วันที่ 18
วันนี่ผมยังคงไปทำงานที่ฟาร์มของผู้ใหญ่บ้านเช่นเคยเพียงแต่ช่วงเที่ยงต่อมาจากนั้นผมเห็นว่ามีงานอีกงานมาติดเพิ่มเห็นว่าเป็นการตัดขนมนุษย์แกะ ผมจึงคิดว่ารับมาลองทำดูสักหน่อย บอกตามตรงครับคิดกี่ทีก็คิดไมตก ว่าผมนี่คิดถูกรึเปล่า ให้ตายเถอะ มันหนักกว่างานรีดนมมนุษย์วัวเป็นไหนๆไม่ใช่เรื่องไหนหรอกครับ การตัดขนพวกเธอนั้นง่ายกว่ารีดนมแม้จะทำให้รู้สึกง่วงๆหน่อยก็เถอะแต่การวิ่งหนีพวกเธอนี่สิที่ยากมหากาฬยิ่งกว่าเพราะตัดขนพวกเธอเสร็จตัวก็ต้องวิ่งแบบป่าราบตีนเปิดหนีขึ้นต้นไม้กันเลยทีเดียวไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเจ้าของฟาร์มถึงได้เปิดฮาเร็มไปเลย เอาเถอะครับยังไงผมก็เอาตัวรอดเก่งล่ะนะ แถมยังดีที่งานตัดขนนั้นจะมีเพียงสัปดาห์ล่ะครั้งไม่อย่างนั้นผมคงจะไปทำมันซะทุกวัน ไม่ใช่เพราะชอบออกแรงวิ่งหรอกครับแต่เป็นเพราะเงินที่ได้มานี่สิ ตั้ง 1 เหรียญเงินกับเลยล่ะ รวมกับเงินที่ได้มาจากงานรีดนมก็รวมทั้งหมดที่ได้มาในวันนี้ก็เท่ากับ1 เหรียญเงินกับอีก 55 เหรียญทองแดง เห็นแบบนี้ผมก็คิดเลยว่าในวันมะรืนนี้ผมคงจะมีเงินมากพอที่จะซื้อของเพื่อออกเดินทางแล้ว
(18+)บันทึกของนายใบชา 12