ชายหนุ่มคนหนึ่งนามว่า "เร็กส์" เขาเป็นหนึ่งในไมนัส ไครซิส อยู่ มัธยมปลาย ในโรงเรียนแห่งหนึ่งในประเทศไทยวันนนี้เร็กส์ได้ออกไปจ่ายตลาดให้แม่ของเขาเหมือนเด็กทั่วไปปรากฎว่า...
"ช่วยด้วย!"
เสียงพ่อค้าคนหนึ่งขอความช่วยเหลือแล้ววิ่งสวนกับเร็กส์ซึ่งกำลังวิ่งเข้าไปพบว่า...
"ไครซิสงั้นหรอ!"
เร็กส์ตกใจนิดหน่อยตอนวิ่งเข้าไปแล้วเจอกับชายคนหนึ่งกำลังพังข้าวของเหมือนจะเป็นพวกนักเลงที่แขนขวาของเขาเป็นเลื่อยไฟฟ้าขนาดใหญ่ ทำให้เร็กส์รู้ว่าเป็นไครซิสแน่นอนจากนั้นเมื่อไครซิสคนที่เป็นนักเลงก็หันมาแล้วพูดพร้อมกับยิ้มแย๋ๆ
"อ้าวไอน้องคิดจะมีเรื่องหรือไง ยืนมองหน้าอยู่ได้"
"ก็อยากมีอยู่แหละ...อิเมจ!!! ไครซิส!!!"
"อะไรกัน! นี่แกก็เป็นไครซิสหรอ!"
ชายคนนั้นตกใจมากเมื่อเห็นเร็กส์เรียกปืนกระบอกใหญ่ยักษ์เหมือนหลุดออกมาจากหนังไซไฟเหล็กที่ดูเป็นเงางามส่องประกายค่อยๆ ออกมาจากแขนและรวมตัว (จุดเด่นของไครซิสอีกอย่างคือพลังจะแสดงในแขนข้างขวาเท่านั้น) เมื่อการสร้างอาวุธเสร็จสมบูรณ์เขาก็ยิ้มอย่างมีชัยพร้อมกับเหวี่ยงแขนขวาไปข้างหลังพร้อมย่อตัวลงเล็กน้อย
"เอาหละมาเริ่มกันเลย"
"แก!!!!"
ชายคนนั้นลากเสียงดังแล้วพุ่งเข้ามาหวังจะเอาชีวิตแต่เร็กส์ก็กระโดดหลบอย่างง่ายดายโลหะของไครซิสนั้นถึงจะดูใหญ่แต่น้ำหนักน้อยยิ่งกว่าอัลลูมิเนียมซะอีกเร็กส์กระโดดขึ้นมาเหนือหัวพร้อมกับหันปากกระบอกปืนยักษ์ของเขามาที่หัวของชายคนนั้นแล้วแสงรอบปืนก็เริ่มก่อตัวเป็นวงกลมเมื่อเร็กส์ลั่นไกแสงนั่นก็ถีบชายคนนั้นกระเด็นลงพื้นอย่างรุนแรงแต่ก็ไม่แรงพอจะทำให้นักเลงนั่นสงบลงเขาค่อยๆ ลุกขึ้นมาและดูเหมือนจะยั้วะมากด้วย
"แก!!! ไอเด็กเวร"
"ยังไม่เงียบอีกหรอ"
"อิมเมจ!!!...ไครซิส!!!...ซันซอร์ต!!!"
"อุ๊ก!!!"
จู่ๆ ก็มีดาบเล่มหนึ่งหน้าตาคล้ายดาบซามุไรใช้สันดาบตบนักเลงนั่นกระเด็นไปชนกับตึกจนร้าวพอควันจางลงก็ปรากฎว่าเป็นไครซิสผู้หญิงรุ่นเดียวดูหุ่นดีแต่จอแบนกำลังแกว่งดาบเพื่อสะบัดฝุ่นออกจากดาบไครซิสของเธอพร้อมกับสะบัดผมดำอันยาวเงาสลวยเล็กน้อยและเก็บไป โดยปกติแล้วไครซิสจะมีอัตราหญิงมากกว่าชายเล็กน้อยเพราะฉะนั้นการที่จะมีไครซิสที่เป็นผู้หญิงคงไม่แปลกเท่าไรแต่ที่แปลกคือ...เธอคนนั้นก็เดินเข้ามาหาเร็กส์หน้าตาเฉยด้วยท่าทางแข็งๆและดูจะอายมาก
"นายเป็นไมนัสใช่มั้ย!"
"ช...ใช่ ท...ทำไมหละ"
"น...นายช่วยมาเป็น... แฟน ชั้นหน่อยได้มั้ย"
"หา...?"
"อ...อย่าเข้าใจผิดนะชั้นหนะแค่ต้องการใช้ไครซิสให้เต็มที่เท่านั้นเอง"
"แล้วทำไมต้องคบกับชั้นหละ..."
"ก...ก็เพราะเงื่อนไขพลัสของชั้นมัน...บอกว่า...ต้องเป็นแฟนกับ...ไมนัสไครซิสถึงจะสำเร็จเงื่อนไขไงหละ"
ในสภาพที่สับสนนั้นเร็กส์ยังมีสติเหลืออยู่จึงได้เดินหนีผูหญิงคนนั้นออกตลาดไปด้วยสีหน้าไม่เต็มใจช่วย
"โทษนะชั้นช่วยเธอไม่ได้จริงๆเพราะ...เอ่อ...ว่าไงดีหละเงื่อนไขไมนัสของชั้นคือถ้ามีความรักเชิงสาว พลังจะตกแต่ก็...ไม่ร้ายแรงอะไร...มากมายยยย..."
หลังจากเร็กส์พูดด้วยความไม่เต็มใจเพราะต้องปฏิเศษผู้หญิงแต่เขากลับใจทันทีเมื่อหันกลับไปมองไครซิสผู้หญิงที่คุกเข่าร้องไห้
"เฮ้ย!"
"ม...ไม่ได้หรอ... ชั้นขอร้องหละนะได้โปรดแง!!!!!"
"เห้ๆอย่าร้องสิๆ โอ้ให้ตาย เอ้า! ก็ได้ๆ!"
"จริงนะ...?"
"เออๆ"
"เย้!!!"
"ไหงมันเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมืออย่างนี้ฟร้ะ!"
หลังจากนั้นเด็กสาวกับเร็กส์ก็แยกย้ายกันกลับบ้านแต่เมื่อเร็กส์กลับมาถึงบ้านได้ไม่นานก็มีเรื่องปวดหัวเข้ามาอีก
"นี่เธอ...ทำไมถึงมาที่นี่"
"ก็แหม...แค่จะบอกว่าเป็นแฟนกันแล้วมันไม่พอหรอกนะจ๊ะชั้นถึงต้องมาอยู่ด้วยยังไงหละ"
ผู้หญิงคนเดิมกลับมาพร้อมข้าวของเหมือนจะย้ายบ้านมาที่นี่
"ไม่ได้กลัวความเป็นผู้ชายของชั้นเลยหรือไง...?"
"กลัวทำม๋ายยย...ชั้นเป็นไครซิสนะถ้านายทำอะไรมิดีมิร้ายชั้นก็จะปาดคอนายทิ้งทันที"
ประโยคที่ไครซิสหญิงพูดทำให้เร็กส์ขนลุกเมื่อจบการ สนทนาผู้หญิงอีกคนที่ดูเป็นมิตรกว่าหลายเท่าก็เดินมาข้างหลังของเร็กส์นั่นคือแม่ของเร็กส์นั่นเอง
"แหม่...หนุ่มสาวนี่โตไวกันจังนะแผลอแปปเดียวก็มีแฟนซะแล้ว มาๆ เข้ามาในบ้านก่อนจ๊ะ"
"โห่แม่...ไม่ใช่ซะหน่อยแม่ก็รู้หนิว่าไมนัสผมคืออะไร"
เมื่อได้รับคำเชิญจากแม่เร็กส์ก็ไม่รู้จะโต้ตอบยังไงจึงตามน้ำให้เข้าบ้านมา แล้วพอมานั่งในห้องรับแขกในบ้านหลังขนาดปานกลางไม่ใหญ่มากแล้วทุกคนก็มานั่งในห้องรับแขก แล้วก็เริ่มคุยกันต่อ
"ไม่ต้องอายหรอกลูกถึงลูกจะมีไมนัสเป็นห้ามมีความรักเชิงหนุ่มสาวลูกก็อยากมีกับเค้าใช่มั้ยล่า... ว่าแต่แฟนของเร็กส์ชื่ออะไรหรอจ๊ะ..."
"เอ่อที่จริงเราไม่เชิงคบกันจริงจังหรอกค่ะแค่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้หนูต้องคบกับ... เร็กส์... ใช่มะอ่อแล้วก็หนูชื่อทิปค่ะ ขอบคุณที่ให้อยู่อาศัยนะค่ะ"
"โทษทีนะน้องทิปแต่แม่คงยังให้พักที่นี่ไม่ได้จนกว่าจะรู้เหตุผลที่คบกับเร็กส์ก่อนนะ"
"ก็คือเรื่องมันเริ่มจากการที่หนูเสียบ้านไปตอนที่มีไครซิสที่เป็นคนไม่ดี เข้ามาปล้นบ้าน หนูหนีรอดมาอยู่กับญาติส่วนพ่อแม่ที่เป็นแค่พาหะไครซิสก็..."
หลังจากได้ฟังเรื่องเล่าของทิปแม่ของเร็กส์เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งแต่สุดท้ายก็แทรกทิปขึ้น
"ไม่ต้องเล่าต่อก็ได้จ๊ะแม่พอจะเดาได้แล้ว เธอคงอยากตามหาโจรคนนั้นแล้วพาตัวมารับผิดสินะแล้วเงื่อนไขพลัสของหนูคือต้องคบกับไมนัสไครซิสสินะ"
"ก...ก็ประมาณนั้นแหละค่ะ"
"งั้นแม่คงให้คบกับเร็กส์ไม่ได้หรอกนะ"
เมื่อแม่ของเร็กส์ตอบไปแบบนั้นทิปก็ลุกขึ้นด้วยสีหน้าตกใจและเอามือทุบโต๊ะ
"ท...ทำไมหละค่ะหนูขอร้องหละ!"
"แม่ไม่สนับสนุนการรักแบบหลอกๆนะจ๊ะ"
"ง...งั้น หนูจะ... หนูจะคบกับเร็กส์จริงๆจังๆ ค่ะ!!!"
"เฮ้ย!"
เมื่อเร็กส์อุทานแม่ก็ให้คำตอบ
"งั้นก็ดีจ๊ะนับจากนี้ทิปก็มาอยู่ที่นี่ในฐานะภรรยาของเร็กส์ได้เลยจ๊ะ"
"เฮ้ย!!! คุณแม่เดี๋ยวสิจะไม่ปรึกษากันก่อนเลยหรอ"
จากนั้นก็โทรศัพท์ของแม่เร็กส์ก็ดังขึ้นเมื่อรับก็พบว่า
"อ่อโทษทีนะแม่ต้องไปขึ้นเครื่องไปจีนเดี๋ยวนี้เลยต้องไปดูงานเกี่ยวกับไครซิสที่นั่น"
แล้วแม่ของเร็กส์ก็วิ่งไปเก็บของและลงมาอย่างรวดเร็วเหมือนกับเตรียมไว้แล้วพร้อมกับอำลา
"ขอให้สนุกน้าอีกหนึ่งเดือนแม่จะกลับมา เงินถอนได้วันละพันนะลูกส่วนอาหารอาทิตย์แรกมีอยู่ในตู้แล้วนะจ๊ะ"
จากนั้นเร็กส์กับทิปก็เกิดอาการค้างไปหลายวิเมื่อหายงงทิปก็หันหน้ามาหาเร็กส์ ด้วยหน้าแดงแล้วก็หลบตาไปมา
"ล...แล้วเป็นภรรยาต้องทำอะไรบ้างอะ..."
"ม่ายยยยยย!"
"อ๋ะ เอ๋เอ๋อ นี่ชั้นทำอะไรผิดหรอ"
ชีวิตฉันต์สามีภรรยาที่ไม่ธรรมดาได้เริ่มขึ้นในบ้านหลังน้อยๆหลังนี้แล้ว
crisis magnet ชมรมยอดมนุษย์คนเพี้ยน ตอนที่ 1