วันที่ 16
ในช่วงเช้าของวันนายพรานเจ้าของหลุมมาเอาตัวผมขึ้นจากหลุมจนได้ดูเหมือแกจะชมผมด้วยว่าผมนี้โชคดีมากๆ ที่ไม่โดนหนามในหลุมเสียบตอนนั้นผมหัวเราะขึ้นในใจพร้อมคิดว่า ผมโดนเสียบไปเรียบร้อยแล้วครับ แน่นอนที่คุณนายพรานไม่เอะใจกับเลือดที่ติดอยู่กับหนามคงเป็นเพราะเคยมีสัตว์ที่แกล่าได้ก่อนหน้านี้ล่ะมั้ง(ส่วนเสื้อที่ผมใส่เมื่อคืนก็ถอดเก็บเอาไว้ทิ้งที่หลัง)คุณนายพรานพาผมมาส่งถึงหมู่บ้านที่แกอยู่พร้อมทั้งบอกว่าให้ผมพักอาศัยที่บ้านแกสักระยะก่อนก็ได้เพื่อเป็นการขอโทษผมและหาเสื้อให้ใส่พร้อมกางกางมาให้เปลี่ยนเพราะกางเกงยีนของผมนั้นเยิ่นยู่ยี่เกินเยียวยา(เพราะหนามในหลุมพรางของคุณนายพรานนั้นแหละ)ผมเองก็ขอบคุณแกไปตามมารยาท จะว่าไปนี่ ผมก็พึ่งคิดได้เหมือนกันนะว่าผมพูดกับทุกๆคนที่ผมเจอมารู้เรื่องได้ไง แต่ก็คิดไม่ออก จึงเก็บพักเอาไว้ก่อนหมู่บ้านของคุณนายพรานนั้นเป็นหมู่บ้านเกษตรกรรม และจะอยู่ร่วมกันกับมอนสเตอร์แน่นอนว่าต้องเป็นมอนสเตอร์จำพวกที่เป็นมิตรอย่างไม่ต้องคิด เช่นมนุษย์วัวนม(เรียกตามชนิดและจากโทนขาวดำ) มนุษย์แกะ ที่เป็นทั้งสัตว์ในฟาร์มและแถมยังมีมนุษย์แมวที่เดินไต่ไปมาบนหลังคาอีกแน่นอนว่ามอนสเตอร์ทุกตนนั้นเป็นผู้หญิง แต่ที่ทำเอาขาดไม่ถึงอีกตามเคยก็คือคุณนายพรานนั้นมีภรรยาเป็นมนุษย์แมวด้วยนี่สิ ไม่ใช่เฉพาะคุณนายพราน รวมไปถึงผู้ชายในหมู่บ้านบางคนเองนั้นมีภรรยาเป็นมอนสเตอร์เช่นเดียวกันอย่างผู้ใหญ่บ้านองก็มีภรรยาเป็นมนุษย์วัวนม ยิ่งเจ้าของฟาร์มมนุษย์แกะเองก็มีภรรยาเป็นฮาเร็มมนุษย์แกะไปเลยสงสัยคงจะถึงเวลาที่ผู้หญิงทั้งโลกต้องหลังน้ำตาได้แล้วล่ะมั้ง เอาเถอะ ยังไงซะวันนี้ผมก็ขอทานอาหารและก็ขอนอนให้เต็มอิ่มก่อน แล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกทีพอดีเมื่อคืนมันต้องพยายามยืนมีสติอยู่ตลอดเวลาเพราะว่าหากละเมอล้มเมื่อไหลก็พรุนเมื่อนั้น ฮะๆๆ ขอบอกเลยละกันครับผมพรุนเป็นรังผึ้งไป 3 รอบเลยล่ะ
(18+)บันทึกของนายใบชา 10