย้ายได้
แล้วเมสันก็ขับรถออกไปวิกเตอร์เดินหาร้านของพวก:Xดไปตามถนนและในที่สุดก็เจอแต่ว่าพอเขาเดินเข้าไปดูกลับ
วิกเตอร์: อ่าว ปิดหรอกเหรอ…อืม ไม่เป็นไรหาร้านอื่นเอาก็ได้วะ
แต่ว่าพอวิกเตอร์หันหลังกลับ
“ตุ้บ!!” จู่ๆก็มีเด็กคนนึงวิ่งมาชนเขา???: โอ๊ย!!!
วิกเตอร์หันกลับไปดูปรากฏว่าเด็กคนนั้นเป็นแม่ มดจากนั้นเขาก้มลงดูว่าเป็นอะไรรึเปล่า
วิกเตอร์: นี่หนู หนูไม่เป็นไรนะ?
แม่ มด: คะหนูไม่เป็นไร ขอโทษที่วิ่งชนนะค่ะพี่ชาย
วิกเตอร์: ไม่หรอก ชั้นต่างหากละที่ต้องขอโทษที่ไม่ระวังตัวนะ ชั้นชื่อวิกเตอร์แล้วเธอละชื่ออะไร
มีเรีย: หนูชื่อมีเรียคะ ยินดีที่รู้จักนะคะพี่ชาย
วิกเตอร์: เช่นกันว่าแต่เธอรู้จักเจ้าของร้านรึเล่าแม่ มด: หนูนี่แหละคะ เจ้าของร้าน
วิกเตอร์: เอ่อแล้วเธอพอจะมีคริสคัสพลังเวทขายรึเปล่า
มีเรีย: มีสิคะ ข้างในเลยค่ะ
แล้ววิกเตอร์เดินตามมีเรียเข้าไปในร้าน
ตัดมาทางเมสันกับคูก้าร์ตอนนี้พวกเขากำลังแยกกันเอาเครื่องเทศไปขาย
เมสัน: ถ้าไม่รังเกียจผมอยากจะขอตรวจตาชั่งหน่อยจะได้รึเปล่า
พ่อค้า: เชิญเลยๆ ข้าเองก็บริสุทธิ์ใจอยู่แล้ว
เมสันก็ตรวจสอบตาชั่งจนเสร็จก็ไม่พบอะไร
เมสัน: ตาชั่งไม่มีร่องรอยอะไร
แล้วเมสันก็เริ่มการชั่งเครื่องเทศแล้วตอนที่กำลังจะตกลงราคากันคูก้าร์ก็เดินเข้ามาในร้านและกระซิบอะไรบางอย่างกับเมสัน
เมสัน: เป็นไปไม่ได้น่าก็ชั้นเช็คตาชั่งแล้วนี้
แล้วคูก้าร์กระซิบต่อ
เมสัน: อ๋อใช่…ชั้นลืมสังเกตไป
เมสันแกล้งทำน้ำหกบนโต๊ะแล้วน้ำก็ไหลไปทางด้านเครื่องเทศอย่างรวดเร็วทำให้เมสันรู้ว่าพ่อค้าจงใจทำให้โต๊ะเอียงเพื่อตาชั่งด้านที่ใส่เครื่องเทศไว้นั้นสูงขึ้นและด้านที่ใส่เงินนั้นต่ำลงเพื่อให้ดูว่าเงินนั้นมีน้ำหนักมากกว่าเครื่องเทศ
เมสัน: มีอะไรจะสั่งเสียมั๊ย?
พ่อค้า: เอ่อ…คือ….เอ่อ….
เมสัน: เอาแบบนี้ละกันถ้าคุณยังคิดไม่ออกละก็ผมจะขอคิดให้เองนะ
พ่อค้าถึงกับกลืนน้ำลายด้วยความกลัว
เมสัน: เราก็เป็นพ่อค้าเหมือนกันผมจะช่วยปิดเรื่องนี้ให้ก็ได้แต่มีข้อแม้นะ
พ่อค้า: อะ…อะ…อะไรเหรอ…
เมสัน: ถ้าไม่รังเกียจผมอยากจะขอชุดสินค้าสักชุดนึงเอาเป็นชุดเกราะกับอาวุธทั้งหมดที่คุณมีก็แล้วกัน
พ่อค้า: แต่แบบนั้นมัน!!
เมสัน: เหรอจะให้ผมทำลายอนาคตทางการค้าทั้งหมดของคุณดีละ? หืม…
พ่อค้า: ก็ได้….สินค้าอยู่โกดังหลังร้าน
เมสันกับคูก้าร์ออกมาจากร้านพร้อมกับชุดเกราะ15ชุดและดาบอีก20เล่มในถุงวิเศษ
เมสัน: เดี๋ยวขายนมโฮสทอรัสกับผ้าอารัคเน่เสร็จต้องฉลองกันหน่อย
โปรดติดตามตอนต่อไป...
ตอนสองเป็นยังไงกันบ้างครับสนุกรึเปล่า
มีข้อติชมยังไงด็เม้นเอาไว้เน้อจะได้มีกำลังใจแต่งต่อ
บาย.....
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย DarkSlayer เมื่อ 2012-12-24 17:40
The Merchant พ่อค้ามหาประลัย ตอนที่ 2
