แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย vodooking1 เมื่อ 2014-2-16 23:08
เปรียบเทียบรหัสเรือได้ที่นี่
ตอนที่5 การปรากฏตัวของเทพแห่งโชคและเรือแห่งปาฏิหาริย์
หลังจากวันคริสมาสได้สองวันทุกอย่างก็กลับเข้าสู่ความสงบสุขเหมือนปกติ ทุกคนต่างก็ทำงานที่ได้รับมอบหมายถึงแม้ว่ากองเรือจะออกปฏิบัติการน้อยลงก็ตาม แต่ถึงอย่างนั้นภายในห้องทำงานของผู้การฯหนุ่มนั่นกับมีบรรยากาศที่ตึกเครียดมากจนผิดปกติ ผู้การหนุ่มผู้กำลังมองไปยังสองสาวในชุดเครื่องแบบสีน้ำเงินตรงหน้าอย่างเคร่งเครียด เขาโน้มตัวลงโดยประสานมือเอาไว้ในระดับสายตาแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด
“วันนี้ฉันมีงานสำคัญให้พวกเธอทำ” เขาพูดขึ้น “ความหวังทั้งหมดของมนุษย์ชาติอยู่ในมือของพวกเธอทั้งสองคนแล้ว” คำพูดที่หนักแน่นและจริงจังทำให้ทั้งสองคนรู้สึกประหม่าขึ้นมาเพราะผู้การไม่มีเคยแสดงท่าทีแบบนี้มาก่อน “ปฏิบัติการณ์ครั้งนี้สำคัญมาก หากผิดพลาดล่ะก็ฐานทัพแห่งนี้อาจจะแย่ก็เป็น” เขาพูดขึ้นพร้อมกับเดินไปที่หน้าต่างแล้วมองออกไปด้านนอก “บนโต๊ะทำงานของฉันมีเอกสารวางอยู่สองชุดพวกเธอเอามันไปคนละชุด” เมื่อเขาพูดจบทั้งสองก้รับเอาเอกสารไปทันทีแล้วเปิดซองสีน้ำตาลของมันออก “ทาคาโอะ(no.59) อาทาโกะ(no.60) ความหวังทั้งหมดของฉันอยู่ที่พวกเธอแล้วนะ ฉันขอฝากความหวังทั้งหมดเอาไว้ที่พวกเธอ”
“ค่ะผู้การ” ทั้งสองตอบรับพร้อมทำความเคารพ และในจังหวะที่ทั้งสองกำลังจะออกไปจากห้องนั้นมุทสึที่มาทำงานเลขาก็เดินสวนเข้ามาพอดี
“ผู้การคะ จะดีเหรอคะ แผนการนี้คิดดีแล้วจริงๆเหรอคะ” มุทสึถามด้วยความเป็นห่วง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวล
“ดีสิ เพราะช่วงนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองโชคดีสุดๆ ขนาดเมื่อวานนี้ฉันไปนั่งกินไอติมร้านคุณมามิยะยังถูกรางวัลรัวๆจนคุณมามิยะต้องกราบเท้าขอให้เดินออกจากร้านเลยนะ” ผู้การหนุ่มอวดสิ่งที่ไม่น่าอวดเอาซะเลยอย่างภูมิใจ
“แต่ว่าแผนการนี้มันออกจะ บ้าบิ่นเกินไป” เธอแย้ง
“หากไม่เสียสละชัยชนะก็ไม่เกิด!! เข้าใจไหมมุทสึ!!” ผู้การหนุ่มพูดเสียงดุ
“ดูทรานฟอร์เมอร์เยอะไปเหรอคะ” มุทสึพูดขึ้นอย่างเหนื่อยใจ
“ครั้งนี้ล่ะ แผนการที่เราเดินเนินมาตลอดจะต้องสำเร็จ แผนการค้นหาโชวกากุ(no.106) กับเรือดำน้ำอะไรก็ได้อีก1ลำ ครั้งนี้ล่ะต้องสำเร็จ!!!” ผู้การหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะสุดเสียง
“ไม่เคยเรียนรู้กับสิ่งที่ผิดพลาดสินะคะ ฐานเราล้มละลายมากี่ครั้งกันแล้วน่อ” มุทสึพูดพลางส่ายหัวไปมา
หลังจากนั้นราว 15 นาที
“ผู้การฯคะ ยินดีด้วยค่ะ ที่โรงต่อเรือที่1 ได้เวลาในการสร้างเรือ 22 นาทียินดีด้วยค่ะ” อาทาโกะพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่สดใส(คนที่เล่นเกมคันไตเวลาต่อเรือนั้นชีวิตจะถูกกำหนดด้วยโชคและสุดท้ายคือเวลาต่อเรือ22 นั้นเรือที่จะได้คือ เรือดำน้ำทั้งหมดหรือชิราสึยุคลาสไม่ก็อาสะชิโอะคลาส)
“ที่โรงต่อเรือที่2 เราได้เวลา 6 ชั่วโมงยินดีด้วยความผู้การฯสำเร็จแล้วนะคะ” ทาคาโอะรายงานด้วยใบหน้าเปลี่ยนสุข ส่วนถูกการนั้นยืนหันหลังให้พวกเธออยู่ ส่วนใบหน้าของเขานั้นแสดงท่าทีสุดชั่วร้ายแบบจอมวายร้ายที่ได้รับชัยชนะเหนือเหล่าผู้การก็มิปาน(เวลาต่อเรือ 6 ชั่วโมงโชวกากุคลาส ประกอบไปด้วยโชวกากุ ซุยกากุ)
“ไม่จริงน่า ดวงของผู้การมันดีขนาดไหนกันแน่นะวันนี้” มุทสึพูดขึ้นด้วยท่าทีที่ตกใจสุดขีด “ทั้งๆที่ดวงหมดไปแล้วหลังจากที่เข้าประจำการใหม่ๆแท้ๆ” เธอเสริม
“มุทสึจังดวงน่ะนะมันก็เหมือนสายลม มีพัดผ่านไปละมาเสมอ และตอนนี้ฉันนี่ล่ะโคตะระจะดวงดีที่สุดเลยยังไงล่ะ” ผู้การหนุ่มพูดพร้อมกับหันกลับมาแบบผู้ยิ่งใหญ่และทรงอำนาจ “เอาล่ะฉันว่าจะไปตัดผมแล้วก็แต่งเครื่องยศเต็มที่ซักหน่อย ต้องต้อนรับเรือดำน้ำใหม่กับโชวกากุให้ดีหน่อย” พูดจบผู้การหนุ่มก็เดินออกจากห้องไปทันที
หลังจากนั้น 6 ชั่วโมงผ่านไป เวลาบ่าย 2 โมง
ผู้การหนุ่มในชุดนายทหารเรือเต็มยศ ท่าเดินที่ดูองอาจและทรงอำนาจและใบหน้าที่เข้มขึงและจริงจัง พร้อมกับทรงผมใหม่ที่แทบจะไม่ต่างไปจากเดิม กำลังเดินผ่านสายลมทะเลที่ซัดเข้าหาฝั่งเพื่อเดินตรงไปยังอู่ต่อเรือ โดยด้านหลังของเขานั้นมีมุทสึผู้ซุกใบหน้าหลบอยู่ด้านหลังบึกเอกสารด้วยความอายที่ต้องมาเดินตามคนบ้า อาทาโกะผู้เดินตามอย่างมั่นใจด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า และทาคาโอะที่เดินตามมาเงียบๆด้วยใบหน้านิ่ง
“กรี๊ด~ ผู้การค๊ะ!! คองโกวจะละลายแล้วค่า!! ไอ้โปรดรับคองโกวคนนี้ไปด้วยเถอะค่ะ!!!” เสียงร้องของคองโกวดังขึ้นมาจากบริเวณใกล้เคียง ทำให้ผู้การหนุ่มหันไปดูด้วยท่าทางสุดเล่าร้อน “กรี๊ด!! ผู้การฯขา อ๊า~ ทนต่อไปไม่ไหวแล้ว!!” คองโกวพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าจะกระโจนเข้าไปหาผู้การแต่ถูกคิริชิมะ ฮารุนะและฮิเอะล๊อคตัวเอาไว้ถึงอย่างนั้นก็ตามทั้งสามก็สู้แรงของคองโกวตอนหน้ามืดไม่ไหวและโดนลากไปอย่างช้าๆ
“โอ้ว!! ผู้การกำลังจะ ....” เสียงของมายะดังขึ้นแต่ก็ต้องขาดช่วงไปเมื่อเธอเห็นใบหน้าสุดจริงจังของผู้การและมาดสุดเท่ “หนะ นี่มันอะไรกันความรู้สึกเจ็บที่หน้าอกนี่” เธอใช้มือทั้งสองกุมที่หน้าอกใบหน้าแดงก่ำ “ไม่เคยเห็นหมอนั่นแสดงว่าทางแบบนั้นมาก่อนเลย มันอะไรกันนะความรู้สึกนี้น่ะ”
“นี่ๆ อาคัตสึกิจัง ผู้การเขาจะไปไหนงั้นเหรอ” อินาสึมะถามอาคัตสึกิในขณะที่พวกเธอกำลังดูอยู่ห่างๆ แต่อีกฝ่ายได้แต่ยืนนิ่งหน้าแดงไม่ขยับ
“หรือว่าจะมีคนใหญ่คนโตมากันนะ” อิคาสึจิออกความเห็น
“เห็นว่ามีโครงการสร้างลำใหม่น่ะ เรืออะไรกันนะถึงต้องแต่งตัวเต็มยศไปต้อนรับ” ฮิบิกิพูดขึ้น “หรือจะเป็นคุณยามาโตะกันนะ”
“ตามไปดูกันเถอะ!!!” อิคาสึจิพูดขึ้นพร้อมกับวิ่งตามไป
และที่หน้าอู่ต่อเรือที่ 1ที่นั่นมีร่างของคนสองคนยืนรอผู้การอยู่แล้ว ส่วนผู้การที่เห็นทั้งสองคนปุ๊บก็ถึงกับยืนนิ่งค้างไปแล้วค่อยๆทรุดลงช้าๆ
“การสร้างผิดพลาดซะแล้ว” ผู้การฯหนุ่มพูดขึ้นเสียงเบา ทั้งสองคนที่รออยู่ถึงกับตกใจเมื่อได้ยิน “ถึงจะกากุเหมือนกันก็เถอะ แต่เป็นซุยกากุ(no.107)ซะนี่แต่ที่ทำให้ฉันสงสัยที่สุดก็คือยูกิคาเซะ(no.5)นี่ล่ะ 22นาทีแท้ๆ มาได้ยังไง” ผู้การหนุ่มพูดต่อไป
“22นาที อะไรกันคะนั่น ที่โรงต่อที่ 1 ได้เวลาการต่อ24 นาทีนะคะ” หัวหน้าช่างสาวสวยพูดขึ้น นั่นทำให้อาทาโกะยืนยิ้มเก้ออยู่ตรงนั้น ส่วนผู้การหนุ่มหันมามองเธอด้วยแววตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา
“เอ๊ะ ฉันจำเวลาผิดเหรอคะเนี่ย” อาทาโกะพูดขึ้นพลางหัวเราะแหะๆ
“โอ๋โอ๋ อย่าร้องไห้เลยนะคะผู้การ” อิคาสึจิพูดขึ้นพร้อมกับเอามือลูบหัวผู้การฯหนุ่มเบาๆ
“เอาเถอะถึงแม้จะผิดพลาดก้ช่างมัน!!” ผู้การฯหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับดีดตัวขึ้นยืนทันที “ยินดีต้อนรับซุยกากุและยูกิคาเซะ!!!” ผู้การกล่าวต้อนรับทั้งสองด้วยท่าทางที่สดใสและสดชื่อขึ้นมาซะดื่อๆ “เรามาจัดปาร์ตี้ต้อนรับทั้งสองคนกันเถอะ!!!” ทุกคนโห่ร้องอย่างดีใจเมื่อได้ยินพูดการพูดขึ้น
“ใจจริงก็แค่อยากย้อมใจใช่ไหมเอ่ย!!!” มุทสึร้องขึ้นด้วยท่าทางสดใส
“คิริชิมะทำการจัดสถานที่ด่วน คืนพรุ่งนี้เราจะปาร์ตี้!!! ฮิเอะ!! ไปบอกนากะจัง(no.48)ว่าพรุ่งนี้เราจะจัดคอนเสิร์ตของเธอเพื่อต้อนรับซุยกากุและยูกิคาเซะ(นากะในบทพูดในเกมเธอมักจะพูดว่าเธอคือไอดอลของกองเรือเสมอๆ)” ผู้การหนุ่มพูดสั่งงาน
“ไอ้นั่นสินะคะ คนที่มีโชคก็เลยดึกดูดคนที่มีโชคเข้าหากัน” ทาคาโอะพูดขึ้น
“นั่นสิน้า แต่ก็น่ายินดีจริงๆที่กองเรือของเรามีเรือใหม่ๆเข้ามาอีก ทั้งๆที่เรือเก่าๆหลายลำยังไม่มีบทให้ออกเลย” อาทาโกะพูดพลางหัวเราะเบาๆ
ผู้การหนุ่มที่กำลังยืนสั่งงานอยู่นั้นก็กลับหลังหันแล้วชี้นิ้วมาทางผู้อ่าน“ตอนหน้า งานเลี้ยงต้อนรับสุดเล่าร้อน!!! อย่าลืมติดตามอ่านล่ะ!!”
ตัวอย่างตอนต่อไป
“ผู้การคะ ผู้การทำไมถึงมาเป็นทหารเรือเหรอคะ” ซุยกากุถามขึ้น
“นั่นก็เพราะว่า...... ฉันอยากสร้างฮาเร็มยังไงล่ะ!!!” ผู้การหนุ่มตอบ ซุยกากุที่ได้ยินคำตอบก็ถึงกับเบ้หน้าทันที
“ผู้การคะ เป็นอะไรเหรอคะหน้าแดงเชียวที่หน้าฉันมีอะไรติดอยู่เหรอคะจ้องใหญ่เลย อ๊ะ ใกล้!! หน้าใกล้เกินไปแล้วค่ะผู้การ!! ไม่ได้นะคะผู้การ อ๊ะ”
ซุยกากุร้องขึ้นขณะที่ผู้การยื่นหน้าเข้าไปหางั้นเหรอ!! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หรือว่าผู้การของเราจะงาบซุยกากุในตอนต่อไป จะ.5อีกแล้วงั้นหรือฉัน!! เรื่องราวจะเป็นยังไงกันแน่ โปรดติดตาม!!!
ความรู้ที่ไม่น่ารู้ทิ้งท้าย ซุยกากุนั้นเป็นเรือที่มีฉายาคู่กับพี่สาวของเธอว่าเรือแห่งโชคหรือเทพแห่งโชคลาภส่วนพี่สาวของเธอนั้นมีอีกชื่อว่าเทพยาจก เพราะซุยกากุนั้นเรียกได้ว่าตลอดสงครามเธอไม่เคยได้รับความเสียหายร้ายแรงเลยแม้แต่ครั้งเดียวซึ่งต่างกับพี่สาวของเธอที่เสียหายหนักเสมอ
ยูกิคาเซะ ถูกเรียกว่าเรือแห่งปาฏิหาริย์ โดยเธอมีอีกชื่อว่า ยูกิคาเซะแห่งคุเระ โดยตัวยูกิคาเซะนั้นตลอดการทำศึกของเธอไม่เคยถูกโจมตีเสียหายหนักแม้แต่ครั้งเดียวตลอดช่วงสงครามแถมยังเป็น 1 ในเรือจำนวนสุดจะน้อยนิดของญี่ปุ่นที่รอดจากสงครามมาได้ โดยสุดท้ายเธอถูกส่งไปให้กับประเทศจีนเป็นค่าปฏิกรรมสงคราม โดยช่วงชีวิตที่เธออยู่ที่จีนนั้นเธอได้ถูกบันทึกลงหน้าวัติศาสตร์จีนในฐานะเรือที่หาเจียงไคเช็คหลบหนีไปยังไต้หวัน โดยในตอนนั้นทุกคนรู้จักเธอในอีกชื่อนั่นคือ“ทันหยาง” โดยเธอถูกอัพเกรดให้ทันสมัยขึ้นอีก และเธอได้จบชีวิตลงใน ค.ศ. 1970 จากพายุใต้ฝุ่น จนเกินเยียวยา และหางเสือกับสมอของเธอก็ถูกส่งกลับมาญี่ปุ่น
เปรียบเทียบรหัสเรือได้ที่นี่
ตอนที่5 การปรากฏตัวของเทพแห่งโชคและเรือแห่งปาฏิหาริย์
หลังจากวันคริสมาสได้สองวันทุกอย่างก็กลับเข้าสู่ความสงบสุขเหมือนปกติ ทุกคนต่างก็ทำงานที่ได้รับมอบหมายถึงแม้ว่ากองเรือจะออกปฏิบัติการน้อยลงก็ตาม แต่ถึงอย่างนั้นภายในห้องทำงานของผู้การฯหนุ่มนั่นกับมีบรรยากาศที่ตึกเครียดมากจนผิดปกติ ผู้การหนุ่มผู้กำลังมองไปยังสองสาวในชุดเครื่องแบบสีน้ำเงินตรงหน้าอย่างเคร่งเครียด เขาโน้มตัวลงโดยประสานมือเอาไว้ในระดับสายตาแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด
“วันนี้ฉันมีงานสำคัญให้พวกเธอทำ” เขาพูดขึ้น “ความหวังทั้งหมดของมนุษย์ชาติอยู่ในมือของพวกเธอทั้งสองคนแล้ว” คำพูดที่หนักแน่นและจริงจังทำให้ทั้งสองคนรู้สึกประหม่าขึ้นมาเพราะผู้การไม่มีเคยแสดงท่าทีแบบนี้มาก่อน “ปฏิบัติการณ์ครั้งนี้สำคัญมาก หากผิดพลาดล่ะก็ฐานทัพแห่งนี้อาจจะแย่ก็เป็น” เขาพูดขึ้นพร้อมกับเดินไปที่หน้าต่างแล้วมองออกไปด้านนอก “บนโต๊ะทำงานของฉันมีเอกสารวางอยู่สองชุดพวกเธอเอามันไปคนละชุด” เมื่อเขาพูดจบทั้งสองก้รับเอาเอกสารไปทันทีแล้วเปิดซองสีน้ำตาลของมันออก “ทาคาโอะ(no.59) อาทาโกะ(no.60) ความหวังทั้งหมดของฉันอยู่ที่พวกเธอแล้วนะ ฉันขอฝากความหวังทั้งหมดเอาไว้ที่พวกเธอ”
“ค่ะผู้การ” ทั้งสองตอบรับพร้อมทำความเคารพ และในจังหวะที่ทั้งสองกำลังจะออกไปจากห้องนั้นมุทสึที่มาทำงานเลขาก็เดินสวนเข้ามาพอดี
“ผู้การคะ จะดีเหรอคะ แผนการนี้คิดดีแล้วจริงๆเหรอคะ” มุทสึถามด้วยความเป็นห่วง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวล
“ดีสิ เพราะช่วงนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองโชคดีสุดๆ ขนาดเมื่อวานนี้ฉันไปนั่งกินไอติมร้านคุณมามิยะยังถูกรางวัลรัวๆจนคุณมามิยะต้องกราบเท้าขอให้เดินออกจากร้านเลยนะ” ผู้การหนุ่มอวดสิ่งที่ไม่น่าอวดเอาซะเลยอย่างภูมิใจ
“แต่ว่าแผนการนี้มันออกจะ บ้าบิ่นเกินไป” เธอแย้ง
“หากไม่เสียสละชัยชนะก็ไม่เกิด!! เข้าใจไหมมุทสึ!!” ผู้การหนุ่มพูดเสียงดุ
“ดูทรานฟอร์เมอร์เยอะไปเหรอคะ” มุทสึพูดขึ้นอย่างเหนื่อยใจ
“ครั้งนี้ล่ะ แผนการที่เราเดินเนินมาตลอดจะต้องสำเร็จ แผนการค้นหาโชวกากุ(no.106) กับเรือดำน้ำอะไรก็ได้อีก1ลำ ครั้งนี้ล่ะต้องสำเร็จ!!!” ผู้การหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะสุดเสียง
“ไม่เคยเรียนรู้กับสิ่งที่ผิดพลาดสินะคะ ฐานเราล้มละลายมากี่ครั้งกันแล้วน่อ” มุทสึพูดพลางส่ายหัวไปมา
หลังจากนั้นราว 15 นาที
“ผู้การฯคะ ยินดีด้วยค่ะ ที่โรงต่อเรือที่1 ได้เวลาในการสร้างเรือ 22 นาทียินดีด้วยค่ะ” อาทาโกะพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่สดใส(คนที่เล่นเกมคันไตเวลาต่อเรือนั้นชีวิตจะถูกกำหนดด้วยโชคและสุดท้ายคือเวลาต่อเรือ22 นั้นเรือที่จะได้คือ เรือดำน้ำทั้งหมดหรือชิราสึยุคลาสไม่ก็อาสะชิโอะคลาส)
“ที่โรงต่อเรือที่2 เราได้เวลา 6 ชั่วโมงยินดีด้วยความผู้การฯสำเร็จแล้วนะคะ” ทาคาโอะรายงานด้วยใบหน้าเปลี่ยนสุข ส่วนถูกการนั้นยืนหันหลังให้พวกเธออยู่ ส่วนใบหน้าของเขานั้นแสดงท่าทีสุดชั่วร้ายแบบจอมวายร้ายที่ได้รับชัยชนะเหนือเหล่าผู้การก็มิปาน(เวลาต่อเรือ 6 ชั่วโมงโชวกากุคลาส ประกอบไปด้วยโชวกากุ ซุยกากุ)
“ไม่จริงน่า ดวงของผู้การมันดีขนาดไหนกันแน่นะวันนี้” มุทสึพูดขึ้นด้วยท่าทีที่ตกใจสุดขีด “ทั้งๆที่ดวงหมดไปแล้วหลังจากที่เข้าประจำการใหม่ๆแท้ๆ” เธอเสริม
“มุทสึจังดวงน่ะนะมันก็เหมือนสายลม มีพัดผ่านไปละมาเสมอ และตอนนี้ฉันนี่ล่ะโคตะระจะดวงดีที่สุดเลยยังไงล่ะ” ผู้การหนุ่มพูดพร้อมกับหันกลับมาแบบผู้ยิ่งใหญ่และทรงอำนาจ “เอาล่ะฉันว่าจะไปตัดผมแล้วก็แต่งเครื่องยศเต็มที่ซักหน่อย ต้องต้อนรับเรือดำน้ำใหม่กับโชวกากุให้ดีหน่อย” พูดจบผู้การหนุ่มก็เดินออกจากห้องไปทันที
หลังจากนั้น 6 ชั่วโมงผ่านไป เวลาบ่าย 2 โมง
ผู้การหนุ่มในชุดนายทหารเรือเต็มยศ ท่าเดินที่ดูองอาจและทรงอำนาจและใบหน้าที่เข้มขึงและจริงจัง พร้อมกับทรงผมใหม่ที่แทบจะไม่ต่างไปจากเดิม กำลังเดินผ่านสายลมทะเลที่ซัดเข้าหาฝั่งเพื่อเดินตรงไปยังอู่ต่อเรือ โดยด้านหลังของเขานั้นมีมุทสึผู้ซุกใบหน้าหลบอยู่ด้านหลังบึกเอกสารด้วยความอายที่ต้องมาเดินตามคนบ้า อาทาโกะผู้เดินตามอย่างมั่นใจด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า และทาคาโอะที่เดินตามมาเงียบๆด้วยใบหน้านิ่ง
“กรี๊ด~ ผู้การค๊ะ!! คองโกวจะละลายแล้วค่า!! ไอ้โปรดรับคองโกวคนนี้ไปด้วยเถอะค่ะ!!!” เสียงร้องของคองโกวดังขึ้นมาจากบริเวณใกล้เคียง ทำให้ผู้การหนุ่มหันไปดูด้วยท่าทางสุดเล่าร้อน “กรี๊ด!! ผู้การฯขา อ๊า~ ทนต่อไปไม่ไหวแล้ว!!” คองโกวพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าจะกระโจนเข้าไปหาผู้การแต่ถูกคิริชิมะ ฮารุนะและฮิเอะล๊อคตัวเอาไว้ถึงอย่างนั้นก็ตามทั้งสามก็สู้แรงของคองโกวตอนหน้ามืดไม่ไหวและโดนลากไปอย่างช้าๆ
“โอ้ว!! ผู้การกำลังจะ ....” เสียงของมายะดังขึ้นแต่ก็ต้องขาดช่วงไปเมื่อเธอเห็นใบหน้าสุดจริงจังของผู้การและมาดสุดเท่ “หนะ นี่มันอะไรกันความรู้สึกเจ็บที่หน้าอกนี่” เธอใช้มือทั้งสองกุมที่หน้าอกใบหน้าแดงก่ำ “ไม่เคยเห็นหมอนั่นแสดงว่าทางแบบนั้นมาก่อนเลย มันอะไรกันนะความรู้สึกนี้น่ะ”
“นี่ๆ อาคัตสึกิจัง ผู้การเขาจะไปไหนงั้นเหรอ” อินาสึมะถามอาคัตสึกิในขณะที่พวกเธอกำลังดูอยู่ห่างๆ แต่อีกฝ่ายได้แต่ยืนนิ่งหน้าแดงไม่ขยับ
“หรือว่าจะมีคนใหญ่คนโตมากันนะ” อิคาสึจิออกความเห็น
“เห็นว่ามีโครงการสร้างลำใหม่น่ะ เรืออะไรกันนะถึงต้องแต่งตัวเต็มยศไปต้อนรับ” ฮิบิกิพูดขึ้น “หรือจะเป็นคุณยามาโตะกันนะ”
“ตามไปดูกันเถอะ!!!” อิคาสึจิพูดขึ้นพร้อมกับวิ่งตามไป
และที่หน้าอู่ต่อเรือที่ 1ที่นั่นมีร่างของคนสองคนยืนรอผู้การอยู่แล้ว ส่วนผู้การที่เห็นทั้งสองคนปุ๊บก็ถึงกับยืนนิ่งค้างไปแล้วค่อยๆทรุดลงช้าๆ
“การสร้างผิดพลาดซะแล้ว” ผู้การฯหนุ่มพูดขึ้นเสียงเบา ทั้งสองคนที่รออยู่ถึงกับตกใจเมื่อได้ยิน “ถึงจะกากุเหมือนกันก็เถอะ แต่เป็นซุยกากุ(no.107)ซะนี่แต่ที่ทำให้ฉันสงสัยที่สุดก็คือยูกิคาเซะ(no.5)นี่ล่ะ 22นาทีแท้ๆ มาได้ยังไง” ผู้การหนุ่มพูดต่อไป
“22นาที อะไรกันคะนั่น ที่โรงต่อที่ 1 ได้เวลาการต่อ24 นาทีนะคะ” หัวหน้าช่างสาวสวยพูดขึ้น นั่นทำให้อาทาโกะยืนยิ้มเก้ออยู่ตรงนั้น ส่วนผู้การหนุ่มหันมามองเธอด้วยแววตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา
“เอ๊ะ ฉันจำเวลาผิดเหรอคะเนี่ย” อาทาโกะพูดขึ้นพลางหัวเราะแหะๆ
“โอ๋โอ๋ อย่าร้องไห้เลยนะคะผู้การ” อิคาสึจิพูดขึ้นพร้อมกับเอามือลูบหัวผู้การฯหนุ่มเบาๆ
“เอาเถอะถึงแม้จะผิดพลาดก้ช่างมัน!!” ผู้การฯหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับดีดตัวขึ้นยืนทันที “ยินดีต้อนรับซุยกากุและยูกิคาเซะ!!!” ผู้การกล่าวต้อนรับทั้งสองด้วยท่าทางที่สดใสและสดชื่อขึ้นมาซะดื่อๆ “เรามาจัดปาร์ตี้ต้อนรับทั้งสองคนกันเถอะ!!!” ทุกคนโห่ร้องอย่างดีใจเมื่อได้ยินพูดการพูดขึ้น
“ใจจริงก็แค่อยากย้อมใจใช่ไหมเอ่ย!!!” มุทสึร้องขึ้นด้วยท่าทางสดใส
“คิริชิมะทำการจัดสถานที่ด่วน คืนพรุ่งนี้เราจะปาร์ตี้!!! ฮิเอะ!! ไปบอกนากะจัง(no.48)ว่าพรุ่งนี้เราจะจัดคอนเสิร์ตของเธอเพื่อต้อนรับซุยกากุและยูกิคาเซะ(นากะในบทพูดในเกมเธอมักจะพูดว่าเธอคือไอดอลของกองเรือเสมอๆ)” ผู้การหนุ่มพูดสั่งงาน
“ไอ้นั่นสินะคะ คนที่มีโชคก็เลยดึกดูดคนที่มีโชคเข้าหากัน” ทาคาโอะพูดขึ้น
“นั่นสิน้า แต่ก็น่ายินดีจริงๆที่กองเรือของเรามีเรือใหม่ๆเข้ามาอีก ทั้งๆที่เรือเก่าๆหลายลำยังไม่มีบทให้ออกเลย” อาทาโกะพูดพลางหัวเราะเบาๆ
ผู้การหนุ่มที่กำลังยืนสั่งงานอยู่นั้นก็กลับหลังหันแล้วชี้นิ้วมาทางผู้อ่าน“ตอนหน้า งานเลี้ยงต้อนรับสุดเล่าร้อน!!! อย่าลืมติดตามอ่านล่ะ!!”
ตัวอย่างตอนต่อไป
“ผู้การคะ ผู้การทำไมถึงมาเป็นทหารเรือเหรอคะ” ซุยกากุถามขึ้น
“นั่นก็เพราะว่า...... ฉันอยากสร้างฮาเร็มยังไงล่ะ!!!” ผู้การหนุ่มตอบ ซุยกากุที่ได้ยินคำตอบก็ถึงกับเบ้หน้าทันที
“ผู้การคะ เป็นอะไรเหรอคะหน้าแดงเชียวที่หน้าฉันมีอะไรติดอยู่เหรอคะจ้องใหญ่เลย อ๊ะ ใกล้!! หน้าใกล้เกินไปแล้วค่ะผู้การ!! ไม่ได้นะคะผู้การ อ๊ะ”
ซุยกากุร้องขึ้นขณะที่ผู้การยื่นหน้าเข้าไปหางั้นเหรอ!! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หรือว่าผู้การของเราจะงาบซุยกากุในตอนต่อไป จะ.5อีกแล้วงั้นหรือฉัน!! เรื่องราวจะเป็นยังไงกันแน่ โปรดติดตาม!!!
ความรู้ที่ไม่น่ารู้ทิ้งท้าย ซุยกากุนั้นเป็นเรือที่มีฉายาคู่กับพี่สาวของเธอว่าเรือแห่งโชคหรือเทพแห่งโชคลาภส่วนพี่สาวของเธอนั้นมีอีกชื่อว่าเทพยาจก เพราะซุยกากุนั้นเรียกได้ว่าตลอดสงครามเธอไม่เคยได้รับความเสียหายร้ายแรงเลยแม้แต่ครั้งเดียวซึ่งต่างกับพี่สาวของเธอที่เสียหายหนักเสมอ
ยูกิคาเซะ ถูกเรียกว่าเรือแห่งปาฏิหาริย์ โดยเธอมีอีกชื่อว่า ยูกิคาเซะแห่งคุเระ โดยตัวยูกิคาเซะนั้นตลอดการทำศึกของเธอไม่เคยถูกโจมตีเสียหายหนักแม้แต่ครั้งเดียวตลอดช่วงสงครามแถมยังเป็น 1 ในเรือจำนวนสุดจะน้อยนิดของญี่ปุ่นที่รอดจากสงครามมาได้ โดยสุดท้ายเธอถูกส่งไปให้กับประเทศจีนเป็นค่าปฏิกรรมสงคราม โดยช่วงชีวิตที่เธออยู่ที่จีนนั้นเธอได้ถูกบันทึกลงหน้าวัติศาสตร์จีนในฐานะเรือที่หาเจียงไคเช็คหลบหนีไปยังไต้หวัน โดยในตอนนั้นทุกคนรู้จักเธอในอีกชื่อนั่นคือ“ทันหยาง” โดยเธอถูกอัพเกรดให้ทันสมัยขึ้นอีก และเธอได้จบชีวิตลงใน ค.ศ. 1970 จากพายุใต้ฝุ่น จนเกินเยียวยา และหางเสือกับสมอของเธอก็ถูกส่งกลับมาญี่ปุ่น
[Fic]Kantai Collection 3
