ตอนที่ 9 จาฮารี
ณอีกด้านของแม่น้ำทีมจอมเวทย์ของฟรานกำลังดำเนินการทำพิธีเขียนวงเวทย์กันขมักเขม่นอันที่จริงมีแค่ผู้หญิงสามคนที่กำลังส่งพลังเวทย์เขียนอักษรเวทย์ขึ้นมาสลับกับวางหินที่เปล่งแสงสีเหลืองอ่อนๆตามตำแหน่งต่างๆที่กำหนดเอาไว้
กลุ่มนักเวทย์รับจ้างนี้มีสมาชีกในทีมห้าคนเป็นจอมเวทย์จริงๆมีแค่สี่คน
โดยมีหัวหน้าเป็นสาวสวยหุ่นทรงได้สัดส่วนแม้ผิวคล่ำสีทองแดงเข้มกว่าลูกน้องสองคนแต่ความงดงามของเธอนั้นสวยโดดเด่นจนกลบความงามของเหล่าลูกน้องไปจนหมดสิ้นเธอยังมีนักดาบหนุ่มหน้าตกกละอายุราวๆ16 ถึง 17 ปีพอๆกับฟีโก้
ผิวทองแดงคล้ายสาวสวยจอมเวททั้งสามที่เขาตามรับใช้อยู่ในฐานะคนคุ้มกันที่แปลกตาที่สุดในคณะก็คือเด็กผู้ชายตัวน้อยผิวขาวนวลเหมือนนางแบบหรือไม่ก็พวกชนชั้นสูงที่คอยถือกระจกยืนอยู่นิ่งๆผมของเด็กคนนี้ยาวลงถึงไหล่ดูจากรูปร่างส่วนสูงแล้วอายุน่าจะสิบขวบหรือมากกว่านั้นเล็กน้อยเด็กคนนี้เอาแต่ยืนถือกระจกนิ่งๆจนบางครั้งดูนิ่งเกินไปอย่างน่าขนลุกแต่บรรยากาศต่างๆทั้งหมด
บรรยายมาถูกเปลี่ยนทันที่เมื่อชายสวมผ้าคลุมสีดำเดินเข้ามาไถ่ถามความคืบหน้า
มันคืออีกอลลูกน้องคนสนิทของฟรานแลนเนอร์ผู้นำทัพในสงครามต่อสู้กับผู้รุกรานที่ไม่ทราบฝ่ายไม่ทราบที่มาแน่ชัดในครั้งนี้
อีกอล: “พิธีเป็นยังไงบ้างจวนจะเสร็จรึยัง”มันถามด้วยเสียงแหบเล็กบ่งบอกได้ว่า
Sponsor
มันอายุสี่สิบกว่าๆผ่านผ้าคลุมหน้าที่โผล่มาให้เห็นแต่ดวงตาเล็กข้างใหญ่ข้างของมัน
จาฮารี่ : “อีกสองวงก็เสร็จแล้วค่ะจวนจะสำเร็จแล้ว”หญิงสาวจอมเวทผู้สวยเซ็กซี่ที่สุดในกลุ่มและยังเป็นหัวหน้ากลุ่ม ”งูทะเล”จอมเวทย์รับจ้างแห่งแคว้นอิรีเจี่ยนเป็นผู้ตอบ
อีกอล : “นายของข้ารอไม่ไหวแล้วศึกสำคัญกำลังจะเริ่มอีกไม่เกินหนึ่งชั่วโมงข้างหน้ายังไงก็รีบเร่งมือเข้าล่ะ”
มันสั่งเสียงกึ่งกำชับกึ่งยียวน
จาฮารี : “รับทราบค่ะ”จาฮารีรับคำ
สักพักลูกน้องสาวสองคนก็มารายงานโดยเริ่มจากคนไว้ผมสั้นทรงกระครอบสีแดงชื่อว่าจีนเข้ามารายงานเรื่องการสร้างวงเวท
จีน : “วงเวทย์เสร็จแล้วพี่ขึ้นแท่นได้เลย”จีนรายงานยื่นคู่กับคารินลูกน้องสาวอีกคนของเธอผู้ซึ่งมัดผมเปียหางม้าสีฟ้า
จาฮารี : “นาย...เดี่ยวชั้นจะขึ้นแท่นปรัมพิธีทำหน้าที่ๆจ้างมาให้คุ้มซะละ”จาฮารีพูดกับลูกน้องนักดาบชายผิวคล่ำหน้าตกกระ
ฟลิน : “ครับแม่ผมจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด”
จาฮารี : “ใครเป็นแม่แกยะเดี่ยวปั้ดจับถ่วงแม่น้ำซะเลย ! ”
ฟลิน : “คร้าบบบ คุณป้า” จากนั้นก็กระโดดหลบลูกพลังที่จาฮารี่ซัดที่ใส่เป็นชุดอย่างคล่องแคล้วว่องไวจากนั้นมีเสียงกระแอ่มสเรดติดคอของอีกอลหนักๆฟลินจึงหยุดแขวะแล้วพูดต่อ
ฟลิน : “โอเคครับพี่สาวอย่าหักเงินผมน้าๆๆเดี่ยวเค้าจะพาไปเที่ยวป่าแถบนี้หลังเสร็จงานน้าจร้าเดี่ยวพาโดเรี่ยนไปเล่นที่สวนสนุกภูติจิ๋วด้วยยไปมะโดเรี่ยน!ไปส่วนสนุกกัน"
ฟลินหันมาพูดกับโดเรี่ยนที่มีรูปร่างเหมือนเด็กอายุสิบต้นๆรูปร่างมองผิวเพินเป็นเด็กสาวไว้ผมยาวขาวอมชมพูถึงเอวหน้าตาหน้ารักโมเอะสุดๆแต่ทุกคนในทีมจะรู้ว่ามันเป็นเด็กผู้ชาย
นับว่าเป็นตัวตนที่แปลกประหลาดเพราะไม่ว่าสถานการณ์ไหนมันก็นิ่งเกินไป
แถมยังดวงตาไร้แววสีแดงที่เหมอลอยไปไกลแทบจะตลอดเวลานั้นอีกแล้วไอ่กระจกลายประหลาดมีอักขระแปลกๆที่มันถือตลอดเวลายกเว้นเวลาอาบน้ำดูแล้วขนลุกพิกล...ไม่รู้มันเอาแรงที่ไหนยกกระจกบานนั้นแม้จะไม่ใหญ่มากแต่ถ้ายืนถือทั้งวันทั้งคืนเห็นที
จะไม่มีคนธรรมดาหน้าไหนทำได้แน่แต่ไอ่เด็กเวรที่น่ารักปานเด็กผู้หญิงนี่ทำได้
ฟลินทำท่าจะเดินเข้าไปในแนวคุ้มกันข้างๆวงเวทที่วาดขึ้นมาเพื่อที่จะสร้างสะพาน
แต่ก็ชงักหยุดกึกเพราะถูกดึงแขนเสื้อเบาๆด้วยมือน้อยๆข้างหนึ่งมือของโดเรี่ยนนั้นเอง
โดเรี่ยน : “นี่สวนสนุกคืออะไรเหรอฟลิน?”โดเรี่ยนยิงคำถามออกมา
บางครั้งตัวเขาเองก็อดแปลกใจในการรับรู้ของเพื่อนตัวน้อยคนนี้จริงๆโดเรี่ยนเรียนหนังสือตำราเก่งมากและต่อสู้ในฐานะสมาชิกของทีมได้อย่างร้ายกาจที่สุด
แต่เรื่องบางเรื่องกลับไม่รู้เลยโดยเฉพาะพวกเรื่องการหาความสุขสนุกสนาน
บทเพลงบทกวีหรือเกมส์การละเล่นแบบเด็กๆโดเรี่ยนแทบจะไม่รู้เรื่องเลย
เมื่อเร็วๆนี้โดเรี่ยนยังถามว่าลูกกวาดคืออะไร
เขาก็ตอบไปแบบงงๆโดเรี่ยนถามต่อว่ามันมีประโยชน์อะไรบ้างเขาตอบว่ามันไม่ค่อยมีประโยชน์อะไรมากแค่กินแล้วอร่อยบางชนิดกินแล้วแก้ง่วงๆเซ็งๆและทำให้รู้สึกดีขึ้นเมื่อกินตอนเหนื่อยๆส่วนใหญ่กินเพลินๆให้แค่รู้สึกอร่อย
ผลคือโดเรี่ยนหยิบลูกกวาดโยนลงทิ้งถังขยะมันทำให้เขาโกรธเพื่อนตัวน้อยไปพักใหญ่แต่พอเจอคำถามอ่อนต่อโลกบ่อยๆมันทำให้เขารู้ว่าเจ้าเพื่อนตัวน้อยคนนี้ไม่เคยได้รับความสุขสนุกสนานเลย
และดูเหมือนว่าเจ้าตัวก็รู้สึกว่ามันไม่จำเป็นราวกับว่าเป็นชีวิตที่เกิดมาเพื่อทำอะไรที่
สมเหตุสมผลเท่านั้นอย่างอื่นไม่จำเป็นเขาคิดอยู่แปปหนึ่งก่อนจะทำอะไรบางอย่างที่เขาไม่เคยทำมาก่อนนั้นคือเขาคิดจะทำให้เจ้าเด็กนี่รู้สึกสนุกสักครั้งในชีวิตให้ได้
ฟลิน : “เอาไว้จบศึกนี่ละกันแล้วจะบอกว่าสวนสนุกคืออะไร”ฟลินปัดคำถามแล้วยิ้ม
โดเรี่ยนทำสีหน้างงแล็กน้อยเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ฟรินไม่ตอบคำถามของเขาในทันที
ถัดไปอีกดานหนึ่งของพุ่มไม้มีสายของสองคู่จ้องออกมา
ฟีโก้ที่รู้สึกกระวนกระวายอยู่หลังพุ่มไม้เพราะนี่เป็นการฆ่าคนครั้งแรกในชีวิตของเขาและเป็นครั้งแรกที่จะต้องต่อสู้ในสงครามจริงๆบารน์ที่ดูอาการของเขาอยู่พักหนึ่งแล้ว
เริ่มต้นกระซิบเบาๆกับฟีโก้
บารน์ :“ชั้นรู้ว่านายรู้สึกยังไงกับการฆ่าคนครั้งแรกแต่นายจะตายถ้าลุยเข้าไปแบบนี้”
ฟีโก้มองบารน์อยู่แปปหนึ่งก่อนยกฝ่ามือของตัวเองขึ้นมามองมันยังสั่นอยู่หน่อย
เข้ากัดฟันกำหมัดแน่นแล้วเริ่มลงมือเปิดการซุ่มโจมตี
หลังจากฟีโก้แปะยันต์กับดักตามต้นไม้แบบไม่ให้พวกฝังตรงข้ามรู้ตัวบารน์ก็เริ่มเล็งไปที่อีกอลที่ใส่ชุดสีดำในขณะที่ฟีโก้เพ่งมองไปที่วงเวทย์ตาของฟีโก้เริ่มเปล่งแสงสีฟ้าอีกครั้งแล้วภาพโครงสร้างของเวทย์แล่นเข้ามาในสมองเข้าประหนึ่งเข้าไปเพ่งมองใก้ๆ
ฟีโก้ : “นี่มันเวทย์อัญเชิญวัตถุนี่นาพวกนั้นคงกำลังคิดสร้างสะพานแน่ๆครับ”
บารน์ : “เงียบหน่อยชั้นกำลังใช้สมาธิ”บารน์กำลังเล็งหน้าไม้อย่างบรรจง
ตัดมาอีกฟากของแม่น้ำจู่ๆเด็กน้อยโดเรี่ยนก็หันควับไปยังแนวพุ่มไม้ทิศที่ฟีโก้และบารน์ซุ่มอยู่ฟลินที่ประสาทรับรู้ไวก็รู้ทันที่แล้วหันไปที่พุ่มไม้นั้นบ้าง
ฟลิน : “ศัตรูเหรอโดเรี่ยน” ฟลินถามโดเรี่ยนพยักหญ้าตอบ
โดเรี่ยน : “มีประจุพลังเวทย์จางๆในทิวไม้นั้นแปดจุดเป็นผู้ใช้เวทแสง”
ฟลินส่งสัญญาณให้อีกอลอีกอลส่งสัญญาณให้ทหารม้าใกล้ตัวรู้ตัว
จีนหัวแดงและคารินหัวถักเปียยสีฟ้าจอมเวทย์สาวรู้น้องจาฮารีก็เริ่มรู้ตัวแล้ว
จีน : “ศัตรูสินะมีกันกี่คนละ”
ฟลิน : “ไม่รู้สิคงไม่ต่ำกว่าแปดคนมั้งโดเรี่ยนบอกว่าเป็นจอมเวทย์แสง”
คาริน : “เอ้..... (ลากเสียง)เรากำลังรบกับกองกำลังปฎิวัติไททาเนียที่ต่อต้านจอมเวทย์อยู่ไม่ใช่เหรอคะแปลกจริงๆแถมเป็นจอมเวทย์แสงที่ไม่ถนัดเรื่องโจมตีแปลกจริงๆนะคะเนี่ยย” คารินที่เป็นคู่หูของจีนผู้รู้เรื่องข้อมูลมากพูดเสริม
ฟลิน : “ลูกพี่จาฮารีเสกวงเวทย์แบบนี้การที่พวกมันโผล่มาคงคิดซุ้มโจมตีจัดชุดซ้อนแผนเลยก็แล้วกันโดเรี่ยนส่งชั้นกับคารินไปด่านหลังพวกมันทีนะ" ฟลินออกคำสั่งกับโดเรี่ยน
ฟลิน: "จีนไปบอกหัวหน้าชุดอีกอลว่าถ้าเห็นพลุแสงสีเขียวพุ่งขึ้นฟ้าให้นำกองทหารม้าเข้ามาลุยเลยเพื่อพวกมันแยอะกว่าทีเห็นแล้วก็เฝ้าลูกพี่กับวงเวทย์ให้ดีด้วยละ”
จีน : “ไว้ใจได้เลย(เสียงสดใส)รอดตายกลับมาให้ได้ละไอ่หน้าตกกละ”หล่อนล้อ ป่มด้อยฟลินแต่เจ้าตัวไม่ถือเดินหันหลังชูสองนิ้วเป็นสัญญาณว่าไว้ใจได้เลย”
ตัดกลับมาอีกด้านหนึ่งบารน์หยุดเล็งหน้าไม้เอาดื้อๆทำสีหน้าเครียดหน่อยๆแล้วพูดต่อ
บารน์ : “ฟีโก้ เปลี่ยนจุดซุ่มยิงเถอะ” บารน์พูดขณะที่ฟีโก้ที่เพิงจะเขียนวงเวทย์คุ้มกันที่หมายจะเอาไปเป็นเป้าล่อเบนความสนใจแทนที่จะเข้าไปอยู่ทำให้ฟีโก้งุนงงทำอะไรไม่ถูก
(อีกด้าน) ฟลิน :“เอาเลยโดเรี่ยนส่งพวกเราไปเลย”
โดเรี่ยนชูกระจกขึ้นฟ้ากระจกเริ่มส่องแสงออร่าสีแดงแล้วเริ่มลอยขึ้นเหนือหัว ก่อนที่กระจกจะถอดฝ่าประกับกันกระแทกลอยสูงต่อไปอีกสี่ชิ้นจากทั้งหมดแปดชิ้น
แล้วฝาประกับสี่ชิ้นล่างที่ยังติดกับบานกระจกอยู่ก็เลื่อนขึ้นเหมือนการหมุนของเข็มนาฬิกาสองชิ้นโดยมันเลื่อนไปทดแทนสี่ชิ้นบนที่ถอดลอยออกไปซ้ายขวาแม้จะทดแทนไม่สมบรูณ์เพราะถูกถอดไปสี่ชิ้นแต่เลื่อนขึ้นมาทดแทนแค่สอง
ฝาประกับสี่ชิ้นที่ลอยไปมาเริ่มส่งเสียงเหมือนชารต์พลังแล้วเริ่มส่องแสงสีแดง
ส่วนบานกระจกก็บิดเบี้ยวกลายเป็นพลังงานสีสันแปลกประหลาดดำสลับแดงสลับกับสีน้ำเงินวนไปมาอย่างรวดเร็วแล้วก็ขยายใหญ่ขึ้นจนกลายเป็นประตูมิติ
(อีกด้าน) ฟีโก้ :“ผมไม่เข้าใจเราเตรียมกับดักและโดมเวทย์คุ้มกันแบบหลอกๆแล้ว”
ยังไม่ทันจะพูดต่อบารน์คว้าแขนแล้วเริ่มออกวิ่งแต่ไม่ทันเสียแล้วจู่ๆมีบีมลำแสงสีแดง
สี่เส้นพุ่งเข้ามายังป่าบริเวณที่พวกฟีโก้หลบอยู่มีเส้นหนึ่งพุ่งมาใกล้มาก
แซดดดดดดดด (เสียงลำแสงพุ่งเข้ามา)
บารน์ : “เฮ้ยยยย!” ตูมมมม อร้ากกกก! (เสียงประสานฟีโก้และบารน์)
จากนั้นแนวป่าด้านที่ฟีโก้วางกับดักยันต์แสงสกัดการเคลื่อนไหวทั้งแปดใบ
ก็ปรากฏประตูมิติแบบที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นกลางป่าฝังฟีโก้ขึ้นมาแทนพร้อมกับมีร่างหนึ่ง
พุ่งออกมาอย่างรวดเร็วฟลินนั้นเองตามมาด้วยการก้าวช้าๆแต่อ่อนช้อยของคาริน
หญิงสาวผู้มีเรือนผมสีฟ้าผูกเปียยาวเป็นพู่ถึงเอวคือไม้เท้าที่มีไอเย็นวนไปมาอยู่
ฟลิน : “ออกมาซะดีๆแกหนีไม่รอดหรอก…”จากนั้นก็กระโดดไต่ยอดไม้ทีบตัวไปมา
ระหว่างต้นไม้หนึ่งสู่อีกกิ่งไม้หนึ่งอย่างคล่องแคล่ว
บารน์ : “การลอบยิงล้มเหลวมันรู้ตัวได้ยังไงคงต้องลุยแล้วละฟีโก้”บาร์นกระซิบ
