แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย panzertiger เมื่อ 2014-3-12 15:56
"ท...ทำไมหละ...ทั้งที่ชั้น" ลิเริ่มพูดด้วยสีหน้าหวาดกลัวและกำลังร้องไห้"พ่อชั้นสอนไว้ว่าให้โอกาสคนได้สองครั้งแต่อย่าให้ถึงสาม" ผมตอบพร้อมกับค่อยๆเอาแขนออกมาจากกันชนรถ แล้วเก็บเกราะเข้าที่เดิมจากนั้นผมก็อธิบายต่อ "เกราะนี้ชั้นกับเบลช่วยกันสร้างตอนช่วงปิดเทอมเดิมทีมันเคยเป็นโปรเจคของพ่อ ตอนสร้างเสร็จเธอรู้มั้ยว่าเบลพูดว่าอะไร" ลิเงียบค้างไปพักหนึ่งแล้วผมก็พูดต่อ"หวังว่านี่คงจะแทนบุญคุณของคุณพ่อได้นะ" ผมเลียนแบบคำพูดเบลเมื่อตอนนั้นขึ้นมา"เพราะฉะนั้นชั้นไม่ได้ช่วยเธอเบลตาหาก แต่เธอคงไม่เชื่อหรอก เพราะเบลเป็นหุ่นยนต์หนิ" ผมประชดใส่ด้วยสีหน้าที่โกรธเอามากๆจากนั้นผมก็เริ่มเดินหนีแล้วทิ้งท้ายไว้ "จำใส่หัวไว้ด้วยว่าถึงเป็นหุ่นยนต์ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไร้หัวใจกลับกันเถอะอีฟ"จากนั้นอีฟก็วิ่งตามออกมาบรรยากาศรอบข้างเงียบสงัดแต่จู่ๆ ก็มีเสียงแทรกขึ้นมา
"เดี๋ยว!"
ลิแทรกขึ้นมาพร้อมกับพูดทั้งน้ำตา "ช...ชั้นขอโทษ...นี่คือแอนตี้ไวรัส" ลิพูดระหว่างยื่นขวดที่มียาบางอย่างอยู่ข้างในแล้วผมก็รับมาแล้วพูดด้วยสีหน้ายิ้ม "อย่าให้มีอีกครั้งแล้วกันคราวหน้าชั้นไม่สนใจจริงๆ ด้วย"
เมื่อกลับมาถึงบ้าน...
"พ่อ! ผมได้แอนตี้ไวรัสมาแล้ว" ผมตะโกนลั่นบ้านพร้อมกับวิ่งไปที่ห้องนั่งเล่นซึ่งเบลกำลังพักอยู่"อ้าวกลับมาแล้วหรอ" พ่อกับเบลกลับนั่งดูทีวีสบายใจอยู่กลางห้อง"เอ๋เดี๋ยวดิแล้วเบลไม่เป็นอะไรแล้วหรอ" ผมถามอย่างสงใส "แหงสิลูก ไวรัสกากๆเขียนด้วยมือเด็กแบบนั้นพ่อลบทิ้งได้สบาย แค่ต้องใช้เวลา" พ่อผมตอบ "เพื่ออะไรฟระเนี้ย" ผมลงไปกองกับพื้นด้วยความมืดมน"เมื่อกี้เนมบอกว่าหาแอนตี้ไวรัสมาได้แล้วใช่มะ" เบลถามแล้วก็เดินเข้ามากอดผมไว้แน่น"นี่ค่าเหนื่อยนะขอบใจมาก" จากนั้นเบลก็ปล่อยมือออกผมอึ้งไปซักพัก แล้วพ่อก็ทำหน้าตาเคลิ้มแล้วพูด "หนุ่มสาวนี่โตไวจังเนอะโรโบโต้" "นั่นสินะครับ" โรโบโต้ตอบ"ม...มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ" ผมตอบอย่างลุกลี้ลุกลน"ช...ใช่แล้วค่ะจนกว่าอายุ20 เราจะยังไม่ทำอะไรกันค่ะ" เบลพูดเหมือนพยายามช่วยแต่ไม่เลย"มันหมายความว่ายังไงห้ะอายุ 20 หนะ" ผมขึ้นเสียงตอบไป"เอ๋ๆนี่ชั้นใช้คำพูดผิดหรอค่ะ" เธอหน้าแดงแล้วส่ายหัวไปมาจากนั้นทุกคนก็หัวเราะเบลไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันแต่ก็ดีแล้วหละที่ทุกคนและหุ่นยนต์ต่างก็มีความสุข...
นี่แค่เริ่มต้น...เรื่องราวของผมกับสาวไซบอร์คยังไม่หมดแค่นี้นะครับโปรดติดตามตอนต่อไป
*ถ้าเฉลี่ยรวมทุกตอนตั้งแต่ตอนที่ 1 ถึงตอนนี้เกิน 40 จะลงตอนพิเศษให้ไว้อ่านเล่น
watacy! แฟนของผมเป็นไซบอร์ค! ตอนที่ 7: การขอบคุณ