Tale of the fire cat part 2
แม็กกี้ค่อยกระโดดจากกิ่งไม้หนึ่งไปอีกกิ่งไม้หนึ่งพอกลุ่มมนุษย์วัวหรือมีอีกชื่อว่าเผ่าบลูก้าเดินผ่านมาเธอก็หลบนิ่งในกิ่งไม้มีบลูก้า2ตัวหยุดคุยกัน
บลูก้า 1 : “น่ารำคาญไอ่นกนั้นจริงร้องแกว้กๆอยู่ได้ทั้งวันทั้งคืนพอตะคอกให้มันหยุดมันก็จิกขนหน้าอกตัวเอง…โอ้ยให้ตายสิชั้นเริ่มนอนไม่พอแล้ว”
บลูก้า 2 : “เอาน่าข้าว่าอีกไม่เกินอาทิตย์บอสคงเบื่อแล้วมันก็คงถูกเสียบไม้ย่างไฟแน่ถึงตอนนั้นแกอาจคิดถึงมันก็ได้นะ…ฮ่าๆๆๆ”
บลูก้า 1 : “ไม่มีทางไอ่นกอัปมงคลนั้นเกิดมาเพื่อป่วนชั้นขนานแท้บางทีชั้นอาจไม่เหมาะกับการอยู่แก็งนี้ก็ได้”
บลูก้า 2 : “แกเนี่ยน้า หนักนิดหน่อยก็ใจไม่สู้ซะแล้ว ทนเอาหน่อยสิวะพวกข้าก็ลำบากไม่ใช่น้อยเหมือนกันวะไปอย่าคิดอะไรมากเลยทำๆไปเถอะ”
แล้วบลูก้าหรือมิโนเทอร์ทั้งสองก็เดินต่อไปทางแม็กกี้เองก็เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้งเธอกระโจนจนสุดแนวยอดมาแล้วเจอหน้าผาสูงชันราวๆตึกห้าชั้นข้างบนเป็นถ้ำของบาโทหัวหน้าแก็งที่ๆซึ่งขังปีโกะนกแก้วเพื่อนรักของเธอ แม็กกี้ต้องกลายเป็นนักปีนเขาจำเป็นเพราะทุกทางเข้ามีบลูก้าเดินลาดตะเวนตลอด ห้านาทีหลังจากที่ต้องออกแรงแขนยึดเหนี่ยวตามร่องหินเพื่อปีนป่ายหลายๆครั้งที่เธอเกาะพลาดเกือบล่วงลงไปหลายครั้งในที่สุดเธอก็ถึงจุดพักกลางหน้าผามันเป็นชะง้อนหินยืนออกมาตามที่คานบลูก้าเฒ่าบอก
พอพักเหนื่อยเสร็จก็ปีนต่อไปจนถึงปากถ้ำของบาโทเธอรอให้ยามที่เดินไปมาเฝ้าหน้าประตูถ้ำออกเวรแต่รอเท่าไหร่มันก็ไม่ยอมไปบางครั้งก็มีบลูก้ามาเสริมอีกทำให้ยามเฝ้าประตูถ้ำเพิ่มมาเป็นสองคนตะวันเริ่มคล้อยตกเย็นบลูก้าคนนั้นก็กลับมาเฝ้ายามคนเดียวอีกครั้งเธอคิดได้แล้วว่าต้องเริ่มลงมือทำอะไรซักอย่างเธอปีนขอบหน้าผาไปทิศที่มีแอ่งน้ำด้านล่างแล้วตะกุยหินบริเวณให้ร่วนทำให้เกิดเสียงแกร็กๆ…หืม บลูก้ายามตัวนั้นได้ยินเสียงล่อของแม็กกี้แล้วเริ่มเดินสำรวจหาสิ่งผิดปกติในจังหวะที่มันกำลังมองลงมาโดดสวิงตัวเตะเข้าที่ท้ายทอยของบลูก้าตัวนั้นเข้าอย่างจังส่งร่างยามลงสู่แอ่งน้ำเบื้องล่าง
ผัวะ! มออออออออ! ตูม!(เสียงร่างกระแทกน้ำ)
พวกยามที่เดินข้างล่างเริ่มส่งเสียงโว้ยวายตื่นหนกกับร่างของเพื่อนที่จู่ๆกระล่วงลงมากระแทกน้ำพวกมันมองขึ้นไปแต่ก็ไม่เจอใครเพราะแม็กกี้ลอบเข้าไปในถ้ำไดสำเร็จส่วนยามคนั้นก็สลบเหมือดตามระเบียบ
แม็กกี้สำรวจตามห้องต่างๆจนมาถึงห้องครัวเธอเจออาหารแต่ไม่ใช่อาหารของเธอแม็กกี้หยิบอาหารในห้องครัวพอประมาณเป็นการเรียกค่าเสียหายเรื่องอาหารของเธอพอมาถึงห้องเก็บของเธอเจอย่ามใส่ยาของเธอที่พวกมันขโมยมา
เธอก็ริบคืนตามระเบียบพอมาถึงห้องนอนขนาดใหญ่ห้องหนึ่งเธอเจอมันกรงนกทีขังปีโกะเอาไว้เธอดีใจมากเธอเข้าไปใกล้กรงดูสภาพโทรมๆของเพื่อนเธอที่ไร้ซึ่งขนหน้าอกเพราะนกแก้วเวลาเครียดมันจะทำร้ายตัวเองด้วยวิธีนี้
แม็กกี้ : “โธ่…ปีโกะที่น่าสงสาร…มานี่ชั้นเองเพื่อนเก่าของเธอ”
ปีโกะ : “แกว้ก!แกว้ก!”มันส่งเสียงร้องอย่างตื่นกลัว
แม็กกี้ปล่อยปีโกะออกจากกรงมันโผ่บินสู่อิสระภาพเธอรู้ว่าเพื่อนของเธออยากโบยบินไปบนฟ้าแค่ไหนพอเธอหันหลังกลับไปเพื่อหาทางกลับแต่กระถูกหมัดขนาดยักษ์กระแทกเข้าที่หน้าอย่างแรงสติเธอพล่าเลือนแล้วดับวูปไป
เธอได้สติอีกครั้งในสภาพถูกมัดตรึงกับซุงไม้มีเหล่ามิโนทอร์ยืนรายล้อมใกล้ๆกันมีมิโนทอร์ตัวทีคุยกันตอนแรกกับยามที่เธอถีบตกน้ำยืนอยู่ทั้งสองถูกใส่กุญแจมือและเหนือขึ้นไปมีมิโนทอร์ผิวเผือกทว่าร่างกายกำยำและใหญ่กว่าตัวอื่นนั่งเป็นประธานอยู่ดูก็รู้ว่ามันคือตัวหัวหน้าบาโทเริ่มประกาศคำตัดสินกับมิโนทอร์สองตัวที่ทำพลาด
บาโท:“มัมบาเจ้าพลาดท่าเสียทีให้ผู้บุกรุกอย่างน่าอับอายและยังปล่อยศัตรูให้บุกเข้ามาถึงห้องนอนข้าแต่นี้เป็นความผิดครั้งแรกและเจ้าก็ทำดีมาตลอดข้าจะคาดโทษเจ้าไว้ก่อน10วันและลดตำแหน่งเป็นยามเฝ้าประตูหน้า”
เจ้ามิโนทอร์รับคำตัดสินแต่โดยดีมันถูกจับเข้าห้องขังไป
บาโท:“ส่วนแกทีโบนนอกจากทำงานไม่ค่อยได้เรื่องได้ราวแล้วครั้งนี้งานง่ายๆอย่างรักษานกแก้วตัวเดี่ยวก็ยังทำไม่ได้เจ้าถูกไล่ออกจากกลุ่ม”
ทีโบน : “ไม่นะได้โปรดขอข้าแก้ตัวอีกสักครั้ง…ม้ายยยย”ทีโบนถูกลากตัวไป
บาโท : “คืนนี้จะเป็นสุดท้ายของเจ้าทีโบนรุ่งสางเจ้าก็หอบข้าวของและไสหัวไปไหนก็ไป…ส่วนแกผู้บุกรุกชั้นจะตัดสินโทษแกยังไงดี”
ฆ่ามันเลย…ฆ่าเลย พวกต่างเผ่าบุกรุกแบบนี้มันมือลอบสังหารชัดๆฆ่ามันเลย
ลูกแก็งเขาแดงทั้งแก็งตะโกนเรียกร้องความตายของแม็กกี้
แม็กกี้ : “ไม่นะชั้นแค่มาเอาของๆฉันคืนเท่านั้น”
บาโท : “นังสารเลวมีหลักฐานอะไรว่ามันเป็นของๆแก”
แม็กกี้ : “แกสิสารเลวชกหน้าผู้หญิงที่ยังไม่ทันตั้งตัว”
บาโท : “หุบปากแกมันนักฆ่าหมาลอบกัดที่บุกเข้าห้องนอนข้าหมายจะแทงข้าให้ตายตอนหลับ”ใครจะไปเชื่อแกว่าแกมาเอาของคืน
แม็กกี้ : “ศาลเตี้ย..พวกแกตัดสินเอาเองความจริงคือพวกแกเอานกแก้วกับข้าวของข้าไปถ้าพวกแกยุติธรรมจริงก็ปล่อยหน้าที่ตัดสินของหัวหน้าหมู่บ้านสิ”
บาโท : “ยังไงแกก็จะยืนยันว่าของพวกนั้นเป็นของแกสินะ”
แม็กกี้ : “ก็ใช่สิมันเป็นของๆข้านี่”
บาโท :“แต่โทษที่ชนต่างเผ่าอย่างแกลอบเข้ามาในห้องนอนของข้ายังไม่หายไปมันเป็นโทษร้ายแรงถึงตาย…ใช่ไหมพวกเรา”
ช่ายยย…ฆ่ามันเลย…เอามันให้ตาย(เสียงตะโกนเซ็งแซ่ของเหล่าลูกแก็งซึ่งเป็นมิโนเทอร์ร่างกำย่ำโห่ร้องหนักขึ้นไปอีก)
แม็กกี้ : “พวกแกมันป่าเถื่อนเลวไร้ความเป็นลูกผู้ชายอยู่กับความจงเกลียดจงชังในเผ่าอื่นพวกแกมันควายยไร้สมอง ไร้ความยุติธรรม!”แม็กกี้ตะโกนด่าสาปแช่งในความอยุติธรรมที่ได้รับสาปแช่งในชะตากรรมที่เลวร้ายของตนเป็นครั้งสุดท้ายเธอระบายความเดือดดาลในใจด้วยน้ำเสียงที่ทรงพลังจนทำให้บาโทและลูกแก็งหยุดชะงักไปชั่วขณะ
บาโท : “เจ้านี่เป็นเผ่าคูก้าที่ใจเด็ดดีวิธีพิสูจน์ความถูกต้องมันมีเจ้าจะลองดูไหมละ…เจ้าๆชื่ออะไรนะข้าเองก็ลืมถาม”
แม็กกี้ : “แม็กกี้นามสกุลช่างหัวมันเถอะ…ยังไงข้าก็กำลังจะตายอยู่แล้วด้วยการตัดสินแบบศาลเตี้ยของพวกแก”แม็กกี้แห้วอย่างหมดหวัง
บาโท:“เจ้าไม่มีหลักฐานจะแก้ต่างแต่ข้าพบเจ้าในห้องนอนข้าไม่มีใครหน้าไหนจะแก้ต่างให้เจ้าเพราะเจ้ามันเป็นมนุษย์แมวขี้ขโมยเจ้าว่าการตัดสินของเราไม่ยุติธรรมและเป็นศาลเตี้ยแต่เรามีวิธีให้เจ้าแก้ต่างในแบบศาลเตี้ยเหมือนกัน
แม็กกี้ : “อะไรละ”
บาโท : “พละกำลังชี้นำทุกสิ่ง…นี่คือวิถีของเรากลุ่มเขาแดง…ถ้าเจ้าเอาชนะฝ่ายโจทย์ในลานประลองไม้อันศักดิ์สิทธิ์ได้เจ้าจะพ้นโทษประหารแต่เจ้าต้องออกไปตัวเปล่าเพราะไม่มีหลักฐานว่านกแก้วและข้าวของเป็นของเจ้า”
แม็กกี้ไม่มีทางเลือกเธอต้องเอาตัวรอดจากโทษประหารด้วยการประลองกำลังกับทีโบนและมัมบาสองนักโทษคนแรกที่ถูกพิจารณาคดีแบบหนึ่งต่อหนึ่งประลองด้วยหมัดเปล่าบาโทหัวหน้ากลุ่มเสนอการยกคดีให้แกลูกน้องทั้งสองของตนหากเอาชนะแม็กกี้ได้…ช่างเป็นวิธีการตัดสินที่ป่าเถื่อน
แม็กกี้เติมพลังด้วยอาหารและยาการต่อสู้ถูกจะให้ทั้งสองฝ่ายอยู่ในสภาพพร้อมสู้มากที่สุดในทางกลับกันเผ่าบลูก้าพวกนี้ยังไม่รู้ว่าเธอมีเวทย์มนต์แต่พวกมันก็มีทั้งพละกำลังและความทรหดเหนือกว่าเธอมากเป็นการต่อสู้ที่น่าหนักใจสำหรับแม็กกี้เธอไม่อยากให้ความแตกเรื่องเวทย์มนต์แต่ถ้าไม่ใช้ออกมาเลยเธอก็ไม่มีทางชนะเผ่าบลูก้าที่มีพละกำลังเหนือกว่าแต่ถ้าใช้พลังก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเธอเธอเองก็ไม่อาจคาดเดาได้
บาโท: “เอาละหวังว่าผู้ถูกเลือกทั้งหมดในการประลองอันศักดิ์สิทธิ์นี้คงพร้อมแล้วกันทุกคนสองผู้กล้า…กับหนึ่งแมวป่าผู้วิกลใครจะเป็นผู้ได้รับความถูกต้องขอให้พระแม่แห่งเอเทียจงประทานพรให้แกมันผู้นั้นในค่ำคืนอันศักดิ์สิทธิ์นี้ด้วยเถิด…เริ่มจากแม็กกี้และทีโบน!”
ทีโบนบลูก้าที่ร่างกายมีกร้ามเป็นมัดแต่ถ้าเทียบกับบลูก้าตัวอื่นมันกลับตัวเล็กเล็กสุดในอีกฝากของลานประลองทรงกลมทำจากไม้มีอัทจรรย์รายล้อมพร้อมแก็งเขาแดงทั้งแก็งนั่งเชียร์แม็กกี้ที่ยืนรออยู่ก็เริ่มตั้งท่าสู้แล้ว
บาโท : “ทีโบน…เจ้าที่ถูกตัดสินให้ออกจากกลุ่มไปแล้วด้วยความไม่เอาถ่านของเจ้า..เจ้าได้โอกาสแก้ตัวโดยการฆ่าผู้บุกรุกนี่ถ้าสำเร็จเจ้ากลับเข้ากลุ่มได้”
เสียงแตรเขาสัตว์เปล่งออกมา…สัญาณการประลองเริ่มต้นขึ้นแล้วทั้งทีโบนและแม็กกกี้เดินวนคุ้มเชิงอยู่พักหนึ่ง…ทีโบนเริ่มออกตัวด้วยลูกถีบกีบเท้าวัว (เท้าเผ่าบลูก้าเป็นกีบเท้าวัว) แม็กกี้ยกแขนสองข้างป้องกันแต่ก็กระเด็นถอยหลังราวกับโดนวัวถีบด้วยขาหลัง…แขนของเธอที่ผ่านการปีนเขามาระบมหนักกว่าเดิมในจังหวะที่สองทีโบนก็ปล่อยหมัดที่อุดมไปด้วยกร้ามใส่หน้าแม็กกี้แต่เธอโยกหัวหลบลัวโดดถีบเข้าที่หัวทีโบน
ผัว! “ฉูดดด!” เสียงเลือด:Xแต่แทนที่จะเป็นเลือดทีโบนกับเป็นเลือดของเธอเองในจะหวะที่เท้าของแม็กกี้จะกระแทกทัดดอกไม้(บริเวณเหนือใบหู)ของทีโบนมิโนทอร์ก็ก้มหัวลงเล็กน้อยทำให้ข้อเท้าของแม็กกี้เสียบกับเขาวัวของมันแทน…ความเสียเปรียบเกิดขึ้นกับทางฝั่งแม็กกี้มากขึ้นเรื่อยๆแต่เธอไม่ย่อท้อเริ่มตะวัดกรงเล็บเสื้อถูกแขนของถีบโบนจนเลือดไหลซิบออกมา
ทีโบน : “มอออ!”คำรามอย่างดุร้ายพร้อมพุ่งใส่แม็กกี้เร็วกว่าเดิมด้วยศักยภาพแฝงในสายเลือดเผ่าบลูก้า…นั้นคือยิ่งบาดเจ็บจะยิ่งบ้าเลือดพลังกำลังมากขึ้นและรวดเร็วขึ้นแม็กกี้หลบหมัดชุดของทีโบนและพุ่งสวนตะปปเข้าที่ใบหน้าทีโบนมันก็ยิ่งบ้าคลั่งหนักกว่าเดิม….หมับ….ข้อเท้าที่บาดเจ็บของแม็กกี้ได้
แม็กกี้ : “เสร็จกัน”….อ้ากกกกก!ร่างของแม็กกี้ถูกทีโบนที่จับขาหมุนควงสามรอบอย่างรวดเร็วก่อนจะถูกขว้างกระแทกกับรั้วกั้นลานประลองไม้
บ้าจริงนี่ฉันต้องเปิดเผยฐานะตัวเองแล้วเหรอเนี่ยเธอคิดในใจมองทีโบนที่กำลังทำท่าเหมือนวัวตะกุยกีบเท้ากับดินที่พร้อมจะพุ่งเข้าใส่แบบเต็มสูบแต่เธอเหลือบไปเห็นบางอย่างเข้า…รู…มีรูไม้ผุๆจุดหนึ่งในลานประลองไม่สิมันเป็นรอยที่ถูกคู่ประลองก่อนหน้าทำ…อาวุธที่ทำคงเป็นลูกตุ้มและรูนั้นอย่างห่างจากเธอแค่ฟุตกว่าๆแผนเอาตัวรอดถูกคิดได้ในหัวอย่างฉับพลัน…ถ้าเธอสอดมือลงไปใต้รูไม้เธอก็จะใช้เวทย์มนต์ได้โดยที่ไม่มีเผ่าบลูก้าคนไหนเห็นแต่จะใช้เวทย์ที่ปล่อยพลังโจมตีตรงไม่ได้เธอต้องใช้ลูกเล่นบางอย่างกับแผ่นไม้ใต้ลานประลอง….เม็กกี้ทำทีเป็นคลานอย่างหมดแรงไปที่รู…ในขณะที่กีบเท้าของทีโบนกุยแผ่นไม้ถึงขีดสุดเธอก็ร่ายบริกรรมคาถาจนเสร็จเป็นเวลาที่ทีโบนชารจ์พุ่งเข้ามาเต็มเหนี่ยวพอดีมอออ!(เสียงร้องอย่างบ้าคลั่ง) ตึงๆๆๆๆๆ(เสียงกีบเท้ามรณะควบเข้ามา)โครมฉึก! มออมมมม!(เปลี่ยนเป็นเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดทรมาณ)จู่แผ่นไม้ตรงที่ทีโบนวิ่งเกิดถลุ่มลงไม้มันกลายเป็นหลุมพรางที่มีหลาวไม้แหลมเสียบพุ่งเขาเสียบเขาทีโบนจนทะลุอย่างสยดสยองทีโบนรีบเงยหน้ามองต่อแต่แม็กกี้หายไปจากมุมมองการรับรู้ของมันไปแล้ว
ตูมมมมมม! มออออออออออ……….ชิ่ง (แน่นิ่งสลบเหมือด)
แม็กกี้ : “ชนะแล้ว…..ชนะแล้ว แฮ่กๆๆๆ” (ทรุดฮวบและแน่นิ่งเช่นกัน)
ในจังหวะที่ทีโบนกำลังจะฆ่าแม็กกี้ได้เสกกับระเบิดเวทย์มนต์ใต้พื้นไม้ลานประลองเธอย้ายอักขระเวทย์ไปอยู่ตรงหน้าเธอหนึ่งเมตรพอทีโบนเหยีบมันกระระเบิดใต้ลานประลองส่งผลให้มีเศษท่อนซุงหักมีปลายแหลมยื่นมาเสียบเข่าทีโบนพอดีแรงชารจ์ของทีโบนทำให้เศษปลายแหลมของไม้เสียบจนทะลุเข่าออกใต้น่องมนเสียหลักล้มลงหน้าคะมำกับพื้นในพริบตาแห่งจังหวะสุดท้ายนั้นเองแม็กกี้ใช้แรงขาทั้งหมดดีดตัวลอยสูงพอทีโบนเงยหน้าขึ้นมาแม็กกี้ก็หายไปจากสายตามันเธอลอยคว้างกลางลอยขึ้นไปในอากาศเกือบสามวิก่อนจะดิ่งดร็อปคิก (ลูกถีบแบบโถมลงมาจากที่สูงทั้งตัว)กระแทกส้นเท้าเข้าที่ท้ายทอยของทีโบนอย่างรุนแรงสนั่แล้เธอก็ล้มลงเช่นกันเพราะรีดเร้นแรงทั้งหมดในการกระโดดครั้งนั้น
บาโท ; “ผู้ชนะคือ…แม็กกี้…เทพเอเทียอวยชัยให้มัน…แต่คงจะไม่ทุกครั้งมันชะทีโบนจอมห่วยของกลุ่มเรา…แต่คู่ต่อสู้คนต่อไปคือยามที่แกร่งที่สุดมัมบา
เทพเอเทียอวยชัยให้มัน…เพื่อจะให้มันทรมาณสุดใจในตอนท้ายคืนนี้ขอให้ผู้ชนะพักฟื้นเต็มที่….ก่อนที่จะตายในคืนพิพากษา….ฮ่าๆๆๆๆๆส่วนไอ่กระจ็อกนี้เอามันไปทิ้งไปไกลหูไกลตาข้าเลย”บาโทสั่งลูกน้องให้ลากทีโบนไป
เฮฮฮฮ มออออออ เฮฮฮฮ!!!! (เสียงโห่ร้องอย่างบ้าคลั่งของแก็งเขาแดงทั้งแก็ง)
แม็กกี้เองก็ถูกหิ้วปีกไปยังห้องขังเพราะลุกเดินไม่ไหวแล้ว
ใช้ข้าสิ….ใช้ข้าสิ…..อ้า….กระหายอยากอาละวาดเหลือเกิน
จู่ๆมีเสียงประหลาดดังก้องอยู่ในหัวแม็กกี้มันเป็นเสียงที่เธอคุณเคยแต่ไม่อยากได้ยินมันเสียงของปีศาจร้ายจอมทำลายล้างเธอข่มใจสะกดมันสุดกำลังจิต
ความพยายามสำริดผลมันหายไป….แต่เธอรู้ดีว่ามันไม่ได้หายไปไหน
