Tale Topia EP.1 ผจญภัยในแดนนิทานเหนือคำบรรยาย

Views 1.46K13 Repiled3 Point

[-The Child of Monday God "Z"-]

เป็นนิยายอีกเรื่อง ที่ผมแต่งแล้วรู้สึกได้ว่า สนุกดีนะ ที่แต่งเรื่องนี้ งั้นไปดูกันเลย

เป็นเช้าที่ปกติและสงบสุขอีกวันนึงของผม อากัตสึกิ เคียวกะ เป็นเด็กหนุ่ม ม.ปลายธรรมดาๆคนนึงที่ไปเรียนให้วันๆ มันจบไปเท่านั้นเอง ผมก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษมากผมก็แค่ถนัดศิลปะป้องกันตัว

บ้างเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เก่งพอที่จะสู้พี่สาวของผม ที่เรียนศิลปะป้องกันตัวทั้งหมดที่มีอยู่บนโลก

จนหมดแล้วจนสามารถสร้างศิลปะป้องกันตัวแบบใหม่เป็นของตัวเองได้เท่านั้นเองถ้าให้พูดตามตรงเลยคือ ผมไม่ค่อยอยากพูดถึงเรื่องของครอบครัวเท่าไรเนื่องจากผมที่ไม่ได้เก่งอะไรเลยทั้งการเรียนและการต่อสู้เท่าพี่สาว พ่อแม่ของผมเลยสนใจและดูแลพี่สาวของผมมากกว่าผมเท่านั้นเองแต่พี่สาวคนนั้นก็ใช่ว่าจะไม่รู้เรื่องที่ผมเหมือนจะถูกพ่อแม่ทิ้งผมเลยถูกพี่สาวของผมฝึกนรกตั้งแต่ผมอยู่ ป.5 จนถึงม.5 เธอจึงเลิกฝึกผมเสียที ในตอนนี้ผมก็อยู่ ม.6 แล้วพ่อแม่ของผมที่ไม่ค่อยสนใจผมมากเท่าไรจึงส่งผมมาอยู่คนเดียวที่บ้านเก่าของพ่อในมาโมโนะซึ่งพอย้ายเข้ามาแล้ว บอกได้เลยว่า ทุกวันนี้ผมต้องระวังตัวตลอดเวลาเนื่องจากผมอยู่คนเดียวเลยไม่รู้ว่าผมจะเจอกับมอนสาวในตอนไหนแล้วเวลาไหนบ้าง แต่ก็เอาเถอะเรื่องเก่าๆก็ลืมมันไปจะดีกว่า ในตอนนี้ผมก็กำลังจะเข้าโรงเรียนละวันๆผมก็เรียนไปเรื่อยๆ ไม่ได้สนใจอะไรมาก จนวันนี้มาถึงชีวิตของผมก็เปลียนไปเหมือนหน้ามือเป็นหลังมือ…………..

เวลา 15.30 น. ณ. โรงเรียนโรสแมรี่ ห้อง 3/B

“เคียว จะกลับบ้านพร้อมพวกเราหรือป่าว” เสียงเรียกจากเด็กนักเรียนคนนึงในกลุ่ม

“ไม่ละ วันนี้ฉันต้องอยู่เป็นเพื่อนประธานชมรมที่วันนี้ติดประชุมนะ”

“งั้นจะให้พวกเรารอไหม”

“ไม่ต้องหรอก เพราะน่าจะดึกเลยละกว่าจะได้กลับเดียวต้องไปยื่นใบขออยู่ดึกในโรงเรียนอีกเนี้ย” พูดขึ้นระหว่างเก็บของใส่กระเป๋า

“งั้นพวกฉันไปก่อนละกัน โชคดีเจอกันวันจันทร์” หลังจากลาเคียวเสร็จ พวกนั้นก็เดินไปกันเป็นกลุ่มเหมือนจะไปฉลองที่ไหนสักแห่ง

“ประธานรอแย่เลยละมั้งเนี้ย” พูดขึ้นมาลอยๆแล้วเก็บหนังสือเล่มสุดท้ายใส่กระเป๋าจึงเดินไปที่ห้องชมรมอา:Xมัคร

เวลา 18.55 น. ณ.โรงเรียนโรสแมรี่ ห้องชมรมอา:Xมัคร

“เมื้อไรประธานจะมานะโดดประชุมหลายวันถึงเป็นเงี้ยไง” อ่านมังงะอยู่ในห้องชมรม

“มาแล้วละ กลับบ้านได้แล้วละเคียว” เปิดประตูเข้ามาด้วยเสียงเหนื่อยๆจากนั้นก็หยิบกระเป๋าแล้วออกไปก่อนเคียวอีก

“อะไรละเนี้ย มาถึงก็ไปเลยหรอ” เก็บมังงะใส่กระเป๋าแล้วปิดไฟห้องชมรมก่อนจะปิดประตูแล้วเดินกลับบ้าน

เวลา 19.00 น. ณ.โรงเรียนโรสแมรี่ หน้าประตูโรงเรียน

(เวลาที่เรื่องทุกอย่างเกิดขึ้น)

“ประธานนี้ก็ไวจิงๆเลยนะ เรื่องกลับบ้านเนี้ยไม่ได้มองแปปเดียวก็หายไปซะละ” เดินลงบันไดหน้าประตูโรงเรียน

ระหว่างที่เดินอยู่นั้นเองเคียว ก็รู้สึกได้ถึงบางอย่างรอบตัวเขาที่รู้สึกแปลกประหลาดมากๆ นั้นก็คือพื้นที่ที่เคียวยืนอยู่นั้นได้กลายเป็นหลุมมิติสีดำขนาดใหญ่แล้วดูดเคียวกับทุกสิ่งทุกอย่างในแถวๆนั้นเข้าไป

“เหวอ!!!!!!” ถูกดูดเข้าไปในหลุมมิติ พอผ่านไปสักพักหลุมมิติก็หายไป

“อ้าว เคียวหายไปไหนแล้วละเมื้อกี้ยังเห็นเดินอยู่แถวนี้อยู่เลยนิ” ประธานชมรมที่พึงไปเข้าห้องน้ำมาวิ่งมาเพื่อจะหาเคียวแต่ก็ไม่เห็นอะไรเลยนอกจากบันไดที่ยังอยู่เหมือนเดิมไม่มีการเปลียนแปลง

“ว้าก!!!!!!!!!!” ล่องลอยไปตามกระแสมิติ ซึ่งไม่อาจเดาได้ว่ามันจะไปสิ้นสุดอยู่ที่ไหน

หลังจากผ่านมาได้สักพักใหญ่ๆเคียวที่ถูกดูดเข้ามาในหลุมมิติก็ได้พบกับแสงส่องมาที่เขาเหมือนเป็นทางออกไปสู่อีกโลกนึงพอเขาออกมาก็ต้องได้พบกับสิ่งที่เขาไม่คิดว่าจะได้เจอมาก่อน

“เหวอ!!!!!” ล่วงลงมาจากหลุมมิติที่ปรากฎขึ้นกลางอากาศแล้วก็จางหายไป

“อุ้ย~~เจ็บจังแหะแล้วที่นี้มันที่ไหน” หมับ~~ เสียงแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นหลังจากเคียวสัมผัสดู

“อะไรฟะ นุ่มๆ” เคียวไม่รู้ว่าเป็นอะไรเลยหันไปดูสิ่งที่เห็นทำให้เคียวตกใจมากๆ เนื่องจาก สิ่งที่เขาจับอยู่นั้นคือ หน้าอกของผู้หญิงคนนึงที่สวยมากๆ ที่เขากำลังนอนคล่อมเธออยู่

“เหวอ!!!!!” เคียวที่เห็นสิ่งที่จับไปถึงกับหน้าแดงพร้อมกับรีบลุกแล้วถอยออกมาอย่างไว

“……..” ผู้หญิงคนนั้นถึงกับหน้าแดงมากๆและไม่ได้พูดอะไรกับเคียวเลย

“ผมขอโทษๆ ผมไม่ได้ตั้งใจ” ในขณะที่กำลังขอโทษผู้หญิงคนนั้นอยู่นั้นเองก็ได้มีมังกรประมาณ 3 ตัวที่มีคนขี่อยู่พ่นไฟมาใส่ข้างหน้าของเคียว

“หนีให้รอดก่อนแล้วเดียวจะอธิบายเรื่องทั้งหมด” ผู้หญิงคนนั้นใช้เวทย์มนต์บางอย่างสร้างหลุมดำทำให้มังกรทั้ง3 ตัวถูกดูดหายไปก่อนที่จะวิ่งไปจูงมือเคียวแล้ววิ่งหนีเข้าไปในป่า

~~หลังจากผ่านมาได้สักพัก~~

“ตรงนี้คงพ้นแล้วละ” ผู้หญิงคนนั้นบอกกับเคียวพร้อมกับหลบแล้วมองดูว่ามีใครตามมาไหม

“ขอบคุณนะ ว่าแต่เธอเป็นใครแล้วผมมาอยู่ที่นี้ได้ไง” เริ่มถามคำถามต่างๆกับผู้หญิงคนนั้นเพราะตัวเองเริ่มที่จะสับสนไปหมดแล้ว

“งั้นฉันขอแนะนำตัวก่อน ฉันชื่อ อลิเซียเป็นอัศวินจอมเวทย์มนต์ดำของแดนมหัศจรรย์” แนะนำตัวกับเคียว

“ที่ฉันเห็นเธอใช้เวทย์มนต์ได้ คงจะไม่ได้โกหกแหละนะฉัน อากัตสึกิ เคียวกะ” แนะนำตัวกับให้อลิเซีย

“เคียวกะ สินะที่นายมาอยู่ที่นี้ก็ไม่ได้เพราะใครหรอกเพราะฉันเองแหละ เพราะเธอคือความหวังสุดท้ายของพวกเราหรือก็คือผู้กล้าจากต่างโลกนั้นเอง”พูดกับเคียวกะ ด้วยหน้าตาจริงจังสุดๆ

“ห้ะ!!!! ฉันเนี้ยนะผู้กล้าไม่ใช้แล้วละ ถึงจะเป็นอย่างงั้นจิง ฉันจะไปสู้กับใครได้ละฉันไม่มีพลังอะไรนอกจากศิลปะป้องกันตัวหรอกนะโดนไฟของมังกรอย่างนั้นไปครั้งเดียวฉันก็สุขจนกินกันได้แล้วละ”

“ไม่ต้องห่วงหรอกผู้กล้าที่จะถูกอัญเชิญมาได้ต้องมีพลังพิเศษหรือความสามารถต่างๆที่เหนือมนุษย์เท่านั้นจึงจะสามารถมาที่โลกนี้ได้ซึ่งแปลว่าถ้าเธอมาที่โลกนี้ได้ก็แปลว่าเธอมีพลังที่หลับใหลอยู่เหมือนกัน”

“งั้นหรอแล้วถ้าฉันช่วยพวกเธอแล้วฉันจะได้กลับบ้านหรือโลกของฉันไหมละ”

“ได้สิ แน่นอนด้วย”

“งั้นหรอแล้วเวลาที่นี้ต่างกับที่โลกของฉันหรือป่าว”

“ไม่ต้องห่วง เวลาที่นี้ 1 ปี จะเท่ากับที่นั้นคือ 1 วัน”

“อย่างงั้น ก็คงอยู่ได้นานละนะเพราะยังมีวันหยุดอีกเกือบ 2 อาทิตย์”

“อืม แต่ฉันก็ไม่ได้คิดมาก่อนเลยนะเนี้ยว่าผู้กล้าจะเป็นผู้หญิงนะ”ยิ้มแล้วบอกเคียว

“ฉันเป็นผู้ชายนะ ไม่ใช้ผู้หญิงตาเป็นอะไรหรือป่าว”

“หืม….ถ้าเป็นผู้ชายทำไมเธอมีหน้าอกละ” ชี้เคียว

“ห้ะ!!!จะบ้าหรอจะไปมี…..ได้….ไง” เริ่มอึ้งนิดหน่อยพอลองจับหน้าอกตัวเองแล้วเห็นว่ามันนูนออกมา

“เห้ย……ใครเล่นตลกอะไรฟะเนี้ย” หลังจากจับหน้าอกแล้วรู้สึกนุ่มๆและอุ่นๆเลยลองเช็คที่ตรงนั้นของตัวเองดูปรากฏว่าตรงนั้นก็หายไปแล้วแถมผมก็ยาวขึ้นอีก

“ไม่มี……” เสียงช็อคสุดๆ

“เห็นไหม บอกแล้วว่าตกใจมากที่ผู้กล้าเป็นผู้หญิงนะ” ยิ้ม