แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Mondagi เมื่อ 2013-10-9 14:20
ชื่อตัวละคร : แมร์รี่ โจนส์ (Mary Jones)
ฉายา: แพะสีชาดผู้รับบาป
อายุ : 17 ปี
ส่วนสูง : 167
นํ้าหนัก : 46
หน้าตา :
ประวัติ :
เป็นลูกครึ่งอังกฤษ-ญี่ปุ่น และเป็นเพียงบุคคลนึงที่โดนทรยศ และโดนหักหลังตลอดเรื่อยมา จึงทำให้เกลียดการอยู่เป็นกลุ่ม
อาวุธประจำตัว :
มีดแกะสลัก
พลังจิต : Psychotic Power
- Teleportation การเคลื่อนย้ายสิ่งของหรือตนเองจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งโดยการแทนที่โดยฉับพลันเช่นการวาร์ป หรือการสลับสิ่งของโดยไม่แตะต้องหรือเคลื่อนย้ายด้วยวิธีทางฟิสิกส์
- Leviation การลอยตัวในอากาศได้โดยปราศจากการช่วยเหลือทางฟิสิกส์
- Invisibility พลังในการล่องหนหายตัว สามารถหักเหแสงบิดเบือนการสะท้อนการมองเห็นหรือลบตัวตนและจิตของตนออกไปจากการสัมผัสของผู้อื่น
- Mindshield ป้องกันการโจมตีจากพลังจิต
อาชีพ : นักแกะสลัก
ลักษณะนิสัย : สมัยก่อนเป็นคนที่ไร้เดียงสา ชอบมองโลกในแง่ดีเสมอ ชอบช่วยเหลือ แต่พอโดทรยศ และถูกหักหลัง
ก็กลายเป็นคนประเภทชอบเก็บกด ไม่ค่อยพูดค่อยจาซักเท่าไหร่ จะชอบตีหน้านิ่งเพื่อเป็นการปิดบังความรู้สึกเศร้าหรือทุกข์
ชื่อตัวละคร : แมร์รี่ โจนส์ (Mary Jones)
ฉายา: แพะสีชาดผู้รับบาป
อายุ : 17 ปี
ส่วนสูง : 167
นํ้าหนัก : 46
หน้าตา :
ประวัติ :
เป็นลูกครึ่งอังกฤษ-ญี่ปุ่น และเป็นเพียงบุคคลนึงที่โดนทรยศ และโดนหักหลังตลอดเรื่อยมา จึงทำให้เกลียดการอยู่เป็นกลุ่ม
แม้แต่พ่อกับแม่ของตนยังทอดทิ้ง และยังเคยผ่านประสบการณ์เฉียดตายมาแล้วถึง 2 ครั้ง
ฝ่าย : ประชาชนอาวุธประจำตัว :
มีดแกะสลัก
พลังจิต : Psychotic Power
- Teleportation การเคลื่อนย้ายสิ่งของหรือตนเองจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งโดยการแทนที่โดยฉับพลันเช่นการวาร์ป หรือการสลับสิ่งของโดยไม่แตะต้องหรือเคลื่อนย้ายด้วยวิธีทางฟิสิกส์
- Leviation การลอยตัวในอากาศได้โดยปราศจากการช่วยเหลือทางฟิสิกส์
- Invisibility พลังในการล่องหนหายตัว สามารถหักเหแสงบิดเบือนการสะท้อนการมองเห็นหรือลบตัวตนและจิตของตนออกไปจากการสัมผัสของผู้อื่น
- Mindshield ป้องกันการโจมตีจากพลังจิต
อาชีพ : นักแกะสลัก
ลักษณะนิสัย : สมัยก่อนเป็นคนที่ไร้เดียงสา ชอบมองโลกในแง่ดีเสมอ ชอบช่วยเหลือ แต่พอโดทรยศ และถูกหักหลัง
ก็กลายเป็นคนประเภทชอบเก็บกด ไม่ค่อยพูดค่อยจาซักเท่าไหร่ จะชอบตีหน้านิ่งเพื่อเป็นการปิดบังความรู้สึกเศร้าหรือทุกข์
จะอ่านมันหรือไม่นั้นก็เป็นเรื่องของคุณ
ณ สมุดไดอารี่เล่มสุดท้าย
ณ สมุดไดอารี่เล่มสุดท้าย
『 สัปดาห์ก่อนได้มีการประกาศถึงวันสิ้นโลก มันเป็นเรื่องที่ออกจะกระทันหันเกิน โหดร้ายจังนะ 』
ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดฉันกำลังวางพู่กันสำหรับเขียนลง 『อืม ถ้างั้นวันนี้ฉันจะกล่าวถึงวันก่อนที่โลกจะถึงอายุขัยของมัน』
ในที่สุดพรุ่งนี้ก็จะมาถึง วันเกิด 『สุดท้ายของโลก』 เหตุการณ์กระทันหันและการกระจายข่าว ความเป็นจริงนี้ ผู้คนต่างรีบร้อน เต้นรำออกมาด้วยความโศกเศร้า
ฉัยที่ไม่อาจทำอะไรได้นี้ ทำได้เพียงแค่ 『ภาวนา』
Monday? Tuesday? Wednesday? Thursday? Friday? Weekday? ก็เป็นเหมือนทุกครั้ง
หายใจเข้า หายใจออก ร้องไห้ หัวเราะ บ่นไปเรื่อย พล่ามไปเรื่อย ว่า อยากจะตายอยู่แล้ว
พูดคุย บอกกล่าว โต้แย้ง ไปยัง เดินทาง ต้องการ ตายจาก ตลอดมา
เกมส์ที่ไม่มีวันจบสิ้นหรือแล้วแต่จะคิดกัน ทั้งการเฝ้าวอนขอ ทั้งภาวนา เป็นเรื่องธรรมดา
ทั้งการร่ำร้อง คร่ำครวญ สำหรับฉัน ดูเหมือนเป็นเพียงการแสดงออกธรรมดา
ทั้งสันติสุขในโลก ทั้งการล่มสลาย ไม่อาจรับรู้ได้เลย
ตอนนี้พวกคนใหญ่โต กำลังตกใจสะดุ้ง กันอยู่รึเปล่านะ?
ก็เพราะในประเทศที่เต็มไปด้วยคำหลอกลวงนี้ ที่พวกเราสามัญชนนี้ สิทธิที่จะ 『รู้』นั้น มันแทบไม่มีเลย
ฉันเห็นฝันร้าย ที่ดูเหมือนราวกับเรื่องจริง การแสดงออกในแต่ละวันนั้น ทุกคนต่างปล่อยวางทิ้งมันไป ผู้คนเริ่มเปลี่ยนแปลงไปดูเหมือนราวกับสัตว์
ฉันที่ไม่อาจทำอะไรได้นี้ ทำได้แค่『มองดู』แค่นั้น
Monday? Tuesday? Wednesday? Thursday? Friday? Weekday? พวกเรามักเก็บซ่อนมันไว้
สัญชาตญาณ กิเลศ ปมด้อย ความคิด การกระทำ มากขึ้นเรื่อยๆ
ได้ชอบ ได้ผูกพันธ์ ได้เปิดเผย ได้ทำให้ว่างเปล่า มีโอกาส ถอนรากถอนโคน ได้ชอบ ตลอดเสมอมา
เกมส์การให้อภัยหรือแล้วแต่จะคิดกัน ทั้งผู้ที่เฝ้าวอนขอ ทั้งผู้ที่เฝ้าภาวนา เป็นเพียงเรื่องสามัญ
ทั้งรูปแบบ โศกนาฏกรรม สำหรับฉัน ดูเหมือนเป็นเพียงการแสดงออกธรรมดา
ทั้งสันติสุขในโลก ทั้งจุดสิ้นสุด ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย
ตอนนี้พวกคนใหญ่โต กำลังทึกทัก ไปเองรึเปล่านะ?
แต่ว่าภาพแห่งขุมนรกที่ได้เกินความคาดหมายนี้ ตามที่คิดไว้เลย มันจะจบลงวันนี้ ทุกอย่างสิ้นสุดลง
『สุดท้ายมันก็เป็นแค่ข่าวปลอมที่ชวนตื่นตระหนกก็แค่นั้น... จะว่าไป... เรื่องที่ฉันเขียนมานั้นเธอจะเข้าใจรึเปล่านะ? แต่ว่าก็ไม่จำเป็นต้องเข้าใจหรอกเนาะ?』
『ถึงแม้เธอจะพยายามทำตัวเป็นนางเอกของโศกนาฏกรรมนี้มันก็ไม่ดีอะไรไปกว่าแค่การแสดง』
ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดฉันกำลังวางพู่กันสำหรับเขียนลง 『อืม ถ้างั้นวันนี้ฉันจะกล่าวถึงวันก่อนที่โลกจะถึงอายุขัยของมัน』
ในที่สุดพรุ่งนี้ก็จะมาถึง วันเกิด 『สุดท้ายของโลก』 เหตุการณ์กระทันหันและการกระจายข่าว ความเป็นจริงนี้ ผู้คนต่างรีบร้อน เต้นรำออกมาด้วยความโศกเศร้า
ฉัยที่ไม่อาจทำอะไรได้นี้ ทำได้เพียงแค่ 『ภาวนา』
Monday? Tuesday? Wednesday? Thursday? Friday? Weekday? ก็เป็นเหมือนทุกครั้ง
หายใจเข้า หายใจออก ร้องไห้ หัวเราะ บ่นไปเรื่อย พล่ามไปเรื่อย ว่า อยากจะตายอยู่แล้ว
พูดคุย บอกกล่าว โต้แย้ง ไปยัง เดินทาง ต้องการ ตายจาก ตลอดมา
เกมส์ที่ไม่มีวันจบสิ้นหรือแล้วแต่จะคิดกัน ทั้งการเฝ้าวอนขอ ทั้งภาวนา เป็นเรื่องธรรมดา
ทั้งการร่ำร้อง คร่ำครวญ สำหรับฉัน ดูเหมือนเป็นเพียงการแสดงออกธรรมดา
ทั้งสันติสุขในโลก ทั้งการล่มสลาย ไม่อาจรับรู้ได้เลย
ตอนนี้พวกคนใหญ่โต กำลังตกใจสะดุ้ง กันอยู่รึเปล่านะ?
ก็เพราะในประเทศที่เต็มไปด้วยคำหลอกลวงนี้ ที่พวกเราสามัญชนนี้ สิทธิที่จะ 『รู้』นั้น มันแทบไม่มีเลย
ฉันเห็นฝันร้าย ที่ดูเหมือนราวกับเรื่องจริง การแสดงออกในแต่ละวันนั้น ทุกคนต่างปล่อยวางทิ้งมันไป ผู้คนเริ่มเปลี่ยนแปลงไปดูเหมือนราวกับสัตว์
ฉันที่ไม่อาจทำอะไรได้นี้ ทำได้แค่『มองดู』แค่นั้น
Monday? Tuesday? Wednesday? Thursday? Friday? Weekday? พวกเรามักเก็บซ่อนมันไว้
สัญชาตญาณ กิเลศ ปมด้อย ความคิด การกระทำ มากขึ้นเรื่อยๆ
ได้ชอบ ได้ผูกพันธ์ ได้เปิดเผย ได้ทำให้ว่างเปล่า มีโอกาส ถอนรากถอนโคน ได้ชอบ ตลอดเสมอมา
เกมส์การให้อภัยหรือแล้วแต่จะคิดกัน ทั้งผู้ที่เฝ้าวอนขอ ทั้งผู้ที่เฝ้าภาวนา เป็นเพียงเรื่องสามัญ
ทั้งรูปแบบ โศกนาฏกรรม สำหรับฉัน ดูเหมือนเป็นเพียงการแสดงออกธรรมดา
ทั้งสันติสุขในโลก ทั้งจุดสิ้นสุด ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย
ตอนนี้พวกคนใหญ่โต กำลังทึกทัก ไปเองรึเปล่านะ?
แต่ว่าภาพแห่งขุมนรกที่ได้เกินความคาดหมายนี้ ตามที่คิดไว้เลย มันจะจบลงวันนี้ ทุกอย่างสิ้นสุดลง
『สุดท้ายมันก็เป็นแค่ข่าวปลอมที่ชวนตื่นตระหนกก็แค่นั้น... จะว่าไป... เรื่องที่ฉันเขียนมานั้นเธอจะเข้าใจรึเปล่านะ? แต่ว่าก็ไม่จำเป็นต้องเข้าใจหรอกเนาะ?』
『ถึงแม้เธอจะพยายามทำตัวเป็นนางเอกของโศกนาฏกรรมนี้มันก็ไม่ดีอะไรไปกว่าแค่การแสดง』
Mary Jones
" ขอโทษ "
