Chapter 1: After Freedom (Part 1-2)
“เฮ้! เจ้าบ้านั้น มันกำลังหนี” ชายคนหนึ่ง ตะโกนขึ้นมา ท่ามกลางผู้คนที่กำลังตื่นตระหนกอยู่กับ เหตุการณ์ก่ออาชญากรรม ของชายคนหนึ่ง ซึ่งมีอาวุธอยู่ในมือ
“บ้าเอ้ย! มากันเพียบเลยวุ้ย!”
ชายผู้ซึ่ง ถูกไล่ล่าอยู่นั้น กำลังวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต จนกระทั่ง....
“(เสียงรถบรรทุกขนาดใหญ่บีบแตร)”
“โครม!!!”
เสียงของรถบรรทุกขนาดใหญ่ ชน ชายที่ถูกไล่ล่านั้น เข้าอย่างจังทำให้ร่างของเขานั้น กระเด็นไปอยู่ บนถนนอย่างน่าอนาถ....
“กรี๊ดดดด!!!!”
เลือดที่ไหลไปเต็มพื้นถนน ทำให้ คนที่เห็นเหตุการณ์นั้น รวมทั้งชายที่วิ่งไล่ล่าอยู่นั้น ต่างก็พลางได้แต่นิ่งเงียบ...
ในขณะนั้นเอง ก็ได้มีรถตำรวจคันหนึ่งผ่านมาแถวนั้นพอดี จึงเลยขับไป ณ ที่จุดเกิดเหตุตรงนั้น...
“เฮ้ๆๆ หลีกทางให้ฉันหน่อย...เร็วเข้า!!?”
“โอ....ไม่นะ...”
....
(เมื่อ 5 ชั่วโมงก่อนหน้านี้....)
....
“ท่านครับ! มันจะดีเหรอครับ”
“ไม่มีวิธีไหนแล้วล่ะ...ต่อให้ต้อง แลกด้วยชีวิตของฉัน....ยังไง!ก็ไม่มีทางให้ลูกสาวฉันเป็นอะไรไปแน่!!”
ชายในวัยกลางคน พูดกับ ชายอีกคนที่ใส่แว่นตาดำ ซึ่งเป็นบอดี้การ์ด ของชายวัยกลางคน
“....”
“เอาล่ะ!เปิดประตูได้!”ทันทีที่สิ้นเสียงในรถของ ชายวัยกลางคนนั้น เขาก็เปิดประตูรถออกไป
ณท่ามกลางแสงไฟของกล้องต่างๆที่กำลังถ่ายทอดสดของ ชายที่ใส่เสื้อสีขาวกางเกงสีน้ำเงิน มีบุคลิกที่ดูเข้มแข็ง และ ทะมัดทะแมง ราวกับอัศวินที่พร้อมที่จะ จัดการกับทุกๆคน ที่เข้าใกล้เขา
“ท่านประธานาธิบดีค่ะ! ดิฉัน แอชเลน การด์เดอร์ จากสำนักข่าว CNNขอสัมภาษณ์หน่อยค่ะ!”
คนจากสำนักข่าว CNN กำลังทำการสัมภาษณ์ กับชายเสื้อสีขาวโดยในขณะที่เธอนั้นเอง ก็ยังรู้สึกหัวเสีย กับแสงแฟรชของกล้องถ่ายรูปและคนจากสำนักข่าวอื่นๆที่ มาทำข่าวนี้กันด้วย
“ท่านค่ะ! ไม่ทราบว่า ท่านมีมาตรการในการจับกุม “ชายที่ไม่ควรเอ่ยชื่อ”อย่างไรค่ะ!?”แอชเลนถามคำถามกับ ท่านประธานาธิบดี ก่อนที่เธอนั้นจะถูกเบียดออกไปจากการชุลมุนของนักข่าวต่างๆ
“ผมคิดว่า มันคงจะเป็นอะไรที่เสี่ยงมากนะ...รู้มั้ย?”ชายเสื้อขาวตอบกลับ พร้อมกับ ก้มหน้าเดินฝ่าออกไป
“แล้วตอนนี้ ท่านคิดว่า ท่านมีกำลังสนับสนุนมากพอบ้างมั้ยครับ?”
“เอ่อ....ผมคิดว่า มันอาจจะไม่สามารถทำให้ “ชายที่ไม่ควรเอ่ยชื่อ”เขานั้นหยุดการกระทำของเขาได้ แต่ว่า...ตอนนี้ ทางเราเองก็ กำลังยุ่งอยู่กับการจัดเตรียมกำลังพลบ้างเล็กน้อยน่ะครับ”
“ท่านประธานาธิบดีครับแล้วท่านคิดว่า ตอนนี้ลูกสาวของท่าน ที่โดนจับตัวไปน่ะครับ...”
ชายคนหนึ่ง ที่เป็นหนึ่งในผู้จัดทำข่าว ของสำนักหนึ่ง เอ่ยขึ้นมา
“ผมจะไม่ปล่อยมันไว้เด็ดขาด!!! เจ้าบ้านั้น!!? หากมันทำให้ลูกสาวของฉันบาดเจ็บแม้แต่ นิดเดียว!!? ฉันไม่มีทางให้อภัยแกแน่!!”
ทันใดนั้น ชายเสื้อขาว ก็กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดุ จนทำเอานักข่าวที่มาสัมภาษณ์นั้นเงียบไปตามกันเลย
....
หลังจากที่ ท่านประธานาธิบดีกล่าวคำสัมภาษณ์ให้กับ นักข่าวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทันใดนั้นเขาก็เดินขึ้นไปบนเวที ซึ่งอยู่ห่างจากทำเนียบขาวประมาณ 500 เมตร เพื่อออกมาแถลงการณ์มาตรการณ์ กำจัด “ชายที่ไม่ควรเอ่ยชื่อ” ออกไป
....
(ณ บนสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งถัดไปจาก จุดที่มีการแถลงการณ์ ประมาณ 2,000 เมตร)
....
ชายคนหนึ่งกำลังงุ่นอยู่กับ กล้องส่องทางไกล ที่เขานั้น ได้ทำตกไปก่อนที่จะเดินขึ้นมาบนตึกแห่งนี้
“บ้าเอ้ย!! กล้องเสียอีกแล้ว!! โว๊ะ!! แล้วจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย”
ชายที่เป็นเจ้าของกล้องส่องทางไกล เอ่ยขึ้นมาด้วยความรำคาญก่อนที่เขาจะทำการ หยิบกล้องอันใหม่ขึ้นมาอีกอัน
“แกอย่าบ่นมากนักน่า....ก็ ท่านประธานาธิบดีน่ะ ท่านอุตส่าห์หา กล้องนั่นมาให้เราแบบดีๆเชียวนะ”
ชายอีกคน พูดกับ เจ้าของกล้องส่องทางไกล ด้วยความที่ตัวเองนั้นก็กำลังประกอบปืนไรเฟิล อย่างช้าๆ
“เอาล่ะ! เสร็จแล้วล่ะ! ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“เฮ้ย! นี่มัน ปืนอะไรว่ะเนี่ย!!?”
ชายเจ้าของกล้อง เอ่ยออกมาด้วยความตกตะลึง กับปืนที่ชายอีกคนถืออยู่ซึ่งเป็นปืนไรเฟิลที่มี ลักษณะเด่นก็คือ มีลำกล้องปืนที่ ใหญ่กว่าปืนไรเฟิลปกติโดยทั่วไป รวมทั้งปากกระบอกปืน ที่ยาวกว่าปืนไรเฟิลปกติ
“ฮ่ะๆ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแหะ แต่ว่านะหนักใช้ได้เลยล่ะ!!” ชายที่ถือปืนอยู่ ยกปืนของตัวเองแล้ววางขาของ กระบอกปืนไปที่ตำแหน่งที่ ระบุเอาไว้ อย่างเหนื่อยล้า เพราะปืนไรเฟิล มีน้ำหนักมาก
“เฮ้! ฉันมีเรื่องอยากจะถามนายหน่อย”
“หือ?”
“แกว่า....ถ้าเสร็จงานนี้แล้วเนี่ย...แกว่า แกจะทำอะไรต่อจากนี้ว่ะ เพื่อน?” ชายอีกคนพูดขึ้นมา ราวกับว่า เขาพอจะเห็นอนาคตต่อจากนี้ไป
“เอ๋? ฉันเหรอ? ฮ่ะ! ไม่รู้เหมือนกันว่ะ แต่ฉันว่า....ฉันอาจจะไปที่Burger King สักครั้งนึงว่ะ!!?”
ชายที่กำลัง ตั้งศูนย์เล็งปืน ตอบกลับ
“งั้นเหรอ? แกคงจะไปสารภาพรัก กับเธอคนนั้นสินะ.”
“เฮ้ย!!!! จะบ้าเหรอ!!” ชายที่เล็งปืน เอ่ยขึ้นมาพลางหน้าแดงเพราะคำพูดจาก เพื่อนของเขา
“ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! แกนี่มันเขินเป็นกับเขาด้วยรึเนี่ย!?”
“ปล่าวเขิน ซะหน่อยเฟ้ย!!?”
ในขณะที่ทั้งสองคนนั้น กำลังพูดคุยกันอยู่สนุกสนาน ในขณะที่ ทางด้านของท่านประธานาธิบดีนั้น ก็ได้ขึ้นเวทีเพื่อมาพูดเรื่อง มาตรการกำจัด “ชายที่ไม่ควรเอ่ยชื่อ”พร้อมทั้งแผนการช่วยเหลือ ประชาชนที่อยู่ในเมือง เรียบร้อยแล้ว
......
ณสถานที่นึง ซึ่งเป็นตึกร้างแห่งหนึ่งที่อยู่ในละแวกเดียวกับ จุดที่มีการแถลงการณ์
“หึหึหึ.......ได้เวลาเริ่มงาน แล้วสินะ...หวังว่าคุณคงไม่ทำให้ผมผิดหวังนะครับ..ท่านประธานาธิบดี” เสียงของชายลึกลับอายุหน้าจะราวๆ 16 เอ่ยขึ้นมา
“ฉันหวังว่า เธอคงดีใจนะ...จริงมั้ย? หึหึหึ~~!”ชายลึกลับพูดขึ้นมาพลางยิ้มอย่างพอใจ แต่แฝงไปด้วยความโหดร้าย และความน่ากลัวที่ไม่สามารถ อธิบายเป็นคำพูดได้เลย....
จบ Chapter 1 After Freedom Part 1-2
ปล.ก็อบมาจาก คลับ Now Writing นะครับ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Chaos67 เมื่อ 2012-8-8 21:11
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Chaos67 เมื่อ 2012-8-8 21:14
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Chaos67 เมื่อ 2013-7-19 23:05
Chapter 1: After Freedom (Part 1-2)