คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายyaoiถ้าใครชอบแนวนี้ ก็เชิญอ่านตามสบาย ถ้าใครไม่ชอบก็ไม่บังคับ แต่ถ้าเข้ามาทำตัวกวนบาทา เดี๋ยวเจอท่าฝ่ามือพิฆาต
ราตรีที่ 1
ิ 'ฉันเป็นแวมไพร์น่ะ'
คำนั้นที่โมโตชิกะพูดเมื่อตอนเย็นมันยังดังก้องอยู่ในหัวผมอยู่หลายครั้งจนผมชักจะรู้สึกรำคาญ แล้วนี่ผมจะนึกข้องใจอะไรกับคำพูดนั้นด้วยนะ ก็แค่เจ้านั่นเป็นแวมไพร์ ไม่ได้ทำอะไรบ้าๆกับเราสัก หน่อย หรืออาจทำ - -;
"แล้วนี่เราจะคิดให้ปวดหัวทำไมล่ะเนียะ เฮ้อ....ไปอาบน้ำดีกว่า"
พอผมถือผ้าเช็ดตัวออกไปข้างนอกปุ๊บผมก็หลงทางปั๊บเลยก็บ้านมันใหญ่โตมากเลยนี่หว่า ทำไง ได้เล่า (ทีขึ้นห้องตัวเองนะขึ้นถูก)
"แล้วห้องน้ำมันอยู่ตรงไหนล่ะเนียะ - -;"
ผมเดินไปตามระเบียงทางเดินแล้วก็บ่นไปตลอดทาง พอเจอห้องไหนผมเปิดหมดเผื่อเจอ ห้องน้ำ(ถ้าเกิดไปเจอคนนึงกำลังทำธุระส่วนตัวอยู่เดี๋ยวก็โดนเข้าให้หรอก)
"นี่ห้องอะไรเนี่ย?"
ผมหยุดอยู่ตรงหน้าประตูบานหนึ่ง ซึ่งเป็นประตูไม้เก่าสีดำ ผมไม่คิดอะไรมาก ผมจึงเปิดประตู เข้าไปในห้องทันที ภายในห้องมีบรรยากาศข้องข้างอึดอัดสุดๆผมมองไปรอบห้องผมก็พบร่างหนึ่ง นอนอยู่ที่ที่นอน ผมเดินเข้าไปใกล้ เพื่อจะดูหน้าให้ชัดๆ
"อ้าว โมโตชิกะเองหรอ"
พอเข้าไปใกล้ผมก็พบว่าร่างนั้นก็คือโมโตชิกะผมนั่งลงบนขอบเตียงแล้วนั่งมองใบหน้าของเค้าที่ ต้องแสงจันทร์ยามค่ำคืน ดูไปนานๆเค้าก็เป็นคนหน้าตาดีนะ รูปหน้าเรียว ริมฝีปากบาง ผมสีเงินตัด กับแสงจันทร์ยามค่ำคืน ดวงตาสีฟ้าทะเลอ่อนๆแถมเป็นคนชอบเอาใจสุดๆถ้าผูหญิงคนไหนได้เค้า เป็นแฟนก็คงจะโชคดีสุดๆเลยล่ะ เดี๋ยว....นี่ผมคิดบ้าบอคอแตกอะไรอยู่เนี่ย
ตอนที่ผมกำลังจะ สติแตกกับตัวเองก็มีมือหนามาจับมือผม
ตอนที่ผมกำลังจะ สติแตกกับตัวเองก็มีมือหนามาจับมือผม "มาซามุเนะ....เธอเข้ามาทำอะไรในห้องฉันหรอ...?"
"มะ...โมโตชิกะ"
" ชิบแล้วไง เค้าตื่นแล้ว เอาไงดี เอาไงดี
"คะ...คือ...ฉันเผอิญเข้ามาดูว่ามันใช่ห้องน้ำมั้ย...แต่ดูเหมือนจะเป็นห้องนายน่ะ...ถ้างั้น...ฉันขอตัว กลับก่อนนะ...
"
" ก่อนที่ผมจะลุกขึ้นยืนมือหนาก็กระชากผมล้มลงไปบนเตียงขนาดใหญ่
"นะ...นายจะทำอะไรน่ะ"
" "คืนนี้ นอนกันฉันนะ มาซามุเนะ"
"เอ๋............."
" ไอ้เจ้าบ้า
อยู่ๆก็กระชาก แล้วก็บอกว่าให้นอนกับนายเรอะ จ้างให้ก็ไม่นอนหรอกเว้ย จาก นั้นผมก็พยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของเค้า ผมพยายามทั้งดัน แกะ จิก กัด ผลคือ ไม่สะทก สะท้านเลยสักกะนี๊ดดดดด
อยู่ๆก็กระชาก แล้วก็บอกว่าให้นอนกับนายเรอะ จ้างให้ก็ไม่นอนหรอกเว้ย จาก นั้นผมก็พยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของเค้า ผมพยายามทั้งดัน แกะ จิก กัด ผลคือ ไม่สะทก สะท้านเลยสักกะนี๊ดดดดด "พยายามแค่ไหนก็ไม่ปล่อยหรอก"
"หน็อย.....ไอ้บ้า ไอ้ผีตายซาก ไอ้ผีหื่น ไอ้ลามก ไอ้... ไอ้..."
ผมนึกโมโหคนตรงหน้าเหลือล้น จนผมนึกคำด่าไม่ออกแล้ว อยู่ๆโมโตชิกะก็พูดว่า
"ถ้าขืนยังโวยวายไม่เลิกฉันจูบแน่เอามั้ย?"
"อึก
"
" พูดงี้ก็เงียบสิครับท่าน ถ้าขืนผมยังโวยวายอยู่มีหวังจูบแรกผมได้ถูกหมอนี่ขโมยไปแน่
"ดีจัง ยอมเงียบดีๆด้วย น่ารักอ่ะ
"
" น้าน...ดูมันพูด
สักพักโมโตชิกะก็หลับไปส่วนผมก็ตั้งท่าจะลุก แขนหมอนี่ก็ลัดแน่นขึ้นกว่า เดิมอีก โอยยย พ่อคุณเอ้ยยย กะให้ตายคามือเลยเรอะห๊ะ แต่พอคิดไปคิดมาผมก็ยอมนอน กับเค้าผมนอนมองหน้าเค้าสักพักก่อนจะพูดว่า
สักพักโมโตชิกะก็หลับไปส่วนผมก็ตั้งท่าจะลุก แขนหมอนี่ก็ลัดแน่นขึ้นกว่า เดิมอีก โอยยย พ่อคุณเอ้ยยย กะให้ตายคามือเลยเรอะห๊ะ แต่พอคิดไปคิดมาผมก็ยอมนอน กับเค้าผมนอนมองหน้าเค้าสักพักก่อนจะพูดว่า "หลับฝันดีนะ เจ้าบ้า"
ราตรีที่ 1 (จบ)
ขอโทษนะคับ ที่ผมไม่ได้มาลงเป็นชาติเลย แต่ 'พี่เลี้ยงหนูเป็นแวมไพร์'
ผมเขียนถึง เล่ม 2 แล้วนะ แต่เอาเล่ม 1 ให้รอดก่อนเถ๊อะ
เดี๋ยวราตรีที่ 2 จะมาลงใหม่ที่หลังนะฮะ บ๊าย บาย
พี่เลี้ยงหนูเป็นแวมไพร์ (yaoi) ราตรีที่ 1
หมายเหตุ มาจากนิยายของผมนะฮะ
ถ้าเจ้าเป็นปีศาจร้ายที่ไม่มีใครต้องการ ข้าก็ขอเป็นซาตานที่น่ารังเกียจเพื่อที่จะได้อยู่เคียงข้างเจ้าตลอดไป
ถ้าเจ้าเป็นปีศาจร้ายที่ไม่มีใครต้องการ ข้าก็ขอเป็นซาตานที่น่ารังเกียจเพื่อที่จะได้อยู่เคียงข้างเจ้าตลอดไป
