วันที่ 29 เดือน 4 ปี พ.ศ. 2567
มีเหตุการณ์เกิดขึ้นมานิดหน่อยตอนเมื่อคืนผมกับ 3 สามนั้น*censor*อย่างดุเดือดและรุนแรงกว่าคืนก่อนๆที่ผ่านมานับหลายเท่ามากจนเป็นเหตุให้เตียงนอนในห้องนั้นทนรับแรง*censor*ของพวกเราเอาไว้จน“หัก”กลางไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ซึ่งพอเช้ามาผมก็ต้องของโทษคู่สามีภรรยาเป็นการใหญ่ซึ่งแกทั้งสองก็ยิ้มแหย่ๆเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรส่วนบทสรุปของทั้งสามนางก็ ฮึ ต่อให้โดปยามายังไงก็อย่าหวังว่าจะสามารถเอาชนะผมได้ แน่นอนว่าทั้งมอส ไมเนเน่นั้นก็ยังต้องตกอยู่ในสภาพคลั่งเสียงหลงก่อนจะนิ่งสนิทไปทุกคนเช่นเคย 555+เมื่อตื่นขึ้นมาทำธุระกันเสร็จสรรพ พวกเราก็กล่าวขอบคุณและของลาคู่สามีภรรยาไปการเดินทางดำเนินต่อไป ระหว่างทางผมก็ได้เจอกับพวกพิกซี่ด้วย พิกซี่นั้นดูเหมือนกับแฟรี่ที่มีร่างเป็นเด็กมีปีกเป็นแมลงแต่จริงๆเป็นภูติคนละสายพันธุ์ กล่าวกันว่าเธอเกิดจากวิญญาณเด็กที่ตายแล้วแน่นอนว่าพวกเธอนั้นมีนิสัยที่ชอบกลั่นแกล้งคนอื่นแบบเด็กๆแต่ก็ด้วยร่างที่เล็กและเหมือนเด็กนั้นแหละ ผมจึงและเดินทางต่อโดยไม่สนใจอะไรพวกเธอแม้พวกเธอจะพยายามเข้ามาหาผมแต่ก็โดยสามสาวของผมตบจนร่วงเป็นใบไม้ไปซะหมด ซึ่งนอกจากพิกซี่แล้วก็ยังเจอแมนติสไปประปลายซึ่งเธอก็แค่หันมามองก่อนจะทำท่าไม่สนใจและหายตัวจากไป จนในที่สุดก็ออกจากป่ามาได้ก่อนจะพากันตั้งเต็นท์กันที่ทุ่งหญ้าไม่ห่างไปจากชายป่ามากนัก
(18+)บันทึกการเดินทางของนายสีชาด 13