ตอนที่่ 5 จู่โจม
เคร้ง! เคร้ง! ย้ากกก เคร้ง !! เสียงดังสนันโครมครามดังกึกก้องทั่วทางระบายน้ำ
มันเป็นเสียงดาบขนาดใหญ่ยักษ์ของฉันกระทบกับก้ามปูขนาดใหญ่ไม่แพ้กันจากปูยักษ์สูงประมาณ 3เมตรขณะนี้เปลือกก้ามของมันเริ่มมีร้อยแตกและโทรมสุดท่าทางของมันจะเริ่มหมดแรงผิดกับฉันที่ยังไม่เหนื่อยมากและมีท่าที่จะฟื้นกำลังขึ้นเรื่อยๆในไม่ช้ามันคงจะถูกฟันจนเละเปลือกแตกยับเยินทั้งตัวแล้วก็ถูกดาบของฉัน ’’คมเขี้ยวหมาป่า’’กลืนกินเหมือนเพื่อนของมัน4-5ตัวที่เจอตามรายทางประปลาย
ถ้าฉันเป็นมนุษย์ธรรมดาคงจะเหนื่อยจนหมดแรงตั้งแต่ฆ่าปูตัวแรก…. ชั้นกำลังจะถึงที่หมายตามพิกัดที่ผู้บัญชาการบอกเบื้องหน้าเป็นประตูสำริดบานใหญ่มีจอมเวทย์5คนยื่นเฝ้าอยู่คาดว่ากำลังหลักของศัตรูคงออกไปสู้ด้านบนไม่ก็ออกไปในเมืองช่างเป็นการป้องกันที่อ่อนแอสมกับการที่เป็นเมืองที่สงบมานานจริงๆแล้วมันก็เป็นแค่โรงเรียนชั้นไม่คาดหวังกับระบบการป้องกันของที่นี่อยู่แล้วบางทีงานนี้อาจง่ายกว่าที่คิดก็ได้และยังมีพวกของชั้นแทรกซึมอยู่ข้างในอีกหนึ่งคน
ตอนนี้ชั้นหลบอยู่ตรงหินก้อนใหญ่ก้อนหนึ่งตรงทางระบายน้ำชั้นชักดาบเตรียมจู่โจมพวกมันที่ยืนคุยขาดความระมัดระวังฉันอัดพลังใส่ดาบแล้วฟาดใส่หินก้อนที่ฉันหลบอยู่ไปทางศัตรูจนมันกลายเป็นกระสุนหินพุ่งใส่กลุ่มนักเวทย์พวกมันตกใจกระโดดหลบกันแทบจะไม่ทันและการต่อสู้ก็เริ่มขึ้นฉันพุ่งตัวเข้าหากลุ่มนักเวทย์ที่บาดเจ็บและเริ่มล่าถอยเท้าของฉันก็ปรากฏวงเวทย์สีฟ้าขึ้นมาฉันกระโดดหลบอย่างรวดเร็วก่อนที่จะมีแท่งน้ำแข็งจากวงเวทย์พุ่งเสียบอย่างหวุดหวิดแต่ก็เสียจังหวะโจมตีไปยังไม่ทันที่ฉันจะตั้งหลักกระสุนเวทย์ทั้งบอลไฟหอกหินหอกน้ำแข็งระดมยิงใส่ฉันแบบไม่ยั้ง
ฉันโดนบอลไฟไปหนึ่งดอกตรงแขนซ้ายเจ็บแสบแผลไหม้สุดๆฉันเลือกที่จะเบนทิศทางการวิ่งไปซีกขวาเขาหานักเวทย์ชุดที่ซุ่มโจมตีฉันวิ่งช้าลงเพื่อระวังกับดักวงเวทย์ตามพื้น นักเวทย์ก็ยิ่งระดมยิ่งกระสุนเวทย์หนักขึ้นไปอีกแต่เป็นวิธีการรับมือฉันในแบบที่ผิด ถึงฉันจะวิ่งช้าลงแต่ดาบใหญ่ของฉันก็ป้องปัดกระสุนเวทย์ได้ดีขึ้นแผลที่แขนก็ค่อยๆสม่านตัวมันเองบางจังหวะฉันต้องกระโดดหลบ วงเวทย์กับดักที่โผล่ขึ้นมาตามข้อเท้าอันเกิดจากการที่ฉันไปเหยียบมัน..ถือว่าเตรียมการรับมือได้ดีคงหยุดกองกำลังทั่วๆไปของเราได้แต่หยุดฉันไม่ได้อยู่แล้วดาบแรกของฉันดื่มเลือดนักเวทย์ที่อยู่หน้าสุดฉันฟันมันขาดตะพายแล่งจากนั้นก็ซัดดาบที่อัดพลังเป็นวงกว้างใส่นักเวทย์ที่เหลืออยู่ตรงหน้าอีกห้าคนจนกระเด็นบางคนโดนจังๆตัวระเบิดกระจุยเครื่องในทะลักออกมาจนดูไม่ได้หลังจากที่ฉันจัดการพวกที่ซุ่มโจมตีตายหมดฉันหันกลับไปหานักเวทย์ที่ฉันสัดหินใส่กลุ่มแรกมันยื่นประสานพลังอยู่สามคนอีกสองคนยืนคุ้มเชิงอยู่สายเกินไปชั้นปล่อยให้พวกมันร่วมกันร่ายเวทย์บทใหญ่ได้สำเร็จมันยิงเวทย์เข้ามาแล้ว…..
เกิดประกายแสงสายฟ้าขนาดใหญ่สว่างวาบทั่วห้องโถงของทางระบายน้ำใต้ดินลูกบอลสายฟ้าขนาดใหญ่ได้ปล่อยลำแลงสายฟ้าเส้นใหญ่พุ่งเข้าใส่ร่างของผู้บุกรุก เปรี้ย ฟิ้ว บรึมมมมม!!! เสียงกระแสไฟฟ้าอิออนแตกตัวในอากาศตามด้วยเสียงระเบิดกัปนาทตูมใหญ่จนสั่นสะเทือนทั่วทางน้ำใต้ดินเพดาน
ณอีกด้านของการต่อสู้อาจารย์ของพวกเด็กปีหกรีบสั่งนักเรียนที่ยังเหลือชีวิตรอดอยู่กลับเข้าไปในประตูที่เชื่อมเข้าไปยังชั้นใต้ดินโรงเรียนเพราะมีฝุ่นและเศษหินร่วงลงมาถี่ขึ้นเรื่อยๆเป็นสัญญาณว่าเพดานกำลังถล่มลงมาทันทีที่ประตูปิดอาจารย์เสกกำแพงเวทย์ซ้อนอีกชั้นเป็นการเพิ่มความแข็งแกร่งและปิดตายประตูนั้น
อีกด้านหนึ่งของการต่อสู้
กลุ่มนักเรียนปีหกที่ไปเฝ้าทางระบายน้ำรอดชีวิตกลับมาเหลือห้าคนคือกลุ่มนักเรียนสามคนที่คุยกันกับนักเรียนหญิงที่สวมแว่นและนักเรียนชายอีกคนอาจารย์บอกนักเรียนที่เหลือกลับไปประจำตัวที่ป้อมโดยมีนักเรียนหญิงที่สวมแว่นเดินตามเขาไปด้วยเหลือสี่คนตรงห้องโถงพวกเขาเริ่มคุยกัน
นักเรียนปีหกสวมแว่นพูดขึ้นมาหลังจากหายซ็อกกับภาพเพื่อนพ้องที่ถูกนักดาบในชุดคลุมฆ่าซะเ:X้ยน“บ้าเอ้ย! นั้นมันคนหรือสัตว์ประหลาดวะนั้นจัดการพวกเราตายไปกว่าครึ่งในเวลาไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ”
โอ้ยยย!!! นักเวทย์รูปร่างอ้วนที่เป็นรุ่นพี่ชมรมคหกรรมของฟีโก้ร้องครวนครางด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับมีเลือดซึมออกมาจากผ้าคลุมเขาร้องเรียกชื่อจอมเวทผู้หญิง ผู้ซึ่งอฐิฐานให้ฟีโก้ปลอดภัยทั้งที่ยังไม่รู้จักกันว่าแม็กกี้เธอรีบเขามาตรวจอาการบาดเจ็บของเขาโดยเริ่มจากการค่อยๆถอดผ้าคลุมของเขาออกมีเลือดซึมออกมาตรงสะโพกด้านซ้ายอาการของเขาแย่ลงเรื่อยๆตอนนี้เขาเดินไม่ได้แล้ว
แม็กกี้: “แผลถูกกระแทกอย่างรุนแรงพลังเวทย์เป็นยังไงมั้งพอที่จะรักษาตัวเองได้ไหม บ็อบ” เธอถามคนเจ็บที่เป็นหมอแต่ดวงซวยสุดๆกลายเป็นคนบาดเจ็บซะเองส่วนจอมเวทย์บ้านสีขาวที่เป็นเพื่อนของเขาอีกคนก็กระจุยเป็นเศษเนื้อเพราะนักดาบในชุดคลุมที่ปะทะในทางระบายน้ำใต้ดินคนนั้น
บ็อบ: “พลังเวทย์ชั้นหมดแล้ว…ส่งพลังตอนชารต์มนต์หอกสายฟ้าสวรรค์ให้อาจารย์มากไปหน่อยขอโทษนะคงต้องส่งชั้นไปห้องพยาบาลแล้วละ”
แม็กกี้: “ชั้นพอจะช่วยอะไรนายได้บ้างไหมชั้นพอใช้เวทย์รักษาได้นิดหน่อยนะ”
บ็อบ: “ไม่ๆบาดแผลนี้ลึกและลามไปถึงกระดูกบ้านสีขาวของเราเท่านั้นที่จะรักษาแผลขนาดนี้ได้และอีกอย่างชั้นว่าอีกไม่นานศัตรูต้องบุกเขามาในนี้ได้แน่ชั้นสังหรณ์น่ะ
เธอเก็บแรงไว้ใช้ตอนนั้นเถอะเธอเป็นอาจเป็นกำลังที่สำคัญที่สุดเลยนะดีไม่ดีอาจพึ่งพาได้มากกว่าพวกอาจารย์ซะอีกไปซะไปทำหน้าที่บ้านสีแดงจอมทำลายให้เต็มกำลังเถอะ…โอ้ย(เสียงร้องอุทานด้วยความเจ็บปวด)
นักเรียนปีหกที่สวมแว่นตัดสินใจเสกเวทย์ละอองน้ำแข็งปิดปากตามด้วยเวทย์เหน็บชาแบบอ่อนๆทำให้ความเจ็บปวดของบ็อบลดลงนักเรียนชายอีกคนที่ไม่ใช่กลุ่มของเขาใช้เวทย์ลมยกตัวบ็อบลอยเหนือพื้นเล็กน้อยสองหนุ่มผอมช่วยกันยกหนึ่งชายอ้วนประคองไปทางห้องพยาบาล
แม็กกี้บอกชายทั้งสามว่าจะไปที่ห้องเก็บอุปกรณ์สนับสนุนเพื่ออาจเจออะไรที่เป็นประโยชน์บ้างและกลับไปหาอาจารย์ด้วยเพื่อมีคำสั่งอะไรใหม่แม็กกี้เดินกลับไปทางเดินที่พวกเธอเพิ่งจะผ่านมาประตูลงไปยังทางระบายน้ำที่เพิ่งจะถูกอาจารย์ของพวกเธอลงอาคมป้องกันอีกชั้น
เธอสังเกตเห็นบางอย่างที่ผิดปกติกำแพงเวทย์มันเลือนๆทำท่าจะดับบ่งบอกว่าอาคมกำลังจะสลายทั้งๆที่อาจารย์ของเธอเพิ่งจะร่ายเวทย์บทนี้แค่ไม่กี่นาทีเธอรู้ว่ามนต์บทนี้จะเชื่อมต่อกับพลังชีวิตของผู้ใช้การที่มันกำลังจะสลายไปแสดงผู้ใช้มนต์นี้กำลังตกอยู่ในอันตรายเธอรีบวิ่งต่อไปยังห้องเก็บอุปกรณ์ด้วยความเร็วเทียบเท่ากับกับสัตว์นักล่าอย่างเสือหรือสิงโตยิ่งใกล้ห้องเก็บอุปกรณ์มากเท่าไหร่เธอยิ่งเห็นรอยเลือดและศพเพื่อนร่วมชั้นของเธอเรื่อยๆ
จนถึงหน้าห้องซึ่งเละไปหมดมีร่องรอยการต่อสู้รุนแรงปรากฎร่างๆหนึ่งเดินออกมาจากประตูอาจารย์นั้นเองเพียงแต่สภาพยับเยินตามตัวมีรอยถูกของมีคมฟันหลายแห่งโดยเฉพาะบริเวณหน้าอกมีเลือดชุ่มออกมาเมื่อเจอแม็กกี้เขาถึงกับเข่าอ่อนทรุดกับผนังหน้าประตูห้องแม็กกี้วิ่งเขาไปดูอาการแต่อาจารย์หมดสติซะก่อนจะได้รู้เรื่องอะไรแม็กกี้เสกลูกบอลไฟเหนือหัวเธอเปล่งคำภาษาโบราณออกมาลูกบอลไฟตกลงมาครอบร่างเธอพอเปลวไฟจางหายไปอาจารย์ก็หายไปเธอเริ่มเดินเข้าไปในห้อง
สภาพภายในห้องเละและดูเลวร้ายกว่าทางเดินด้านนอกกล่องอุปรณ์ทั้งหมดถูกทำลายมีศพนักเรียนสองสามศพแม็กกี้สำรวจห้องหาผู้รอดชีวิต
เธอเจอนักเรียนหญิงสวมแว่นที่เดินไปกับอาจารย์ตอนแยกทางกันนั่งเอามือกุมแผลอยู่แว่นแตกร้าวมีเลือดชุ่มอยู่บริเวณท้องใบหน้าซีกขวามีรอยไหมเล็กน้อยเธอเริ่มสอบถามนักเรียนคนนั้น
แม็กกี้“เกิดอะไรขึ้น”
นักเรียนหญิง: “ศัตรู..ไม่รู้มาจากไหนอยู่ๆก็มีควันพุ่งออกมาเต็มห้องแล้วพวกเราก็ถูกมันฆ่าเร็วมากพาชั้นออกไปจากที่นี้เถอะได้โปรด…อาจารย์อาจารย์ละอยู่ไหน”
เธอเริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาและเริ่มร้องขอให้แม็กกี้ช่วยผยุงร่างที่บาดเจ็บ ลุกขึ้นมาไม่ไหวของเธอแต่แม็กกี้ยังคงถามเธอต่อนักเรียนหญิงคนนั้นต่อ
แม็กกี้“แล้วศัตรูละเธอเห็นบ้างไหม”
นักเรียนหญิง“ชั้นไม่รู้ก็บอกแล้วไงมันไวมากที่ชั้นรอดมาได้เพราะแกล้างตายได้โปรดเถอะพาชั้นออกไปจากที่นี่ทีชั้นลุกไม่ไหวได้โปรด….แม่….แม่ทุกคนชั้นไม่ไหวแล้ว”
นักเรียนหญิงก้มหน้าซุกลงกับเข่า แม็กกี้บอกว่าเดี่ยวจะช่วยพาเธอออกไป แต่ขอสำรวจหาอะไรที่ใช้การได้เธอเดินผ่านนักเรียนหญิงเข้าไปสำรวจกล่องที่อยู่ด้านหลังไม่ไกลจากนักเรียนหญิงมากนักสำรวจไม่นานก็รู้ว่าของในห้องถูกทำลาย ฉึก!!ทันใดนั้นเองคมดาบแหลมก็ทะลุอกของแม็กกี้ขึ้นมาจากด้านหลัง
Acane vision ตอนที่ 5
