วันที่ 11
วันนี้ผมตื่นขึ้นมาและเริ่มออกเดินทางต่อแต่ในครั้งนี้ผมไม่ได้วิ่งแบบเมื่อวานเพราะผมคิดว่ายังไงฝ่ายที่ไล่ล่าผมเองก็ต้องพักเอาแรงบ้างล่ะจะให้วิ่งข้ามคืนมันก็ถึกเกิน แถมหากวิ่งแล้วมันจะทำให้เกิดเสียดังซะเปล่าๆ ผมเดินต่อจากทิศทางที่ผมวิ่งโดยตรงออกไปเรื่อยๆก็ผมยังไม่รู้ทิศเลยนี่ว่าผมอยู่ที่ไหนแถมมองจากบนต้นไม้ไปทางไหนก็เจอแต่ต้นไม้กับภูเขาเต็มไปหมดก็คงมีแต่ต้องสุ่มเดินตรงไปในทางไหนสักทางเอา แน่นอนว่าไม่เดินกลับไปทางเดิมแน่ๆวันทั้งวันนั้นผมได้พบเจอกับหลายๆอย่างที่น่าเหลือเชื่อเอามากๆโดยเฉพาะอย่างแฟรี่นี่เจอแทบจะตลอดทาง คงไม่ต้องอธิบายว่าแฟรี่เป็นยังไงหรอกนะแต่ว่าที่ผมพบเห็นนั้นมีแต่แฟรี่ผู้หญิงนอกจากนี้ก็ยังมีดอกไม้ยักษ์สีชมพูประหลาดที่เป็นเหมือนร่างของหญิงสาวผิวเขียวยืนอยู่ตรงกลางดอกไม้แถมยังปล่อยกลิ่นชวนฝันออกมาอีกกลิ่นนั้นทำเอาขาของผมเกือบทรยศเดินเข้าหาเธอเลยทีเดียว โชคดีที่ผมตั้งสติได้จึงรีบวิ่งออกห่างและนอกจากมนุษย์ดอกไม้ก็ยังมีมนุษย์ผู้หญิงที่มีลักษณะร่างกายเหมือนกับสวมใส่ชุดเกราะแบบตั๊กแตนตำข้าวอีกเห็นเคียวที่ติดอยู่ที่มือของเธอแล้วขนลุก แถมเธอเองก็ยังหันมาเห็นผมอีกด้วยแต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรและเดินจากไปอย่างรวดเร็ว โชคดีสุดๆแฮะที่เธอไม่ทำอะไรผมและท้ายที่สุดก็คงจะเป็นมนุษย์ผึ่ง เออ ไม่รู้หรอก แต่น่าจะใช่ล่ะมั้งเธอสวมใส่เสื้อผ้าสีเหลืองสลับดำและมีก้นแบบแมลงที่มีเหล็กในในมือนั้นถือหอกปลายแหลมเล่มยาว ทำเอาผมต้องหลบแอบเธอ เพราะไม่มั่นใจว่าจะโชคดีแบบคลาวเจอสาวตั๊กแตนตำข้าวอีกหรือเปล่าสุดท้ายผมก็ขึ้นไปพักบนต้นไม้ที่มีขนาดของกิ่งที่ใหญ่พอเพื่อจะจดบันทึกและนอนพักผ่อน
(18+)บันทึกของนายใบชา 06