ในยามเช้าที่แสนจะสดใสของวันเสาร์ที่แสนจะเงียบสงบ ซึ่งมันเป็นเช้าที่ผมตั้งตารอมาตลอดทั้งปี มันก็คือวันเกิดของผมนั่นเอง แถมมันตรงกับช่วงเปิดเทอมอีก สวรรค์ชัดๆ ก็อยากจะพูดแบบนั้น ถ้าบนเตียงนอนของผมไม่มีร่างของหญิงสาวผู้มีเรือนผมสีดำยาวกำลังนอนขดตัวอยู่บนเตียงในสภาพเสื้อเชิ้ตตัวเดียวแถมเนินอกสวยcup c ยังโผล่ออกมาด้วย มันคงจะเป็นอะไรที่สุดยอดมากสำหรับหนุ่มๆ ถ้าไม่ติดว่านี่มันพี่สาวของตัว!!!
“เจ๊!! ตื่นเดี๋ยวนี้!!!” ผมร้องตะโกนขึ้นสุดเสียงพร้อมกับลุกขึ้นจากเตียง
“หนวกหูน่าเอ ยังเช้าอยู่เลย” พี่สาวตัวดีของผมพูดขึ้นพลางดึงผ้าห่มไปคลุมตัว
“ถ้าผมจำไม่ผิดประตูมันล็อคเอาไว้นะ ...... โอ้วว~” ในระหว่างที่ผมพูดนั้นผมก็หันไปมองทางประตูแล้วก็ต้องพบว่าลูกบิดประตูถูกทำลายทิ้งจนกลายสภาพเป็นเศษเหล็กกองอยู่บนพื้น
“พี่ตื่นแล้วใช่ไหม งั้นรีบลงมาทานข้าว ......” เสียงของเด็กสาวอีกคนดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก โดยเมื่อเธอเห็นผมที่อยู่ในสภาพเปลือยครึ่งตัวกับพี่สาวที่มีเสื้อเชิ้ตตัวเดียว เธอจึงค่อยๆเดินถอยหลังไปแล้วปิดประตู “กำลังยุ่งอยู่สินะ ไม่เป็นไรพยายามเข้านะ”
“เดี๋ยวก่อนน้ำ!!! เธอกำลังเข้าใจผิด!!” ผมร้องตามหลังน้องสาวผู้กำลังเข้าใจผิดเต็มประตูถึงแม้จะรู้ว่ามันสายเกินไปที่จะแก้ตัวแล้วก็ตาม
“นี่ๆพี่น้ำ!! พี่ชายกับพี่ฟ้าเขา XOOX กันเหรอ!!!” เสียงของเด็กสาวที่ฟังดูซุกซนอีกคนดังขึ้นจากชั้นหนึ่งของบ้าน นั่นคือน้องสาวคนเล็กของบ้าน มินท์
“หา~!! ลูกพี่เอ กับเจ๊ฟ้า XOOX กันเหรอ บ้าจริง!!! โดนตัดหน้าซะแล้ว!!!” และตามมาด้วยอีกเสียง นั่นคือยัยตัวแสบหมาย ON.1 ของบ้านยัยฝน
หลังจากนั้นราวสิบนาที ผมก็ลงมาทานข้าวกับพวกน้องๆ และพี่สาว โดยฝั่งตรงข้ามของผมคือน้องสาวที่มีชื่อว่าน้ำนั่นเอง เรือนผมสีดำยาวถึงเอวของเธอถูกตัดด้วยที่คาดผมสีขาวที่ผมซื้อให้เธอเป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีก่อน ดูเหมือนว่าจะถูกใจเธอมากๆ เพราะเธอใส่มันเป็นประจำเวลาอยู่บ้าน
ส่วนด้านข้างของผมก็คือยัยตัวแสบหมายเลขหนึ่ง ยัยฝนนั่นเอง โดยยัยฝนนั้นมักจะรวบผมสีน้ำตาลยาวของตัวเองเป็นผมห้างม้าเอาไว้ตลอด แถมยังเป็นนักกีฬาตัวจริงของชมรมเทนนิสอีกด้วยโดยเธอมักจะใช้ที่รัดผมที่ผมเคยให้ไว้ตอนที่เธอคว้าแชมป์ระดับจังหวัดสมัยมัธยมต้นตลอด พอบอกจะซื้ออันใหม่ให้ก็มักจะโมโหใส่ผมตลอด
ส่วนที่อยู่ข้างๆกับน้ำคือน้องสาวคนเล็กของบ้านมินท์ ถึงจะเป็นแค่เด็กประถมต้นแต่เลเวลความลามกนั้นระดับMAX ยิ่งถ้ารวมพลังกับยัยฟ้าก็เป็นอันจบเห่แน่ โดยยัยน้ำนั้นเป็นที่นิยมมากของเด็กผู้ชายในโรงเรียน แต่ไม่ว่าไอ้หน้าไหนเข้ามาจีบก็โดนหักอกหมด โดยเธอเป็นพวกชอบสะสมตุ๊กตาน่ารักๆกับพวกฟิกเกอร์ แต่ตัวที่เธอชอบที่สุดคือตุ๊กตาหมีตัวยักษ์ที่ผมซื้อให้เธอตอนขึ้นประถมต้นได้ เพราะผมมักจะเห็นเธออุ้มมันมาดูทีวีด้วยตลอด
ส่วนที่หัวโต๊ะ ....... โอ้ว~~~~~~!!!! กางเกงในสีดำลายลูกไม้ ไม่ช่าย!!!! พี่สาวคนโตของบ้านเจ๊ฟ้านั่นเอง ยอดคุณพี่สาวผู้เซอร์วิสน้องชายได้ทุกวันและทุกเวลา ไม่ว่าจะเชื้อเชิ้ตตัวเดียว ผ้ากันเปื้อนผืนเดียว ฯลฯ เป็นบุคคลอันตรายอันดับต้นๆของบ้าน ปัจจุบันเป็นนักศึกษาปี 1 วัย 19ปียังโสด
และโดยรวมทั้งหมด ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆของผมซักคน โดยพวกเธอนั้นเป็นลูกติดของทางฝั่งแม่เลี้ยงของผม ส่วนผมก็เป็นลูกติดมาจากทางฝั่งพอ ตอนผมได้ 8ขวบ พ่อของผมก็ได้แต่งงานใหม่กับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งทั้งสองช่างเหมือนกันเป๊ ซึ่งก็คือทั้งสองชอบออกเดินทางไปรอบโลกเพื่อเขียนหนังสือ นั่นทำให้แม่ทิ้งผมกับพ่อไป ส่วนทางฝั่งแม่นั้นรู้สึกพ่อของพวกเธอก็ทิ้งไปด้วยเหตุผลเดียวกัน โดยตอนที่ผมมาอยู่กับพวกเธอใหม่ๆนั่นรู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูกที่จู่ๆ ก็ได้มีพี่น้อง โดยเจ๊ฟ้าโตกว่าผม 2 ปี ส่วนผมกับน้ำอายุเท่ากัน แต่ผมเกิดช่วงเดือนกุมภาพันธ์ ส่วนน้ำเดือนวันที่ 31 ธันวาคม ส่วนยัยฝนนั้นอ่อนกว่าผมแค่ปีเดียว แต่ถ้าเทียบกับน้ำแล้วก็อ่อนกว่าไม่ถึงปีล่ะนะและยัยฝนเกิดเดือนตุลาคม ส่วนมินท์นั่นเด็กที่สุดในบ้านด้วยวัย 12 ปี
หลังจากที่ผมทานข้าวเช้าเสร็จผมก็มานั่งประจำที่หน้าทีวีเพื่อดูรายการเกมส์ที่ดูอยู่เป็นประจำ อ๊า~วันหยุดสุดยอด ปิดเทอมสุดยอด รายการเกมสุดยอด หลังจากนี้ต้องนั่งเล่นวีดีโอเกมต่อ วันเกิดสุดยอด
ระหว่างที่ผมดูทีวีอยู่นั้นยัยมินท์เองก็มานั่งดูกับผมด้วย แถมยังคอยแอบมองผมเป็นระยะๆ โดยเฉพาะถึงเวลาที่โฆษณาเกมออนไลน์เสมือนจริงขึ้นมา
“มินท์มีอะไรรึเปล่า เห็นมองพี่เป็นระยะๆ” ผมอดไม่ได้ก็เลยต้องถามออก
“พี่อยากได้ไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ซื้อล่ะ” มินท์ตอบพลางดูโฆษณาในทีวี
“ก็พี่ไม่มีตังเหลือพอนี่นา” ผมตอบ ก็แน่ล่ะ ไหนจะอนิเมะที่ออกแต่ละเดือน หนังสือการ์ตูน แล้วไหนจะเกมอีก เงินมันก็เลยเหลือไม่พอน่ะสิ
“ก็พี่น่ะชอบซื้อเกมมาเล่นยังไงล่ะ แผ่นนึงก็ตั้งหลายพัน เลยไม่มีตังจะไปซื้อยังล่ะ” ยัยมินท์พูดพลางทำปากจู๋ใส่ผม “ถ้าเป็นหนูล่ะซื้อได้สบายๆเลย จะสามเครื่องหรือสี่เครื่องก็สบายๆ” ยัยมินท์ตอบแบบเกทับใส่ผม ใช่เซ่!! ฉันมันพวกแทบไม่เหลือตังเก็บเฟ้ย!! ขอโทษด้วย!!
แต่ในตอนนั้นเองที่จู่ๆน้ำก็มานั่งข้างๆ ผม ปกติเธอจะไม่สนใจรายการพวกนี้เลย แต่วันนี้มาแปลกแฮะ แถมยังหน้าแดงก่ำอีกต่างหาก แต่จู่ๆก็มีเสียงเพลงดังขึ้น โดยต้นเสียงนั้นก็คือเจ๊ฟ้ากับยัยฝน แถมมันยังเป็นเพลงที่ทำให้ผมต้องตกใจจนแทบจะต้องหลั่งน้ำตา เพลงอวยพรปีใหม่!!! ปีใหม่มันเลยมาแล้วเฟ้ย!!! แต่นี่มันวันเกิดฉันจะเฟ้ย!! ว่าแต่ไอ้ชุดที่ใส่เข้ามานั่นมันอะไร!!! ชุดบันนี่เกิร์ลสุดวาบหวิวนั่นน่ะ!!! แล้วทำไมต้องร้องเพลงอวยพรปีใหม่ด้วยฟร๊ะ!!! แล้วไอ้ถาดใบใหญ่ที่เอาผ้าคลุมเอาไว้นั่นมันคืออะไร แถมต้องสองคนช่วยกันถือมาด้วย
“สุขสันต์วันเกิด!!!” แต่จู่ๆทุกคนก็ตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน ว่าแต่ทำไมต้องเพลงอวยพรปีใหม่ด้วยอ่ะ ใครรู้บอกที
“ทุกคนขอบคุณนะ ดีใจมากเลยล่ะ” ผมพูดขึ้นพลางหยิบผ้าเช็ดหน้าที่มินท์ส่งมาให้ขึ้นมาซับน้ำตา แต่ในตอนนั้นเองที่เจ๊ฟ้ากับยัยฝนเปิดผ้าที่คลุมผาดออก มันคือเครื่องเล่นเกมออนไลน์เสมือนจริงที่ผมกำลังอยากได้ หน้าตามันเหมือนเครื่อง PC ตั้งโต๊ะ แต่มันมีขนาดเล็กกว่าเล็กน้อย ผมดีใจจนพูดอะไรไม่ออก ทุกคนคงช่วยกันหารเงินเพื่อซื้อมันให้ผมสินะ เอาไว้ถึงวันเกิดทุกคนจะซื้ออะไรแพงๆให้บ้างก็แล้วกันนะ
หลังจากนั้นผมจึงใช้เวลาตลอดช่วงบ่ายในการเซ็ตระบบต่างๆของเครื่องรวมถึงทำการเชื่อมต่อระบบของเครื่องเข้ากับอินเตอร์เน็ต โดยระหว่างที่ผมทำการเซ็ตเครื่องนั้นทุกคนต่างก็แวะเวียนเข้ามาดูกันเป็นระยะๆ ส่วนเจ๊ฟ้าเองก็ต้องมานั่งเปลี่ยนลูกบิดประตูที่ทำพังไปให้ผม
และในคืนนั้นเองที่ผมเริ่มทำการล็อคอินเข้าเกมครั้งแรก โดยตัวเครื่องนั้นจะมีอุปกรณ์เชื่อมต่ออยู่มันมีลักษณะเหมือนกับที่คาดผมซึ่งติดตัวเซ็นเซอร์เอาไว้เพื่อเชื่อมต่อสมองของเราเข้ากับตัวเครื่องเกมส์ และเมื่อผมเอนหลังลงบนเตียงและหลับตาลง ทันใดนั้นความรู้สึกรอบตัวก็เปลี่ยนไปทันที ไม่ใช่ความรู้สึกของการสอนอยู่บนเตียงนุ่มๆ แต่เป็นผมกำลังยืนอยู่ แล้วก็รู้สึกหนักๆที่เอวแฮะ ผมจึงค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องสีขาว และที่ด้านหน้านั้นมีหญิงสาวผู้มีเรือนผมสีแดงเพลิงกับหูแหลมๆเหมือนหูเอลฟ์ในหนังหรือเกมส์ที่เห็นได้บ่อยๆ
“ยินดีตอนรับ สู่ Hero Online ตอนนี้คุณอยู่ในขั้นตอนสร้างตัวละครค่ะ เชิญเริ่มสร้างตัวละครได้เลยค่ะ” สาวหูเอลฟ์พูดขึ้นและในตอนนั้นเองที่มีหน้าจอกึ่งโปร่งใสปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของผม ดูเหมือนว่าเกมนี้จะปรับอะไรได้ไม่มากนัก
ก่อนอื่นเลยผมทำการปรับสีผมของตัวเองเป็นสีแดงเลือดหมู และปรับให้ผมของตัวเองยาวปะบ่าซะ และเพิ่มส่วนสูงของร่างกายขึ้นจากเดิมคือ 175 เป็น 180 และเพิ่มกล้ามเนื้อให้ร่างกายอีกเล็กน้อยแบบพองาม และเปลี่ยนสีตาเป็นสีแดง สมบูรณ์แบบร่างใหม่ของผม แต่มันมีอีกช่องนั่นก็คือช่องชื่อตัวละคร ผมจึงใส่ชื่อลงในช่องอย่างรวดเร็วแบบไม่ต้องคิดเลยว่า อเล็กซ์ แต่ว่าสาวหูเอลฟ์กลับพูดบางอย่างขึ้น
“ขอโทษด้วยค่ะ ชื่อนี้มีคนตั้งไปแล้วโปรดใช้ชื่อใหม่ด้วยค่ะ” สิ้นเสียงของเธอผมจึงเริ่มตั้งชื่อใหม่อีกครั้ง
แต่แล้วเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว 30 นาที ผ่านไป 30 นาทีที่ช่างไร้ค่าที่สุด ชื่อไหนๆมันก็ตั้งไม่ได้ ชื่อซ้ำไปหมด นี่สินะด่านแรกของเกมส์ออนไลน์ การตั้งชื่อเวลาเราคิดชื่อดีๆได้มันมักจะตั้งไปกันแล้ว ไม่เข้าใจเลยทำไมมันคิดชื่อยากอย่างนี้นะ แถมรู้สึกจะหิวแล้วสิ ท้องของผมส่งเสียงดังออกมาจนได้ยินชัดเจน สาวหูเอลฟ์จึงพูดขึ้น
“ภายในเกมนี้นั้นร่างกายต้องได้รับการพักผ่อนและสารอาหารเหมือนโลกจริงด้วยนะคะ ดังนั้นควรรักษาดูแลร่างกายให้ดีๆด้วยค่ะ เพราะในเกมนี้มีระบบเจ็บป่วย ซึ่งเป็นสถานะผิดปกติอย่างหนึ่งในเกม”
ลึกซึ้ง คนสร้างเกมนี้ช่างลึกซึ้ง สรุปตูเล่นเกมก็ต้องเจียดเวลาไปนอน 6-8 ชั่วโมง พร้อมกับกินอาหารวันละ 3 เวลาด้วยสินะ นี่พวกแกสร้างเกมนี้ให้มันสมจริงมากเกินไปแล้วเฟ้ย!!! แต่พอมานึกถึงของกินมันทำให้อยากกินแฮมเบอร์เกอร์จังแฮะ .............. แฮม~ เบอร์เกอร์ จริงด้วยชื่อนั้นยังไงล่ะ ผมรีบพิมพ์ชื่อลงไปในช่องชื่อตัวละครอย่างรวดเร็ว
“มาโอ ชื่อนี้สามารถตั้งได้ค่ะ” สาวหูเอลฟ์พูด
“โอ้วเยส!! ในที่สุด!! ในที่สุดก็ตั้งชื่อได้แล้ว!!”
“ขอให้โชคดีค่ะ ทางเราจะทำการส่งคุณเข้าเกมในทันที” สิ้นเสียงของสาวหูเอลฟ์รอบๆตัวของผมก็ถูกห่อหุ้มด้วยเสียงสีทอง
เมื่อแสงสีทองรอบตัวผมจางลงผมก็พบว่าผมมาอยู่ในเมืองเล็กๆแห่งหนึ่ง สิ่งปลูกสร้างเป็นแบบร่วมสมัย เหมือนยุคปัจจุบันผสมกับยุโรปยุคกลาง ผมมองไปรอบๆตัวก็พบกับเพลเยอร์เดินอยู่ในเมืองบางตามาก นั่นคงเพราะเกมนี้เปิดให้บริการณ์มาซักระยะแล้วด้วยล่ะมั้ง
หลังจากนั้นผมก็เดินหลงอยู่ในเมืองซักระยะก็พบกับทางออกหมู่บ้าน โดยรอบๆหมู่บ้านนี้จะมีทางออกสี่ทาง โดยจะมีพื้นที่แบ่งเขตกั้นด้วยกำแพงเตี้ยๆเท่านั้น โดยก่อนหน้านี้ผมลองออกไปทางเหนือของหมู่บ้านแล้วก็ต้องพบกับมังกรยักษ์สีดำท่าทางบ่งบอกว่ามันแข็งแกร่งอย่างมาก หน้าตาแบบนั้นอาจต้องใช้คนจำนวนมากเพื่อกำจัดแน่ๆ ว่าแต่ทำไมมาอยู่แถวนี้หว่า ส่วนทางที่ผมเลือกออกมาในรอบนี้คือทางใต้ โดยพื้นที่แถบนี้เป็นทุ่งกว้างและมันเต็มไปด้วยพวกสไลน์หลากสีทั้งเหลืองแดง น้ำเงิน เขียว
เมื่อผมเห็นดังนั้นจึงเริ่มด้วยการชักดาบที่ได้รับมาจากตอนต้นเกมที่คาดเอาไว้ที่เอวออกมาแล้วใช้มันฟาดเข้าใส่เจ้าสไลน์สีชมพูที่อยู่ตรงหน้าเต็มแรง ทันใดนั้นที่ตัวเจ้าสไลน์ก็มีแถบสีเขียวแสดงขึ้น มันน่าจะใช่ค่าพลังชีวิตล่ะนะ แต่ทำไมมันไม่ลดลงล่ะ และทันใดนั้นผมก็ได้คำตอบ เจ้าสไลด์มันกำลังแสยะยิ้ม มือ มันมีมือใสๆยื่นออกมาจากเจ้าสไลน์มาจับดาบของผมเอาไว้ และต่อจากนั้นก็มีเท้าพุ่งออกมาจากเจ้าสไลน์เตะผมเข้าที่ท้องจนล้มกลิ้ง ความเจ็บปวดนี้เกือบๆจะเท่ากับโลกจริงแต่น้อยกว่านิดหน่อย นี่มันอะไรกันเนี่ย
ผมค่อยๆมองไปที่เจ้าสไลน์ แล้วผมก็พบว่ามันกำลังยืนขึ้น มันมีลำตัว แขน และขาแต่ไม่มีลำคอทำให้หัวกับตัวติดกันพอดี แถมส่วนที่น่าจะเป็นหน้าท้องของมันยังมีมัดกล้ามอันแสนสวยงามอยู่ด้วยไม่สิออกจะมากไปนิด มันเริ่มโพสท์ท่าแปลกๆด้วยการบิดร่างกายไปมา ทะ ท่าแบบนี้มันอย่างกับหลุดมาจากเรื่องโจoเลยนี่หว่า!! หลังจากนั้นมันจึงชี้นิ้วมาที่ผมแล้วแสยะยิ้มแล้วพูดขึ้น!!! สไลด์พูดได้ด้วยว้อย!!!
“แกจงมาเป็นส่วนหนึ่งของข้าซะ เพราะแกจะมาเป็นเหยื่อรายที่ 100 ของข้า” เจ้าสไลด์พูดพลางเดินเข้ามาหาผมอย่างช้าๆ ว่าแต่มันสอยเพลเยอร์ไปร้อยคนแล้วเหรอฟร๊ะ แถมเสียงของมันหล่อสุดๆไปเลยด้วย!!“รับไป ท่าไม้ตาย หมัดระเบิดสไลน์!!” มันตะโกนขึ้นพร้อมกับกระโดดเข้าใส่ผม ว่าแต่ใครจะอยู่ให้โดนฟร๊ะ บอกชัดเจนมาว่าไม้ตาย!!! ผมรีบกลิ้งตัวหลบออกมาอย่างรวดเร็ว หมัดของมันที่กระทบลงบนพื้นระเบิดออกอย่างรุนแรง
“โอ้ ช่างน่าตกใจ แกเป็นคนแรกที่หลบท่าไม้ตายของข้าได้” มันพูดชมผมพร้อมกับหันมามองผมด้วยสายตาสุดชั่วร้าย ว่าแต่ไอ้เจ้านี่มันสไลน์โลกไหนฟร๊ะ เทพมาก เทพสุดๆเลย!! จะว่าไปไอ้ 99คนก่อนหน้ามันหลบไม่ได้เพราะมัวแต่ตกใจที่สไลน์พูดได้รึเปล่านั่น
ในขณะที่ผมกำลังสติแตกเจ้าสไลน์ก็ไม่รอช้ามันพุ่งตัวเข้าใส่ผมอย่างรวดเร็ว มันใช้ขาวาดวงเข้าเตะผมจากด้านข้าง แต่ผมใช้ดาบในมือรับเอาไว้ได้ แต่ก็ยังคงถูกมันเตะปลิวมาอยู่ดี แต่ผมใช้ขาทั้งสองข้างตั้งหลักและยันตัวเองเอาไว้ไม่ให้ล้ม ใครมันจะไปยอมกัน เข้าเกมวันแรกมาก็จะต้องแพ้ให้สไลน์งั้นเหรอ ใครมันจะยอมกัน!! แบบนี้ถ้าเกิดเช้าไปแล้วโดนยัยฝนกับยัยมินท์ถามว่าเล่นเกมเป็นยังไงบ้างแล้วจะเอาอะไรไปเล่าฟร๊ะ บอกไปว่าโดนสไลน์เตะตายมารึไง!!!
ผมจึงพุ่งเข้าใส่ศัตรูตรงหน้าอย่างไม่รอช้า แต่ที่น่าตกใจคือแค่ถีบเท้าทีเดียวร่างของผมก็พุ่งออกมาได้ไกลมาก ผมใช้ดาบในมือฟันใส่เจ้าสไลน์จากด้านล่าง แต่มันกลับกระโดดถอยหลังห่างออกไป และมันก็เริ่มทำท่าแอ่นเทพแบบในเรื่องโจoอีกครั้ง โดยครั้งนี้มันชี้นิ้วมาที่ผมอีกแล้ว
“ช่างน่าตกใน แกมันเป็นแค่มนุษย์ชั้นต่ำแท้ๆ แต่กล้ามาต่อกรกับอัลติเมทสไลน์อย่างข้า เกินคาดจริงๆ” มันพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยามใส่ผม
“แกมันก็แค่สไลน์ ทำปากดีไปเถอะ ฉันจะสับแกเป็นชิ้นๆ แล้วเพิ่มค่าประสบการณ์ให้ตัวเอง เพราะสไลน์มันก็คือสไลน์วันยันค่ำ เพราะแกคือมอนสเตอร์ตัวแรกที่ใครๆในเกมก็ต้องฆ่ายังไงล่ะ!!” ผมพูดโต้กลับพร้อมกับทำท่าแบบเดียวกับมัน
“พูดได้ดีนี่เจ้ามนุษย์ แต่ถ้าแกคิดว่าข้าเป็นแค่สไลน์ล่ะก็ คิดผิดแล้ว เพราะข้าคือสไลน์ที่เหนือกว่าสไลน์เป็นสไลน์ที่พัฒนาขึ้นมาจนใกล้เคียงกับพวกเพลเยอร์ และข้านี่ล่ะที่จะครอบครองโลก!!!” สไลน์แท้ๆ ทำไมความฝันมันดูใหญ่โตจังวะ
“ขอโทษนะ แต่ฉันต่างหากที่จะครอบครองโลก ดูชื่อตูข้าซะก่อนเถอะ!!!” ผมพูดพลางแสยะยิ้มชั่วร้าย
“งั้นรึ จอมมารงั้นรึ งั้นก็ดี ข้าจะแสดงพลังที่เหนือกว่าจอมมารให้ดู!!” มันพูดพร้อมกับพุ่งเข้าใส่ผมทันที ในตอนนั้นเองผมรีบโยนดาบทิ้งและตั้งการ์ดรอรับ โดยใช้เทคนิคแบบมวยสากลที่เห็นในเกมบ่อยๆ และเมื่อมันปล่อยหมัดใส่ผม ผมใช้จังหวะนั้นหลบการโจมตีของมันและปล่อยหมัดเข้าข้างลำตัว เจ้าสไลน์บ้าสงเสียงร้องขึ้นอย่างเจ็บปวด แถบแสดงค่าพลังชีวิตของมันลดลงเล็กน้อย นั่นคงเพราะผมใช้มือเปล่าสู้กับมัน
เจ้าสไลด์จึงรีบถอยไปตั้งหลัก แต่หนนี้ผมไม่ปล่อยให้มันตั้งหลักได้อีก ผมรีบตามมันไปในทันที แล้วรีบแจกหมัดใส่มันทันที ถึงจะไม่เร็วแต่ก็ซัดมันได้หลายครั้ง แบบนี้ชนะได้แน่ เจ้าสไลน์นี่จะโหดยังไงมันก็ต้องมีโปรแกรมตั้งเอาไว้ตายตัว ถ้าเราจับทางได้ล่ะก็ จัดการได้แน่
แต่ในระหว่างที่ผมกำลังโจมตีใส่มันนั้นเองผมกลับโดนหมัดของมันเสยเข้าที่คางจนปลิว
“ทำได้ไม่เลวเลย เจ้ามนุษย์ แต่ว่าพลังแค่นี้ล้มข้าไม่ได้หรอก เพราะว่าโลกนี้จะต้องเป็นของข้า!!” มันพูดขึ้น แล้วจึงพุ่งเข้าใส่ผมที่กำลังพยุงตัวเองลุกขึ้น “รับไป ท่าหมัดประกายแสง!!” มันตะโกนขึ้นพร้อมกับซัดหมัดอันรวดเร็วเข้าใส่ผมจนตัวลอยขึ้นจากพื้น แล้วหลังจากนั้นมันจึงจับผมเหวี่ยงออกไปสุดแรง ผมส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด และในตอนนั้นเองที่ผมเห็นบางอย่าง มีเพลเยอร์จำนวนมากกำลังยืนมุงดูอยู่ไกลๆ โดยพวกนั้นไม่มีท่าทีจะเข้ามาช่วยเลยแม้แต่น้อย แต่ผมก็ยังคงพยายามลุกขึ้นช้าๆ
“ช่างน่าชมเชยนัก ยังยืนไหวอีกเรอะ” มันพูดพร้อมกับค่อยๆเดินเข้ามา ผมที่เห็นดังนั้นจึงรีบเดินหนีอย่างช้าๆ แต่ขาของผมมันกลับหมดแรงจนตัวของผมล้มลงไปกองกับพื้นผมจึงเปลี่ยนเป็นค่อยๆคลานหนีมันไปอย่างช้าๆ “นั่นแหละ หนีเข้าไปเจ้ามนุษย์ แกเองก็มีพลังเพียงแค่นี้แหละ หนีเข้าไปๆ”
ในระหว่างที่ผมคลานหนีสุดแรงอยู่นั้นมันก็มายืนอยู่ข้างตัวผมเสียแล้ว ให้ตายสิ ช่างเป็นสไลน์ที่โง่จริงๆ ผมรีบกำดินขึ้นมากำมือหนึ่งแล้ว:Xมันใส่ตาเจ้าสไลน์ทันที มันส่งเสียงร้องออกมาพร้อมกับก้าวเดินถอยหลังไปหลายก้าว
“ต่อไปแกจะพูดว่า แกกล้าใช้วิธีสกปรกกับข้าเรอะ” ผมพูดขึ้น เห็นแบบนี้ตูข้าก็ชอบเรื่องโจoนะเฟ้ย
“แกกล้าใช้วิธีสกปรกกับข้าเรอะ.......!!!” มันพูดขึ้นแต่แล้วมันก็ต้องตกใจเมื่อตัวมันเองพูดตามที่ผมได้บอกเอาไว้ และผมจึงรีบฉวยโอกาสนั้นรีบวิ่งเข้าไปซัดหมัดเข้าที่หน้าของมันจนหงาย
“อย่ามาดูถูกมนุษย์นะเฟ้ย!!” ผมพูดขึ้นพลางใช้ท่าแอ่นเทพแบบเรื่องโจoอีกครั้ง ซึ่งในระหว่างนั้นผมก็ได้ยินเสียงเชียร์ของพวกคนที่มายืนดูอยู่ ยังไงไม่รู้แต่รู้สึกเร่าร้อนขึ้นมาแล้วเฟ้ย ต่อยกับเจ้าสไลน์บ้านี่มันส์สุดๆไปเลย
แต่ตอนที่ผมกำลังมองพวกคนที่เชียร์อยู่นั้นผมก็เจอเข้ากับหมัดที่กระหน่ำเข้าใส่ผมอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับเสียงของเจ้าสไลน์
“เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์” มันร้องขึ้นพร้อมกับกระหน่ำหมัดใส่ผมอย่างบ้าคลั่ง
ในระหว่างที่มันปล่อยหมัดใส่ผมนั้น ผมก็พบว่าแถบพลังชีวิตของมันลดลงไปยังไม่ถึงครึ่งเลยแท้ๆ แต่เมื่อเทียบกับแถบพลังชีวิตของผมในตอนนี้นี้ที่ลดลงไปถึงโซนสีเหลืองแล้ว
ร่างของผมทรุดลงกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง นี่มันอะไรกันมันแข็งแกร่งเหลือเกินชนะไม่ได้แน่ๆ และในระหว่างที่เจ้าสไลน์กำลังเดินเข้ามาหาผมอีกครั้งก็มีแสงที่รวมตัวเป็นคมดาบพุ่งเข้าใส่เจ้าสไลน์อย่างจังจนมันกระเด็นถอยออกไปเล็กน้อย หลังจากนั้นผมจึงเห็นว่ามีอีกร่างเดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างผมกับเจ้าสไลน์ เด็กสาวผู้มีเรือนผมสีฟ้ายาวถึงเอวในชุดสีขาวและกระโปรงมินิสเกิร์ตสีเดียวกัน ในมือของเธอถือดาบคาตานะเล่มยาวเอาไว้ในมือและที่เอวของเธอนั้นคือฝักดาบสีขาวบริสุทธิ์ เรียกได้ว่าเครื่องแต่งตัวและอาวุธของเธอเป็นสีขาวไปหมดเลยก็คงไม่ผิด
“ช่วยถอยไปหน่อยได้ไหมเจ้าสไลด์ หรือว่านายอยากจะถูกกำจัดลงที่นี่” เธอพูดเสียงเข้มกับเจ้าสไลด์ ว่าแต่ทำไมกันนะรู้สึกคุ้นๆเสียงของเธออย่างบอกไม่ถูก
“คิดจะเข้ามาปกป้องเจ้านี่งั้นรึ” มันพูดพร้อมกับเดินเข้ามาหาเธออย่างช้าๆ
“ลองคิดเอานะ แกจะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วพัฒนาตัวเองเพื่อจุดหมายของแก หรือแกจะให้ฉันจัดการฆ่าแกลงที่นี่ เลือกมา” เธอพูดย้ำอีกครั้ง พอมันได้ยินดังนั้นจึงหยุดเท้าไปครู่หนึ่งแล้วจึงโพสท์ท่าแอ่นเทพอีกครั้งพร้อมกับชี้มาที่ผม
“แล้วเอาไว้สู้กันใหม่ เจ้าหนุ่ม ข้าจะยกให้เจ้าเป็นคู่ปรับของข้าเอาไว้ก่อนก็แล้วกัน แล้วในอนาคตข้าจะมาฆ่าเจ้าให้ได้ รอวันนั้นเอาไว้ได้เลย” มันพูดขึ้น
“นั้นมันคำพูดของฉันต่างหาก” ผมตอบมันกลับไป
หลังจากนั้นผมก็ได้เธอคนนั้นช่วยเอาไว้ โดยระหว่างทางเธอได้บอกให้ผมเรียกเธอว่ามาเรีย หลังจากนั้นเธอจึงพาผมมาร้านอาหารในหมู่บ้าน
“ขอบคุณมากๆนะ ที่ช่วยฉันเอาไว้” ผมพูดขอบคุณเธอ ให้ตายสิเสียหน้ามากๆต้องให้ผู้หญิงมาช่วย แถมยังสวยขนาดนี้ด้วย
“นายนี่นะ รู้รึเปล่าว่าไปท้าสู้กับอะไรมา” เธอถามผม ส่วนผมก็ได้แต่ส่ายหัวตอบ “นั่นคืออัลติเมทสไลน์ เป็นสไลด์ร่างที่ 3 โดยเกมนี้จะมีระบบวิวัฒนาการอยู่ ไม่ใช่แค่เพลเยอร์แต่มอนสเตอร์เองก็อัพเลเวลได้ด้วยการฆ่าเพลเยอร์ เมื่อฆ่าเพลเยอร์ไประดับหนึ่งพวกมันก็จะเปลี่ยนร่างไป และเจ้านั่นก็เป็นหนึ่งใน 6 อัลติเมทสไลน์ของเกมนี้” เธอตอบ ไอ้เจ้านั่นมันเทพขนาดนั้นเลยเหรอ!!! ว่าแต่เกมนี้มันยังไงกัน สไลน์ที่เลเวลอัพแล้วมันจะโหดขนาดนี้แล้วตัวอื่นๆล่ะ มันจะขนาดไหน แล้วถ้าเป็นบอสล่ะ มันมิซัดทีโลกแตกเลยเหรอ!!!
“ต้องขอบคุณจริงๆที่ช่วยเอาไว้นะ ฉันไม่รู้จะตอบแทนเธอยังไงดี ฉันเองก็เพิ่งจะเข้าเล่นเกมวันนี้เอง” ผมพูดขึ้นพร้อมกับก้มหน้าลงเพราะไม่กล้าสู้หน้าเธอ
“รู้อยู่แล้วล่ะน่าว่าเพิ่งเข้าเกมมา” เธอพูดเสียงเบาจนผมแทบไม่ได้ยินว่าเธอพูดอะไร
“เมื่อกี้เธอพูดอะไรรึเปล่า” ผมถามแต่อีกฝ่ายกลับเงียบไม่ตอบอะไร แต่ในตอนนั้นเองที่ NPC ในเกมนี้นำอาหารที่สั่งเอาไว้มาตั้งให้ที่โต๊ะ พวกเราจึงเริ่มลงมือกินกันทันที
“ฉันจะช่วยนายหน่อยก็แล้วกัน จะช่วยแนะนำโลกใบนี้ให้ แล้วก็ช่วยนานเก็บเลเวลด้วยซักระยะหนึ่ง” เธอพูดพลางมองออกไปนอกร้านด้วยใบหน้าที่แดงกำ
“ไม่หรอก ไม่เป็นไร ฉันไม่อยากรบกวนเธอน่ะ” ผมตอบ ใช่เราจะต้องแข็งแกร่งขึ้นกว่านี้ด้วยตัวเองเพื่อไปท้าสู้กับเจ้าสไลน์บ้านั่นอีกครั้งให้ได้
“ก็ไม่ได้รบกวนอะไรหรอก เพราะช่วงนี้ฉันก็ว่างอยู่แล้วด้วย” เธอตอบกลับ “อีกอย่างนายเองก็ยังไม่มีข้อมูลอะไรเลยใช่ไหมล่ะ” เธอพูดมาก็ถูกแฮะ
“งั้นขอรบกวนด้วยซักระยะแล้วกันครับ” ผมตอบกลับอย่างสุภาพ แต่นี่อาจเป็นโอกาสก็ได้!! ใครจะรู้ช่วงเวลานี้อาจจะช่วยให้เราหาแฟนได้ครั้งแรกในชีวิตก็ได้ โอ้ว เย้!!!
“งั้นฉันขอถาม นายอย่างเล่นอาชีพอะไรงั้นเหรอ” เธอถามผม ส่วนผมก็ได้แต่ทำหน้างงใส่เธอ เออแฮะ แล้วเกมมันมีอาชีพอะไรมั่งล่ะ “เฮ่อ นายนี่นะ เอาล่ะฉันจะอธิบายให้ฟัง เกมนี้น่ะมีอาชีพอยู่เยอะมาก เพราะต้องรองรับเพลเยอร์ที่หลากหลาย เพราะเพลเยอร์บางคนเข้ามาในเกมนี้ก็ไม่ได้ต้องการที่จะเก็บเลเวลและต่อสู้ ดังนั้นนายต้องเลือกก่อนว่าจะเล่นอาชีพสายต่อสู้ที่เน้นหนักไปทางการผจญภัย หรือจะเล่นอาชีพทั่วๆ ไปซึ่งเป็นอาชีพที่ไม่มีสกิลต่อสู้เลย” เธอพูดอธิบาย
“อาชีพทั่วไปคืออะไรเหรอ” ผมถาม
“เพลเยอร์บางส่วนที่เล่นเกมนี้น่ะ บางคนก็มาเปิดร้านอาหารบ้าง อย่างร้านนี้เป็นต้น หรืออาจจะมาเพื่อเล่นบทพ่อค้าแล้วทำการค้าขาย เพราะบางคนก็สนุกกับเรื่องพวกนี้มากกว่าออกไปเจ็บตัว ส่วนอาชีพสายต่อสู้ก็คือพวกอาชีพอย่าง ไนท์ พาลาดิน นักรบ กลาดิเอเตอร์ นักเวท นักบวช มือปืน นักธนู เป็นต้น โดยแต่ละอาชีพก็จะมีโบนัสเป็นของตัวเองด้วยสำหรับสายต่อสู้” เธออธิบายให้ผมฟัง สรุปแล้วเกมนี้มีทั้งพวกที่เล่นแบบเกม MMORPG ดั้งเดิมคืออย่างเป็นที่ออกไปบู๊ กับพวกที่ไม่อยากไปลุยเลยสนุกกับการค้าขายหรือทำอะไรต่างๆในเมืองสินะ
“แล้วก็NPC ในเมืองทั้งหมด และมอนสเตอร์บางชนิดอย่างอัลติเมทสไลน์ที่สายสู้จะเป็น AI ระดับ S ซึ่งคุยโต้ตอบและมีความคิดเป็นของตัวเอง ดังนั้นอย่าไปทำอะไรแปลกๆกับ NPC เด็ดขาด เพราะอาจถูก NPC แจ้งให้การ์ดของเมืองมาจับได้” เธออธิบาย หวา NPC เกมนี้สุดยอด ลึกซึ้งสุดๆเลย
“เกมนี้มีพวกอาชีพแบบใช้หมัดๆ เตะๆ บ้างไหม แบบว่าตอนสู้กับเจ้านั้นแล้วติดใจมากเลยล่ะ” ผมลองถามเธอไป ส่วนอีกฝ่ายก็ยิ้มตอบ
“เจ๊!! ตื่นเดี๋ยวนี้!!!” ผมร้องตะโกนขึ้นสุดเสียงพร้อมกับลุกขึ้นจากเตียง
“หนวกหูน่าเอ ยังเช้าอยู่เลย” พี่สาวตัวดีของผมพูดขึ้นพลางดึงผ้าห่มไปคลุมตัว
“ถ้าผมจำไม่ผิดประตูมันล็อคเอาไว้นะ ...... โอ้วว~” ในระหว่างที่ผมพูดนั้นผมก็หันไปมองทางประตูแล้วก็ต้องพบว่าลูกบิดประตูถูกทำลายทิ้งจนกลายสภาพเป็นเศษเหล็กกองอยู่บนพื้น
“พี่ตื่นแล้วใช่ไหม งั้นรีบลงมาทานข้าว ......” เสียงของเด็กสาวอีกคนดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก โดยเมื่อเธอเห็นผมที่อยู่ในสภาพเปลือยครึ่งตัวกับพี่สาวที่มีเสื้อเชิ้ตตัวเดียว เธอจึงค่อยๆเดินถอยหลังไปแล้วปิดประตู “กำลังยุ่งอยู่สินะ ไม่เป็นไรพยายามเข้านะ”
“เดี๋ยวก่อนน้ำ!!! เธอกำลังเข้าใจผิด!!” ผมร้องตามหลังน้องสาวผู้กำลังเข้าใจผิดเต็มประตูถึงแม้จะรู้ว่ามันสายเกินไปที่จะแก้ตัวแล้วก็ตาม
“นี่ๆพี่น้ำ!! พี่ชายกับพี่ฟ้าเขา XOOX กันเหรอ!!!” เสียงของเด็กสาวที่ฟังดูซุกซนอีกคนดังขึ้นจากชั้นหนึ่งของบ้าน นั่นคือน้องสาวคนเล็กของบ้าน มินท์
“หา~!! ลูกพี่เอ กับเจ๊ฟ้า XOOX กันเหรอ บ้าจริง!!! โดนตัดหน้าซะแล้ว!!!” และตามมาด้วยอีกเสียง นั่นคือยัยตัวแสบหมาย ON.1 ของบ้านยัยฝน
หลังจากนั้นราวสิบนาที ผมก็ลงมาทานข้าวกับพวกน้องๆ และพี่สาว โดยฝั่งตรงข้ามของผมคือน้องสาวที่มีชื่อว่าน้ำนั่นเอง เรือนผมสีดำยาวถึงเอวของเธอถูกตัดด้วยที่คาดผมสีขาวที่ผมซื้อให้เธอเป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีก่อน ดูเหมือนว่าจะถูกใจเธอมากๆ เพราะเธอใส่มันเป็นประจำเวลาอยู่บ้าน
ส่วนด้านข้างของผมก็คือยัยตัวแสบหมายเลขหนึ่ง ยัยฝนนั่นเอง โดยยัยฝนนั้นมักจะรวบผมสีน้ำตาลยาวของตัวเองเป็นผมห้างม้าเอาไว้ตลอด แถมยังเป็นนักกีฬาตัวจริงของชมรมเทนนิสอีกด้วยโดยเธอมักจะใช้ที่รัดผมที่ผมเคยให้ไว้ตอนที่เธอคว้าแชมป์ระดับจังหวัดสมัยมัธยมต้นตลอด พอบอกจะซื้ออันใหม่ให้ก็มักจะโมโหใส่ผมตลอด
ส่วนที่อยู่ข้างๆกับน้ำคือน้องสาวคนเล็กของบ้านมินท์ ถึงจะเป็นแค่เด็กประถมต้นแต่เลเวลความลามกนั้นระดับMAX ยิ่งถ้ารวมพลังกับยัยฟ้าก็เป็นอันจบเห่แน่ โดยยัยน้ำนั้นเป็นที่นิยมมากของเด็กผู้ชายในโรงเรียน แต่ไม่ว่าไอ้หน้าไหนเข้ามาจีบก็โดนหักอกหมด โดยเธอเป็นพวกชอบสะสมตุ๊กตาน่ารักๆกับพวกฟิกเกอร์ แต่ตัวที่เธอชอบที่สุดคือตุ๊กตาหมีตัวยักษ์ที่ผมซื้อให้เธอตอนขึ้นประถมต้นได้ เพราะผมมักจะเห็นเธออุ้มมันมาดูทีวีด้วยตลอด
ส่วนที่หัวโต๊ะ ....... โอ้ว~~~~~~!!!! กางเกงในสีดำลายลูกไม้ ไม่ช่าย!!!! พี่สาวคนโตของบ้านเจ๊ฟ้านั่นเอง ยอดคุณพี่สาวผู้เซอร์วิสน้องชายได้ทุกวันและทุกเวลา ไม่ว่าจะเชื้อเชิ้ตตัวเดียว ผ้ากันเปื้อนผืนเดียว ฯลฯ เป็นบุคคลอันตรายอันดับต้นๆของบ้าน ปัจจุบันเป็นนักศึกษาปี 1 วัย 19ปียังโสด
และโดยรวมทั้งหมด ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆของผมซักคน โดยพวกเธอนั้นเป็นลูกติดของทางฝั่งแม่เลี้ยงของผม ส่วนผมก็เป็นลูกติดมาจากทางฝั่งพอ ตอนผมได้ 8ขวบ พ่อของผมก็ได้แต่งงานใหม่กับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งทั้งสองช่างเหมือนกันเป๊ ซึ่งก็คือทั้งสองชอบออกเดินทางไปรอบโลกเพื่อเขียนหนังสือ นั่นทำให้แม่ทิ้งผมกับพ่อไป ส่วนทางฝั่งแม่นั้นรู้สึกพ่อของพวกเธอก็ทิ้งไปด้วยเหตุผลเดียวกัน โดยตอนที่ผมมาอยู่กับพวกเธอใหม่ๆนั่นรู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูกที่จู่ๆ ก็ได้มีพี่น้อง โดยเจ๊ฟ้าโตกว่าผม 2 ปี ส่วนผมกับน้ำอายุเท่ากัน แต่ผมเกิดช่วงเดือนกุมภาพันธ์ ส่วนน้ำเดือนวันที่ 31 ธันวาคม ส่วนยัยฝนนั้นอ่อนกว่าผมแค่ปีเดียว แต่ถ้าเทียบกับน้ำแล้วก็อ่อนกว่าไม่ถึงปีล่ะนะและยัยฝนเกิดเดือนตุลาคม ส่วนมินท์นั่นเด็กที่สุดในบ้านด้วยวัย 12 ปี
หลังจากที่ผมทานข้าวเช้าเสร็จผมก็มานั่งประจำที่หน้าทีวีเพื่อดูรายการเกมส์ที่ดูอยู่เป็นประจำ อ๊า~วันหยุดสุดยอด ปิดเทอมสุดยอด รายการเกมสุดยอด หลังจากนี้ต้องนั่งเล่นวีดีโอเกมต่อ วันเกิดสุดยอด
ระหว่างที่ผมดูทีวีอยู่นั้นยัยมินท์เองก็มานั่งดูกับผมด้วย แถมยังคอยแอบมองผมเป็นระยะๆ โดยเฉพาะถึงเวลาที่โฆษณาเกมออนไลน์เสมือนจริงขึ้นมา
“มินท์มีอะไรรึเปล่า เห็นมองพี่เป็นระยะๆ” ผมอดไม่ได้ก็เลยต้องถามออก
“พี่อยากได้ไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ซื้อล่ะ” มินท์ตอบพลางดูโฆษณาในทีวี
“ก็พี่ไม่มีตังเหลือพอนี่นา” ผมตอบ ก็แน่ล่ะ ไหนจะอนิเมะที่ออกแต่ละเดือน หนังสือการ์ตูน แล้วไหนจะเกมอีก เงินมันก็เลยเหลือไม่พอน่ะสิ
“ก็พี่น่ะชอบซื้อเกมมาเล่นยังไงล่ะ แผ่นนึงก็ตั้งหลายพัน เลยไม่มีตังจะไปซื้อยังล่ะ” ยัยมินท์พูดพลางทำปากจู๋ใส่ผม “ถ้าเป็นหนูล่ะซื้อได้สบายๆเลย จะสามเครื่องหรือสี่เครื่องก็สบายๆ” ยัยมินท์ตอบแบบเกทับใส่ผม ใช่เซ่!! ฉันมันพวกแทบไม่เหลือตังเก็บเฟ้ย!! ขอโทษด้วย!!
แต่ในตอนนั้นเองที่จู่ๆน้ำก็มานั่งข้างๆ ผม ปกติเธอจะไม่สนใจรายการพวกนี้เลย แต่วันนี้มาแปลกแฮะ แถมยังหน้าแดงก่ำอีกต่างหาก แต่จู่ๆก็มีเสียงเพลงดังขึ้น โดยต้นเสียงนั้นก็คือเจ๊ฟ้ากับยัยฝน แถมมันยังเป็นเพลงที่ทำให้ผมต้องตกใจจนแทบจะต้องหลั่งน้ำตา เพลงอวยพรปีใหม่!!! ปีใหม่มันเลยมาแล้วเฟ้ย!!! แต่นี่มันวันเกิดฉันจะเฟ้ย!! ว่าแต่ไอ้ชุดที่ใส่เข้ามานั่นมันอะไร!!! ชุดบันนี่เกิร์ลสุดวาบหวิวนั่นน่ะ!!! แล้วทำไมต้องร้องเพลงอวยพรปีใหม่ด้วยฟร๊ะ!!! แล้วไอ้ถาดใบใหญ่ที่เอาผ้าคลุมเอาไว้นั่นมันคืออะไร แถมต้องสองคนช่วยกันถือมาด้วย
“สุขสันต์วันเกิด!!!” แต่จู่ๆทุกคนก็ตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน ว่าแต่ทำไมต้องเพลงอวยพรปีใหม่ด้วยอ่ะ ใครรู้บอกที
“ทุกคนขอบคุณนะ ดีใจมากเลยล่ะ” ผมพูดขึ้นพลางหยิบผ้าเช็ดหน้าที่มินท์ส่งมาให้ขึ้นมาซับน้ำตา แต่ในตอนนั้นเองที่เจ๊ฟ้ากับยัยฝนเปิดผ้าที่คลุมผาดออก มันคือเครื่องเล่นเกมออนไลน์เสมือนจริงที่ผมกำลังอยากได้ หน้าตามันเหมือนเครื่อง PC ตั้งโต๊ะ แต่มันมีขนาดเล็กกว่าเล็กน้อย ผมดีใจจนพูดอะไรไม่ออก ทุกคนคงช่วยกันหารเงินเพื่อซื้อมันให้ผมสินะ เอาไว้ถึงวันเกิดทุกคนจะซื้ออะไรแพงๆให้บ้างก็แล้วกันนะ
หลังจากนั้นผมจึงใช้เวลาตลอดช่วงบ่ายในการเซ็ตระบบต่างๆของเครื่องรวมถึงทำการเชื่อมต่อระบบของเครื่องเข้ากับอินเตอร์เน็ต โดยระหว่างที่ผมทำการเซ็ตเครื่องนั้นทุกคนต่างก็แวะเวียนเข้ามาดูกันเป็นระยะๆ ส่วนเจ๊ฟ้าเองก็ต้องมานั่งเปลี่ยนลูกบิดประตูที่ทำพังไปให้ผม
และในคืนนั้นเองที่ผมเริ่มทำการล็อคอินเข้าเกมครั้งแรก โดยตัวเครื่องนั้นจะมีอุปกรณ์เชื่อมต่ออยู่มันมีลักษณะเหมือนกับที่คาดผมซึ่งติดตัวเซ็นเซอร์เอาไว้เพื่อเชื่อมต่อสมองของเราเข้ากับตัวเครื่องเกมส์ และเมื่อผมเอนหลังลงบนเตียงและหลับตาลง ทันใดนั้นความรู้สึกรอบตัวก็เปลี่ยนไปทันที ไม่ใช่ความรู้สึกของการสอนอยู่บนเตียงนุ่มๆ แต่เป็นผมกำลังยืนอยู่ แล้วก็รู้สึกหนักๆที่เอวแฮะ ผมจึงค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องสีขาว และที่ด้านหน้านั้นมีหญิงสาวผู้มีเรือนผมสีแดงเพลิงกับหูแหลมๆเหมือนหูเอลฟ์ในหนังหรือเกมส์ที่เห็นได้บ่อยๆ
“ยินดีตอนรับ สู่ Hero Online ตอนนี้คุณอยู่ในขั้นตอนสร้างตัวละครค่ะ เชิญเริ่มสร้างตัวละครได้เลยค่ะ” สาวหูเอลฟ์พูดขึ้นและในตอนนั้นเองที่มีหน้าจอกึ่งโปร่งใสปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของผม ดูเหมือนว่าเกมนี้จะปรับอะไรได้ไม่มากนัก
ก่อนอื่นเลยผมทำการปรับสีผมของตัวเองเป็นสีแดงเลือดหมู และปรับให้ผมของตัวเองยาวปะบ่าซะ และเพิ่มส่วนสูงของร่างกายขึ้นจากเดิมคือ 175 เป็น 180 และเพิ่มกล้ามเนื้อให้ร่างกายอีกเล็กน้อยแบบพองาม และเปลี่ยนสีตาเป็นสีแดง สมบูรณ์แบบร่างใหม่ของผม แต่มันมีอีกช่องนั่นก็คือช่องชื่อตัวละคร ผมจึงใส่ชื่อลงในช่องอย่างรวดเร็วแบบไม่ต้องคิดเลยว่า อเล็กซ์ แต่ว่าสาวหูเอลฟ์กลับพูดบางอย่างขึ้น
“ขอโทษด้วยค่ะ ชื่อนี้มีคนตั้งไปแล้วโปรดใช้ชื่อใหม่ด้วยค่ะ” สิ้นเสียงของเธอผมจึงเริ่มตั้งชื่อใหม่อีกครั้ง
แต่แล้วเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว 30 นาที ผ่านไป 30 นาทีที่ช่างไร้ค่าที่สุด ชื่อไหนๆมันก็ตั้งไม่ได้ ชื่อซ้ำไปหมด นี่สินะด่านแรกของเกมส์ออนไลน์ การตั้งชื่อเวลาเราคิดชื่อดีๆได้มันมักจะตั้งไปกันแล้ว ไม่เข้าใจเลยทำไมมันคิดชื่อยากอย่างนี้นะ แถมรู้สึกจะหิวแล้วสิ ท้องของผมส่งเสียงดังออกมาจนได้ยินชัดเจน สาวหูเอลฟ์จึงพูดขึ้น
“ภายในเกมนี้นั้นร่างกายต้องได้รับการพักผ่อนและสารอาหารเหมือนโลกจริงด้วยนะคะ ดังนั้นควรรักษาดูแลร่างกายให้ดีๆด้วยค่ะ เพราะในเกมนี้มีระบบเจ็บป่วย ซึ่งเป็นสถานะผิดปกติอย่างหนึ่งในเกม”
ลึกซึ้ง คนสร้างเกมนี้ช่างลึกซึ้ง สรุปตูเล่นเกมก็ต้องเจียดเวลาไปนอน 6-8 ชั่วโมง พร้อมกับกินอาหารวันละ 3 เวลาด้วยสินะ นี่พวกแกสร้างเกมนี้ให้มันสมจริงมากเกินไปแล้วเฟ้ย!!! แต่พอมานึกถึงของกินมันทำให้อยากกินแฮมเบอร์เกอร์จังแฮะ .............. แฮม~ เบอร์เกอร์ จริงด้วยชื่อนั้นยังไงล่ะ ผมรีบพิมพ์ชื่อลงไปในช่องชื่อตัวละครอย่างรวดเร็ว
“มาโอ ชื่อนี้สามารถตั้งได้ค่ะ” สาวหูเอลฟ์พูด
“โอ้วเยส!! ในที่สุด!! ในที่สุดก็ตั้งชื่อได้แล้ว!!”
“ขอให้โชคดีค่ะ ทางเราจะทำการส่งคุณเข้าเกมในทันที” สิ้นเสียงของสาวหูเอลฟ์รอบๆตัวของผมก็ถูกห่อหุ้มด้วยเสียงสีทอง
เมื่อแสงสีทองรอบตัวผมจางลงผมก็พบว่าผมมาอยู่ในเมืองเล็กๆแห่งหนึ่ง สิ่งปลูกสร้างเป็นแบบร่วมสมัย เหมือนยุคปัจจุบันผสมกับยุโรปยุคกลาง ผมมองไปรอบๆตัวก็พบกับเพลเยอร์เดินอยู่ในเมืองบางตามาก นั่นคงเพราะเกมนี้เปิดให้บริการณ์มาซักระยะแล้วด้วยล่ะมั้ง
หลังจากนั้นผมก็เดินหลงอยู่ในเมืองซักระยะก็พบกับทางออกหมู่บ้าน โดยรอบๆหมู่บ้านนี้จะมีทางออกสี่ทาง โดยจะมีพื้นที่แบ่งเขตกั้นด้วยกำแพงเตี้ยๆเท่านั้น โดยก่อนหน้านี้ผมลองออกไปทางเหนือของหมู่บ้านแล้วก็ต้องพบกับมังกรยักษ์สีดำท่าทางบ่งบอกว่ามันแข็งแกร่งอย่างมาก หน้าตาแบบนั้นอาจต้องใช้คนจำนวนมากเพื่อกำจัดแน่ๆ ว่าแต่ทำไมมาอยู่แถวนี้หว่า ส่วนทางที่ผมเลือกออกมาในรอบนี้คือทางใต้ โดยพื้นที่แถบนี้เป็นทุ่งกว้างและมันเต็มไปด้วยพวกสไลน์หลากสีทั้งเหลืองแดง น้ำเงิน เขียว
เมื่อผมเห็นดังนั้นจึงเริ่มด้วยการชักดาบที่ได้รับมาจากตอนต้นเกมที่คาดเอาไว้ที่เอวออกมาแล้วใช้มันฟาดเข้าใส่เจ้าสไลน์สีชมพูที่อยู่ตรงหน้าเต็มแรง ทันใดนั้นที่ตัวเจ้าสไลน์ก็มีแถบสีเขียวแสดงขึ้น มันน่าจะใช่ค่าพลังชีวิตล่ะนะ แต่ทำไมมันไม่ลดลงล่ะ และทันใดนั้นผมก็ได้คำตอบ เจ้าสไลด์มันกำลังแสยะยิ้ม มือ มันมีมือใสๆยื่นออกมาจากเจ้าสไลน์มาจับดาบของผมเอาไว้ และต่อจากนั้นก็มีเท้าพุ่งออกมาจากเจ้าสไลน์เตะผมเข้าที่ท้องจนล้มกลิ้ง ความเจ็บปวดนี้เกือบๆจะเท่ากับโลกจริงแต่น้อยกว่านิดหน่อย นี่มันอะไรกันเนี่ย
ผมค่อยๆมองไปที่เจ้าสไลน์ แล้วผมก็พบว่ามันกำลังยืนขึ้น มันมีลำตัว แขน และขาแต่ไม่มีลำคอทำให้หัวกับตัวติดกันพอดี แถมส่วนที่น่าจะเป็นหน้าท้องของมันยังมีมัดกล้ามอันแสนสวยงามอยู่ด้วยไม่สิออกจะมากไปนิด มันเริ่มโพสท์ท่าแปลกๆด้วยการบิดร่างกายไปมา ทะ ท่าแบบนี้มันอย่างกับหลุดมาจากเรื่องโจoเลยนี่หว่า!! หลังจากนั้นมันจึงชี้นิ้วมาที่ผมแล้วแสยะยิ้มแล้วพูดขึ้น!!! สไลด์พูดได้ด้วยว้อย!!!
“แกจงมาเป็นส่วนหนึ่งของข้าซะ เพราะแกจะมาเป็นเหยื่อรายที่ 100 ของข้า” เจ้าสไลด์พูดพลางเดินเข้ามาหาผมอย่างช้าๆ ว่าแต่มันสอยเพลเยอร์ไปร้อยคนแล้วเหรอฟร๊ะ แถมเสียงของมันหล่อสุดๆไปเลยด้วย!!“รับไป ท่าไม้ตาย หมัดระเบิดสไลน์!!” มันตะโกนขึ้นพร้อมกับกระโดดเข้าใส่ผม ว่าแต่ใครจะอยู่ให้โดนฟร๊ะ บอกชัดเจนมาว่าไม้ตาย!!! ผมรีบกลิ้งตัวหลบออกมาอย่างรวดเร็ว หมัดของมันที่กระทบลงบนพื้นระเบิดออกอย่างรุนแรง
“โอ้ ช่างน่าตกใจ แกเป็นคนแรกที่หลบท่าไม้ตายของข้าได้” มันพูดชมผมพร้อมกับหันมามองผมด้วยสายตาสุดชั่วร้าย ว่าแต่ไอ้เจ้านี่มันสไลน์โลกไหนฟร๊ะ เทพมาก เทพสุดๆเลย!! จะว่าไปไอ้ 99คนก่อนหน้ามันหลบไม่ได้เพราะมัวแต่ตกใจที่สไลน์พูดได้รึเปล่านั่น
ในขณะที่ผมกำลังสติแตกเจ้าสไลน์ก็ไม่รอช้ามันพุ่งตัวเข้าใส่ผมอย่างรวดเร็ว มันใช้ขาวาดวงเข้าเตะผมจากด้านข้าง แต่ผมใช้ดาบในมือรับเอาไว้ได้ แต่ก็ยังคงถูกมันเตะปลิวมาอยู่ดี แต่ผมใช้ขาทั้งสองข้างตั้งหลักและยันตัวเองเอาไว้ไม่ให้ล้ม ใครมันจะไปยอมกัน เข้าเกมวันแรกมาก็จะต้องแพ้ให้สไลน์งั้นเหรอ ใครมันจะยอมกัน!! แบบนี้ถ้าเกิดเช้าไปแล้วโดนยัยฝนกับยัยมินท์ถามว่าเล่นเกมเป็นยังไงบ้างแล้วจะเอาอะไรไปเล่าฟร๊ะ บอกไปว่าโดนสไลน์เตะตายมารึไง!!!
ผมจึงพุ่งเข้าใส่ศัตรูตรงหน้าอย่างไม่รอช้า แต่ที่น่าตกใจคือแค่ถีบเท้าทีเดียวร่างของผมก็พุ่งออกมาได้ไกลมาก ผมใช้ดาบในมือฟันใส่เจ้าสไลน์จากด้านล่าง แต่มันกลับกระโดดถอยหลังห่างออกไป และมันก็เริ่มทำท่าแอ่นเทพแบบในเรื่องโจoอีกครั้ง โดยครั้งนี้มันชี้นิ้วมาที่ผมอีกแล้ว
“ช่างน่าตกใน แกมันเป็นแค่มนุษย์ชั้นต่ำแท้ๆ แต่กล้ามาต่อกรกับอัลติเมทสไลน์อย่างข้า เกินคาดจริงๆ” มันพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยามใส่ผม
“แกมันก็แค่สไลน์ ทำปากดีไปเถอะ ฉันจะสับแกเป็นชิ้นๆ แล้วเพิ่มค่าประสบการณ์ให้ตัวเอง เพราะสไลน์มันก็คือสไลน์วันยันค่ำ เพราะแกคือมอนสเตอร์ตัวแรกที่ใครๆในเกมก็ต้องฆ่ายังไงล่ะ!!” ผมพูดโต้กลับพร้อมกับทำท่าแบบเดียวกับมัน
“พูดได้ดีนี่เจ้ามนุษย์ แต่ถ้าแกคิดว่าข้าเป็นแค่สไลน์ล่ะก็ คิดผิดแล้ว เพราะข้าคือสไลน์ที่เหนือกว่าสไลน์เป็นสไลน์ที่พัฒนาขึ้นมาจนใกล้เคียงกับพวกเพลเยอร์ และข้านี่ล่ะที่จะครอบครองโลก!!!” สไลน์แท้ๆ ทำไมความฝันมันดูใหญ่โตจังวะ
“ขอโทษนะ แต่ฉันต่างหากที่จะครอบครองโลก ดูชื่อตูข้าซะก่อนเถอะ!!!” ผมพูดพลางแสยะยิ้มชั่วร้าย
“งั้นรึ จอมมารงั้นรึ งั้นก็ดี ข้าจะแสดงพลังที่เหนือกว่าจอมมารให้ดู!!” มันพูดพร้อมกับพุ่งเข้าใส่ผมทันที ในตอนนั้นเองผมรีบโยนดาบทิ้งและตั้งการ์ดรอรับ โดยใช้เทคนิคแบบมวยสากลที่เห็นในเกมบ่อยๆ และเมื่อมันปล่อยหมัดใส่ผม ผมใช้จังหวะนั้นหลบการโจมตีของมันและปล่อยหมัดเข้าข้างลำตัว เจ้าสไลน์บ้าสงเสียงร้องขึ้นอย่างเจ็บปวด แถบแสดงค่าพลังชีวิตของมันลดลงเล็กน้อย นั่นคงเพราะผมใช้มือเปล่าสู้กับมัน
เจ้าสไลด์จึงรีบถอยไปตั้งหลัก แต่หนนี้ผมไม่ปล่อยให้มันตั้งหลักได้อีก ผมรีบตามมันไปในทันที แล้วรีบแจกหมัดใส่มันทันที ถึงจะไม่เร็วแต่ก็ซัดมันได้หลายครั้ง แบบนี้ชนะได้แน่ เจ้าสไลน์นี่จะโหดยังไงมันก็ต้องมีโปรแกรมตั้งเอาไว้ตายตัว ถ้าเราจับทางได้ล่ะก็ จัดการได้แน่
แต่ในระหว่างที่ผมกำลังโจมตีใส่มันนั้นเองผมกลับโดนหมัดของมันเสยเข้าที่คางจนปลิว
“ทำได้ไม่เลวเลย เจ้ามนุษย์ แต่ว่าพลังแค่นี้ล้มข้าไม่ได้หรอก เพราะว่าโลกนี้จะต้องเป็นของข้า!!” มันพูดขึ้น แล้วจึงพุ่งเข้าใส่ผมที่กำลังพยุงตัวเองลุกขึ้น “รับไป ท่าหมัดประกายแสง!!” มันตะโกนขึ้นพร้อมกับซัดหมัดอันรวดเร็วเข้าใส่ผมจนตัวลอยขึ้นจากพื้น แล้วหลังจากนั้นมันจึงจับผมเหวี่ยงออกไปสุดแรง ผมส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด และในตอนนั้นเองที่ผมเห็นบางอย่าง มีเพลเยอร์จำนวนมากกำลังยืนมุงดูอยู่ไกลๆ โดยพวกนั้นไม่มีท่าทีจะเข้ามาช่วยเลยแม้แต่น้อย แต่ผมก็ยังคงพยายามลุกขึ้นช้าๆ
“ช่างน่าชมเชยนัก ยังยืนไหวอีกเรอะ” มันพูดพร้อมกับค่อยๆเดินเข้ามา ผมที่เห็นดังนั้นจึงรีบเดินหนีอย่างช้าๆ แต่ขาของผมมันกลับหมดแรงจนตัวของผมล้มลงไปกองกับพื้นผมจึงเปลี่ยนเป็นค่อยๆคลานหนีมันไปอย่างช้าๆ “นั่นแหละ หนีเข้าไปเจ้ามนุษย์ แกเองก็มีพลังเพียงแค่นี้แหละ หนีเข้าไปๆ”
ในระหว่างที่ผมคลานหนีสุดแรงอยู่นั้นมันก็มายืนอยู่ข้างตัวผมเสียแล้ว ให้ตายสิ ช่างเป็นสไลน์ที่โง่จริงๆ ผมรีบกำดินขึ้นมากำมือหนึ่งแล้ว:Xมันใส่ตาเจ้าสไลน์ทันที มันส่งเสียงร้องออกมาพร้อมกับก้าวเดินถอยหลังไปหลายก้าว
“ต่อไปแกจะพูดว่า แกกล้าใช้วิธีสกปรกกับข้าเรอะ” ผมพูดขึ้น เห็นแบบนี้ตูข้าก็ชอบเรื่องโจoนะเฟ้ย
“แกกล้าใช้วิธีสกปรกกับข้าเรอะ.......!!!” มันพูดขึ้นแต่แล้วมันก็ต้องตกใจเมื่อตัวมันเองพูดตามที่ผมได้บอกเอาไว้ และผมจึงรีบฉวยโอกาสนั้นรีบวิ่งเข้าไปซัดหมัดเข้าที่หน้าของมันจนหงาย
“อย่ามาดูถูกมนุษย์นะเฟ้ย!!” ผมพูดขึ้นพลางใช้ท่าแอ่นเทพแบบเรื่องโจoอีกครั้ง ซึ่งในระหว่างนั้นผมก็ได้ยินเสียงเชียร์ของพวกคนที่มายืนดูอยู่ ยังไงไม่รู้แต่รู้สึกเร่าร้อนขึ้นมาแล้วเฟ้ย ต่อยกับเจ้าสไลน์บ้านี่มันส์สุดๆไปเลย
แต่ตอนที่ผมกำลังมองพวกคนที่เชียร์อยู่นั้นผมก็เจอเข้ากับหมัดที่กระหน่ำเข้าใส่ผมอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับเสียงของเจ้าสไลน์
“เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์” มันร้องขึ้นพร้อมกับกระหน่ำหมัดใส่ผมอย่างบ้าคลั่ง
ในระหว่างที่มันปล่อยหมัดใส่ผมนั้น ผมก็พบว่าแถบพลังชีวิตของมันลดลงไปยังไม่ถึงครึ่งเลยแท้ๆ แต่เมื่อเทียบกับแถบพลังชีวิตของผมในตอนนี้นี้ที่ลดลงไปถึงโซนสีเหลืองแล้ว
ร่างของผมทรุดลงกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง นี่มันอะไรกันมันแข็งแกร่งเหลือเกินชนะไม่ได้แน่ๆ และในระหว่างที่เจ้าสไลน์กำลังเดินเข้ามาหาผมอีกครั้งก็มีแสงที่รวมตัวเป็นคมดาบพุ่งเข้าใส่เจ้าสไลน์อย่างจังจนมันกระเด็นถอยออกไปเล็กน้อย หลังจากนั้นผมจึงเห็นว่ามีอีกร่างเดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างผมกับเจ้าสไลน์ เด็กสาวผู้มีเรือนผมสีฟ้ายาวถึงเอวในชุดสีขาวและกระโปรงมินิสเกิร์ตสีเดียวกัน ในมือของเธอถือดาบคาตานะเล่มยาวเอาไว้ในมือและที่เอวของเธอนั้นคือฝักดาบสีขาวบริสุทธิ์ เรียกได้ว่าเครื่องแต่งตัวและอาวุธของเธอเป็นสีขาวไปหมดเลยก็คงไม่ผิด
“ช่วยถอยไปหน่อยได้ไหมเจ้าสไลด์ หรือว่านายอยากจะถูกกำจัดลงที่นี่” เธอพูดเสียงเข้มกับเจ้าสไลด์ ว่าแต่ทำไมกันนะรู้สึกคุ้นๆเสียงของเธออย่างบอกไม่ถูก
“คิดจะเข้ามาปกป้องเจ้านี่งั้นรึ” มันพูดพร้อมกับเดินเข้ามาหาเธออย่างช้าๆ
“ลองคิดเอานะ แกจะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วพัฒนาตัวเองเพื่อจุดหมายของแก หรือแกจะให้ฉันจัดการฆ่าแกลงที่นี่ เลือกมา” เธอพูดย้ำอีกครั้ง พอมันได้ยินดังนั้นจึงหยุดเท้าไปครู่หนึ่งแล้วจึงโพสท์ท่าแอ่นเทพอีกครั้งพร้อมกับชี้มาที่ผม
“แล้วเอาไว้สู้กันใหม่ เจ้าหนุ่ม ข้าจะยกให้เจ้าเป็นคู่ปรับของข้าเอาไว้ก่อนก็แล้วกัน แล้วในอนาคตข้าจะมาฆ่าเจ้าให้ได้ รอวันนั้นเอาไว้ได้เลย” มันพูดขึ้น
“นั้นมันคำพูดของฉันต่างหาก” ผมตอบมันกลับไป
หลังจากนั้นผมก็ได้เธอคนนั้นช่วยเอาไว้ โดยระหว่างทางเธอได้บอกให้ผมเรียกเธอว่ามาเรีย หลังจากนั้นเธอจึงพาผมมาร้านอาหารในหมู่บ้าน
“ขอบคุณมากๆนะ ที่ช่วยฉันเอาไว้” ผมพูดขอบคุณเธอ ให้ตายสิเสียหน้ามากๆต้องให้ผู้หญิงมาช่วย แถมยังสวยขนาดนี้ด้วย
“นายนี่นะ รู้รึเปล่าว่าไปท้าสู้กับอะไรมา” เธอถามผม ส่วนผมก็ได้แต่ส่ายหัวตอบ “นั่นคืออัลติเมทสไลน์ เป็นสไลด์ร่างที่ 3 โดยเกมนี้จะมีระบบวิวัฒนาการอยู่ ไม่ใช่แค่เพลเยอร์แต่มอนสเตอร์เองก็อัพเลเวลได้ด้วยการฆ่าเพลเยอร์ เมื่อฆ่าเพลเยอร์ไประดับหนึ่งพวกมันก็จะเปลี่ยนร่างไป และเจ้านั่นก็เป็นหนึ่งใน 6 อัลติเมทสไลน์ของเกมนี้” เธอตอบ ไอ้เจ้านั่นมันเทพขนาดนั้นเลยเหรอ!!! ว่าแต่เกมนี้มันยังไงกัน สไลน์ที่เลเวลอัพแล้วมันจะโหดขนาดนี้แล้วตัวอื่นๆล่ะ มันจะขนาดไหน แล้วถ้าเป็นบอสล่ะ มันมิซัดทีโลกแตกเลยเหรอ!!!
“ต้องขอบคุณจริงๆที่ช่วยเอาไว้นะ ฉันไม่รู้จะตอบแทนเธอยังไงดี ฉันเองก็เพิ่งจะเข้าเล่นเกมวันนี้เอง” ผมพูดขึ้นพร้อมกับก้มหน้าลงเพราะไม่กล้าสู้หน้าเธอ
“รู้อยู่แล้วล่ะน่าว่าเพิ่งเข้าเกมมา” เธอพูดเสียงเบาจนผมแทบไม่ได้ยินว่าเธอพูดอะไร
“เมื่อกี้เธอพูดอะไรรึเปล่า” ผมถามแต่อีกฝ่ายกลับเงียบไม่ตอบอะไร แต่ในตอนนั้นเองที่ NPC ในเกมนี้นำอาหารที่สั่งเอาไว้มาตั้งให้ที่โต๊ะ พวกเราจึงเริ่มลงมือกินกันทันที
“ฉันจะช่วยนายหน่อยก็แล้วกัน จะช่วยแนะนำโลกใบนี้ให้ แล้วก็ช่วยนานเก็บเลเวลด้วยซักระยะหนึ่ง” เธอพูดพลางมองออกไปนอกร้านด้วยใบหน้าที่แดงกำ
“ไม่หรอก ไม่เป็นไร ฉันไม่อยากรบกวนเธอน่ะ” ผมตอบ ใช่เราจะต้องแข็งแกร่งขึ้นกว่านี้ด้วยตัวเองเพื่อไปท้าสู้กับเจ้าสไลน์บ้านั่นอีกครั้งให้ได้
“ก็ไม่ได้รบกวนอะไรหรอก เพราะช่วงนี้ฉันก็ว่างอยู่แล้วด้วย” เธอตอบกลับ “อีกอย่างนายเองก็ยังไม่มีข้อมูลอะไรเลยใช่ไหมล่ะ” เธอพูดมาก็ถูกแฮะ
“งั้นขอรบกวนด้วยซักระยะแล้วกันครับ” ผมตอบกลับอย่างสุภาพ แต่นี่อาจเป็นโอกาสก็ได้!! ใครจะรู้ช่วงเวลานี้อาจจะช่วยให้เราหาแฟนได้ครั้งแรกในชีวิตก็ได้ โอ้ว เย้!!!
“งั้นฉันขอถาม นายอย่างเล่นอาชีพอะไรงั้นเหรอ” เธอถามผม ส่วนผมก็ได้แต่ทำหน้างงใส่เธอ เออแฮะ แล้วเกมมันมีอาชีพอะไรมั่งล่ะ “เฮ่อ นายนี่นะ เอาล่ะฉันจะอธิบายให้ฟัง เกมนี้น่ะมีอาชีพอยู่เยอะมาก เพราะต้องรองรับเพลเยอร์ที่หลากหลาย เพราะเพลเยอร์บางคนเข้ามาในเกมนี้ก็ไม่ได้ต้องการที่จะเก็บเลเวลและต่อสู้ ดังนั้นนายต้องเลือกก่อนว่าจะเล่นอาชีพสายต่อสู้ที่เน้นหนักไปทางการผจญภัย หรือจะเล่นอาชีพทั่วๆ ไปซึ่งเป็นอาชีพที่ไม่มีสกิลต่อสู้เลย” เธอพูดอธิบาย
“อาชีพทั่วไปคืออะไรเหรอ” ผมถาม
“เพลเยอร์บางส่วนที่เล่นเกมนี้น่ะ บางคนก็มาเปิดร้านอาหารบ้าง อย่างร้านนี้เป็นต้น หรืออาจจะมาเพื่อเล่นบทพ่อค้าแล้วทำการค้าขาย เพราะบางคนก็สนุกกับเรื่องพวกนี้มากกว่าออกไปเจ็บตัว ส่วนอาชีพสายต่อสู้ก็คือพวกอาชีพอย่าง ไนท์ พาลาดิน นักรบ กลาดิเอเตอร์ นักเวท นักบวช มือปืน นักธนู เป็นต้น โดยแต่ละอาชีพก็จะมีโบนัสเป็นของตัวเองด้วยสำหรับสายต่อสู้” เธออธิบายให้ผมฟัง สรุปแล้วเกมนี้มีทั้งพวกที่เล่นแบบเกม MMORPG ดั้งเดิมคืออย่างเป็นที่ออกไปบู๊ กับพวกที่ไม่อยากไปลุยเลยสนุกกับการค้าขายหรือทำอะไรต่างๆในเมืองสินะ
“แล้วก็NPC ในเมืองทั้งหมด และมอนสเตอร์บางชนิดอย่างอัลติเมทสไลน์ที่สายสู้จะเป็น AI ระดับ S ซึ่งคุยโต้ตอบและมีความคิดเป็นของตัวเอง ดังนั้นอย่าไปทำอะไรแปลกๆกับ NPC เด็ดขาด เพราะอาจถูก NPC แจ้งให้การ์ดของเมืองมาจับได้” เธออธิบาย หวา NPC เกมนี้สุดยอด ลึกซึ้งสุดๆเลย
“เกมนี้มีพวกอาชีพแบบใช้หมัดๆ เตะๆ บ้างไหม แบบว่าตอนสู้กับเจ้านั้นแล้วติดใจมากเลยล่ะ” ผมลองถามเธอไป ส่วนอีกฝ่ายก็ยิ้มตอบ
“มีสิ เป็นอาชีพที่น่าจะเหมาะกับนายด้วยเหมือนกัน” เธอตอบกลับ “แต่นายจะต้องมีเลเวลที่ 15 ก่อนนะ” เธอเสริม
“แล้วมันดูเลเวลยังไงล่ะ” ผมถามเธอ อีกฝ่ายพอได้ยินก็ถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่
“นายก็แค่พูดคำว่าเมนูเท่านั้นเอง แล้วก็หาหัวข้อสถานะตัวละครแล้วก็กดเข้าไป” เธออธิบายให้ผมฟัง ส่วนผมก็รีบทำตามทันที และในนั้นก็แสดงค่าสถานะขึ้นมา ค่าพลังโจมตีไม่ค่อยสูงนัก พลังป้องกัน ค่าพลังชีวิตสูงปรี๊ด แล้วก็เลเวล 20
“เกมนี้ค่าสเตตัสจะเพิ่มขึ้นตามสไตล์ของเพลเยอร์ อย่างเช่นเมื่อกี้นายถูกต่อยเอาๆ นั่นทำให้ค่าพลังป้องกันกับค่าพลังชีวิตถูกอัพขึ้น ส่วนเลเวลในเกมนี้นั้นถึงจะฆ่าไม่ตายแต่ถ้าแค่ทำการต่อสู้เฉยๆก็สามารถอัพเลเวลได้น่ะ” เธอพูดขึ้นราวกับรู้ใจผม ต้องขอบคุณเจ้าบ้านั่น เล่นซะค่าสเตตัสกลายไปเป็นสายป้องกันเลยทีเดียว ถ้าไปทางไนท์หรือพาลาดินท่าจะรุ่ง
“ช่วยพาฉันไปเปลี่ยนอาชีพทีได้ไหม คือแบบว่าเลเวล 20 แล้วน่ะ” ผมลองพูดขอร้องเธอ
“ได้สิ ไฟท์เตอร์สินะ งั้นฉันจะพาไปเอง แต่ระวังเอาไว้ด้วยล่ะ การเปลี่ยนอาชีพไฟท์เตอร์น่ะมันไม่ง่ายเลยนะ” เธอพูดขู่ใส่ผมซะแล้ว แสดงว่าตูจะต้องเจออะไรหินๆแบบไอ้สไลน์นั่นอีกสินะ ไม่เอาแล้วนะ ฉันยังไม่พร้อมสำหรับอะไรแบบนั้น!!!
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย vodooking1 เมื่อ 2013-7-22 19:07
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย vodooking1 เมื่อ 2013-7-22 20:17
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย vodooking1 เมื่อ 2013-7-22 20:18
Hero Online ตอนที่1
