แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Thagon เมื่อ 2015-6-13 22:08
![]()
ตอนที่ 12
ของดูต่างหน้าพ่อ
ในป่าเบอร์วูดซึ่งปกติจะเป็นป่าสนที่เงียบสงัดบัดนี้กลับลุกโชติช่วงด้วยเปลวเพลิงและไฟแห่งสงครามป่าตื่น สัตว์เปิดแนบ ผู้คนตื่นตระหนกหลายคนออกล่า บางคนหลบซ่อนจากภัยสงครามบางคนเดินทางต่ออย่างมีเป้าหมาย…
ชายสองคนสองวัยกำลังหาช่องทางหนีอย่างระมัดระวังไม่ใช่ใครที่ไหนหนึ่งนักเวทย์มนต์ขาวฝึกหัดผู้เป็นพระเอกของเรื่องและหนึ่งอดีตทหารผู้ช่วยวัยไม้ใกล้ฝั่ง ฟีโก้และบารน์กำลังเคลื่อนที่กึ่งย่องกึ่งวิ่งหลบผู้ไล่ล่ามันคือฟลินนักดาบผู้คล่องแคล่วว่องไวกับผู้ช่วยอีกคนที่เป็นจอมเวทย์ซึ่งถนัดมนต์น้ำแข็งเป็นฝ่ายไล่ล่าเนื่องจากรู้ตัวว่าพวกฟีโก้กำลังมาลอบยิงพวกตนด้วยพลังหยั่งรู้อันลึกลับของโดเรี่ยนหนุ่มน้อยปริศนาผู้ถือกระจกเวทย์มนต์ตลอดเวลาและดูเหมือนจะเป็นจอมเวทย์ผู้มีพลังมหาศาลแต่ทั้งการหลบหนีและไล่ล่าต่างหยุดชะงักเมื่อลำแสงทำลายล้างจากฟากฟ้าพุ่งลงมากระทบโดมป้องกันของโรงเรียนถึงสองหน ครืนนนนน(เสียงแผ่นดินไหว)
ฟีโก้ : “โรงเรียน….ไม่นะโรงเรียนถูกโจมตี….ผมจะหาทางกลับไป”
ฟีโก้มองลำแสงสีแดงขนาดยักษ์ที่พยายามจะเจาะทะลวงหลังคาโรงเรียนแต่ไม่สำเร็จเพราะมีโดมพลังงานป้องกันขนาดยักษ์กันโรงเรียนเอาไว้แต่เขาก็รู้อีกเช่นกันว่ามันคงจะป้องกันได้อีกไม่นานเมื่อโดนการโจมตีขนาดนั้นเข้าไปถึงสองระลอกในเวลาไม่นาน
บารน์ : “จะบ้าเรอะฟีโก้พวกเรากำลังโดนนักดาบที่มือฝีมือไล่ล่าอยู่นะ”
ฟีโก้ : “ลุง…การเดินทางต่อจากนี้ลุงจะไม่มากับผมก็ได้นะ…ผมรู้ว่ามันเสี่ยงมากที่จะกลับไปที่โรงเรียนแต่ผมมีของสำคัญมากที่ไม่ว่ายังไงก็จะเอาติดตัวไปด้วย…เราคงต้องแยกกันแล้วละครับ”
บารน์ : “แล้วไอ่ของสำคัญที่เอ็งว่ามันเป็นอะไรวะไหนบอกหน่อยสิ”
ฟีโก้ : “เป็นคทาสงครามของดูต่างหน้าพ่อกับสัมภาระจำเป็นน่ะลุงมันสำคัญสำหรับผมมากเรียกได้ว่ามันเป็นอาวุธประจำตัวของผมเลยก็ว่าได้เลยครับเป็นคทาที่ไม่ได้ดีเด่อะไรมากนัก บางทีเป็นภาระด้วยซ้ำแต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่อยากเสียมันไป….ผมไปก่อนนะลุงโชคดี”
พอฟีโก้หันไปอีกทางก็โดนบารน์โบกเข้าที่กระโหลกอย่างจังจนร้องโอ้ยแล้วหันมาทำหน้าแสดงถึงอาการสงสัยบารน์หลับตาพูดขึ้นอีกครั้ง
บารน์ : “ก็บอกว่าไปเอาอาวุธประจำตัวก็สิ้นเรื่อง…ชิพูดซะยืดยาว”
ฟีโก้ : “ลุงหมายความว่า….”
บารน์ : “เอ้อ…ช่วยไม่ได้นี่หวา ยามสงครามแบบนี้การจะหาอาวุธดีๆที่เหมาะมือมันหายาก ยิ่งเครื่องมือเวทย์มนต์ยิ่งหายากเข้าไปอีก…เป็นของดูต่างหน้าพ่อไม่ใช่เรอะ…เอ้าไปสิจะร่วมทางไปอีกซักนิดละกัน”
ฟีโก้เริ่มยิ้มและทำท่าจะเดินไปทางซ้ายซึ่งเป็นทางกลับเข้าไปที่โรงเรียนโดยมีบารน์ตามไปด้วยอีกครั้งทันใดนั้นเองบารน์ก็รีบขว้าไหล่ฟีโก้กระโดดหลบฉากของไปด้านข้างซึ่งที่หลบได้อย่างหวุดหวิดคือมีดบินสามเล่มที่ปักพลาดไปโดนต้นไม้พร้อมกับการปรากฎตัวของผู้ล่าสองคนฟลินท์และคารินสมาชิกของกลุ่ม“งูทะเล” นักเวทย์รับจ้างที่ ฟราน แลนเนอร์บารอนผู้ทะเยอทะยานยานจ้างมาร่วมรบในสงครามกลางเมืองครั้งนี้ ฝ่ายผู้ล่าพบตัวพวกเขาเข้าให้แล้ว
ฟลิน“ เฮ้ยๆ…นึกว่าใครที่แท้ก็ไอ่เด็กนักเวทย์ที่เจอในค่ายอพยพนี่เองเป็นไงมาไง
ถึงมาโพล่ที่นี่วะจำได้ว่านายจ้างเราเอามันไปขังในสุสานใต้ดินและนั้น….เฮ้ยตาแก่ร้านเหล้าในเมืองที่อั้วมาสืบข่าวเมื่ออาทิตย์ก่อนนี่หว่า…ทำไมถึงอยู่กับนักโทษหลบหนีได้วะคนรู้จักทั้งนั้นนี่หว่า” ฟลินตะโกนออกมาอย่างประหลาดใจเมื่อเจอบารน์ยืนอยู่คือกับฟีโก้แต่ก็ตั้งท่าพร้อมสู้แล้ว
บารน์ : “แกมันไอ่คนชักดาบเมื่ออาทิตย์ก่อนนี้หว่าจ่ายค่าเหล้ามาเดี่ยวนี้นะโว้ย”
ฟลิน : “โห่ลุงเหล้าสองสามแก้วเองว่าแต่ลุงกลายเป็นศัตรูกับผมแบบเนี้ยถ้าผมฆ่าลุงตายได้ผมก็ไม่ต้องจ่ายค่าเหล้าแล้วอะเด้…เน้อคาริน” ฟลินแซวบารน์แต่ก็พยายามชวนคารินเพื่อนสาวผิวคลำคู่หูของตัวเองที่เป็นคนพูดน้อยร่วมวงสนทนา
คาริน: “โธ่ฟลินในเวลาแบบนี้ยังจะเล่นอีกคนอย่างนายนี่มัน….เฮ้อ”
ฟลิน : “ โอ้ๆ…ไม่เป็นไรน้าเดี่ยวเสร็จงานจะนวดหลังให้นะแต่ขอจูบอย่างดูดดื่มเป็นการตอบแทน….ฮ่าๆๆๆ”ฟลินหัวเราะชอบใจในขณะที่คารินทำหน้าตาแบบเอื้อมระอาแบบสุดๆในความกวนส้นเท้าของสมาชิกทีมคนนี้
เฟี้ยววว(เสียงลูกศรวิ่งผ่านอากาศ) เป้ะ!
บารน์ : “ชิ” บารน์ทำหน้าผิดหวังเมื่อรีบฉวยจังหวะที่ฟลินคุยอยู่รีบชักหน้าไม้กลไกอาวุธประจำตัวยิงใส่แต่ก็จู่ก็มีกำแพงน้ำแข็งพุ่งขึ้นมากันเวทย์มนต์ของคารินนั้นเองเธอไม่ประมาทแม้จะถูกฟลินชวนคุย
ฟลิน : “ อะเด้ะ…ลุงยังคุยกันไม่จบเลยอย่าขัดจังวะได้มะ” ฟลินพูดอย่างมีน้ำโหกับเขาบ้างแล้ว
คาริน : “ก็เพราะคุณมัวแต่ประมาทแหละคะ!”คารินบ่นอุ้บ
ฟีโก้ : “Seal!” ฟีโก้ตะโกนพร้อมหยิบยันต์เวทย์มนต์ซัดใส่กำแพงหน้าแข็ง
ฟีโก้ : “ ตอนนี้ละลุงยิงซ้ำเลย!...Acane blaze!”(คาถาปล่อยพลังเวทย์)
ลูกกระสุนเวทย์สีฟ้าของฟีโก้หมุนวนล้อมรอบแนวห่ากระสุนหน้าไม้ของบารน์
แล้วร่วมตัวกับลูกศรกลางอากาศกลายเป็นลูกศรที่มีพลังเวทย์สีฟ้าติดหัวดอกพุ่งเข้าใส่กำแพงเวทย์ของคารินจนแตกทะลายลงอย่างง่ายดาย
คาริน : “ไม่นะกำแพงเวทย์ของฉัน” คารินร้องอย่างกระวนกระวาย
ฟลิน : “อย่างเพิ่งลนพี่สาวมันเพิ่งจะเริ่ม” ฟลินปลอบแล้วก็รีบกระโดดเข้าใส่บารน์เพื่อไม่ให้ยิงได้อีกระลอกแต่ฟีโก้ก็ใช่คาถาอีกบทสกัดเอาไว้
ฟีโก้ : “Flashga!” แว็ปปป (เกิดแสงสว่างจ้าเข้าไปทางฟลิน)
ฟลินทยังดาบบังเขาป้องกันคำสาปตาพร่ามัวของฟีโก้ได้แต่การที่ยกดาบป้องตาทำให้พราดโอกาสโจมตีส่วนคารินกำลังยืนบริกรรมคาถาอยู่บารน์เห็นถ้าไม่ดีจึงรีบเล็งหน้าไม้ไปทางคารินแต่จู่ก็มีลำแสงสีแดงพุ่งมาจากทิศที่จาฮารีกำลังลังสร้างสะพานเวทย์มนต์มาขัดจังหวะการโจมตีของเขา
ตูมมมมมม! อัก !( เสียงร้องของบารน์ที่โดนสะเก็ดระเบิด)
บารน์ : “บ้าจริง!…การโจมตีระยะไกลนั่นอีกแล้ว”
ฟีโก้ : “Heal..delight!”เกิดแสงสว่างวาปที่ตัวบารน์บาดแผลหายไปจนเกือบสนิทอย่างรวดเร็วเวทย์มนต์รักษาของถนัดของฟีโก้ออกโรงอีกครั้ง
บารน์ : “ขอบใจนะฟีโก้ช่วยได้แยอะจริงๆ”
ฟลิน : “หน่อย…สู้กับจอมเวทย์มนต์ขาวนี่ยุ่งยากชิบปิดเกมส์เลยละกัน
กระบวนท่าสายลมเหนือZpith Blade ! ฟลินควงดาบไปพร้อมปั่นตัวเองหมุนไปมาอย่างรวดเร็วเกิดลมหมุนรอบๆตัวเข้ามันเป็นลมที่คมมากตัวของเขาทั้งตัวกลายเป็นพายุแห่งคมดาบไปแล้ว
ฟีโก้ : “ Ligh Wall ! ” ฟีโก้เสกเวทย์กำแพงแสงป้องกันแทบไม่ทัน
บารน์ : “ฟีโก้ระวังนักเวทย์นั้น” ทั้งบารน์และฟีโก้เหลือบไปเห็นคารินกำลังบริกรรมคาถาเสร็จก็มีพลังไอเย็นมหาศาลรอบตัวมันเป็นลางร้ายที่บอกว่าเธอร่ายเวทย์บทใหญ่สำเร็จแล้วทั้งสองแถบจะกลืนน้ำลายลงเป็นจังหวะเดียวกัน
คาริน : “Magius Ice drill !” เปรี้ย ครืนนนนนน ฟิ้ว เพล้ง !”
มหาเวทย์โจมตีธาตุน้ำแข็งถูกปล่อยออกมาได้สำเร็จหอกน้ำแข็งขนาดยักษ์พุ่งเข้าใส่กำแพงแสงของฟีโก้จะทลายลงแม้ว่ากำแพงแสงของฟีโก้จะทนทานแต่มหาเวทย์ของคารินที่ใช้เวลาร่ายนานก็แสดงพลังทำลายอย่างเหนือชั้นมันไม่ได้แค่ทำลายกำแพงแสงของฟีโก้แต่ยังเปลี่ยนภูมิประเทศรอบตัวให้กลายเป็นภูเขาน้ำแข็งกระจายเป็นหย่อมๆทั่วบริเวณ
ร่างของบารน์และฟีโก้ปลิวลงไปยังยอดไม้ด้านล่างทั้งสองได้รับบาดเจ็บค่อนข้างจะสาหัสเลยทีเดียวแม้ว่าจะมีกำแพงแสงของฟีโก้ซึมซับพลังทำลายไปหลายส่วนทั้งสองรุกขึ้นมาโดยมีฟีโก้ร่ายเวทย์รักษาบรรเทาอาการเจ็บปวดบารน์ตรวจเช็คอุปกรณ์และสำรวจรอบๆก็แสดงอาการดีใจเมื่อเห็นหอพักนักเรียนของฟีโก้พวกเขากระเด็นออกมาทางทิศเป้าหมายพอดิบพอดี
บารน์ : “เฮ้ยฟีโก้นั่นไงหอของเอ็งอีแค่กิโลกว่าๆเอง”บารน์ชี้ไปทางอาคารหอพัก
ฟีโก้ : “รีบเข้าไปเลยลุงเดี่ยวพวกมันตามมาอีกZeel !”ฟีโก้พูดพร้อมใช้ยันต์อีกครั้งแต่คราวนี้เป็นยันต์อีกชนิดมันเป็นยันต์ที่เขาร่ายให้บารน์หลังการตอนสู้กับหุ่นเหล็กปริศนา(การต่อสู้ครั้งแรกสุดบทแรกสุด) เพื่อวิ่งผ่านตัวเมืองให้ไว้ขึ้น
บารน์ : “ฮ่าๆๆยันต์เพิ่มความเร็ว…ชั้นชอบยันต์นี้จริงๆทำให้รู้สึกหนุ่มขึ้นสามสิบปีไป่ไปเอาของดูต่างหน้าพ่อของเอ็งกันได้แล้ว”บารน์ยิ้มแล้วออกซิ่งด้วยความเร็วที่เกือบจะเท่าความเร็วของเสือชีตาร์โดยมีฟีโก้วิ่งนำหน้าไปเล็กน้อย
พอร่างทั้งสองคล้อยหายลับไปไม่ถึงนาทีร่างของฟลินท์ก็พุ่งทะยานมาจากยอดไม้ที่แซมด้วยภูเขาน้ำแข็งของคารินสีหน้าของเขาแสดงถึงความไม่พอใจแต่ยังไม่ทันทำอะไรมากคารินก็ปรากฎตัวตามออกมาสมทบอีกหนึ่ง
ฟลิน : “โธ่พี่อะเนี่ย….ใช้มหาเวทย์แรงเกินปลิวตกลงมาซะไกลคลาดกันเลยพวกมันมุ่งไปทางโรงเรียนแล้วเห็นไหม”
คาริน : “พี่ขอโทษแล้วเราจะทำยังไงละเนี่ย”เธอเริ่มลนลานอีกครั้ง
ฟลิน : “ตามพวกมันต่อเถอะพี่ถึงจะไม่ใช่ภารกิจหลักของเราแต่พฤติกรรมมันน่าสงสัยพวกมันเป็นจอมเวทย์แต่ทำไมมันถึงมารอบโจมตีฝ่ายเดียวกันแทนที่จะเป็นกองกำลังปลดแอกยิ่งคิดก็ยิ่งงง…ป้ะไปกันเถอะพี่สาวอาจจะเจอคำตอบที่ทำใหเราคาดไม่ถึงก็เป็นได้”ฟลินท์เริ่มออกวิ่งกระโดดพุ่งตัวไปมาตามต้นไม้อีกครั้งโดยอุ้มคารินไปด้วยโดยตามรอยเท้าสองรอยไปติดๆ
ฟีโก้และบารน์มาถึงหอพักก่อนแต่พวกเขาก็เจอกำแพงเวทย์ขว้างเอาไว้มันไม่ได้แค่คลุมบริเวณโรงเรียนเท่านั้นแต่ยังคลุมส่วนหอพักแปลงผักและบ่อน้ำที่กระจายอยู่ใกล้เคียงอีกด้วยกลายเป็นอาณาเขตุปิดตายอย่างแท้จริง
บารน์ : “เอาไงดีฟีโก้"
ฟีโก้ : “โดมเวทย์นี้ใหญ่เกินไปผมคงจนปัญญาที่จะทำลายบาเรียขนาดยักษ์นี้จริงๆแต่ถ้าสร้างรูบนโดมขนาดเท่าตัวคนสักสี่หรือห้าวินาทีคงทำได้อยู่ครับ”
ฟีโก้หลับตาลงรวมพลังเวทย์ทั้งหมดที่มีเพ็งสมาธิความเจ็บปวดรวดร้าวส่งเข้ามาในสมองแล้วไหลไปรวมที่ตาราวกับกำลังปิดตาและเอานิ้วกดแรงๆที่เปลือกตานานๆสีสันต่างๆไหล่เข้ามาฉายในหัวฟีโก้ความเจ็บปวดในดวงตายิงโถมหนักขึ้นหนักขึ้นยิ่งกว่าครั้งแรกที่เขาปรับวงจรเวทย์ในประตูมิติรุ่นเก่าต่อหน้าคิมลูกน้องคนสนิทของอดาเมอัส…มันเป็นครั้งที่สองที่เข้าใช้พลังนี้โดยยังไม่ทันข้ามวันสมองของเขาทำงานหนักขึ้นไปอีก….แต่ทั้งหมดก็เพิ่มคทาแห่งความทรงจำอันนั้น
- Mana Vision !
ถ้อยคำคำนี้เปล่งในความคิดของเข้าอย่างรุนแรงดวงตาของเขามีแสงสีฟ้าเรืองออกมา
เส้นและรวดลายต่างๆในบาเรียแสดงออกมาเหมือนภาพการลากเส้นกลุ่มดาวต่างๆในห้วงอวกาศที่เราดูในนิทรรศการอวกาศมันเป็นจินตนาการของคนยุคโบราณทที่จะลากเส้นไปมาจนเป็นรูปสรรพสิ่งที่เข้ารู้จักเช่นรูปธนูเขาก็จะเรียกว่ากลุ่มดาวธนูเป็นต้น
ฟีโก้ : “ขั้นตอนต่อไปนี้จะยุ่งยากนะลุงท่ามีอะไรเกิดขึ้นช่วยคุ้มกันผมด้วย”
ฟีโก้กล่าวด้วยดวงตาที่เปลี่ยนไปบารน์พยักหน้ารับคำเขาไม่เคยเห็นดวงตาจอมเวทย์คนไหนมีแสงสีฟ้าออกมาแต่เขาเลือกที่จะเก็บคำถามนี้ไว้ทีหลังเพราะรู้ว่าถามไปก็คงจะได้คำตอบว่าเรื่องมันยาวเอาไว้ทีหลังนะลุงเหมือนทุกทีที่เขาถามคำถามกับเด็กคนนี้
ฟีโก้ : “เอาละเห็นโครงสร้างแล้ว”
Mana vision ตอนที่12