การต่อสู้ครั้งแรก ละมั้ง?
"เอ๋!!!!!!!!!!!!!"ทุกเสียงร้องดังลั่น
"ด๊ะเดียวดิ" เด็กหนุ่มที่กล้ายเป็นเด็กสาวกำลังมึนงงกับสภาพของตัวเองซึ่งทุกคนโดยรวมก็มึนไม่ต่างกัน
"อ๊ะอะไรกันเนี่ย นายเป็นผู้หญิงเหรอ?" เสียงของลูกคุณหนูดังออกมาด้วยความสงสัยก่อนจะมองบุคคลตรงหน้าที่อยู่ตรงกันข้ามกับตัวเองด้วยความอิจฉาเล็กๆ
"จะบ้าเหรอฟะ!!!ตูผู้ชายเฟ้ย!!!" เด็กหนุ่มหันมาตวาดใส่ด้วยสีหน้าไม่พอใจอีกฝ่ายอยากเต็มที่
"โอ๊ะหยุดเรื่องทะเลาะก่อนเถอะ อ่านนี้ก่อนสิ" เสียงของโต้งพูดขัดจังหวะก่อนที่น่าของทุกๆคนจะปรากฏคำอธิบายของเกมนี้ไม่ว่าจะเป็นการใช้สกิล หรืออื่นๆอีกมากมาย แต่ที่ไม่บอกนี้คือเพราะคนเขียนขี้เกียจอธิบาย ( - -)
"สรุปคือ มันมี3 เลนเหรอครับ?" ฟอร์ดเอยถามแบบงงๆก่อนจะหันไปมองเส้นทางตรงหน้าที่มีป้อมปราการอยู่นอกฐาน 2 ป้อมและในฐานอีกประมาณ 5 ป้อม
"ตาบอดเหรอ?"คิงถึงกับเลือดขึ้นหน้าก่อนจะหันไปว่าฟอร์ดซึ่งอีกฝ่ายก็ถึงขั้นน้ำตาไหลน่องหน้ากันเลยที่เดียว
"พี่เกิ้ลดูดิครับพี่คิงแกล้งผมอ่ะ" น้ำตาไหลผ่านหมวกเหล็ก เห็นแล้วมันแปลกตาดีนะ แต่เอาเถอะมาต่อเนื้อเรื่องกันดีกว่า
"เอาน่าๆตอนนี้ทำยังไงละ?" เขามองไปรอบๆแบบงงๆ
"ฉันขอไปคนเดียว"คิงยื่นคำขาดพร้อมกอดอกด้วยความภาคภูมิใจในคำตอบของตัวเอง
"ผมยังไงก็ได้ครับ"ฟอร์ดด้วยท่าทางเฉยๆแต่ทำไมเสียงมันกวนประสาทดีแท้ว่ะครับ "น๊ะหนูยังไงก็ได้คะ" หนูเบลตอบด้วยน้ำเสียงขี้อายจากปกติที่เหมือนจะเป็นเด็กน้อยอยู่แล้วกลับเป็นเด็กน้อยกว่า เพราะสูงแค่ 80 เซนเท่านั้น พระเจ้า "ฉันไปกับแกแล้วกันนะ" โต้งยื่นคำขาดมาหาเพื่อนของตัวเอง ซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้า
"เอาละตอนนี้ก็ต้องไปกันแล้ว ขอตัวก่อนแล้วกันนะ" เด็กหนุ่มเดินออกพร้อมกับเพื่อนของเขาเส้นทางที่เข้าไปนั้น คือทางขวามือของตัวเอง
ฟอร์ดและหนูเบลเดินไปทางซ้ายมือของพวกเราซึ่งแน่นอน ทางคุณหนูเองก็เดินไปเลนตรงหน้าของตัวเอง
สถานการณ์ทางเลนบน
"ให้ตายเถอะร่างใหญ่ๆแบบนี้ไม่ถนัดเลยว่ะ" โต้งบ่นพร้อมเดินไปตามทาง ณตอนนี้พวกเขาเดินออกมาแค่หน้าฐานเท่านั้นดูเหมือนตอนนี้ทหารของแต่ละฝั่งเริ่มที่จะเดินกันแล้วดูเหมือนมันจะไวกว่าพวกเขาด้วยซ้ำ
"เออน่ายังดีกว่าตูแล้วกัน แต่พวกทหารนี้เดินเร็วกันดีนะ น่าลองนั่งดีเหมือนกันแฮะแต่แก...." เขาหันไปหาเพื่อนของตัวเอง ก่อนจะยืนค้าง "ห๊ะ อะไรเหรอ?"เขามองเพื่อนตัวเองแบบงงๆ
"จะนั่งทำแป๊ะอะไรฟะ!!!!" เด็กหนุ่มในร่างหญิงสาวเดินไปตบเพื่อนตัวเองแต่น่าแปลกร่างที่ดูอ่อนแกแบบนี้กลับตบหมียักษ์ซะจมดิน "อะไรกันเล่าก็แค่นั่งทับทหารเอง" โต้งตอบแบบเซงๆก่อนจะดึงหัวตัวเองขึ้น "เดียวนะ ทหาร?"เด็กหนุ่มหันกลับไปมองด้านหลังมีร่างทหารคนหนึ่งนอนแบนอยู่บนพื้น "คุณพระช่วย"เด็กหนุ่มกุมขมับพร้อมคิดไปด้วยว่ามันจะรอดไหมเนี่ยวันนี้
. . .
ผ่านไปสักพักทั้งสองคนก็เดินมาถึงป้อมจนได้ด้วยท่าทางเหนื่อยหอบ "แย่ขะมัดใครจะคิดฟะ ว่าไอทางเล็กๆ แบบนี้มันจะยาวตั้ง 5 กิโล"หมียักษ์บ่นก่อนจะเอามือเกาะป้อม "เออน่าปกติแม้งก็เดินกันอยู่แล้วไม่ใช่ แต่ก็แค่ 2 กิโลนั้นแหละนะ"เด็กหนุ่มหัวเราะแห้งๆก่อนจะมองไปด้านหน้าที่กำลังมีทหารสู้กันอยู่ "หลักพื้นฐานเราเองก็ต้องไปตีทหารฝั่งนั้นสินะ"เด็กหนุ่มหันไปถามเพื่อนก่อนซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้าก่อนที่เสียงดังจะประกาศลั่นจนทุกคนสะดุ้ง "FirstBlood"
"เกิดบ้าอะไรขึ้นฟะ?"เสียงของเลนบนดังขึ้นพร้อมกัน
สถานะการณ์ของเลนกลาง
"อื้ม...."หญิงสาวตอนนี้กำลังยืนเปาเล็บด้วยความพอใจก่อนจะยืนมองทหารที่เดินไปสู้กันซึ่งตอนนี้ตัวเธอเองก็เดินไปหาทหารก่อนที่จะเริ่มฟาดไปทีละคน แต่แล้วก็มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เธอนั้นสะดุ้งตาจนหยุดทุกการกระทำสายตาของเธอค้างพร้อมกับใบหน้าแดงออกชมพู สึ่งที่อยู่ตรงหน้าของเธอก็คือหนูน้อยชุดสีฟ้าหมวก:Xดที่มีมือเหล็กกำลังสั่นไป-มา หมวก:Xดที่ปิดหน้ามิดจนเห็นแค่สีดำตรงใบหน้าและดวงตาสีเหลืองสะท้อนลงมามองเธอแบบกลัวๆ "กริ้ดดดดดดดด"หญิงสาวกริ้ดลั่นก่อนจะเข้าไปกอดและครอเครียหนูน้อยตรงหน้า
. . .
ด้วยความอึดอัดจากการถูกกอดเป็นเวลานานอยู่ดีๆมือของหนูน้อยคนนั้นก็ปรากฏลูกบอลแสงก่อนจะพุ่งใส่หญิงสาวที่กำลังกอดอยู่จนกระเด็นออกไป
"อึก..."เธอร้องออกมา "เอ๊ะไม่เห็นรู้สึกเจ็บเลยแฮะ" เธอเช็ดสภาพตัวเองกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย "เอาละ หนูน้อยดูเหมือนเราจะเป็นเพื่อนเล่นกันไม่ได้นะ" เธอฉีกยิ้มก่อนด้วยสายตาสุดสยองก่อนที่เสียงประกาศดังขึ้นจนทุกอย่างต้องหยุดลง
สถานะการณ์เลนล่าง
"อื้ม....เราจะเริ่มยังไงดีละ?" ดูเหมือนตอนนี้ฟอร์ดจะยืนอยู่ในป้อมคนเดียว "เดินไปกลางเลนแล้วกันนะ"ฟอร์ดคิดสักพักก่อนจะเดินไปกลางแลนแล้วมองไปรอบๆทหารเริ่มเดินมาสู้กันแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไร "ไม่มีอะไรนะทำอะไรดีละ?" เขามองไปรอบๆในที่สุดสมองเท่าเม็ดถั่วก็ทำงานในที่สุดความตั้งใจของเขาคืออ่านคู่มือนั้นเอง
. . .
"คุณฟอร์ดคะรอด้วย..." หนูเบลเดินมาถึงป้อมแรกได้ในที่สุดพร้อมมองฟอร์ดที่กำลังยืนอ่านคู่มือด้วยความตั้งใจแต่สิ่งที่เธอกำลังเห็นที่คนที่กำลังโดนรุมประชาทัน
จากบุคคลร่างสูงใหญ่และร่างผอมดูเหมือนคนร่างใหญ่ที่ใส่หมวกที่มีรูอยู่หลายรูปบนหมวกเหล็กที่ปิดแทบทั้งหน้าชุดคลุมสีหมวกลายคลื่นทหารพร้อมกับอาวุธคือเสาไฟฟ้าและอีกคนคือบุรุษที่ใส่หน้ากากที่ดูแปลกๆหน่อย คือเป็นหน้ากากที่เหมือนกับแว่นตา(อธิบายไม่ถูกอ่ะ) กำลังรุมประชาทันสปาตันหนุ่มอย่างสนุกสนาน
ผ่านไปได้สักพัก
"อ๋อเข้าใจแล้ว เอื้อ....." ฟอร์ดพยักหน้าเข้าใจก่อนที่ร่างกายของเขาจะล้มลงไปพร้อมกับคำประกาศที่ดังลั่นไปทั่วแมพ
"เอ๋....."หนูเบลได้แต่ยืนอึ่งพร้อมมองไปรอบๆด้วยความหวาดกลัวเพราะตัวเองช่วยอะไรไม่ได้
กลับมาที่เลนบน
"เอ็งว่ามันเงียบไปไหม?"เด็กหนุ่มในร่างหญิงสาวกลับมาถามเพื่อนที่เป็นหมียักษ์ของตัวเอง "นั้นดิมันรู้สึกเงียบแปลกๆนะ" หมีใหญ่กำลังมองไปรอบๆพร้อมกับเดินตบทหารปลิวไปติดกำแพง "รู้สึกไม่ดิเลยแฮะ"เด็กหนุ่มบ่นพรางมองไปรอบๆ
. . .
"เฮ้ย!!!"ทันทีที่เด็กหนุ่มรู้สึกตัวเขาก็กระโดดถอยออกไปเพราะอยู่ดีๆก็มีแมวขนปุกปุยเข้ามาตะครุบเขา ถุ้ยยยยดูเหมือนจะเป็นเหมือนพวกสัตว์สมิงแต่ที่ต่างกันคือมันดันมีขนทั้งตัวซะงั้นแถมมีดกับชุดเหมือนพวกนักล่าและผ้าปิดตากำลังยืนมองเด็กหนุ่มด้วยดวงตาสีฟ้าใสดูอาฆาตแปลกๆทันทีที่เด็กหนุ่มรู้สึกตัวเขาก็ตระโกนบอกเพื่อนของตัว "ไอโต้ง หลบ!!!"แต่ยังไม่ทันขาดคำหมีขาวใหญ่ก็กระเด็นออกไปพร้อมกับหอกที่พุ่งกระแทกตัวจากไหนก็ไม่รู้ซึ่งมันก็จุกไม่น้อย "ดูเหมือนเราจะลำบากแล้วกัน"เด็กหนุ่มมองเสือเทาตรงหน้าก่อนจะบอกเพื่อนของตัวเองที่ค่อยๆลุกขึ้นจากอาการจุก "แบบนี้สิถึงจะสนุก" หมีสีขาวใหญ่ต่อยมือของมันพร้อมยิ้มเหมือนกับเจอเรื่องราวสนุกๆ
"เอาละดูเหมือนเราต้องเอาคืนบ้างแล้วนะ" ทุกคนในทีมคิดในแบบเดียวกันยกเว้นฟอร์ดที่กำลังเดินไปที่เลนของตัวเอง
bracelet's line games Ch.3