วันที่ 21 เดือน 5 ปี พ.ศ. 2567
พวกเราเดินทางมาจนถึงหมู่บ้านในช่วงเที่ยงวันหมู่บ้านแห่งนี้ดูเป็นมิตรกับมอนสเตอร์ในระดับที่ผมบอกได้ว่าเยอะมากๆ เพราะนอกจากโฮลส์ทอรัส มนุษย์แกะ(แวร์ชิพ) มนุษย์แมว(แวร์แคท) แล้วนั้นก็ยังมีฮาร์ปี้ริซาดแมน เซนทอร์และอื่นๆอีกเยอะแยะ ผมจึงคิดว่าไม่จำเป็นต้องให้ทานุกิจังใช้เวทย์บิดเบือนรูปลักษณ์พวกเราตัดสินใจพักกันที่นี่ในคืนนี้ และออกมาเดินตลาดเพื่อซื้อเสบียงและของจำเป็นเพื่อเตรียมพร้อมที่จะเดินทางต่อในวันพรุ่งนี้แน่นอนว่าผมไม่ลืมที่จะซื้อนมของโฮลส์ทอรัสแน่นอน ระหว่างทางผมก็มีชายคนหนึ่งมาของให้ผมเป็นแบบให้บอกว่าเข้ารู้อยากจะวาดภาพของผมในทันทีที่เห็นผมปรากฏตัวขึ้นมา เช่นเดียวกันกับเลนันชีด์เลนันซีด์นั้นเป็นมอนสเตอร์ในวงของแฟรี่ที่มีรูปร่างเหมือนเด็กและเล็กเท่าฝ่ามือของผู้ใหญ่เลนันซีด์ตนนี้มีผมสีชมพู ดวงตาสีม่วงในชุดสีแดงเธอมีปีกเป็นแมลงและคอยถือพู่กันช่วยชายหนุ่มคนดังกล่าวอยู่ตลอดเวลาซึ่งผมก็ไม่ได้ปฏิเสธเพราะเห็นว่าว่างอยู่ซึ่งเข้าก็ให้ผมยืนอยู่ข้างกำแพงสีขาวที่ถูกจัดเอาไว้และบอกให้ผมเงยหน้าขึ้นมองฟ้าซึ่งชายหนุ่มคนนั้นก็วาดเสร็จในเวลาไม่นาน โดยภาพที่ออกมานั้นเป็นโทนขาวกับดำแลเทาหมดทั้งภาพมีเพียงที่ตาของผมที่ถูกเสริมเติมด้วยประกายแสงสีแดงสดซึ่งมันทำให้ภาพขาวดำนี้ดูเด่นขึ้นมาทันที และผมชอบภาพนี้มาจึงถามว่าคิดยังไงจึงวาดภาพออกมาอย่างนี้ซึ่งได้คำตอบมาเพียงแค่ว่า วาดจากความรู้สึก ซึ่งชายหนุ่มก็ของเก็บภาพนี้เอาไว้เองผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเขาเป็นคนวาดจึงมีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจเหตุว่าทำไมผมจึงชอบภาพนี้นั้น เพราะว่าภาพนี้มันให้ความหมายที่คล้ายกับชื่อผมมากๆเลยยังไงล่ะสีชาดนั้น หลายคนเช่นเพื่อนที่เรียนด้วยกันที่โลกเก่าของผมต่างชอบเข้าใจผิดว่าเป็นสีชาดๆไม่ขาวไมเทาและดูหม่นหมองแต่แท้ที่จริงแล้ว สีชาดก็คือสีแดงสดที่เหมือนราวกับจะส่องประกายแห่งชีวิตออกมาหลังจากนั้นก็ดูเหมือนจะมีหลายคนที่เสนอจะซื้อภาพของผมอยู่มากพอตัว แน่นอนคนวาดก็บอกผมมาแล้วนี้ว่าอยากจะเก็บภาพเอาไว้เอง
(18+)บันทึกการเดินทางของนายสีชาด 24