หญิงสาวในชุดสีดำเดินอย่างช้าๆท่ามกลางหมู่คนที่เดินกันแน่นท้องถนนซึ่งใช้เป็นที่สัญจรของชาวบ้านมาแต่ครั้งโบราณกาล
เสียงพูดคุยดังเซ็งแซ่แน่นอนว่าเสียงนั้นเกิดจากการที่ชาวบ้านหลายคนต่างคนต่างพูด ว่ากันว่าถนนสายนี้ไม่เคยเงียบเลยทั้งกลางวันและกลางคืน แต่ทว่าหญิงสาวผู้ใส่ชุดดำราวกับสีท้องฟ้ายามค่ำคืนนั้นกลับเดินอย่างเงียบๆชุดฮู้ดของเธอนั้นทำให้เธอดูมีปริศนา มันปิดบังหน้าตาทำให้ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเธอมีหน้าตาเยี่ยงไร
ร่างที่สวมฮู้ดนั้นเดินท่ามกลางฝูงชนไปเรื่อยๆโดยไม่สนใจเสียงเรียกจากบรรดาพ่อค้าแม่ขายซึ่งพากันชักชวนคนที่เดินไปเดินมาในบริเวณนั้นให้มาดูสินค้าของตน ซึ่งของส่วนใหญ่ก็จะเป็นพวกเสื้อผ้า เครื่องประดับ แล้วก็ของกิน แต่ไฉนเลยเธอจะหยุด? เธอได้แต่เดินต่อไปโดยไม่สนสิ่งล่อตาล่อใจเหล่านั้น
เธอจะไปยังที่ใด?
แล้วเธอมีจุดประสงค์อันใด?
บัดนี้หญิงสาวผู้สวมฮู้ดสีดำเช่นเดียวกับชุดของเธอนั้นเดนเข้าไปในร้านอาหารแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ตรงหน้าเธอ
หน้าร้านมีป้ายใหญ่เขียนไว้ว่า “ร้านนางฟ้า”
เป็นชื่อที่ค่อนข้างแปลก เหตุใดร้านอาหารจึงตั้งชื่อว่านางฟ้า?
หญิงสาวมองป้ายนั้น แววตาของเธอภายในฮู้ดทีคลุมอยู่นั้นทอประกายฉายแววราวกับนึกถึงเรื่องราวเมื่อเก่าก่อนแต่แล้วกลับถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปในร้าน เลือกที่นั่งในมุมที่ค่อนข้างลับตาคน
เธอนั่งรอ หากแต่เธอไม่ได้นั่งรออาหารเพราะบัดนี้ของที่เธอสั่งก็อยู่เบื้องหน้าทั้งหมดแล้ว
ดูเหมือนว่าเธอกำลังรอใครบางคน
แม้ว่ากลิ่นของอาหารนั้นจะหอมชวนรับประทานเพียงไรก็ไม่อาจให้เธอลงมือลิ้มลองได้
เพราะว่าเธอกำลังรอ รอใครบางคนที่ดูเหมือนว่าเธอจะนัดเอาไว้
ไม่นานนักก็ปรากฏเงาร่างสายหนึ่งวิ่งมาอย่างรวดเร็วและหยุดลงเบื้องหน้าเธอ
เสียงหายใจดังและรุนแรง อีกทั้งเสียงหอบที่ได้ยินชัดเจน นั่นย่อมแสดงว่าเขาวิ่งมาอย่างรีบเร่ง
ชายคนนั้นเอามือทั้งสองจับเข่าทั้งสองข้าง ในขณะที่ก้มลงแล้วหอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย
“ขะ...ขอโทษที่มาช้า”เขาพูดขึ้นทั้งๆที่เสียงยังดังติดขัดเพราะหอบกิน อย่างน้อยดูท่าเรื่องมารยาทหมอนี่ก็พอรู้มาบ้าง
“นั่งพักก่อนสิ” เสียงจากหญิงสาวผู้นั่งอยู่ก่อนดังขึ้นเป็นเชิงเชิญชวน อีกฝ่ายจึงดึงเก้าอี้และนั่งลงอย่างช้าๆแม้ว่าตัวเองจะเหนื่อยอยู่ก็ตาม “เอาสิ ของบนโต๊ะนี่เธอจะกินเลยก็ได้” หญิงสาวบอก ชายหนุ่มเห็นอาหารยังไม่ถูกแตะก็ถามขึ้นว่า “แล้วเธอไม่กินเรอะ?” “ไม่ล่ะ ฉันยังอิ่มอยู่เลย” แม้ว่าชายหนุ่มจะระแวงสงสัยว่าเจ้าหล่อนจะกินมาแล้วจริงหรือเปล่าแต่ก็ไม่อยากมากความจึงได้แต่พูดขึ้นว่า “งั้นฉันไม่เกรงใจล่ะนะ” จากนั้นก็ลงมือรับประทาน
..................................................................................................................
ไม่มีอะไรเลยสินะ จริงๆกะจะยาวกว่านี้ แต่พิมพ์ยาวไปก็แค่นั้น เพราะรู้สึกว่าไม่มีคนอ่านอยู่ดี 
อ้อ แล้วใครที่เชิญไปแล้วไม่ยอมเม้นท์จะส่งท่านผู้นั้นไปหา 
Lost of Destiny นั่นแหละ น่าจะนะ?(1)
[IMG]
