วันที่ 8 เดือน 6 ปี พ.ศ. 2567
3 วันผ่านไป ในที่สุดพายุก็สงบลงจนได้ส่วนอาการของเหล่าสาวๆไม่นับมอสไมและเนเน่ที่ท้องอยู่นั้นก็ดูเหมือนว่ายังไม่มีใครแสดงอาการว่าจะท้องเออกมาเพิ่มเตติมพวกเราจึงเริ่มออกเดินทางกันต่อโดยผมขอให้มอส ไมและเนเน่นั้นให้เดินอยู่ใกล้ๆกับผมตลอดเวลา เพราะผมอยากจะเฝ้าดูอาการพวกเธออย่างใกล้ชิดไม่อยากจะให้พวกเธอเล็กที่จะเกิดขึ้นในท้องเป็นอะไรไปไม่รู้หรอกนะว่าผมแสดงอาการเป็นห่วงพวกเธอทั้งสามมากเกินไปหรือเป็นเอามากรึเปล่าแต่ทานุกิจังบอกว่าเห็นอาการของผมแล้วยิ่งอยากจะท้องกับผมไวๆเพราะน่าจะเป็นพ่อที่ดีได้ฮะๆๆ ผมไม่คิดหรอกว่าจะเป็นพ่อที่ได้ เพราะเล่นมีสาวเยอะเป็นฮาเร็มแบบนี้ผมก็แค่คิดว่าต้องรับผิดชอบพวกเธอให้ถึงที่สุดก็เท่านั้น การเดินในทะเลทรายแดนปีศาจนั้นไม่ได้ร้อนอย่างที่คิดเอาไว้แต่ให้ความรู้สึกหนาวแบบทะเลทรายยามกลางคืนเสียมากกว่า ตลอดทั้งทางนั้นเราเจอกิลทาบิลูและดาร์กสไลม์เข้าจู่โจมเป็นระยะๆดาร์กสไลม์นั้นเป็นสไลม์สาวที่มีร่างเป็นสีม่วงเข้มใส และมีแกนสีแดงอยู่ภายในตัว และมอนสเตอร์ทั้งสองนั้นดูดุกว่ามอนสเตอร์ทั่วไปในแดนมนุษย์มากซึ่งผมก็เป็นคนที่ไล่พวกเธอไปด้วยตัวเองทุกๆครั้งไปเพราะไม่อยากจะให้สาวๆโดยเฉพาะมอส ไมและเนเน่ที่กำลังตั้งท้องอยู่ต้องออกตัวเขียนไปเขียนมาก็ชักจะไม่รู้ตัวเองแล้วสิว่าเป็นเอามากจริงๆรึเปล่าเราเดินทางกันจนถึงเวลาเย็นก็จึงตั้งเต็นท์พักกันที่โขดหินใกล้ๆ
(18+)บันทึกการเดินทางของนายสีชาด 33
