วันที่ 28
วันนี้เกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อยก่อนจะออกจากหมู่บ้านเพราะตอนที่ออกมาจากที่พักนั้น เหมือนอามานี่จะเจอเรื่องเข้าให้เพราะเธอนั้นกำลังถูกรุมโดยคนกลุ่มหนึ่งที่เรียกตัวเองว่า ดิออเดอร์ซึ่งผมนั้นจำการแต่งกายของคนกลุ่มนี้ได้ มันเป็นกลุ่มเดียวกันกับกลุ่มที่บุกโจมตีเผ่าอามาซอนเน่ซึ่งอามานี่นั้นก็ยังเก่งสมเป็นเธอ แต่ถึงจะเก่งขนาดไหนโดยรุมกว่าหลายสิบก็เสียท่าทันทีที่เธอกำลังจะเสียท่าให้กับคมอาวุธนับสิบที่โจมตีมาจากทางด้านหลังผมก็เสนอเอาตัวเข้ารับแทนเธอ เล่นเอาผมกับชุดพรุนเป็นรังผึ้งอีกจนได้ทุกคนที่อยู่เหตุการณ์ต่างตกใจกับการกระทำของผมเอามากๆโดยเฉพาะพวกดิออเดอร์นั้นตกใจกว่าชาวบ้านเพราะผมฉีกยิ้มให้พวกมันทั้งๆที่ตัวผมพรุนเป็นรังผึ้งล่ะนะผมก็จึงอาศัยเวลานั้นเริ่มโต้กลับใส่โดยชักเอาพวกหอกดาบที่คาอยู่กับร่างของผมมาเป็นอาวุธนั้นแหละจะมาเป็นกองเป็นทัพสักกี่คนก็เถอะ เอาผมไม่อยู่หรอกสุดท้ายพวกดิออเดอร์ก็หนีเผ่นแบบป่าราบ ส่วนผมเองก็คงไม่อยากอยู่ให้คนมุงแน่วิ่งป่าราบไม่แพ้พวกดิออเดอร์ที่วิ่งหนีผมเลย ฮะๆๆสุดท้ายชุดที่ผมใส่อยู่ก็ต้องถอดเอามาเผาเป็นเชื้อเพลิงในตอนเย็นและใช้เสื้อโค้ชที่ได้มาสวมแทน อุ่นกว่าที่คิดไว้เยอะ เอาเถอะ ผมขอพักผ่อนก่อนล่ะวิ่งมาแทบทั้งทาง ถึงแผลหายได้ในพริบตาจริง แต่เรื่องเหนื่อยอ่อนล้าก็ยังคงต้องเหนื่อยอ่อนเป็นปกติอยู่ดีล่ะนะ
(18+)บันทึกของนายใบชา 17
