แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Thagon เมื่อ 2015-5-16 12:31
บทนี้เป็นเนื้อเรื่องของวอลเว็ต วีต้า และ แม็กกี้ สามสาว ที่ มีจุดยืนที่ต่างกัน แต่มีตัวตนคล้ายๆกันครับเป็นเนื้อเรื่องคู่ขนานกับฟีโก้ซึ่งผมว่ามันสนุกกว่าเนื้อเรื่องฟีโก้ซะอีกแต่จำเป็นต้องเดินเรื่องสลับไปมาควบคู่กันครับ...เชิญเสพ
บทนี้เป็นเนื้อเรื่องของวอลเว็ต วีต้า และ แม็กกี้ สามสาว ที่ มีจุดยืนที่ต่างกัน แต่มีตัวตนคล้ายๆกันครับเป็นเนื้อเรื่องคู่ขนานกับฟีโก้ซึ่งผมว่ามันสนุกกว่าเนื้อเรื่องฟีโก้ซะอีกแต่จำเป็นต้องเดินเรื่องสลับไปมาควบคู่กันครับ...เชิญเสพ
คมเขี้ยวหมาป่า
เมื่อถึงกาลกลียุคมาบรรจบ ฉันพาลพบสบเห็นฝูงหมาป่า
อยากจะถามต่อไปให้เห็นว่า ใยเจ้ามายืนทำไมอยู่หน้าวัง
เสียงขู่แฮ่โทสะเป็นมารคลั่ง ต้องมนต์ขลังหวาดกลัวไปมิรู้หาย
โดดขยำกัดชีพข้ามลาย รู้เมื่อสายมันหอนเรียกความชอบธรรม
Thagon
ตอนที่ 4 หมาป่าสีแดง
ฉันค่อยๆลุกขึ้นมาจากที่ๆไม่เหมาะจะเป็นที่นอนเอาซะเลยมันเป็นอิฐแลเศษผ้าแห้งๆใต้ทางระบายน้ำเท่าที่ดูมันเป็นห้องเก็บอุปกรณ์ช่างประปาฉันเก็บดาบเล่มใหญ่ที่วางอยู่ข้างๆตัวแล้วค่อยๆพลักประตูลูกกรงห้องเก็บอุปกรณ์ประปาแล้วเดินไปตามทางระบายน้ำแทนที่จะเดินไปตามทางที่แสงส่องออกไปบนพื้นดินซึ่งอยู่ห่างจากอุปกรณ์ไม่กี่สิบเมตรฉันเลือกเดินลึกลงไปในความมืดลึกลงไปทางตัวเมืองพร้อมกับความสับสนอัดแน่อยู่เต็มอกเพราะอะไรน่ะหรือ…ไม่ใช่เพราะฉันกำลังบาดเจ็บซึ่งอีกซักพักก็หายเป็นปลิดทิ้งไม่ใช่เพราะชั้นกำลังหวาดกลัวหนทางข้างหน้าที่มืดมิดสถานะของฉันตัวตนของฉันห่างไกลจากความกลัวความมืดและความกลัวตายมานานมากแล้วกลายเป็นอะไรซักอย่างที่มันไม่ใช่คน
แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันช่วยศัตรู…ศัตรูที่ฉันน่าจะกำจัดซะหรือยืนดูเฉยให้พวกมันถูกหุ่นล่าสังหารฆ่าตายซะ…แต่ชั้นเลือกที่จะทำลายหุ่นฝั่งตัวเองเพียงเพราะจำได้ว่าจอมเวทย์หนุ่มคนนั้นคือเพื่อนในสมัยเด็กที่มีความทรงจำดีๆนิดหน่อยเท่านั้น
ฉันสับสนพอๆกับหน้าที่ที่กำลังทำอยู่มันจะนำความเท่าเทียมมาสู่โลกจริงหรือ…
การล้มล้างสภาจอมเวทย์การนำคณะบุคคลของเราขึ้นเป็นสภาใหม่เป็นคณะปกครอง
ไททาเนียใหม่จะช่วยแก้ปัญหาแรงงานและชนชั้นทางสังคมได้จริงหรือ…ฉันเองก็ไม่แน่ใจเมื่อเริ่มเดินลึกลงไปชั้นรู้สึกได้ถึงสายตายที่จับจ้องฉันซึ่งเป็นผู้บุกรุกหลายคู่
ฉันเริ่มเดินไปตรงกลางวงแสงในท่อระบายน้ำซึ่งเกิดจากแสงอาทิตย์ส่องทะลุฝาปิดท่อระบายน้ำส่องลงมายังโลกใต้ดินแห่งนี้ซึ่งขณะนี้มีฉันกับพวกมันสิบกว่าตัวล้อมกรอบและค่อยๆโผล่โฉมหน้าออกมา….มันคือโดรวเวอร์แดงสัตว์กินซากตามลุ่มน้ำปกติมันกินซากแต่บ้างครั้งมันจะรวมกันเป็นฝูงเพื่อล่าเหยื่อเป็นๆที่ตัวใหญ่กว่า มันเป็นสัตว์ตระ:Xลพลายน้ำรูปร่างคล้ายเด็ก สูงเท่าเด็ก9-10ขวบต่างกันตรงที่ว่าพวกมันห่างไกลจากคำว่าน่ารักเหลือเกินผิวหนังแดงอมเขียวมือเท้ามีพังผืดท้ายทอยมีครีบยื่นออกมาตาขาวๆเหมือนปลาตายและมีเขี้ยวแหลมเรียงกันถี่ยิบส่งเสียงแหลม
โดรวเวอร์ตัวแรกกระโจนเข้าหาฉันฉันคว้าข้อมือของมันได้ทันแล้วเหวี่ยงไปหาตัวอื่นอีกด้านจนวงแตกไปส่วนหนึ่งสี่ห้าตัวที่เหลือพุ่งมาในจังหวะไล่เลี่ยกันแต่ไม่พร้อมกันเอาซะเลยฉันกระโดดพุ่งตัวไปยังช่องว่างที่ไม่มีโดรวเวอร์กระโจนเข้ามาการบุกของมันยังมีช่องว่างอยู่มากตัวเล็กคล่องแคล่วจริงแต่ยังเคลื่อนไหวศูนย์เปล่าเกินไป
ฉันสวิงตัวแตะโดรวเวอร์ตัวหนึ่งจนคอหักร่างกระเด็นไปชนอีกตัวอย่างแม่นยำแม้จะมีเวลาเล็งไม่มากก็ตามส่วนสี่ตัวที่กระโจนเข้ามามันชนกันเองกลางอากาศมึนงงและบาดเจ็บตอนนี้วงล้อมแตกกลายเป็นฉันยืนประจันหน้ากับพวกมันในทิศทางเดียวไม่ถูกล้อมฉันเริ่มเอาจริงเพราะไม่อยากเสียเวลาที่ใช้ทำภารกิจมากเกินควรจึงชักดาบยังออกมาแล้วกดปุ่มสีแดงตรงดาบจับแสงสีแดงนวลก็ปรากฏขึ้นมารอบคมดาบฉันใช้กระบวนท่าWolf Cleaving ซึ่งเป็นท่าปล่อยคลื่นทำลายล้างสีแดงออกมาเป็นวงกว้างแบบเป็นคลื่นในทะเลซัดชายฝั่ง:Xสัดคลื่นทำลายไปด้านหน้า
โดรวเวอร์สิบกว่าตัวกระจุยเป็นชิ้นๆระเบิดเละส่งเสียงแตกดังโพละเหลือพวกที่มึนๆ4-5ตัวที่ชนกันเองกลางอากาศตอนจะรวบตัวฉันได้สติเห็นซากเพื่อนๆของมันก็เริ่มแสดงท่าที่หวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัดพอฉันทำท่าจะพุ่งเข้าไปก็รีบวิ่งหนีบางตัวรีบกระโดดเข้ารูเล็กๆคล้ายรังตัวบีเบอร์แต่ทำจากโคลนและซากไม้เน่าๆของพวกมัน ฉันตัดสินใจเอาดาบทิ่มซากของพวกมันที่กระจุยเละเพื่อเพิ่มพลังงานของดาบ
ซากของพวกมันที่โดนดาบทิ่มจะย่อยสลายเผาผลาญตัวมันเองกลายเป็นพลังของดาบนี้ฉันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่นักเวลาใช้ความสามารถของดาบนี้แต่ก็ตระหนักดีว่าฉัน
ไม่ใช่คนคนเดิมอีกต่อไปแล้ว
ชั้นหยิบสร้อยปลาโลมาที่เป็นหินสีขาวมามันเป็นของที่ทำให้ระลึกถึงเด็กชายคนนั้น….ในวัยเด็กชั้นกับเขาสัญญากันว่าจะไปเที่ยวทะเลสาปไวท์โกลด์ด้วยกัน… เราจะเดินจูงมือ…เล่นเครื่องเล่นทุกอย่าง…ดูโชว์สัตว์ทุกชุด
และสนุกอย่างที่คนหนุ่มสาวทั่วไปทำกัน…แต่คงจะไม่มีวันนั้นอีกแล้ว
ชั้นชื่อวอลเว็ตนามสกุลชั้นทิ้งไปแล้ว ชั้นกลายเป็นอะไรซักอย่างที่ใกล้เคียงปีศาจ…
ที่ทางลงอีกด้านของทางระบายน้ำใต้ดินเหล่าจอมเวทย์ปี 6 ซึ่งเป็นนักเรียนที่กำลังจะจบการศึกษาจากโรงเรียนอัลเลวิช
พวกเค้าคือจอมเวทย์ฝึกงานซึ่งหลังจบการศึกษาที่เหนื่อยยากมาตลอด 6ปี
ก็ต้องไปเป็นจอมเวทย์ในสาขาของเมืองต่างๆยกเว้นจะบวชเป็นนักบวชแห่งทารอล
หรือไม่ก็เข้าไปประจำกองทัพเป็นนักเวทย์ของกองทัพซึ่งต้องเป็นคนที่มีฝีมือสูงส่งและโควต้ามีจำนวนจำกัดจึงจะเข้าไปประจำการได้พวกเขามีทั้งหญิงและชายปะปนกัน
จำนวน 11 คนหนึ่งในนั้นมีอาจารย์ยืนคุมอยู่ด้วยเป็นชายอายุวัยกลางคนสวมแว่น
กำลังยืนสั่งการให้พวกนักเรียนในชั้นกระจายกำลังไปยืนคุมเชิงตามจุดต่างๆมีนักเรียนผู้หญิงสวมแว่นคนหนึ่งวิ่งไปที่แท่นควบคุมบางอย่างใกล้ๆประตูบานใหญ่ที่พวกเขาเปิดออกมาบางกลุ่มก็แยกออกมาช่วยกันสร้างวงเวทย์บริกรรมคาถาเพื่อใช้สำหรับทำพิธีบางอย่างบ้างก็ยืนปรึกษากันไม่ก็ตรวจเช็คไอเทมเครื่องมือต่างๆของตน
จอมเวทย์ปี6ผู้ชายใส่แว่นเริ่มพูดบ่นออกมาอย่างไม่พอใจ
‘’ไม่อยากเชื่อว่าเราจะต้องมาทำอะไรในท่อน้ำโสโครกแบบนี้พวกเรากำลังจะจบการศึกษาอยู่แล้วนะอีกแค่เดือนกว่าๆเอง’’
จอมเวทย์หญิงอีกคนผมสั้นแดงก็เริ่มพูดโต้ตอบ“เอาน่าที่เราทำเนี่ยก็เพื่อให้รุ่นน้องของเราปลอดภัยนะป่านนี้คงอพยพพวกเด็กปีหนึ่งถึงปีสี่คงนั่งเรือเหาะเข้า เซ็นทรูเร เนี่ยน (เมืองหลวงของประเทศนี้) ไปแล้วละพวกเขาคงปลอดภัย
คราวนี้จอมเวทย์ปี6ร่างอ้วนตกหน้าตกกละที่ชื่อว่าบ็อบพูดเสริม “แต่ชั้นยังห่วงเด็กปีสามคนนั้นซวยจริงๆถูกไล่ออกจากโรงเรียนก่อนพวกกองกำลังปลดแอกไททาเนียบุกแค่ไม่กี่ชั่วโมงเองเป็นเด็กชอบพูดขวานผ่าซากทำตัวแปลกๆแต่จริงแล้วชั้นว่าแกเป็นเด็กดีคนหนึ่งเลยละไม่น่าทำเลยนะ…ไม่น่าเลยจริงๆปานนี้จะเป็นยังไงก็ไม่รุ”
จอมเวทย์ส่วมแว่นที่เริ่มบทสนทนาพูดต่อ….”อ้อ ไอ่เด็กอดอยากปีสามบ้านสีขาวที่แกชอบแอบเอาหารจากชมรมคหกรรมไปให้มันกินเหรอเป็นบ้านสีขาวแต่ทำตัวเป็นแกะดำมันนึกยังไงถึงไปทำลายแท่นส่งพลังเวทย์เก่าระเบิดเละจนโดนไล่ออกน่ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆเด็กสมัยนี้มันคงตายแล้วละมั้งศัตรูล้อมซะทั่วเมืองขนาดนี้แถมได้ยินว่ากองทัพปลดแอกมันมีอาวุธใหม่มาเสริมกำลังรบด้วยคงไม่รอดแล้วละไอ่เด็กนั้น’’
จอมเวทย์หญิงที่ชื่อว่าแม็กกี้ทำท่าสวดมนต์ภาวนาขอพรอยู่เงียบๆ………
พระผู้เป็นเจ้า….อารีอาผู้รังสรรค์…ซาร์แห่งสายลม
แม้ลูกไม่รู้จักรุ่นน้องคนนั้นแต่ขอให้เขาปลอดภัย…ขอให้เขาและพวกเราปลอดภัย
Acane vision ตอนที่ 4
