Chapter 1: After Freedom (Part 2-2)
หลังจากที่ พวกตำรวจ รวมทั้งนักข่าวได้มาที่ ทำเนียบขาวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ชายใส่เสื้อสีขาวนั้น ซึ่งเป็นประธานาธิบดีก็ได้ขึ้นไปบนเวที เพื่อที่จะเตรียมแถลงการณ์เป็นที่เรียบร้อย
เมื่อท่านประธานาธิบดีขึ้นมาบนเวที เสียงตบมือของบรรดาสื่อมวลชนต่างๆก็ดังขึ้น ราวกับเสียงนั้นดัง ไปทั่วทั้งโลก
“ขอสวัสดีทุกคน ที่มาฟังผมในครั้งนี้รวมทั้งพวกคุณที่ดูอยู่ที่บ้าน ในวันนี้ด้วยนะครับ” ท่านประธานาธิบดี กล่าวสวัสดีกับสื่อมวลชน
“วันนี้ ก็ถือว่า เป็นวันที่ อากาศไม่ค่อยจะเต็มใจสักเท่าไหร่เลยนะครับ” ท่านประธานาธิบดี หัวเราะเบาๆพลางทำหน้ารู้สึกไม่ค่อยดี ที่วันนี้เป็นวันที่มีฟ้ามืดครึม
“เอาล่ะ! ณ วันนี้เราทุกคนที่มาร่วมกัน ยืนอยู่ที่นี่ ผมอยากจะให้ทุกคนคิดว่าพวกเราเป็นหนึ่งเดียวกัน!!”
“ในตอนนี้ เราคิดกันว่า “เขา” คนนั้น ทำอะไรให้กับเราไว้บ้างมั้ย?”
ท่านประธานาธิบดี ชำเลืองมองไปรอบๆที่ซึ่งมีทั้งสื่อมวลชน และ ประชาชนมากมายที่กำลังฟังเขาอยู่
“ใช่!? ทุกคนคิด ในสิ่งที่ผมกำลังคิด.... พวกเราคือหนึ่งเดียว ที่จะหยุดยั้งเขาได้!”
ท่านประธานาธิบดี ขึ้นเสียงพูดใส่ประชาชนรวมทั้ง สื่อมวลชนที่ทำข่าวอยู่ หยุดเงียบทันที
“....”
ในตอนนี้บรรยากาศทั้งหมดเริ่มเงียบมากขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างนั้น หยุดนิ่งลงมีเพียงแต่เสียงฝนที่กำลังร่วงโรยมาอย่างหนัก และเสียงของเฮลิคอปเตอร์ที่บินไปทั่วทั้งทำเนียบขาว เพียงแห่งเดียว
“เอาล่ะ! ผมคิดว่า ทุกคนคงจะเข้าใจ...” ทันทีที่ท่านประธานาธิบดี พูดจบ เขาก็ได้สังเกตไปบนตึก แล้วพบว่ามีคนกำลังเล็งปืนมาที่เขาอยู่ เพื่อหวังที่จะปลิดชีพเขา กลางฝูงชน
“โอว...ให้ตายสิ..”
ทันใดนั้น! เสียงปืนจากบนดาดฟ้าก็ดังขึ้น!!
“ปัง!?”
กระสุนปืนได้พุ่งตรงไปยังที่ ท่านประธานาธิบดีอย่างเร็วเพื่อ หวังที่จะปลิดชีพเขา แต่ทว่า ท่านประธานาธิบดีนั้นวิ่งหลบกระสุนได้ก่อน จึงทำให้กระสุนนั้น ทะลุไปยังชายชุดสูท ที่เป็นบอดี้การ์ดของท่านประธานาธิบดีซะก่อน...
“กรี๊ด!!!!??!?” ทันใดนั้น ก็มีเสียงกรี๊ดจาก หญิงสาวคนหนึ่ง ที่ได้สังเกตว่า มีคนกำลังโดนยิงเข้าที่หัวอย่างจังข้างๆ ท่านประธานาธิบดี
“ให้ตาย!! พวกเราถูก ซุ่มโจมตี!!?” นายทหารคนหนึ่ง ตะโกนขึ้นมา ในขณะที่ ทางตำรวจนั้นก็กำลังเรียกกำลังเสริม เพื่อเข้าไปช่วย คุ้มครอง ท่านประธานาธิบดีโดยอีกส่วนหนึ่งนั้นก็ได้ เตรียมกำลังเพื่อวิสามัญ คนร้ายอยู่
“โอเคๆ ขอให้ทหารทุกหน่วยพาผู้ที่ไม่เกี่ยวข้อง ออกไปจากที่นี้!! เร็วเข้า!!”
“เร็วเข้า!! เราไม่มีเวลาแล้ว!!?”
ทหารที่ประจำการอยู่ในบริเวณนั้น ได้บอกให้ สื่อมวลชนทุกคนรีบวิ่งหนีมายังที่ปลอดภัย ก่อนที่ มือสังหารนั้น จะทำการสังหารอีกครั้งนึง
“ท่านครับ!!? ท่านจะไปไหนเหรอครับ!?” บอดี้การ์ดคนหนึ่งได้ถามท่านประธานาธิบดี ในขณะที่ตัวเองนั้น ก็กำลังพา ท่านประธานาธิบดีวิ่งหาที่กำบัง
“พาฉันไปหา เจ้ามือสังหารนั้น เดี๋ยวนี้!!?”
“แต่ท่านครับ...จะดีเหรอ...”
“ฉันบอกให้พาฉันไป เดี๋ยวนี้!!”
ทันใดนั้น ท่านประธานาธิบดีก็ได้กระชากมือตัวเอง ออกจากมือของบอดี้การ์ดทันทีที่เขานั้นไม่ทันตั้งตัว
“ท่านครับ!!? ระวัง!!?” บอดี้การ์ดคนหนึ่ง ตะโกนบอก ประธานาธิบดีก่อนที่เขานั้นจะโดน ทหารลากไปที่ปลอดภัยก่อน
ในขณะที่ เหตุการณ์นั้นกำลังชุลมุนวุ่นวายอยู่นั้นเอง!! ก็ได้จรวด อาร์พีจี พุ่งมายังท่านประธานาธิบดี ในขณะที่เขากำลังมุ่งหน้าไปหามือสังหารนั้นอยู่ ซึ่งมีระยะห่างเพียงแค่ 2000 เมตรเท่านั้น!!
แต่ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง จรวดนั้นก็ได้ระเบิดขึ้นกลางอากาศทำให้ประธานาธิบดีนั้น ได้กระเด็นออกไปอย่างแรง แต่ก็นับว่าโชคดีที่ได้มีนายทหารใจกล้าคนหนึ่ง วิ่งเข้าไปคุ้มกันไว้ได้ทัน
“เฮ้อ!! เกือบจะเละไปแล้วมั้ยล่ะ...” นายทหารคนนั้น ถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้าก่อนที่เขานั้นจะพาตัว ท่านประธานาธิบดี ออกไป
“เฮ้! เจค!? พวกเราเจอแจ๊คพอตล็อตใหญ่ ว่ะเพื่อน!!?” เสียงวิทยุของนายทหารชื่อ “เจค” ดังขึ้นมา ในขณะที่เขานั้นก็ได้วิ่งไปหยิบปืน SCAR-H ที่หล่นบนพื้น
“อะไรน่ะ?” เจคตอบกลับไป
“ตอนนี้ ฉันได้พบกับ กลุ่มผู้ก่อการร้ายมาว่ะเพื่อน!?”
“แล้วตอนนี้ มันมากันกี่คนล่ะ?”
“คงจะ พอๆกันกับ ฝูงมดเลยล่ะมั้ง..”เสียงจาก นักบินคนหนึ่ง ได้พูดไปยัง เจคในขณะที่เขานั้น กำลังบินรอบๆ บริเวณ ทำเนียบขาวอยู่...
“เอาล่ะ! ตอนนี้ ฉันเจอ ท่านประธานาธิบดีแล้วล่ะ! แบรด!? นายช่วยส่ง กำลังมาให้ฉันด้วยด่วน!บอกทางกองทัพ ช่วยส่งคนมาช่วยโดยด่วน!?” เจคตะโกนทางวิทยุ อย่างเร่งรีบ พลางหันไปดูอาการของ ท่าประธานาธิปดี
“ท่านครับ! พวกเรารีบไปกันก่อน เถอะครับ! เดี๋ยวทางนี้เราจะจัดการเอง” เจคพยุงตัว ท่านประธานาธิบดีในขณะที่เขานั้นได้รับบาดเจ็บ จากการ ถูกสะเก็ดระเบิด
“ม...ไม่ได้...พาฉัน...ไปหาเจ้า...มือสังหา..” ในตอนนั้นเอง ท่านประธานาธิบดีได้สลบลงไป ในระหว่างที่เขานั้น ถูกพยุงตัวออกไปจากเจค พร้อมทั้งได้รับบาดแผลสาหัสมาก ที่แขนและลำตัว
“ท่านครับ! ท่าน!!” เจครีบตะโกนขอความช่วยเหลือซึ่งในขณะนั้นเอง ทางตำรวจสหรัฐก็รีบนำตัว เจค และ ท่านประธานาธิบดีไปยังที่ปลอดภัย อย่างหวุดหวิดซึ่งถือว่านับว่าโชคดีมาก เพราะถ้าหากมาช้ากว่านี้ละก็... พวกเขาทั้งสอง คงจะไม่รอดจาก เหตุการณ์ ก่ออาชญากรรมสะเทือนขวัญครั้งนี้ซะแล้ว...
......
....
..
.
ณ จุดที่ห่างจากเหตุการณ์อาชญากรรม ประมาณ 12 ไมล์ ได้มีชายคนหนึ่ง สวมเสื้อกันฝนเก่าๆ สีน้ำตาลปิดบังใบหน้าด้วยหน้ากากกันแก๊สพิษ ถุงมือสีดำ รองเท้าสีดำคล้ายๆกับรองเท้าของทหาร กำลังอยู่ในตู้โทรศัพท์ ซึ่งในขณะนั้นเองฝนก็กำลังตกอย่างกระหน่ำ ด้วยเช่นเดียวกับ ที่ทำเนียบขาวนั้น...
“ท่านครับ....ตอนนี้ เราได้ส่งกำลังเข้าไปชิงตัว ท่านประธานาธิบดี แล้วครับ..”
“หา? งั้นหรือ! ถ้างั้นไหนๆ นายก็อยู่แถวๆนั้น...ช่วยจัดการแทนฉันหน่อยละกันนะ.ตอนนี้ฉันกำลังเล่นสนุก กันอยู่น่ะ ฮะๆ”
“ครับ.”
ชายหน้ากากแก๊สพิษ วางหูโทรศัพท์ลงอย่างช้าๆ ก่อนที่เขาจะเดินออกไปและมุ่งหน้าไปยังที่ บ้านหลังหนึ่ง...
“ก็อกๆ”
“สวัสดีค่ะ...มีอะไรเหร....โอว.” หญิงสาวคนหนึ่ง เปิดประตูบ้าน แล้วจากนั้น เธอก็ต้องรู้สึกตกตะลึงกับชายแปลกหน้าคนนึง ซึ่งเขาใส่ หน้ากากกันแก๊สพิษ รวมทั้ง การแต่งตัวที่ต่างจากคนอื่นๆ
“ขอโทษนะครับ...ผมขอยืม ตัวคุณหน่อยนะ” ชายคนนั้น กล่าวกับหญิงสาวที่เปิดประตูบ้านเข้ามาต้อนรับ ก่อนที่เธอนั้นจะถูก กระชากตัวไปพร้อมทั้งชายหน้ากากแก๊สพิษที่มี อาวุธปืนอยู่ในมือ
“เฮ้! ด..ด...เดี๋ยวก่อน...คุณคิดจะทำอะไร?...” หญิงสาว พยายามเจรจากับชายคนนั้นเพื่อ พยายามไม่ให้เขานั้น ทำอะไรที่เกินไปกว่านี้
“หุบปาก..” ชายคนนั้น พูดออกมา ด้วยน้ำเสียงนิ่งเงียบ ราวกับ เขารู้ว่า เขาควรจะทำยังไงหากว่าเธอนั้นยังไม่หยุดพูด
“....” หญิงสาวพลางก้มหัวลง และเดินตามไปกับชายคนนั้น เพื่อไปยังบริเวณที่ ชายลึกลับอยู่...
....
ณ ทางด้านของ ชายลึกลับที่กำลังสังเกตเหตุการณ์อยู่...
....
ชายลึกลับ กำลังใช้กล้องส่องทางไกลส่องไปยัง ท่านประธานาธิบดี ในขณะที่ตัวเองนั้นก็กำลังสั่งให้ ผู้ลอบสังหาร วางแผนชิงตัว ท่านประธานาธิบดีอยู่
...
“ได้เรื่องรึยังล่ะ?” ชายลึกลับ พูดกับ ผู้ลอบสังหารนามว่า “เคธ” ซึ่งหล่อนเป็น คนที่ยิงปืนใส่ท่านประธานาธิบดี
“ยังเลยค่ะ....ตอนนี้ รู้สึกว่า พวกทหารกำลัง ล้อมพวกเราไว้อยู่” เคธตอบกลับ
“งั้นเหรอ? งั้นเดี๋ยวฉัน ส่งคน ไปรับเธอเองนะ เคธ.” ชายลึกลับเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงขรึมๆ
“หา! จะดีเหรอค่ะ! ท่าน!” เคธอุทานออกมาด้วยความแปลกใจ
“ฉันพูดจริงน่า...เดี๋ยวฉันจะจ่ายให้ เป็นพิเศษเลย..” ชายลึกลับ พูดจากหวานๆกับเคธ ก่อนที่เขานั้นจะวางสายลง แล้วเดินเข้าไปดู เด็กหญิงวัย 15 ปี ที่กำลังสะลืมสะลืออยู่บนเก้าอี้
“ไงล่ะ! ท่าทางเธอคงจะ สบายดีใช่มั้ย?”
“....”
“ฮะๆ ไม่ต้องห่วงหรอก....เดี๋ยวเธอก็ได้สบายแล้ว...” ชายลึกลับ พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่กลับแฝงไปด้วยความน่ากลัวก่อนที่ เขานั้นจะหยิบปืนขึ้นมาแล้วจ่อเข้า ใบหน้าของเด็กหญิง 15 ปี อย่างไม่มีความปราณี
“บอกลา พ่อของเธอด้วยล่ะ....ฮารุกะ~~” ชายลึกลับ เอ่ยนามของเด็กสาวขึ้นมาก่อนที่จะลั่นไกปืน
แต่แล้วทันใดนั้นเอง!!!
มือขวาที่กำลังถือปืนอยู่ของชายลึกลับก็ถูกบางสิ่งตัดขาดไป ทำให้เขานั้นกรีดร้องอย่างเสียงดัง
“อ้าก!!!!!” เขากรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง
“กรี้ด!!” ฮารุกะ ส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ
“น...นี่มัน ฝีมือใครกันแน่ว่ะ!! ไอ้สารเลวเอ้ย!!” ชายลึกลับ สบถออกมากด้วยคำหยาบคาย
และทันใดนั้น ก็มีชายคนหนึ่ง เดินเข้ามาพร้อมกับใบมีดที่มีรูปร่างคล้ายดาวกระจาย ที่เขาถืออยู่ในมือ โดยมีหญิงสาว
อยู่ข้างหลังเขาเป็นตัวประกัน
“หึหึหึ~~! แกคิดจะทำอะไร เด็กคนนั้นน่ะ...”ทันใดนั้นชายลึกลับก็ต้องตกตะลึงเพราะเป็นชายที่ถูกจ้างวานให้ไปสังหาร ประธานาธิบดีนั้นเอง
“แก! เคออส....แกคิดจะหักหลัง หัวหน้าตัวเอง งั้นเหรอ!!”ชายลึกลับ รู้สึกโกรธมากจนเลือดขึ้นหน้าราวกับภูเขาไฟกำลังปะทุอยู่อย่างดุเดือด
“หึหึ.....ผมไม่ได้หักหลังคุณหรอกครับ...เพียงแต่ คุณน่ะ...คิดจะ เล่นสนุกตอนที่ผมไม่อยู่รึไง..หึหึ~~!” เคออส กล่าวด้วยท่าทีที่เย็นชาพร้อมทั้งคำพูดที่ยียวน กวนประสาท ทำให้ชายลึกลับนั้น รู้สึกโมโหมากขึ้นจนเขาอยากจะฆ่า เคออส ใจจะขาดอยู่แล้ว
“แก!!!!!!” เพราะความโทสะของ ชายลึกลับ เขาจึงใช่ปืนยิงไปยัง เคออสด้วยมือข้างซ้ายของเขาที่ยังคงใช้งานได้อยู่
แต่กลับว่า ในตอนนั้นเอง เคออสได้กระชากตัว หญิงสาวที่เป็นตัวประกันมาป้องกันกระสุน โดยที่เขานั้นกลับไม่รู้เลยว่า หญิงสาวนั้นกำลังถูกยิงอย่างทรมานและสาหัสมาก
“หึหึหึ~~! กระจอกดีจังนะแกน่ะ!!” ทันใดนั้น!! เคออสก็ปาใบมีดไปที่ ชายลึกลับทันทีทำให้มือของเขานั้น ถูกตัดไปอีกข้างหนึ่ง อย่างไม่ทันได้ระวังตัว
“ไอ้บ้าเอ้ย!!!” ชายคนนั้น ร้องออกมาราวกับ กำลังจะตาย
“เฮ้!! แค่ Tri-Blade อันเดียวเนี่ยนะ...ยังทำลายมันไม่ได้? นี่น่ะเหรอ?ฝีมือของ ”หัวหน้าหน่วยงูพิษแนวหน้า” เคออส พูดเยาะเย้ยชายลึกลับ พลางควงมีดที่ตัวเองถืออยู่ในมืออย่างชิวๆ ในขณะที่ เลือดของชายลึกลับ คนนั้นก็เริ่มจะไหลออกมาเรื่อยๆ
“โอ๊ะ! ดูเหมือนว่ามือแกจะขาดทั้งสองข้าง แล้วสินะ” เคออสพูดกับ ชายลึกลับที่กำลังเดินไปหาเขาอย่าง ทรมาน
“ก...ก...แก!!” แต่กลับว่า ชายคนนั้นยังไม่ยอมละเลิก จึงเลยใช้กำลังทั้งหมดเท่าที่มีวิ่งไปยัง เคออส
“ยังสนุกไม่พอเหรอ?.... งั้นฉันจะไม่ปราณีล่ะนะ!” ทันใดนั้นเอง ก็มีภาพบางอย่าง โผล่ขึ้นมาจากด้านหลังของเคออส เป็นภาพของ ชายที่กำลังร้องไห้อยู่กับลูกสาวของตนเองที่โดนสังหารอย่างเลือดเย็น ในขณะที่ชายอีกคนก็กำลังจ่อปืนไปที่หัวของชายคนนั้น พร้อมกับยิ้มด้วยความสุขแต่แฝงไปด้วยความโหดเ:X้ยม
“หึหึ....นี่สินะ...ความทรงจำ อันเลวร้ายของแก...”เคออส มองไปยังภาพเหล่านั้น อย่างมีเล่ห์ใน
“อย่านะ!! ไม่!!! ลูกสาวฉัน!!” ชายลึกลับ คนนั้นตะคอกใส่ เคออส พลางหยดน้ำตาเริ่มไหลออกมา
“หึหึ.....สมใจอยากละสิ!! แกเห็นแล้วใช่มั้ยล่ะ!.ภาพของลูกสาวแกที่โดนข่มขืนพร้อมกับถูกฆ่าตายในสุดน่ะ!! กับแกที่แทนที่จะฆ่าพวกเขาแต่แกกลับ คุกเข่าแล้วร้องไห้น่ะ? ฮะ! ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”เคออส เริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ทำเอาฮารุกะที่กำลังมองการต่อสู้อยู่ เริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาเลยทันที
“หึหึหึ~~! ฉันจะทำให้ ติดอยู่ในห้วงแห่ง ความฝันร้ายของฉันซะ!!” และทันใดนั้นเอง!! ชายคนนั้นก็รีบวิ่งออกไปจากตึกนั้นอย่างหวาดกลัว เพราะว่า ภาพที่เคออส สร้างขึ้นมา ในจิตใต้สำนึกของเขานั้นเอง...
......
จบ Chapter 1 After Freedom (Part2-2)
Chapter 1: After Freedom (Part 2-2)