โลกป่วย นิทานเสื่อม บท สาวน้อยหมวกแดง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งในป่าลึก ที่หมู่บ้านนี้มีสาวน้อยน่ารักออยู่คนหนึ่ง เธอมีชื่อว่าสาวน้อยหมวกแดง เธอเป็นที่รักของผู้คนในหมู่บ้านและเป็นที่ชื่นชม ใช่แล้วและที่บ้านหลังนี้เองคือบ้านของสาวน้อยหมวกแดง

ภายในบ้านที่แสนจะอบอุ่นซึ่งที่บ้านหลังนี้เป็นที่อยู่ของ สาวน้อยหมวกแดงและพ่อกับแม่ของเธอ และนี่คือสาวน้อยหมวกแดงของเรา เด็กสาวผู้มีเรือนผมสีน้ำตาลยาวแสนสวยงามในชุดเสื้อเอวลอยสีดำและกางเกงขาสั้นสีเดียว ถึงจะบอกว่ากางเกงขาสั้นก็เถอะนะแต่สภาพดูเหมือนกางเกงในเลยล่ะ แถมที่ปากนั่นมัน เอ๊ะ!! เดี๋ยวๆๆ สาวน้อยหมวกแดงสูบบุหรี่เหรอ!!

ไม่จ๊ะ เอาล่ะเรามาเข้าเรื่องกันต่อดีกว่า โดยที่อีกมุมหนึ่งของบ้านมีร่างของหญิงวัยกลางคนกำลังยืนตัวสั่น ในมือของเธอถือตะกร้าอยู่ ใช่เธอคือแม่ของสาวน้อยหมวกแดงของเรานั่นเอง

“หมวกแดง คือว่านะ ช่วยเอาขนมพวกนี้ไปให้คุณยายหน่อยได้ไหมจ๊ะ”

แม่ของสาวน้อยหมวกแดงพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาด้วยความกลัวลูกสาวของตัวเอง ส่วนสาวน้อยหมวกแดงของเราก็มองแม่ของเธอด้วยหางตา แววตาราวกับฆาตกรโฉดที่กำลังมองเหยื่อก็มิปาน

“ดะ เดี๋ยวพ่อให้ลูก 5000 เป็นค่าแรงนะ ไปให้พวกเราหน่อยนะ”

พ่อของเธอพูดพร้อมกับยื่นเงินมาให้เธอ อื้ม~ สรุปแล้วบ้านหลังนี่ลูกสาวคือสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดสินะ ส่วนสาวน้อยหมวกแดงได้แต่ถอนภายใจอย่างเบื่อหน่าย

“เออ เข้าใจแล้ว ส่งเงินกับตะกร้ามา เดี๋ยวจะไปให้”

สาวน้อยหมวกแดงผู้น่ารักพูดขึ้น หลังจากรับตะกร้าและเงินค่าเหนื่อยมาแล้วเธอจึงเดินตรงไปที่ที่แขนเสื้อที่อยู่หน้าบ้านแล้วหยิบเสื้อโอเวอร์โค้ทสีแดงมีฮูดมาสวม เอ๊ะ เดี๋ยวๆๆๆ ตามหลักมันต้องเป็นผ้าคลุมสีแดงไม่ใช่เหรอสาวน้อยหมวกแดง

“ใครมันจะไปทนใส่ไอ้ของเห่ยๆแบบนั้นได้ตลอดชีวิตกันฟร๊ะ”

เธอว่าอย่างนั้นล่ะครับท่านผู้อ่าน หลังจากที่สาวน้อยหมวกแดงของเราออกจากบ้านก็เดินตรงไปยังทางออกหมู่บ้าน แต่ว่าตอนนี้เธอกับกำลังเจอปัญหา มีผู้ชายกว่ายี่สิบคนมายืนขวางทางเธอด้วยแววตาหาเรื่อง

หนึ่งในพวกผู้ชายกลุ่มนั้นพูด แต่เอ๊ะนี่มันอะไร กลายเป็นนิทานบู๊ไปแล้วเหรอ เดี๋ยวๆ แล้วแก๊งหมวกแดงมันคืออะร๊าย~

“ช่วยไม่ได้ ถ้าไม่จัดการพวกแกก็คงเอาขนมนี่ไปส่งให้คุณยายไม่ได้ล่ะนะ”

สาวน้อยหมวกแดงพูดพร้อมกับวางตะกร้าลงกับพื้น แล้วดึงฮูดมาสวม เธอค่อยๆเอาสนับมือที่เก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อโค้ทออกมาสวม เดี๋ยวๆๆๆๆ พกของแบบนี้พวกเหรอ!!

แต่หลักจากนั้นเจ้าคนที่พูดก้ล้มลงไปกองกับพื้น ด้วยหมัดของสาวน้อยหมวกแดง และเหตุการณ์หลักจากนี้เราขอถามก็แล้วกันครับ เพราะนี่เป็นนิทานสำหรับเด็ก ล่ะมั้ง

ท่ามกลางกองซากศพ ไม่สิไม่ใช่ ขอแก้ใหม่ ท่ามกลางคนเจ็บกว่ายี่สิบคน ร่างของสาวน้อยหมวกแดงที่กำลังยืนสูบบุหรี่อย่างสบายใจกำลังกวาดตามองไปรอบๆจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครยืนไหวแล้วเธอจึงหยิบตะกร้าขึ้นและเดินตรงไปยังบ้านของคุณยายที่อยู่ในป่า ซึ่งเหตุผลที่คุณยายไปอยู่ในป่านั้นไม่แน่ชัดและไม่มีใครกล้าถาม

และที่กลางป่านี้เอง ร่างของชายวัยกลางคนหน้าตาดีกับเด็กลูกชายอายุราวๆสิบสองกำลังซุ่มอยู่ในป่า ทั้งสองก็คือพ่อลูกหมาป่า

“เอาล่ะ วันนี้แกจะต้องออกปล้นครั้งแรก!! ไปดังรอที่ถนนใหญ่กลางป่าซะ ใครผ่านมาก็ใช้มีดนี่จี้มัน แล้วเอาของมีค่ามาให้หมด”

“เจ้าบ้า แกคือลูกของพ่อ ตอนพ่ออายุเท่าแกพ่อน่ะทั้งปล้น ฆ่า วางเพลิงมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วนะรู้ไหม!! ดังนั้นแกทำได้แน่!!”

สาวน้อยหมวกแดงถอนหายใจและวางตะกร้าลงกับพื้น และในวินาทีต่อมาเธอก็มาปรากฏอยู่ตรงหน้าของหมาป่าลูก กำปั้นของเธอพุ่งตรงเข้าหาอีกฝ่ายแต่หมาป่าลูกกลับกระโดดกลิ้งตัวหลบออกมาด้านข้างได้อย่างฉิวเฉียด หมวกของสาวน้อยหมวกแดงที่กระทบพื้นนั้นเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง...... เดี๋ยว!!! นี่มันกลายเปป็นแนวแอคชั่นไปแล้วเหรอ!!! แถมหลังนั้นมันอะไรกัน!! การ์ตูนเด็กผู้ชายเพราะ!!

“ฉันจะสั่งสอนแกเอง จะสอนให้รู้เองว่าแกควรจะทำตัวยังไงในสังคมเจ้าหนู!!”

โอ๊ย!! เจ๊ฟังกันก่อนเฮ้ย!! แล้วนั่นทำอะร๊าย!!! ทำไมต้องฉีกเสื้อผ้าของเจ้าหมาป่าลูกด้วย!! เฮ้ยไม่จริงน่ะ!! ขอทำการตัดฉากก่อน!!

หลังจากนั้นราว 2 ชั่วโมง เสียงสะอื้นของหมาป่าลูกดังขึ้น โดยเขาอยู่ในสะภาพเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งนอนร้องไห้อยู่บนพื้น และที่นั่งสูบบุหรี่อย่างสบายใจออกไปไม่ห่างนักคือสาวน้อยหมวกแดง ส่วนเกิดอะไรขึ้นนั้นผมจะไม่พูดถึง เรื่องนี้ริวจะไม่ยุ่ง!!!

แต่ในตอนนั้นเองที่มีร่างหนึ่งเดินออกมาจากพุ่มไม้ ใช่เขาคือหมาป่าผู้พ่อที่มาตรวจงานลูกชายว่าเป็นยังไงบ้าง

หมาป่าพ่อร้องขึ้นเมื่อเห็นสภาพของลูกชายที่หน้าซูบขาวซีด หมาป่าลูกชี้ไปที่สาวน้อยหมวกแดงที่กำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ หมาป่าพ่อมองไปยังเธอก็ถึงกับดวงตาเบิกกว้าง

“หึหึหึหึหึ นั่นลูกของแกงั้นเหรอหมาป่า แปดปีแล้วสินะที่แกเคยบุกเข้ามาทำร้ายฉันกับคุณยาย แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว!!”

หลังจากนั้นทั้งสองก็พุ่งเข้าใส่กันทันที การโจมตีอันรวดเร็วและรุ่นแรงได้เริ่มขึ้น หมาป่าลูกที่มองดูการต่อสู้นี้ได้แต่คิดในใจว่าทั้งสองคนนี้ช่างแข็งแกร่งจริงๆ ว่าแต่นี่สรุปกลายเป็นแนวแอคชั่นไปแล้วเรอะ แต่เราขอตัดข้ามฉากแอคชั่นและฉากปลีกย่อยอื่นๆไปเลยแล้วกัน

2ชั่วโมงต่อมา หมาป่าผู้พ่อนอนกองอยู่บนพื้นในสภาพเสื้อผ้าขาดรุ่งริงอีกราย ส่วนสาวน้อยหมวกแดงก็นั่งสูบบุหรี่อยู่ไม่ห่างออกไปนัก

“บ้าที่สุด ทำไมกัน ทำฉันถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ เมียจ๋าฉันขอโทษ”

หมาป่าพ่อพูดขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาไม่หยุด มันคงโหดร้ายมากเลยสินะ Rape by Red hat เนี่ย คงกลายเป็นแผลใจไปเลยสินะ แต่มันยังไม่จบแค่นั้น จู่ๆสาวน้อยหมวกแดงของเราก็ปลอกคอสุนัขมาสวมคอทั้งสองพร้อมสายจูงทำจากโซ่อย่างดี

เธอพูดพร้อมขึ้น ส่วนสองพ่อลูกได้แต่ส่งเสียงร้องโหยหวน

หลังจากนั้นราวๆครึ่งชั่วโมงสาวน้อยหมวกแดงก็มาถึงบ้านคุณยายตามเป้าหมายในทีแรก โดยเธอไม่รอช้าเปิดประตูเข้าไปทันที และภาพตรงนั้นนั้นคือคุณยายในชุดหนังสีดำ ในมือข้างหนึ่งถือเทียนสีแดงสดและอีกมือถือแส้เอาไว้ ตรงหน้าของเธอคือผู้ชายร่างกายกำยำที่ถูกมัดห้อยลงมาจากคานด้านบน

“โอ้งั้นคือนี้ต้องฉลองกันหน่อยแล้วล่ะนะ ชุดหนังของหลานอยู่ในตูส่วนอุปกรณ์เลือกเอาได้ตามใจเลย”

“แบบนี้คงต้องเอาไอ้นี่? เสียบก้น”