วันที่ 55
ลางสังหรณ์ผมถูกจริงๆด้วยจะว่าไปนี่ วันนี้ก็เป็นวันที่ 55 พอดีที่ผมได้เข้ามาในโลกแห่งนี้ ไอ้เลข 55นี่มันเป็นเลขอัปมงคลหรือเลขมงคลกันแน่นะเค้าว่าอายุคนเราจะเค้าปีชงเมื่อลงท้ายด้วยเลข 5 แต่บางคนกลับว่าเป็นปีที่มงคลซะอย่างนั้นเออ ตกลงว่ามันมงคลหรืออัปมงคลกันแน่หว่า เริ่มจะงงๆซะแล้วสิ เอาเถอะอย่างน้อยเวลาหัวเราะผมก็ร้อง 55 ล่ะนะ
เอาล่ะกลับเข้าเรื่องต่อเถอะ วันนี้พิธีหมั่นต้องถือว่ากลายเป็นโมฆะไป เนื่องจากว่าองค์หญิงนั้นหายตัวไปแน่นอนว่าพวกดิออเดอร์นั้นโทษว่าเป็นฝีมือของพวกมอนสเตอร์ เกิดการตามตัวค้นหาและวุ้นวายไปทั่วทั้งเมืองซวยใครไม่ซวย ก็พวกมอนสเตอร์ที่ซ้อนตัวอยู่ในเมืองและพวกคนที่ให้แหล่งกลบดานอย่างผมไงทำเอาผมกับเยติสาวต้องวิ่งหนีออกจากเมืองแทบไม่ทัน แต่สุดท้ายผมก็หันกลับเข้าเมืองเพราะผมนั้นคงปล่อยให้มอนสเตอร์ตนอื่นๆที่ถูกจับไปเฉยๆไม่ได้แม้จะไม่รู้จักกับผม แต่ผมได้รู้มาจากในฐานตั้งมั่นที่ผมเคยไปถล่มที่เมืองก่อนหากปล่อยเอาไว้ พวกมอนสเตอร์และผู้เกี่ยวข้องนั้นจะมีแต่ตายกับตายแถมไม่วายในระหว่างที่ถูกจับอาจจะมีการทรมานก่อนด้วยผมจึงขอให้เยติสาวไปซ้อนตัวในป่าใกล้ๆเสียก่อน จากนั้นผมก็จึงลอบบุกเข้าเมืองอีกครั้งในนามของเงาสีเลือดภายใต้หน้ากากสีขาวเพื่อปลดปล่อยเหล่ามอนสเตอร์สาวและคนที่ถูกดจับบอกตามตรงว่าหลังจากนั้นก็ต้องเผชิญหน้าทหารทั้งกองทัพของเมืองๆหนึ่ง นั่นไม่ใช่เรื่องขำๆเลยแถมยังมีอีกกองทัพหนึ่งจากต่างเมืองคอยหนุนอีกบอกได้เต็มหูว่าถ้าไม่ใช่ผมนั้นถือว่าโง่มากๆที่ทำอย่างนั้นโชคดีที่ทหารทุกคนต้องเบียดกันไม่สามารถเข้ามาทีเดียวพร้อมๆกันหมดได้ เอาเถอะอย่างงน้อยก็ช่วยมอนสเตอร์สาวที่ถูกจับทั้งหมดเอาไว้ได้ ส่วนผมนะเหรอหนีออกจากเมืองไม่ได้เพราะประตูทางออกทุกทางถูกปิด กลายเป็นการปิดประตูตีแมวไปเรียบร้อยที่ซ้อนสุดท้ายก็ไม่พ้นทางระบายน้ำเก่าในเมืองที่แห้งคอดปิดตายเพราะประวัติเคยมีการถล่มดีที่มีคนร่วมชะตากรรมเข้ามาหลบในท่อก่อนหน้าผมเป็นเพื่อนอีก 5 อย่าง 3 คนแรกเป็นมนุษย์หนูยักษ์สาวที่ผมจำได้ลางๆว่าตอนลอบเข้าไปช่วยพวกมอนสเตอร์สาวออกมาจากคุกนั้นเห็นพวกเธออยู่เกาะกันเป็นกลุ่มกับหญิงสาวผมทองที่บอกว่าตัวเองเป็นแดมพายชื่อลีล่า ซึ่งเธอเป็นคนรับใช้ของคนที่ 3เอ่อคนที่ 3 นั้นเธอคือองค์หญิงของอาณาจักรแห่งนี้เองครับ เธอชื่อ ซีเวีย ให้ตายสิไหงตัวต้นเหตุถึงมาอยู่ที่นี่ได้ก็ไม่รู้ เอาเถอะ ดูเหมือนว่าจะเป็นสาวซ่าส์พอตัวเพราะว่าเสื้อผ้าหรูหราแบบคุณหนูที่เธอสวมใส่ ถูกฉีกเพื่อให้เคลื่อนไหวได้สะดวกซึ่งเธอบอกว่าเป็นคนฉีกเอง555+ เอาเถอะ ยังไงก็คงต้องอยู่ด้วยกันสักพักล่ะนะ แถมตัวที่ต้องห่วงนี้น่าจะเป็นมนุษย์หนูยักษ์สาวทั้ง 3 ซะมากกว่า พวกเธอเล่นจ่องผมตาเป็นมันมาตลอดตั้งแต่ที่เข้ามาซ่อนตัวในท่อเลยสยองชะมัด พวกเราเริ่มพูดคุยทำความรู้จักกันตั้งแต่ที่ผมเข้ามาผมจึงรู้ว่าการหมั่นหมายเพื่อความสัมพันธ์ธรรมไมตรีเหลวไหลทั้งเพ แถมพระราชาหรือพ่อขององค์หญิงนั้นก็ถูกปลงพระชนไปแล้วที่จริงแล้วมันเริ่มขึ้นเมื่ออาณาจักรของเธอนั้นเริ่มเปิดใจยอมรับการมีตัวตนของมอนสเตอร์สาวพวกดิออเดอร์จึงเข้าแทรกแซงด้วยกำลังพร้อมกับทหารจากอาณาจักรใกล้เคียงพ่อของเธอที่เห็นว่าสู้ไปยังไงก็แพ้ เนื่องด้วยเมืองของท่านนั้นไม่มีกองกำลังที่แข็งแกร่งมากพอจะต่อกรเพราะบ้านเมืองแห่งนี้รักความสงบสุขมาช้านานจึงร้องขอยอมแพ้เพื่อรักษาชีวิตคนในเมือง และเพื่อแอบเปิดทางหนีให้เหล่ามอนสเตอร์ให้มากที่สุดโดยเสนอให้องค์หญิงเข้าพิธีหมั่นกับองค์ชายของอาณาจักรที่มากับพวกดิออเดอร์เพื่อกำบังแต่พวกดิออเดอร์ไหวตัวทันจึงจับตัวพระราชากับราชินีและเหล่าองครักษ์ในวังเอาไว้ แต่เธอนั้นหนีรอดมาได้เพราะมีลีล่าช่วยเอาไว้และมาหลบซ่อนตัวอยู่ที่นี่แถมเธอดูจะเป็นห่วงพวกมอนสเตอร์สาวและเหล่าผู้คนในเมืองที่ถูกจับผมจึงพูดอธิบายให้เธอสบายใจว่าผมนั้นได้ช่วยเหลือพวกเขาเหล่านั้นแล้วเหมือนเธอจะไม่ค่อยเชื่อ แต่ดีที่ผมนั้นมีพยานอย่างมนุษย์แมวสาวและลีล่าที่ออกไปดูเหตุการณ์เป็นระยะ เธอจึงยอมเชื่อพวกเราสี่คนจะปรึกษากันและได้ข้อสรุปว่า หากหนีไม่ได้ก็ต้องสู้ซึ่งแผนการนั้นจำเป็นจะต้องเข้าไปในพระราชวังเพื่อจัดการกับแกนนำที่มุดหัวอยู่ข้างโดยผมนั้นขอที่จะเป็นคนไปจัดการกับไอ้องค์ชายผู้ที่เกือบจะเป็นคู่หมั่นขององค์หญิงด้วยตัวเองเห็นลีล่าบอกว่ามันเก่งจนพวกดิออเดอร์ยกตำแหน่งหนึ่งในผู้กล้าให้มันอยากรู้จริงว่าจะเก่งสักแค่ไหน
(18+)บันทึกของนายใบชา 34