Chapter 4 Kakashi Mika
เหตุการณ์ทั้งหมดนั้น ผ่านไปประมาณ 3 วัน หลังจากที่เคออสนั้น ได้หลบหนีมาอย่างปลอยภัย ก่อนที่ในวันรุ่งขึ้น จะเดินทางมายังที่โรงเรียนอีกครั้ง
"หาว~~" เคออส เดินหาวหลังจากที่เขานั้น ไม่ได้นอนมาสามวัน
"เฮ้อ~~! เมื่อไหร่ จะได้กลับไปพักสักที ว่ะเนี่ย!?" เคออส ตะโกนออกมาด้วยความเบื่อหน่าย ก่อนที่จะเดินต่อไปถึง ทางแยก
"ว่าแต่....ไปทางไหนล่ะว่ะเนี่ย....."
ในขณะที่ เคออสนั้นกำลังสับสนทาง ก็ได้มีเด็กสาวคนหนึ่ง ที่เป็นรุ่นเดียวกันกับเขาได้วิ่งพุ่งชนเขาอย่างแรงส่งผลให้เขานั้น นอนลงไปกับพื้น และสลบลงทันที
"อุ้ย! ขอโทษค่ะ! ดิฉัน ไม่ได้ตั้งนะคะ" เด็กสาว รีบก้มขอโทษ เคออส อย่างทันทีทันใด โดยที่เธอนั้นไม่ได้สังเกตเลยว่า เขานั้นได้นอนสลบลงไปแล้ว....
_________________________________________________________________________
ในขณะนั้นเอง ณ ที่ย่านอากิฮาบาระ ทางกองตรวจหลักฐานสากล ก็ได้ตรวจสอบหลักฐานต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น ปลอกกระสุนหรือศพที่ถูกสังหารรวมทั้ง การสอบถามจากผู้เห็นเหตุการณ์ในที่นั้น
"สรุปว่า คุณเป็นคนที่เห็นศพนั่น ใช่มั้ย?" ตำรวจสากลคนหนึ่ง ได้สอบถาม ชายคนหนึ่ง ที่เป็นผู้เห็นเหตุการณ์คนแรก
"ค...ครับ." ชายคนนั้น ตอบด้วยท่าทีที่หวาดกลัว
"หืม? งั้นเหรอ? โอเค....นายไปได้แล้ว.." ตำรวจสากล ได้ปล่อยตัว ชายคนนั้นไป ก่อนที่จะเดินไปตรวจสอบหลักฐาน
"เฮ้! ฮาเรส! ดูนี่สิ!" เสียงของหญิงสาว ซึ่งเธอคือ นักสืบสวน ซึ่งเธอได้เข้าร่วมกับ ตำรวจสากล ตั้งแต่ 3 เดือนที่แล้ว
"ดูเหมือนว่า เรื่องนี้จะไม่มีเพียงแค่ "เจ้านั่น" มาเอี่ยวด้วยแล้วล่ะ!" หญิงสาว กล่าวขึ้น
"หมายความว่า ยังมีผู้ชักใยอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้ งั้นเหรอ?" ฮาเรส กล่าวด้วยความสงสัย
"ใช่." หญิงสาว ตอบด้วยความมั่นใจ
"ร่องรอยของกระสุนนี่ ไม่ใช่ฝีมือของ "เจ้านั่น" แต่เป็นฝีมือของ กลุ่มผู้มีพลังจิต"
หญิงสาว ตอบออกมาด้วยความมั่นใจ อีกครั้ง หลังจากที่ได้ตรวจสอบ สภาพศพจนละเอียดถี่ถ้วนแล้ว
"หา!? นี้เธอสติแตกไปแล้วเหรอ!? พวกนั้นมันจะไปมีจริ-" ฮาเรส โต้แย้งทันที ก่อนที่เขาจะถูกตัดบทไป
"นายคิดว่า นั้นเป็นเรื่องกิ๊กก็อกกะโหลกกะลา งั้นเหรอ?" หญิงสาว กล่าวด้วยถ้อยคำที่ดูยียวนกวนประสาท
"เพื่อนของนาย เจฟรอส น่ะ...ที่เขาตายไม่ทราบสาเหตุ ก็เพราะเจ้าพวกบ้านั่น!"
หญิงสาว กล่าวด้วยความรู้สึกผิด ที่เธอนั่นช่วย เจฟรอส ซึ่งเธอเองนั่นแอบชอบ เจฟรอส เอามากๆ
"มันไม่สมควรให้อภัย!!?" หญิงสาว กลั่นนํ้าตาเอาไว้ด้วยความโกรธแค้น ก่อนที่ ฮาเรส จะเดินมาปลอบใจ
ชายหนุ่ม ได้หยิบผ้าเช็ดหน้า ซึ่งอยู่ในกระเป๋าเสื้อ เช็ดไปที่หน้าของหญิงสาว พลางยิ้มปลอบใจ
"จะร้องไห้ไปทำไมกัน? ในเมื่อ มันเกิดขึ้นแล้ว เธอควรจะยอมรับมันนะ....มิโกะ." ฮาเรส พูดปลอบใจด้วยความเป็นห่วง
มิโกะ รู้สึกเขินอย่างบอกไม่ถูก พลางหยิบผ้าเช็ดหน้า จากฮาเรส มาโดยที่หน้าของเธอนั้นเริ่มแดง
"ฮ...เฮ้!...อย่ามองหน้าฉันสิ...รีบไปทำงานได้แล้ว!" มิโกะ เดินหลบหน้าไปด้วยความเขินอาย ในขณะที่ฮาเรสนั่นก็ รู้สึกขำเพราะความน่ารักของเธอ ก่อนที่พวกเขาทั้งสองนั้น จะเริ่มสืบสวนต่อไป...
_______________________________________________________________________
ส่วนทางด้านของ เคออสนั่น ก็ได้ฟื้นขึ้นมาที่ ห้องพยาบาล ซึ่งอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้ที่เขานั้นเรียนอยู่
"หือ? นี่ใครพาฉันมาที่นี่?" เคออส ลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ พลางรู้สึกเจ็บที่หัวซึ่งมาจาก แรงกระทบบนพื้นอย่างแรงจนทำให้เขานั้น สลบลง
"อย่าเพิ่งลุกขึ้นสิ! นายยังบาดเจ็บอยู่เลย ไม่ใช่เหรอ?" เด็กสาวที่ กำลังนั่งดูอาการของเคออสอยู่นั้น ได้เข้าไป
ห้ามไม่ให้เขาลุกออกจากเตียง เธอมีดวงตาสีม่วงอ่อน และมีผมยาวสลวย สีนํ้าตาล
เมื่อ เคออส สบตาไปที่เด็กสาว เขาก็ต้องรู้สึกอึ้งทันทีที่เห็น เพราะว่า เธอนั้นเป็นผู้หญิงที่ดูน่ารักมาก และเสียงที่น่ารักของเธอ นั้นเอง
(ฮ...เฮ้ย!!! ทำไมพี่หน้ากากแก๊สของเราถึงเป็นแบบนี้ ไปได้ฟระ!!! : คนเขียน)
(อ้าว....ก็นายเป็นคนเขียนเองนี้หว่า.....แต่ก็นะ....ขอบคุณสำหรับ อาหาร(ตา)ครับ -/\- : เคออส)
"อ....เอ่อ....." เคออส รู้สึกพูดอะไรไม่ออก เพราะเขาอยู่ในสภาพอึ้งไปชั่วครู่
ในระหว่างนั้นเอง จอหน์นี่ ก็ได้รู้ข่าวว่า เคออส นอนอยู่ที่ห้องพยาบาล จึงเลยรีบวิ่งไปดูด้วยความเป็นห่วง
"เคออส!! นายเป็นไงบ้างเนี่ย?!!" จอหน์นี่ รีบวิ่งเข้ามาดูอาการ เคออส ด้วยความเป็นห่วง
"สบายดี ทุกอย่างอยู่ครบ" เคออส กล่าวกับ จอหน์นี่
"เฮ้! ว่าแต่นายไปทำอะไรมาล่ะ?" จอหน์นี่ สังเกตไปบนเสื้อคลุมของเคออส พบว่ามีรอยไหม้อยู่ที่เสื้อคลุมของเขาเต็มไปหมด
"อย่าสนใจเลย....ก็แค่เมื่อวานฉันเผลอเปิดเตาแก๊สทิ้งไว้ แล้วไฟมันไหม้น่ะ" เคออส พูดเบี่ยงเบนความสนใจของ จอหน์นี่ เพื่อไม่ต้องการให้เขามายุ่งเรื่องนี้
"'งั้นเหรอ? อืม.....งั้นก็ดีแล้วล่ะ" จอหน์นี่ พูดปลอบใจเคออสอย่างเฉยๆ ที่เขานั้นไม่ได้ไปทำอันตรายอะไร ในขณะที่เด็กหญิงนั้น กลับอึ้งอยู่กับ คำพูดที่ออกมาจากปากของเขา
"ช่างเถอะ....งั้นฉันรีบไปเรียนก่อนละนะ..."
หลังจากที่ เคออส พักฟื้นตัวเสร็จ ก็ได้เดินออกจากห้องไปอย่างปกติ รวมทั้งทุกคนที่อยู่ในนั่นด้วย...
____________________________________________________________________________________________
ณ ห้องเรียน....
"เอาล่ะ! วันนี้ พวกเรามีนักเรียนแลกเปลี่ยนกันนะจ๊ะ! หวังว่า พวกเธอจะคงชอบกันนะ"
เสียงอาจาร์ยสาว เอ่ยขึ้นในระหว่างที่กำลังตั้งตารอนักเรียนใหม่ด้วยความดีใจ
"เชิญจ๊ะ!"
เมื่อสิ้นเสียงพูดของอาจาร์ยสาวจบ ทุกคนในห้องก็ได้มองไปที่ นักเรียนใหม่ที่กำลังเข้ามา โดยเฉพาะจอหน์นี่ ที่มองไปที่นักเรียนใหม่อย่างไม่ละสายตา
"สวัสดีค่ะ! คาคาชิ มิกะ พร้อมรายงานตัวแล้วค่ะ!"
เสียงของนักเรียนใหม่กล่าวทักทาย ด้วยรอยยิ้มและความน่ารักแบบใสๆ (หรือเปล่า?) เธอมีดวงตาสีดำ ผมสั้นสีแดงที่นอกจากแสดงให้เห็นความน่ารักของเธอแล้ว
แม้แต่ชุดเครื่องแบบโรงเรียนที่เธอใส่นั้น ยังเพิ่มความโมเอะเข้าไปอีก!
(โมเอะ แปลว่า คาวาอี้! ซึ่งคาวาอี้ แปลว่า โมเอะ! งงมั้ยล่ะ? ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! : คนเขียน)
(ครับๆ งงครับ = =" : จอหน์นี่ และ เคออส)
"เอาล่ะจ๊ะ! งั้น มิกะจัง เธอไปหาที่นั่งเองเลยนะจ๊ะ!"
"ค่าา~~!"
หลังจบ บทสนทนา มิกะก็ได้เหลือบไปที่ ชายคนหนึ่งที่กำลังนั่งมองท้องฟ้าอยู่ เขาใส่หน้ากากแก๊สปกปิดหน้าเอาไว้อยู่
"เอ๋? คนๆ นั้นดูท่าทางแปลกจังแหะ" มิกะ รีบเดินไปเลือกที่นั่งของตัวเอง ซึ่งในระหว่างนั้น เธอก็เหลือบไปมอง เคออส อย่างเป็นระยะๆ
ก่อนที่คาบเรียนแรกจะเริ่มต้นขึ้น
__________________________________________________________________________________________________
"หา!? อะไรนะ! ภารกิจล้มเหลวงั้นเหรอ!" ชายหนุ่มในเครื่องแบบนักธุรกิจ เอ่ยขึ้นมาด้วยความเจ็บใจ
ในขณะนั้นเอง ก็มีหญิงสาวคนหนึ่ง ซึ่งเธอนั้นแต่งตัวคล้ายๆ กับนินจา ได้เดินเปิดประตูเข้ามาเพื่อที่ต้องการจะมา บอกอะไรบางอย่าง
"หือ?" ชายหนุ่ม หันหน้าไปดูที่ประตู ก็พบว่า มีคนกำลังเดินเข้ามาในห้องของเขาเอง
"ท่านค่ะ...ดูเหมือนมีคนอยากต้องการพบท่านค่ะ...." หญิงสาว ได้กล่าวกับ ชายหนุ่มด้วยนํ้าเสียงนุ่มนวล
"งั้นเหรอ? แต่ฉันไม่มีเวลามายุ่งด้วยหรอก! บอกให้เขารอที่ห้องรับแขกก่อน!"
"แต่ท่านค่ะ...."
ในระหว่างนั้นเอง แขกที่ว่านั้น ก็ได้เดินเข้ามาในห้องนั้น โดยที่ชายหนุ่มกับ หญิงสาวนั้นยังไม่รู้ตัว
"ดูไม่เปลี่ยนเอาซะเลยนะ....แมนทัส.." เสียงที่แหบแห้ง ที่ดังมาจากข้างหลังของประตู เผยให้เห็นถึงเครื่องแบบทหาร พร้อมกับร่างกายที่ดูบึกบึน
"แกเองเหรอ!? เลโอพาร์ด." แมนทัส หันไปข้างหลัง พร้อมกับคำทักทายที่ดูเหมือนว่า จะไม่ใช่คำทักทายที่ดีสักเท่าไหร่
"อ๋อ! จริงสิ! ตอนนี้ ฉันได้ข่าวแว่วๆ มาว่า พวกตำรวจกำลังตามหาเบาะแสของแกอยู่น่ะ..."
เลโอพาร์ด เขาคือหนึ่งในสมาชิกผู้ร่วมหุ้นส่วนของ S.I.C โดยเขามีหน้าที่จัดการ สรรพาวุธ และทำหน้าที่เป็นกองหนุน โดยเขาอยู่ในกลุ่มที่ชื่อว่า "Black Marines"
"แต่เรื่องนั้น ฉันว่านายเองก็ไม่ต้องไปใส่ใจมันนักหรอกน่า..." เลโอพาร์ด พูดพลางหยิบ มีดพกมาควงเล่นๆ
"เลโอพาร์ด....ตอนนี้ ฉันได้ส่งคนไปกำจัด เจ้านั่น...แต่แผนกลับ ล้มเหลวไม่เป็นท่า..." แมนทัส กล่าวออกมาด้วยความแค้นใจ
"งั้นเหรอ...ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า!" เลโอพาร์ด รู้สึกขำกับสิ่งที่ แมนทัสนั้นพูดขึ้นมา
"แกขำอะไร?" แมนทัส ถามด้วยนํ้าเสียงโหดเ:X้ยม
"นายคงจะรู้สินะ.....เคออส น่ะ.เขาจับตัว ยากกว่าที่แกคิดไว้เยอะ" เลโอพาร์ด ตอบออกไป อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว
"หืม? ใช่! และนั่นแหละ คือเหตุผลที่ฉันต้องส่งพวก Serpent ให้ไปจัดการ"
บรรยากาศในห้องนั้นได้เงียบลงไปเพียงครู่เดียว และหลังจากนั้น เลโอพาร์ด ก็ได้พูดอะไรบางอย่างกับ แมนทัส ก่อนที่เขานั้นจะออกไปจากห้อง
"ดูเหมือนว่า ฉันคงต้องไปลับมีดแล้วล่ะนะ....ไปก่อนล่ะ!"
เลโอพาร์ด ได้กล่าวอำลา แมนทัส ไปในขณะที่เขาเองนั่น ก็เริ่มรู้สึกถึงเหตุการณ์แปลกๆ ที่เกิดขึ้นกับ แมนทัส
"....."
"ท่านค่ะ! จะเอายังไงต่อดีค่ะ!" นินจาสาว ถามคำถามไปที่ แมนทัส เพื่อหวังว่า เธอนั้นจะสามรถทำอะไรได้บ้าง
"แอบสะกดรอย เลโอพาร์ด ไป...ฉันอยากรู้ว่า หมอนั่นกำลังคิดจะทำอะไรอยู่?" แมนทัส ตอบกลับไป ก่อนที่เขาจะนั่งบนโซฟา พร้อมกับจิบไวน์ยี่ห้อราคาแพง
"รับทราบค่ะ!" เมื่อเธอได้รับคำสั่งแล้ว นินจาสาว ก็ได้หายตัวไปทันที โดยที่เธอรู้ทันทีว่า เธอจะต้องสะกดรอยตาม เลโอพาร์ด
_________________________________________________________________________________________________
ในขณะนั้นเอง ในเวลาประมาณ 9:40 น. ณ ประเทศจีน มลฑลจี๋หลิน เจคกับพรรคพวกของเขาอีก 5 คน ได้บุกไปที่ โรงงานแห่งหนึ่งซึ่งได้รับข่าวมาจาก FBI ว่า มีการขนส่ง วัตถุกัมมันตรังสีอย่างผิดกฏหมาย เจคจึงไม่รอช้า จึงเลยได้รีบรุดเข้าไปยังพื้นที่เกิดเหตุทันที
"เอาล่ะ! ภารกิจนี้ฉันต้องการใช้ความเงียบมากที่สุด..." เจค เอ่ยกับลูกน้องของตนเอง 5 คน ซึ่งประกอบไปด้วย เจราล,คอนสแตรค์,วิกกี้,แรนด้า และ เจค ในขณะที่พวกเขานั้น กำลังนั่งอยู่ในเฮลิคอปเตอร์ เพื่อเดินทางไปยังที่เกิดเหตุ ซึ่งเป็นโรงงานเกี่ยวกับยาเวชกรรมและ ผลิตภัณฑ์การแพทย์
"ทำไมล่ะครับ?" เจราล ถามเจค ในขณะที่กำลังขัดปืน AUG-A1 ของตัวเอง
"เพราะว่า เราต้องการซุ่มเข้าไปที่นั่น เพื่อไม่ให้พวกมันไหวตัวทัน ยังไงล่ะ!" ในขณะที่เจคกำลังคุยอยู่นั่น ชายอีกคนที่นั่งใกล้ๆกับเจค ซึ่งก็คือ คอนสแตรค์ ก็ได้จามออกมา
ในขณะที่ทุกคนกำลัง นั่งฟังเรื่องที่เจคพูดอยู่ "ฮัดเช่ย!"
"โอ๊ะ! โทษทีๆ ช่วงนี้ ฉันเป็นหวัดน่ะ..." คอนสแตรงค์ กล่าวขอโทษกับพรรคพวกของเขา ที่เขานั้นแสดงกิริยาที่ไม่พึงประสงค์ออกมา อย่างละอายใจ
"ช่างมันเถอะ....ยังไง พวกเราก็เหมือนๆ กันหมดนี่นา" วิกกี้ สาวผมทองหน้าสวย พูดหยอกล้อด้วยความสนุกสนาน
"นั่นสินะ....ฮ่า ฮ่า ฮ่า!"
ผ่านไปประมาณ 2 ชั่วโมง ฮ.ก็ได้ลงจอดที่มุมอับ ทำให้ผู้คนในละแวกนั้นไม่สามารถมองเห็นได้ ก่อนที่ แรนด้า จะบอกให้ทุกคนปฏิบัติภารกิจให้ไปได้สวย
"เอาล่ะ! มาวางแผนกันก่อน ทุกคน" เจค สั่งให้มารวมกลุ่มกัน ก่อนที่จะปฏิบัติการ
เจค ได้หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมา ซึ่งในแผนที่นั้น ได้แสดงเป็นจุดสีต่างๆ
"นี้คือ จุดที่ๆ มีพวกการ์ดนั้น เฝ้าไว้อยู่นะ" เจค เริ่มคุยกับพวกเขาถึง แผนการไปได้สักพัก จนทุกคนนั้นก็ตกลงกันได้เรียบร้อย
"ตามแผนนะ.โอเค?"
"ครับ/ค่ะ!"
และจากนั้น ทุกคนก็เริ่มแยกตัวกันออกไปในจุดต่างๆ ตามที่ได้วางแผนเอาไว้
(ในเนื้อเรื่องของเจค จะเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ การตามหาเบาะแสของ S.I.C ซึ่งมีประมาณ 7 ตอน จึงเลยของตัดออกไปเป็น Side Story นะครับ : คนเขียน)
จบ Chapter 4 Kakashi Mika...
เหตุการณ์ทั้งหมดนั้น ผ่านไปประมาณ 3 วัน หลังจากที่เคออสนั้น ได้หลบหนีมาอย่างปลอยภัย ก่อนที่ในวันรุ่งขึ้น จะเดินทางมายังที่โรงเรียนอีกครั้ง
"หาว~~" เคออส เดินหาวหลังจากที่เขานั้น ไม่ได้นอนมาสามวัน
"เฮ้อ~~! เมื่อไหร่ จะได้กลับไปพักสักที ว่ะเนี่ย!?" เคออส ตะโกนออกมาด้วยความเบื่อหน่าย ก่อนที่จะเดินต่อไปถึง ทางแยก
"ว่าแต่....ไปทางไหนล่ะว่ะเนี่ย....."
ในขณะที่ เคออสนั้นกำลังสับสนทาง ก็ได้มีเด็กสาวคนหนึ่ง ที่เป็นรุ่นเดียวกันกับเขาได้วิ่งพุ่งชนเขาอย่างแรงส่งผลให้เขานั้น นอนลงไปกับพื้น และสลบลงทันที
"อุ้ย! ขอโทษค่ะ! ดิฉัน ไม่ได้ตั้งนะคะ" เด็กสาว รีบก้มขอโทษ เคออส อย่างทันทีทันใด โดยที่เธอนั้นไม่ได้สังเกตเลยว่า เขานั้นได้นอนสลบลงไปแล้ว....
_________________________________________________________________________
ในขณะนั้นเอง ณ ที่ย่านอากิฮาบาระ ทางกองตรวจหลักฐานสากล ก็ได้ตรวจสอบหลักฐานต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น ปลอกกระสุนหรือศพที่ถูกสังหารรวมทั้ง การสอบถามจากผู้เห็นเหตุการณ์ในที่นั้น
"สรุปว่า คุณเป็นคนที่เห็นศพนั่น ใช่มั้ย?" ตำรวจสากลคนหนึ่ง ได้สอบถาม ชายคนหนึ่ง ที่เป็นผู้เห็นเหตุการณ์คนแรก
"ค...ครับ." ชายคนนั้น ตอบด้วยท่าทีที่หวาดกลัว
"หืม? งั้นเหรอ? โอเค....นายไปได้แล้ว.." ตำรวจสากล ได้ปล่อยตัว ชายคนนั้นไป ก่อนที่จะเดินไปตรวจสอบหลักฐาน
"เฮ้! ฮาเรส! ดูนี่สิ!" เสียงของหญิงสาว ซึ่งเธอคือ นักสืบสวน ซึ่งเธอได้เข้าร่วมกับ ตำรวจสากล ตั้งแต่ 3 เดือนที่แล้ว
"ดูเหมือนว่า เรื่องนี้จะไม่มีเพียงแค่ "เจ้านั่น" มาเอี่ยวด้วยแล้วล่ะ!" หญิงสาว กล่าวขึ้น
"หมายความว่า ยังมีผู้ชักใยอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้ งั้นเหรอ?" ฮาเรส กล่าวด้วยความสงสัย
"ใช่." หญิงสาว ตอบด้วยความมั่นใจ
"ร่องรอยของกระสุนนี่ ไม่ใช่ฝีมือของ "เจ้านั่น" แต่เป็นฝีมือของ กลุ่มผู้มีพลังจิต"
หญิงสาว ตอบออกมาด้วยความมั่นใจ อีกครั้ง หลังจากที่ได้ตรวจสอบ สภาพศพจนละเอียดถี่ถ้วนแล้ว
"หา!? นี้เธอสติแตกไปแล้วเหรอ!? พวกนั้นมันจะไปมีจริ-" ฮาเรส โต้แย้งทันที ก่อนที่เขาจะถูกตัดบทไป
"นายคิดว่า นั้นเป็นเรื่องกิ๊กก็อกกะโหลกกะลา งั้นเหรอ?" หญิงสาว กล่าวด้วยถ้อยคำที่ดูยียวนกวนประสาท
"เพื่อนของนาย เจฟรอส น่ะ...ที่เขาตายไม่ทราบสาเหตุ ก็เพราะเจ้าพวกบ้านั่น!"
หญิงสาว กล่าวด้วยความรู้สึกผิด ที่เธอนั่นช่วย เจฟรอส ซึ่งเธอเองนั่นแอบชอบ เจฟรอส เอามากๆ
"มันไม่สมควรให้อภัย!!?" หญิงสาว กลั่นนํ้าตาเอาไว้ด้วยความโกรธแค้น ก่อนที่ ฮาเรส จะเดินมาปลอบใจ
ชายหนุ่ม ได้หยิบผ้าเช็ดหน้า ซึ่งอยู่ในกระเป๋าเสื้อ เช็ดไปที่หน้าของหญิงสาว พลางยิ้มปลอบใจ
"จะร้องไห้ไปทำไมกัน? ในเมื่อ มันเกิดขึ้นแล้ว เธอควรจะยอมรับมันนะ....มิโกะ." ฮาเรส พูดปลอบใจด้วยความเป็นห่วง
มิโกะ รู้สึกเขินอย่างบอกไม่ถูก พลางหยิบผ้าเช็ดหน้า จากฮาเรส มาโดยที่หน้าของเธอนั้นเริ่มแดง
"ฮ...เฮ้!...อย่ามองหน้าฉันสิ...รีบไปทำงานได้แล้ว!" มิโกะ เดินหลบหน้าไปด้วยความเขินอาย ในขณะที่ฮาเรสนั่นก็ รู้สึกขำเพราะความน่ารักของเธอ ก่อนที่พวกเขาทั้งสองนั้น จะเริ่มสืบสวนต่อไป...
_______________________________________________________________________
ส่วนทางด้านของ เคออสนั่น ก็ได้ฟื้นขึ้นมาที่ ห้องพยาบาล ซึ่งอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้ที่เขานั้นเรียนอยู่
"หือ? นี่ใครพาฉันมาที่นี่?" เคออส ลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ พลางรู้สึกเจ็บที่หัวซึ่งมาจาก แรงกระทบบนพื้นอย่างแรงจนทำให้เขานั้น สลบลง
"อย่าเพิ่งลุกขึ้นสิ! นายยังบาดเจ็บอยู่เลย ไม่ใช่เหรอ?" เด็กสาวที่ กำลังนั่งดูอาการของเคออสอยู่นั้น ได้เข้าไป
ห้ามไม่ให้เขาลุกออกจากเตียง เธอมีดวงตาสีม่วงอ่อน และมีผมยาวสลวย สีนํ้าตาล
เมื่อ เคออส สบตาไปที่เด็กสาว เขาก็ต้องรู้สึกอึ้งทันทีที่เห็น เพราะว่า เธอนั้นเป็นผู้หญิงที่ดูน่ารักมาก และเสียงที่น่ารักของเธอ นั้นเอง
(ฮ...เฮ้ย!!! ทำไมพี่หน้ากากแก๊สของเราถึงเป็นแบบนี้ ไปได้ฟระ!!! : คนเขียน)
(อ้าว....ก็นายเป็นคนเขียนเองนี้หว่า.....แต่ก็นะ....ขอบคุณสำหรับ อาหาร(ตา)ครับ -/\- : เคออส)
"อ....เอ่อ....." เคออส รู้สึกพูดอะไรไม่ออก เพราะเขาอยู่ในสภาพอึ้งไปชั่วครู่
ในระหว่างนั้นเอง จอหน์นี่ ก็ได้รู้ข่าวว่า เคออส นอนอยู่ที่ห้องพยาบาล จึงเลยรีบวิ่งไปดูด้วยความเป็นห่วง
"เคออส!! นายเป็นไงบ้างเนี่ย?!!" จอหน์นี่ รีบวิ่งเข้ามาดูอาการ เคออส ด้วยความเป็นห่วง
"สบายดี ทุกอย่างอยู่ครบ" เคออส กล่าวกับ จอหน์นี่
"เฮ้! ว่าแต่นายไปทำอะไรมาล่ะ?" จอหน์นี่ สังเกตไปบนเสื้อคลุมของเคออส พบว่ามีรอยไหม้อยู่ที่เสื้อคลุมของเขาเต็มไปหมด
"อย่าสนใจเลย....ก็แค่เมื่อวานฉันเผลอเปิดเตาแก๊สทิ้งไว้ แล้วไฟมันไหม้น่ะ" เคออส พูดเบี่ยงเบนความสนใจของ จอหน์นี่ เพื่อไม่ต้องการให้เขามายุ่งเรื่องนี้
"'งั้นเหรอ? อืม.....งั้นก็ดีแล้วล่ะ" จอหน์นี่ พูดปลอบใจเคออสอย่างเฉยๆ ที่เขานั้นไม่ได้ไปทำอันตรายอะไร ในขณะที่เด็กหญิงนั้น กลับอึ้งอยู่กับ คำพูดที่ออกมาจากปากของเขา
"ช่างเถอะ....งั้นฉันรีบไปเรียนก่อนละนะ..."
หลังจากที่ เคออส พักฟื้นตัวเสร็จ ก็ได้เดินออกจากห้องไปอย่างปกติ รวมทั้งทุกคนที่อยู่ในนั่นด้วย...
____________________________________________________________________________________________
ณ ห้องเรียน....
"เอาล่ะ! วันนี้ พวกเรามีนักเรียนแลกเปลี่ยนกันนะจ๊ะ! หวังว่า พวกเธอจะคงชอบกันนะ"
เสียงอาจาร์ยสาว เอ่ยขึ้นในระหว่างที่กำลังตั้งตารอนักเรียนใหม่ด้วยความดีใจ
"เชิญจ๊ะ!"
เมื่อสิ้นเสียงพูดของอาจาร์ยสาวจบ ทุกคนในห้องก็ได้มองไปที่ นักเรียนใหม่ที่กำลังเข้ามา โดยเฉพาะจอหน์นี่ ที่มองไปที่นักเรียนใหม่อย่างไม่ละสายตา
"สวัสดีค่ะ! คาคาชิ มิกะ พร้อมรายงานตัวแล้วค่ะ!"
เสียงของนักเรียนใหม่กล่าวทักทาย ด้วยรอยยิ้มและความน่ารักแบบใสๆ (หรือเปล่า?) เธอมีดวงตาสีดำ ผมสั้นสีแดงที่นอกจากแสดงให้เห็นความน่ารักของเธอแล้ว
แม้แต่ชุดเครื่องแบบโรงเรียนที่เธอใส่นั้น ยังเพิ่มความโมเอะเข้าไปอีก!
(โมเอะ แปลว่า คาวาอี้! ซึ่งคาวาอี้ แปลว่า โมเอะ! งงมั้ยล่ะ? ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! : คนเขียน)
(ครับๆ งงครับ = =" : จอหน์นี่ และ เคออส)
"เอาล่ะจ๊ะ! งั้น มิกะจัง เธอไปหาที่นั่งเองเลยนะจ๊ะ!"
"ค่าา~~!"
หลังจบ บทสนทนา มิกะก็ได้เหลือบไปที่ ชายคนหนึ่งที่กำลังนั่งมองท้องฟ้าอยู่ เขาใส่หน้ากากแก๊สปกปิดหน้าเอาไว้อยู่
"เอ๋? คนๆ นั้นดูท่าทางแปลกจังแหะ" มิกะ รีบเดินไปเลือกที่นั่งของตัวเอง ซึ่งในระหว่างนั้น เธอก็เหลือบไปมอง เคออส อย่างเป็นระยะๆ
ก่อนที่คาบเรียนแรกจะเริ่มต้นขึ้น
__________________________________________________________________________________________________
"หา!? อะไรนะ! ภารกิจล้มเหลวงั้นเหรอ!" ชายหนุ่มในเครื่องแบบนักธุรกิจ เอ่ยขึ้นมาด้วยความเจ็บใจ
ในขณะนั้นเอง ก็มีหญิงสาวคนหนึ่ง ซึ่งเธอนั้นแต่งตัวคล้ายๆ กับนินจา ได้เดินเปิดประตูเข้ามาเพื่อที่ต้องการจะมา บอกอะไรบางอย่าง
"หือ?" ชายหนุ่ม หันหน้าไปดูที่ประตู ก็พบว่า มีคนกำลังเดินเข้ามาในห้องของเขาเอง
"ท่านค่ะ...ดูเหมือนมีคนอยากต้องการพบท่านค่ะ...." หญิงสาว ได้กล่าวกับ ชายหนุ่มด้วยนํ้าเสียงนุ่มนวล
"งั้นเหรอ? แต่ฉันไม่มีเวลามายุ่งด้วยหรอก! บอกให้เขารอที่ห้องรับแขกก่อน!"
"แต่ท่านค่ะ...."
ในระหว่างนั้นเอง แขกที่ว่านั้น ก็ได้เดินเข้ามาในห้องนั้น โดยที่ชายหนุ่มกับ หญิงสาวนั้นยังไม่รู้ตัว
"ดูไม่เปลี่ยนเอาซะเลยนะ....แมนทัส.." เสียงที่แหบแห้ง ที่ดังมาจากข้างหลังของประตู เผยให้เห็นถึงเครื่องแบบทหาร พร้อมกับร่างกายที่ดูบึกบึน
"แกเองเหรอ!? เลโอพาร์ด." แมนทัส หันไปข้างหลัง พร้อมกับคำทักทายที่ดูเหมือนว่า จะไม่ใช่คำทักทายที่ดีสักเท่าไหร่
"อ๋อ! จริงสิ! ตอนนี้ ฉันได้ข่าวแว่วๆ มาว่า พวกตำรวจกำลังตามหาเบาะแสของแกอยู่น่ะ..."
เลโอพาร์ด เขาคือหนึ่งในสมาชิกผู้ร่วมหุ้นส่วนของ S.I.C โดยเขามีหน้าที่จัดการ สรรพาวุธ และทำหน้าที่เป็นกองหนุน โดยเขาอยู่ในกลุ่มที่ชื่อว่า "Black Marines"
"แต่เรื่องนั้น ฉันว่านายเองก็ไม่ต้องไปใส่ใจมันนักหรอกน่า..." เลโอพาร์ด พูดพลางหยิบ มีดพกมาควงเล่นๆ
"เลโอพาร์ด....ตอนนี้ ฉันได้ส่งคนไปกำจัด เจ้านั่น...แต่แผนกลับ ล้มเหลวไม่เป็นท่า..." แมนทัส กล่าวออกมาด้วยความแค้นใจ
"งั้นเหรอ...ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า!" เลโอพาร์ด รู้สึกขำกับสิ่งที่ แมนทัสนั้นพูดขึ้นมา
"แกขำอะไร?" แมนทัส ถามด้วยนํ้าเสียงโหดเ:X้ยม
"นายคงจะรู้สินะ.....เคออส น่ะ.เขาจับตัว ยากกว่าที่แกคิดไว้เยอะ" เลโอพาร์ด ตอบออกไป อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว
"หืม? ใช่! และนั่นแหละ คือเหตุผลที่ฉันต้องส่งพวก Serpent ให้ไปจัดการ"
บรรยากาศในห้องนั้นได้เงียบลงไปเพียงครู่เดียว และหลังจากนั้น เลโอพาร์ด ก็ได้พูดอะไรบางอย่างกับ แมนทัส ก่อนที่เขานั้นจะออกไปจากห้อง
"ดูเหมือนว่า ฉันคงต้องไปลับมีดแล้วล่ะนะ....ไปก่อนล่ะ!"
เลโอพาร์ด ได้กล่าวอำลา แมนทัส ไปในขณะที่เขาเองนั่น ก็เริ่มรู้สึกถึงเหตุการณ์แปลกๆ ที่เกิดขึ้นกับ แมนทัส
"....."
"ท่านค่ะ! จะเอายังไงต่อดีค่ะ!" นินจาสาว ถามคำถามไปที่ แมนทัส เพื่อหวังว่า เธอนั้นจะสามรถทำอะไรได้บ้าง
"แอบสะกดรอย เลโอพาร์ด ไป...ฉันอยากรู้ว่า หมอนั่นกำลังคิดจะทำอะไรอยู่?" แมนทัส ตอบกลับไป ก่อนที่เขาจะนั่งบนโซฟา พร้อมกับจิบไวน์ยี่ห้อราคาแพง
"รับทราบค่ะ!" เมื่อเธอได้รับคำสั่งแล้ว นินจาสาว ก็ได้หายตัวไปทันที โดยที่เธอรู้ทันทีว่า เธอจะต้องสะกดรอยตาม เลโอพาร์ด
_________________________________________________________________________________________________
ในขณะนั้นเอง ในเวลาประมาณ 9:40 น. ณ ประเทศจีน มลฑลจี๋หลิน เจคกับพรรคพวกของเขาอีก 5 คน ได้บุกไปที่ โรงงานแห่งหนึ่งซึ่งได้รับข่าวมาจาก FBI ว่า มีการขนส่ง วัตถุกัมมันตรังสีอย่างผิดกฏหมาย เจคจึงไม่รอช้า จึงเลยได้รีบรุดเข้าไปยังพื้นที่เกิดเหตุทันที
"เอาล่ะ! ภารกิจนี้ฉันต้องการใช้ความเงียบมากที่สุด..." เจค เอ่ยกับลูกน้องของตนเอง 5 คน ซึ่งประกอบไปด้วย เจราล,คอนสแตรค์,วิกกี้,แรนด้า และ เจค ในขณะที่พวกเขานั้น กำลังนั่งอยู่ในเฮลิคอปเตอร์ เพื่อเดินทางไปยังที่เกิดเหตุ ซึ่งเป็นโรงงานเกี่ยวกับยาเวชกรรมและ ผลิตภัณฑ์การแพทย์
"ทำไมล่ะครับ?" เจราล ถามเจค ในขณะที่กำลังขัดปืน AUG-A1 ของตัวเอง
"เพราะว่า เราต้องการซุ่มเข้าไปที่นั่น เพื่อไม่ให้พวกมันไหวตัวทัน ยังไงล่ะ!" ในขณะที่เจคกำลังคุยอยู่นั่น ชายอีกคนที่นั่งใกล้ๆกับเจค ซึ่งก็คือ คอนสแตรค์ ก็ได้จามออกมา
ในขณะที่ทุกคนกำลัง นั่งฟังเรื่องที่เจคพูดอยู่ "ฮัดเช่ย!"
"โอ๊ะ! โทษทีๆ ช่วงนี้ ฉันเป็นหวัดน่ะ..." คอนสแตรงค์ กล่าวขอโทษกับพรรคพวกของเขา ที่เขานั้นแสดงกิริยาที่ไม่พึงประสงค์ออกมา อย่างละอายใจ
"ช่างมันเถอะ....ยังไง พวกเราก็เหมือนๆ กันหมดนี่นา" วิกกี้ สาวผมทองหน้าสวย พูดหยอกล้อด้วยความสนุกสนาน
"นั่นสินะ....ฮ่า ฮ่า ฮ่า!"
ผ่านไปประมาณ 2 ชั่วโมง ฮ.ก็ได้ลงจอดที่มุมอับ ทำให้ผู้คนในละแวกนั้นไม่สามารถมองเห็นได้ ก่อนที่ แรนด้า จะบอกให้ทุกคนปฏิบัติภารกิจให้ไปได้สวย
"เอาล่ะ! มาวางแผนกันก่อน ทุกคน" เจค สั่งให้มารวมกลุ่มกัน ก่อนที่จะปฏิบัติการ
เจค ได้หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมา ซึ่งในแผนที่นั้น ได้แสดงเป็นจุดสีต่างๆ
"นี้คือ จุดที่ๆ มีพวกการ์ดนั้น เฝ้าไว้อยู่นะ" เจค เริ่มคุยกับพวกเขาถึง แผนการไปได้สักพัก จนทุกคนนั้นก็ตกลงกันได้เรียบร้อย
"ตามแผนนะ.โอเค?"
"ครับ/ค่ะ!"
และจากนั้น ทุกคนก็เริ่มแยกตัวกันออกไปในจุดต่างๆ ตามที่ได้วางแผนเอาไว้
(ในเนื้อเรื่องของเจค จะเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ การตามหาเบาะแสของ S.I.C ซึ่งมีประมาณ 7 ตอน จึงเลยของตัดออกไปเป็น Side Story นะครับ : คนเขียน)
จบ Chapter 4 Kakashi Mika...
Chapter 4 Kakashi Mika