วันที่ 10
ในที่สุดผมก็หนีรอดจากไมโนทอรัสสาว แต่ก็วิ่งแทบจะไม่ทัน แถมยังไอ้เขาวงกตภายในถ้ำอีกโชคดีนะที่เป็นแบบกำแพงแยกกับเพดานแยกจากกันผมจึงใช้วิธีปีนขึ้นไปกระโดดวิ่งบนกำแพง หนีไมโนทอรัสสาวที่คุ้มคลั่งอย่างหน้ากลัวไม่น่ากลัวได้ยังไง ก็เธอเล่นพังกำแพงวิ่งไล่มาแบบติดๆเลยนี่สิผมจึงใช้วิธีกระโดดขึ้นปีนเข้าไปบนช่องเพดานที่แสงส่อง ซึ่งเธอตมผมมาไม่ได้เธอจึงร้องว่ายังไงๆก็จะเอาผมไปเป็นของเธอให้ได้เพราะเธอนั้นชอบผมและจะตามหาผมไปทุกๆที่ ก่อนจะอาระวาทอย่างหนักพลางร้องไห้ออกมา ผมเองก็ไม่อยากทำให้ผู้หญิงร้องไห้นักหรอกและยิ่งเห็นไมโนทอรัสสาวร้องไห้แล้วยิ่งใจอ่อน แต่ผมคงจะอยู่นิ่งๆที่นี่ไม่ได้เพราะผมนั้นยังมีเพื่อนอีก 2 คน ที่ผมเองก็ยังไม่รู้ว่าพวกเธอนั้นเป็นตายร้ายดียังไงอย่างน้อยผมก็อยากจะยืนยันสถานะของพวกเธอให้แน่ชัดด้วยตัวของผมเอง ผมจึงปีนขึ้นต่อไปโดยไม่เหลียวลงไปอีกซึ่งพอผมปีนออกมาก็พบว่าผมอยู่เหนือซากโบราณสถานแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยเถาวัลย์และรากไม้บนเนินเขาที่ล้อมไปด้วยป่าและเบื้องหลังก็คือทะเลผมไม่มีเวลาให้คิดมากจึงรีบหาทางลงจากซากโบราณสถานแห่งนั้น เพราะผมคิดว่าอีกไม่นานไมโนทอรัสสาวจะต้องตามออกมาจากทางไหนสักทางที่เป็นทางออกแน่ๆ และก็เป็นอย่างที่คิดผมวิ่งออกห่างจากซากโบราณสถานได้ไม่นานผมก็ได้ยินเสียงของไมโนทอรัสสาว:X่ร้องออกมาอย่างเดือดดาน น่ากลัวเป็นบ้าผมนั้นหิ้วของทุกอย่างที่เป็นของผม พร้อมกับเนื้อลมควันที่เก็บห่อเอาไว้เป็นเสบียงและแน่นอนคือยังไม่ลืมที่จะเติมน้ำดื่มให้เต็มขวดทั้งสามใบผมวิ่งแทบจะทั้งวันจนในที่สุดนั้นผมก็ตัดสินใจที่จะนอนพักบนต้นไม้ใหญ่แห่งหนึ่งยังไงก็ขออย่าพึ่งให้เธอมาเจอผมตอนที่นอนหลับบนนี้ทีเถอะ
(18+)บันทึกของนายใบชา 05