[Fic]Kantai Collection 5

ดูหน้าเรือที่นี่



ตอนที่7 การปรับสภาพครั้งที่สอง

ในหอประชุมใหญ่ของฐานทัพเรือ และบนเวทีของหอประชุมมีร่างของผู้การหนุ่มกำลังยืนอ่านเอกสารเพื่อทำการสรุปย่อให้พวกสาวๆฟัง โดยเหตุผลที่มาอ่านสรุปบนเวทีนั้นก็ไม่อาจทราบแต่แต่โดยรวมคือคงขี้เกียจอ่านมาก่อน
“เอาล่ะ เข้าใจล่ะ วันนี้เรามีเรื่องต้องคุยกันสองเรื่อง เรื่องแรกคือการจัดงานปีใหม่ในอีก 2 วัน เรื่องที่สองคือวันนี้และวันพรุ่งนี้เราจะมีการปรับสภาพครั้งที่สองสำหรับเรือบางลำ จบเท่านี้ แยกย้ายโลด!!” ผู้การหนุ่มพูดสรุป
“สรุปย่อมากเกินไปแล้วเฟ้ย!!!” มายะตะโกนขึ้นพร้อมกับกระโดดถีบผู้การจนทะลุไปด้านหลังเวที


“เอาล่ะเรามาเข้าเรื่องกันใหม่ อะแฮ่ม!!” หลังจากโดนเตะจนปลิวผู้การหนุ่มก็ออกมาจากหลังเวทีแล้วมายืนพูดต่อ “เนื่องจากเรือบางลำนั้นสามารถปรับสภาพได้สองครั้ง(ในเกมคันไตนั้นมีระบบที่ทำให้เรือแข็งแกร่งขึ้นสองวิธีคือการปรับสภาพเรือ ซึ่งทำได้เมื่อเลเวลถึงกำหนดและอีกวิธีคือการอัพเกรดเรือ โดยวิธีแรกนั้นจะมีน้อยลำมากๆที่ปรับสภาพได้สองครั้ง และการปรับสภาพครั้งที่สองรูปลักษณจะเปลี่ยนไปเลยแต่ความแข็งแกร่งจะออกมาเด่นชัดแค่ไหนนั้นขึ้นอยู่กับเรือบางลำแทบไม่ต่างกับการปรับสภาพครั้งแรกเลย) และเมื่อเร็วๆนี้ก็มีเรือที่ปรับสภาพได้แล้ว คนแรกคืออิซูซุ(no.43) คนที่สองคิตาคามิ(no.20) ยูดาจิ และชิงูเระ ยืนดีด้วย เอ้าปรบมือหน่อยพวกเรา!!” ผู้การหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับปรบมือให้ทั้งสี่คน “เรื่องที่สองนี่ก็ใกล้ปีใหม่แล้วอีกสองวัน และในช่วงเวลาหนึ่งเดือนมานี้ฉันก็แอบเข้าห้องของพวกเธอตอนดึก เอ๊ยไม่ใช่ ฉันได้แอบไปเก็บข้อมูลในห้องอาบน้ำ ไม่ใช่ๆ ฉันได้ทำการรวบรวมข้อมูล ใช่ๆรวบรวมข้อมูลของทุกคนเพื่อสั่งตัดชุดกิโมโนให้สำหรับปีใหม่นี้ โดยในวันที่ 30 ธันวาคม ขอให้ทุกคนไปรับชุดของตัวเองด้วย แล้วก็เราจะมีการจัดงานเลี้ยงต้อนรับปีใหม่แล้วก็มีกิจกรรมอื่นๆอีกด้วย เท่านี้ล่ะ” ผุ้การหนุ่มพูดสรุปทุกอย่างให้ทุกคนฟังและในตอนนั้นเองที่สายตาของเขาได้มองเห็นสิ่งผิดปกติ พวกคาคัตสึกิที่อยู่หน้าเวทีนั่งกอดกันตัวสั่น หลายๆคนกำลังนั่งส่ายหน้าไปมา บางคนถึงกะวิ่งร้องไห้ออกไปจากหอประชุม
“โอ้ นายเก็บข้อมูลด้วยวิธีที่ว่ามาสินะ” เสียงของใครบางคนดังมาจากด้านหลังผู้การหนุ่ม
“ใช่แล้วล่ะน้า ในห้องอาบน้ำของพวกคังมุทสึเมะเนี่ยติดกล้องเอาไว้ถึง 40ตัว และที่ออนเซ็นกลางแห้งอีก 70ตัว ส่วนที่บอกแอบงัดเข้าห้องก็เพิ่งเริ่มทำเมื่อไม่กี่วันนี้ล่ะน้า ลำบากมากเลยล่ะ เพราะว่ามันเก็บข้อมูลไม่ทันเลยต้องแอบงัดห้องเข้าไปวัดตัวล่ะน้า แต่มันก็รู้สึกตื่นเต้นแปลกๆดีเหมือนกัน อ๊ะ” ผู้การหนุ่มพูดบรรยายถึงสิ่งที่ทำไปแต่จู่ๆเข้าก็นึกขึ้นได้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ควรจะยกมาพูดตรงนี้ และเมื่อเขาหันไปด้านหลังก็พบกับมุทสึ เทนริว(no.28) ทัตสึตะ(no.29) คิโซ(no.41) นาจิ(no.56) และมายะยืนอยู่ด้านหลัง
“คงเตรียมใจไว้แล้วนะคะผู้การ” ทัตสึตะพูดขึ้นด้วยใบหน้าเ:X้ยมเกรียมน้ำเสียงเย็นซะยิ่งกว่าน้ำแข็ง
“เอ่อ นึกขึ้นได้มีประชุมด่วนที่โตเกียว ขอกลับแผ่นดินใหญ่ซักพักนะ!!” ผู้การหนุ่มร้องขึ้นพร้อมกับวิ่งตรงดิ่งออกจากหอประชุมโดยมีคนอื่นๆ ตามไปด้วย
“ฆ่าเจ้าหื่นนั่นให้ได้!!” มุทสึร้องขึ้น
“ฉันนี่ล่ะจะจับแกถ่วงน้ำเอง!!” คิโซพูดขึ้นพร้อมกับวิ่งตามหลังผู้การไปติดๆ
“มาให้ฉันเอาดาบทิ่มพุงแกซักทีเถอะเจ้าบ้า!!” เทนริวร้องขึ้นพร้อมกับแกว่งดาบไปมาอย่างหน้าหวาดseo และหลังจากนั้น 40 นาทีผู้การหนุ่มก็ถูกจับได้ในห้องน้ำชายของโรงซ่อมบำรุงเรือที่สองในสภาพซ่อนตัวอยู่ใต้โถส้วม โดยคนที่จับได้คือยูกิคาเซะที่มาเข้าร่วมการตามหาด้วยภายหลัง


และที่โรงซ่อมบำรุงเรือที่ 1 อิซูซุก็เข้ารับการปรับสภาพครั้งที่สองเป็นคนแรกตามกำหนดการ โดยมีคนที่ไม่ได้ไปร่วมโครงการสั่งสอนผู้มารอต้อนรับอิซูซุคนใหม่ และในตอนนั้นเองที่ประตูของโรงซ่อมบำรุงฯได้เปิดออก ร่างของหญิงสาวผู้มีเรือนผมสีดำยาวทรงทวินเทลพร้อมกับขนาดหน้าอกอันก้าวกระโดดจากสาวมัธยมปลายกลายเป็นหน้าอกไซด์จัมโบ้สุดสะบึมฮึมติดTop 10 ของกองเรือไปในทันที(ปัจจุบันเป็นอิซูซุ no.141)
“อ้าวทุกคนมารอต้อนรับฉันกันงั้นเหรอ ขอบคุณมากนะ” เธอพูดขอบคุณ แต่ในตอนนั้นเธอก็เหลือบไปริวโจ(no.30) ที่ยืนอึ้งตัวแข็งทื่อ “ริวโจเป็นอะไรงั้นเหรอ” อิซูซุเดินเข้าไปใกล้เธอและทันใดนั้น
“ม่าย~~~~~ จริง~~~~” ริวโจร้องขึ้นพร้อมกับวิ่งจากไป (ริวโจเป็นเรือที่ถ้าวัดจากด้านอายุและชั้นเรือแล้วเธอหน้าอกเล็กที่สุดแล้ว ถ้าไม่นับเหล่าเรือพิฆาตซึ่งส่วนมากเป็นเด็กประถม เอาจริงๆเรือพิฆาตที่เป็นเด็กประถมบางคนก็ใหญ่กว่าเธอนะ สู้ต่อไปริวโจ!! โดยเหตุผลที่คนวาดวาดให้เธอแบนสุดๆก็เพราะว่าริวโจจริงๆนั้นเป็นเรือที่มีหอบังคับการฝังลงไปในดาดฟ้าเรือจนดาดฟ้าเรือแทบจะแบนราบไปเลย)


หอพักเรือบรรทุกเครื่องบิน เวลา 20:20 นาฬิกา ณ ห้องนั่งเล่นของหอพัก
ริวโจที่ได้รับความเสียหายทางด้านจิตใจตอนนี้เธอกำลังนั่งเขียนป้ายอะไรบางอย่าง
“ใหญ่แล้วยังไงล่ะ สุดท้ายมันก็กลายเป็นแค่ถุงกาแฟยานๆทั้งนั้นแหละ” เธอกัดฟันพูดพร้อมกับเขียนบางอย่างลงไป
“เฮ่ ริวโจเลิกโกรธเรื่องไม่เป็นเรื่องแล้วมาดื่มกับพวกเราเถอะน่า ฮ่าๆๆๆๆ” จุนโยพูดพร้อมกับซดเหล้าเข้าไปหมดแก้วในครั้งเดียว
“ใช่แล้วล่ะ มาดื่มย้อมใจกันเถอะน่า!!” จิโตเสะเสริม
“พี่คะ ดื่มอีกแล้วเหรอเนี่ย!!” จิโยดะ(no.105) ร้องขึ้นเมื่อเข้ามาในห้อง
“น่าๆนิดหน่อยเอง” จิโตเสะพูดขึ้นพร้อมกับเอามือจับขวดเหล้าไว้แน่นเพราะกลัวจะโดนน้องสาวแย่งไป
“นี่จุนโยได้เวลาออกปฏิบัติการตอนกลางคืนแล้วนะ ทีมขนส่งทรัพยากรพร้อมกันหมดแล้ว ..... ดื่มอีกแล้วเหรอเนี่ย!!!” เสียงของฮิโย(no.65)ดังขึ้นตามมาติดๆ และเมื่อเธอเห็นจุนโยดื่มอีกแล้วก็อดไม่ได้ที่จะคลั่ง
“น่าๆถ้าไม่เพิ่มระดับแอลกอฮอล์ในเลือดถึงระดับที่กำหนดไว้ล่ะก็ฉันก็ไม่มีแรงทำงานกันพอดีน่ะสิ” จุนโยแย้งขึ้นพร้อมกับซดเหล้าเข้าไปอีกแก้ว
“บ้าที่สุด!!! ทั้งๆที่เป็นเรือบรรทุกเครื่องบินเบาเหมือนกันแท้ๆ!!!” จุนโยร้องขึ้นพร้อมกับวิ่งออกไปจากห้องนั่งเล่นทันที
“อะไรล่ะน่ะ” ฮิโยพูดขึ้นพร้อมกับมองตามหลังริวโจที่วิ่งหนีไป
“นี่จิโยดะเรียกรุ่นพี่คากะ พวกแก๊งขี้เขาเริ่มกินเหล้ากันอีกแล้ว โปรดมาที่ห้องนั่งเล่นด่วนค่ะ” จิโยดะพูดขึ้นโดยเอาเครื่องบินน้ำออก(ในเกมใช้เป็นเครื่องบินสำรวจ)
“โอ้ว!! ต้องไปทำงานแล้ว!!!” จุนโยร้องขึ้นพร้อมกับเอาขวดเหล้ายัดใส่ปากแล้วรีบวิ่งออกจากหอพักไปทันที
“ฉันเองก็จำได้ว่ามีรายงานต้องเขียนขอตัวก่อนนะ!!” จิโตเสะพูดขึ้นพร้อมกับคว้าขวดเหล้าติดมือไปด้วย


และที่หอพักเรือพิฆาตในเวลาเดียวกัน ห้องนอนของพวกอาคัตสึกิ
“ยอมรับไม่ได้ๆ ฉันคัดค้านการปรับสภาพครั้งที่สอง” อาคัตสึกิพูดขึ้นพร้อมกับปูฟูกเตรียมเข้านอน
“เอ๋ ทำไมล่ะ” อินาซึมะถามด้วยความสงสัย
“ฉันไม่ยอมให้ใครมาโตนำหน้าฉันไปก่อนหรอก!!” เธอพูดขึ้นพร้อมกับล้มตัวลงนอนทันที
“แต่ว่าชิงูเระซังกับยูดาจิซัง ว่ากันตามหลักแล้วเขาเป็นเด็กมัธยมต้นนะ ส่วนเราเด็กประถม” ฮิบิกิแย้งขึ้นเสียงเรียบ แต่อีกฝ่ายกลับเงียบเป็นการตอบรับ


และเช้าวันต่อมา ณ ตึกทำการฐานทัพเรือ
“คัดค้านการปรับสภาพหน้าอก ต่อต้านการปรับสภาพครั้งที่สอง!!” ริวโจร้องขึ้นขณะใช้เครื่องกระจายเสียงขนาดใหญ่ โดยมีอาคัตสึกิช่วยแจกใบปลิวอีกแรง “เราต้องต่อต้านโครงการอันดำมืดและชั่วร้ายนี้”
“นั่นมันอะไรกันล่ะน่ะ” ผู้การหนุ่มพูดขึ้นขณะมองลงมาจากห้องทำงาน
“เป็นแนวความคิดแสนเล็กน้อยแบบเด็กๆค่ะ อย่าใส่ใจเลย” ฮิโยพูดขึ้นพลางจัดเองสาร
“ว่าแต่ไอ้การปรับสภาพหน้าอกนั่นมันอะไรน่ะ ฟังดูน่าสนใจดีแฮะ” ผู้การหนุ่มพูดขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“เป็นแค่การเข้าใจผิดแบบเด็กๆน่ะค่ะอย่าใส่ใจเลย” ฮิโยตอบ
“แล้วเรื่องการปรับสภาพเรือในวันนี้ล่ะ” ผู้การหนุ่มถามฮิโยที่มาทำหน้าที่เลขา
“ยังไม่ได้ดำเนินการค่ะ เนื่องจากริวโจทำการส่งเครื่องบินไปไล่ยิงช่างให้ออกจากโรงซ่อมบำรุงฯด้วยกระสุนยางแล้วก็บริเวณโดยรอบมีการทำกับดักแบบมนุษย์ยุคหินเอาไว้เยอะมากซึ่งเรากำลังส่งหน่วยเก็บกวาดเข้าไปจัดการอยู่ค่ะ คาดว่าเสร็จก่อมื้อเที่ยงค่ะ” ฮิโยตอบ และในตอนนั้นเองเธอก็เหมือนจะฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นได้จึงถามขึ้น “ผู้การคิดยังไงกับหน้าอกที่มีขนาดเล็กหรอกคะ” เธอถามขึ้น นั่นทำให้ผู้การหนุ่มหันกลับมามองเธอทันที
“ไม่ทราบว่ามีใครล้อคุณหน้าอกเล็กหรอกครับ คุณฮิโย” ผู้การหนุ่มถามขึ้นพร้อมกับมองไปที่หน้าอกขนาดสะบึมฮึมของฮิโย
“เปล่าค่ะ ก็แค่ส่งสัย” ฮิโยตอบปัดไป
“ก็นะ ฉันคิดว่าหน้าอกน่ะไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่มันก็มีเสน่ห์ในแบบของมัน ไม่ว่าจะเล็กเพียงไร้แต่หน้าอกก็มีความงามอันสมบูรณ์ในตัวของมัน เสน่ห์ของหน้าอกน่ะนะไม่ได้อยู่ที่ขนาดแต่เป็นรูปทรงต่างหาก เล็กๆก็มีเสน่ห์ในแบบเล็กๆ และใหญ่ๆเองก็มีเสน่ห์ในแบบของใหญ่ๆ ไม่ว่าจะแบบไหนฉันก็คิดว่ามันดีหมดล่ะนะ” ผู้การหนุ่มตอบพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน
“ค่ะ” ฮิโยตอบพร้อมกับมุมปากกระตุก
หลังจากได้ข้อสรุปแล้วฮิโยก็ออกไปเจรจากับริวโจและอาคัตสึกิซึ่งได้ผลมาริวโจเข้าใจและยอมถอยไปแต่อาคัตสึกิยังไม่ยอมถอยเลยถูกฮิโยจัดการเขกหัวไปทีหนึ่งจนร้องไห้วิ่งหนีไป


และในเย็นวันนั้นเอง คิตาคามิ(no.115) ยูดาจิ(no.144) ชิงูเระ(no.145) ก็ออกมาจากโรงซ่อมบำรุงฯ ซึ่งดูเหมือนว่าผู้การหนุ่มจะถูกใจยูดาจิและชิงูเระเป็นพิเศษถึงขนาดพกกล้องมาถ่ายรูปแค่ที่หน้าโรงซ่อมบำรุงฯอย่างเดียวใช้เวลารวมไปกว่า 30นาทีแล้วยังพาไปต่อที่อื่นอีกด้วย และสองวันต่อมาก็มีหนังสือรวมภาพยูดาจิ&ชิงูเระออกขายไปทั่วฐานทัพในราคา 20000เยน ความหนา 1236 หน้า 20 เล่มแรกแถมฟรีฟิกเกอร์ ยูดาจิ&ชิงูเระชวนจิ้นY ลิมิเต็ดอิดิชั่น อีกด้วย โดยตีพิมพ์ชุดแรก 3000 เล่มขายหมดใน 15 นาที โดยมีคนมาต่อคิวรอซื้อตั้งแต่ตอนเที่ยงคืนกันเลยทีเดียว และมีข่าวแว่วๆมาว่าถึงขั้นมีการตีกันเพื่อแย่งคิวอีกด้วย


“เฮ่ เดี๋ยวสิคนเขียน แล้วไหนล่ะ Kantai CollectionRising ฉันรอบทมาตลอดเรื่องเลยนะ” อิเสะพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ
“ขืนเขียนออกมาจากที่แทบไม่เหลือความเป็นคนอยู่แล้วทีนี้ผู้การหนุ่มของเราได้กลายสภาพเป็นสุดยอดสิ่งมีชีวิตแน่ อีกอย่างก็เขียนไปงั้นล่ะไม่ได้คิดจะแต่งหรอก Kantai CollectionRising” คนเขียนตอบกลับไป

เอิ่ม...ผู้การไปทำอะไรใต้โถส้วม....ไม่สิ เข้าไปซ่อนได้ไง

แถมยูกิคาเสะยังอุตส่าห์หาเจออีก

อยู่ที่ทำงานเดี่ยวกลับไปอ่านน่ะ