มาแล้วๆ ตอนที่สามเนื่องจากเมื่ออาทิตย์ที่แล้วผมต้องออกไปเที่ยวต่างจังหวัดเลยไม่ได้อยู่แต่งต่อเลยทำให้ต้องงดไปแต่ว่าวันนี้ผมได้เอาตอนที่สามออกมาเจอโลกแล้ว
ปล.ตอนนี้อาจจะมีคำหยาบนิดหน่อยที่ใส่เข้าไปเพราะความลืมตัวแต่พอจะเอาออกก็ไม่รู้จะใส่อะไรเข้าไปแทนดีเลยปล่อยไว้อย่างนั้น
ปล.ตอนนี้อาจจะมีคำหยาบนิดหน่อยที่ใส่เข้าไปเพราะความลืมตัวแต่พอจะเอาออกก็ไม่รู้จะใส่อะไรเข้าไปแทนดีเลยปล่อยไว้อย่างนั้น
ตอนที่ 3: งานเข้า
ในค่ำคืนที่ฝนตกและมีฟ้าผ่าวิกเตอร์กับคูก้าร์กำลังซุ่มยิงบางอย่างอยู่บนหิ้งที่ผูกอยู่บนต้นไม้
วิกเตอร์: เห็นแล้วเป้าหมายเป็นทหารยามใส่เกราะเหล็กไม่สวมหมวกระยะ 540หลา ความเร็วลมสามส่วนสี่เผื่อซ้ายครึ่งมินเลียม
คูก้าร์ส่งสัญญาณว่าพร้อมแล้ว
วิกเตอร์: รอจังหวะฟ้าผ่าแล้วยิงเลย
“เปรี้ยง!!!!”แล้วฟ้าก็ผ่าลงมา….
:สองวันก่อนหน้านี้:
หลังจากที่เมสันได้ขายเครื่องเทศเสร็จก็เดินทางไปขายนมโฮสทอรัสกับผ้าจากใยอารัคเน่ต่อตัดมาทางวิกเตอร์กับมีเรีย
มีเรีย: อ๊า…พี่ชายคะ!!พี่ชายคะ!! พี่ชายคะ!!พี่ชายคะ!! อ๊า!!
แต่คิดอีกทีมาทางโร้กมั้งดีกว่าหลังจากที่โร้กเช่าห้องแล้วเขาก็ไปหาหมอเพื่อรักษาแผลที่ไหล่เสร็จแล้วเขาก็ไปเดินเล่นในเมือง
ขณะที่โร้กกำลังนั่งซดเบียร์อยู่เขาก็เห็นเมสันกับคูก้าร์กำลังเดินมาเลยเข้าไปสมทบ
โร้ก: ขายของเป็นยังไงบ้างครับผู้กอง
เมสัน: รับทรัพย์เละเลยละ
โร้ก: แล้วได้อะไรมาบ้างละครับผู้กอง
เมสัน: ก็ชุดเกราะสิบกว่าชุดกับดาบอีกยี่สิบเล่มนะ
โร้ก: สุดยอดเลยครับผู้กอง
เมสัน: ใช่มั้ยละ ฮ่าๆ เห็นฝีมือชั้นรึยัง
พวกเมสันเดินทางไปขายนมโฮสทอรัสกับผ้าเสร็จก็กลับมาที่โรงแรมในตอนเย็นก็เจอวิกเตอร์กำลังนั่งซดเบียร์อยู่
วิกเตอร์: ไงเฮียกลับมาแล้วเหรอ ขายของเป็นยังไงบ้าง
เมสัน: เยี่ยมไปเลยละแต่เสียดายผ้าอารัคเน่โดนกดราคาไปหน่อยเห็นเค้าบอกของล้นตลาดแล้วละแล้วแกละได้คริสตัลพลังเวทมารึเปล่า
วิกเตอร์: ได้สิเพียบเลยพอใหวิ่งต่อไปได้อีกหลายเมืองเลยละพอดีหนู:Xดเจ้าของร้านเค้าใจดีนะ (ยิ้มส่งสัญญาณ)
เมสัน: อ๋อเข้าใจละ ฮ่าๆ
วิกเตอร์: อ่าวแล้วนั้นรอประธานมาตัดริบบิ้นรึไง นั่งสินั่ง
เมสัน: เออจริงวะ แล้วตูจะยืนอยู่ทำไมเนี่ยแต่ว่าวันนี้จะสั่งอะไรก็สั่งเลยเฮียเลี้ยงเอง
โร้ก/วิกเตอร์:เจ๋ง!!
แล้วพวกเขาก็สักของกินมาสังสรรค์กันได้สักพักก็มีชายฉกรรจ์ประมาณสิบห้าคนเดินเข้ามาให้โรงแรมแล้วก็ตรงมาพาพวกเขา
เมสัน: แกน่าจะได้เห็นหน้าไอ้พ่อค้านั้นตอนนั้นนะ!!! ซีดเป็นไก่ต้มเลยวะ!!!! ฮ่าๆๆๆหือ? นั่นญาติใครมาว่ะนั้น
วิกเตอร์: ไม่ใช่ญาติผม ญาติผมหน้าตาไม่อุบาทขนาดนั้น
เมสัน: งั้นพวกแกเป็นใครวะ
เมสันหันไปถามกลุ่มผู้มาเยือนแต่คำตอบที่ได้กลับมาคือฝ่าเท้าไปกระทบยอดอกของเมสันจนหงายหลัง
วิกเตอร์: อ่าวไอ้สัส!!!
วิกเตอร์คว้าขวดเหล้าแล้วฟาดหัวพวกมันคนนึงจนสลบและแล้วทั้งโรงแรมก็เข้าสู่ความวุ่นวาย
เมสันตั้งหลักได้ก็ลากพวกมันคนนึงไปชนเคาน์เตอร์แล้วกระหน่ำชกแล้วเพื่อนของมันยกเก้าอี้มาจะฟาดเมสันแต่ก็โดนวิกเตอร์ขว้างขวดใส่ท้ายทอยจนลงไปกอง
เมสัน: ขอบใจวะ!!
วิกเตอร์: ผมแม่นใช่มั้ยละ!!
แต่เพราะมัวแต่ยืนโม้วิกเตอร์เลยโดนถีบกระเด็นข้ามโต๊ะไปทางด้านโร้กก็กำลังฟัดกับเจ้าของโรงแรมเพราะความเมา
โร้ก: เมิง!!! เมิงถีบลูกเพ่ตู!!
เจ้าของโรงแรม: เฮ้ย!!! หยุด!!! ชกผิดคนแล้วเฮ้ย!!!
ส่านคูก้าร์ที่ขึ้นไปอยู่ชั้นสองก็โยนพวกนักเลงคนนึงทะลุระเบียงลงมาโดนวิกเตอร์ที่กำลังลุกขึ้น
วิกเตอร์: ทำอะไรของแกวะ!! คูก้าร์!!
คูก้าร์ทำมึนๆแล้วสู้กับพวกนักเลงต่อไปวิกเตอร์รีบลุกขึ้นแล้วก็วิ่งขึ้นบนเคาว์เตอร์จากนั้นก็คว้าขวดขว้างใส่พวกนักเลงแต่ว่าก็โดนพวกมันคนนึงจับขาไว้แล้วลากลงจากเคาว์เตอร์
วิกเตอร์: เฮ้ย!! อย่าลากเฮ้ย!!!
คูก้าร์: ว้าย!!
คูก้าร์โดนโยนลงจากชั้นสองมาโดนคนที่ลากวิกเตอร์อยู่พอดี
วิกเตอร์: ขอบใจวะคูก้าร์ แต่เมื่อกี้แกร้อง”ว้าย”รึเปล่า
คูก้าร์ส่ายหน้าทันทีแล้วชี้ไปทางนักเลงที่วิ่งมาจากด้านหลังและในที่สุดความวุ่นวายก็ได้สงบลงเมื่อพวกทหารได้กรูเข้ามาในโรงแรม
กลุ่มของเมสันและพวกนักเลงโดนรวบจนหมดและก็มีทหารคนนึงท่าทางเป็นพวกยศสูงเดินตรงเข้าไปหาพวกเมสันทหารคนนั้นมองหน้าพวกเมสันอยู่สักครู่แล้วก็ออกคำสั่งกับลูกน้อง
???: พาพวกเขาไปยังตำหนักท่านเจ้าเมือง
ทหาร: ครับผม
ในระหว่างที่เดินทางกันอยู่วิกเตอร์ก็แพลมขึ้นมา
วิกเตอร์: นี่เฮีย ที่นี่เนี่ยโหดเนอะแค่ตีกันก็พาไปประหารต่อหน้าเจ้าเมืองกันเลย
เมสัน: แกจะบ้ารึไงเรื่องแค่นั้นไม่โดนอะไรมากหรอกแต่ชั้นว่าอาจจะเป็นเรื่องตอนที่พวกเราอยู่ในป่าดาเนลก็ได้
วิกเตอร์: ผมแค่ล้อเล่นน่าเฮีย
ในที่สุดพวกเขาก็เดินทางมาถึงตำหนักของท่านเจ้าเมืองที่อยู่ทางทิศตะวันออกของเมืองพวกเมสันได้ถูกพาเข้าไปนั่งในห้องรับแขกที่หรูหราและได้รับการปลดโซ่นักโทษออกและเจ้าเมืองก็ปรากฏตัว
เจ้าเมืองฟาเดียนั้นเป็นลิซาร์ดแมนหน้าตางดงาม เธอมีผมสีน้ำตาลอ่อนที่เมื่อรวมกับใบหน้านั้นแล้วราวกับว่าจะสะกดผู้ชายทุกคนเอาไว้แต่ว่ามีแต่เมสันคนเดียวที่ตกอยู่ในภวังค์เพราะวิกเตอร์กับคูก้าร์นั้นไม่สนใจส่วนโร้กนั้นเมาหลับไปแล้ว
เจ้าเมือง: ยินดีต้อนรับท่านสุภาพบรุษ ข้ามีนามว่าซิซิเลียเป็นผู้ปกครองแห่งเมืองฟาเดีย
เมสัน: ยินดีที่รู้จัก ผมชื่อเมสัน นี่วิกเตอร์ นี่คูก้าร์ส่วนที่นอนอยู่นั้นชื่อว่าโร้ก
ซิซิเลีย: ก่อนอื่นเลยข้าต้องขออภัยเรื่องที่คนของข้าเสียมารยาทกับพวกท่านทั้งๆที่พวกท่านคือแขก
เมสัน: ผมว่าเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่าท่านต้องการพบพวกเราเพราะอะไร
ซิซิเลีย: เราต้องการให้ท่านช่วยพวกท่านทุกคนคือความหวังสุดท้ายของเราแล้ว
เมสัน/วิกเตอร์: หา!?
โปรดติดตามตอนต่อไป...
มีข้อติชมยังไงด็เม้นเอาไว้เน้อจะได้มีกำลังใจแต่งต่อบาย.....
The Merchant พ่อค้ามหาประลัย ตอนที่ 3
