บทพิเศษ Tale of the fire cat part 3
แม็กกี้ตื่นขึ้นมาในสถานที่อันแปลกประหลาดมันเป็นบันใดทอดยาวสลับกับพื้นหินที่ลอยได้ในห่วงอวกาศที่มีดวงดาวดาวหาง และพลังงานประหลาดสีขาวโผยพุ่งขึ้นไปด้านบนอย่างอ่อนโยนแต่ไร้ที่สิ้นสุดเธอไม่รู้ว่าลำแสงนั้นจะทอดไปยังที่ไหนแต่ก็ไม่สนมันเพราะถูกสอนว่าไม่ให้สนใจกับลำแสงขนาดยังที่พุ่งสูงขึ้นไป
ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเธอล้วนลอยไปกลางอากาศไปมาแม้แต่ขั้นบันใดยังเป็นหินลอยไปมาแต่ก็ยังเกาะกลุ่มซ้อนเป็นขั้นบันใดอยู่จะมีช่วงชั้นลอยเท่านั้นที่เป็นแผ่นหินขนาดใหญ่เท่าสนามฟุตบอลที่จะลอยนิ่งอยู่กับที่
เธอตกใจที่อยู่ในสถานที่นี้แต่ไม่ประหลาดใจเท่าไหร่นักเพราะไม่ใช้ครั้งแรกที่เธอได้มายังสถานที่พิเศษแห่งนี้ สถานที่ในมิติแห่งความฝันแหล่งพักข้างทางของเหล่าจิตวิญาณที่มุ่งหมายไปยังภพภูมิต่อไป….ที่ๆซึ่งเหล่าดวงวิญาณที่ถูกชี้นำหรือผู้ที่ฝึกฝนมนต์ตราแห่งความฝันเท่านั้นที่จะได้มายังที่แห่งนี้ได้ ที่พักข้างทางของจิตวิญญาณ Void of soul หรือ ที่ตั้งของมหาจิตวิญาณแหล่งชุมทางน้อยใหญ่ของวิญญาณที่ถูกชะตากรรมพัดพา และเป็นที่ๆเหล่าผู้ที่ถูกเรียกชาแมนต้องมาสักครั้งเพื่อฝึกบททดสอบทางจิตวิญาณและรับพลังแห่งความฝันมาใช้ในการทำพิธีต่างๆ
แม็กกี้เดินไปตามขั้นบันใดอย่างระมัดระวังเพราะบันใดมันลอยไปมาจนบางครั้งเธอต้องกระโดดเธอมาถึงจุดพักระหว่างชั้นจุดพักแรกณ ที่นั้นเธอได้เจอกับภาพที่หยุดนิ่งมันเป็นภาพทีโบนนอนหัวทิ่มยุบไปกับพื้นลานประลองไม้และมีภาพ
ของเธอที่ค้างนิ่งเหมือนห้วงเวลาที่หยุดนิ่งในท่วงท่าที่กำลังตอกส้นเท้าลงไปที่ท้ายทอยของทีโบน…ใช้เธอชนะแล้วเหลือแค่ครั้งเดียวเธอก็จะพ้นผิดทั้งๆที่เธอไม่ได้ผิดเลยแม้แต่น้อยเธอตกเป็นเหยื่อด้วยพิธีกรรมศาลเตี้ยของแก็งเขาแดงเผ่าบลูก้ามนุษย์วัวที่แสนป่าเถื่อน เธอขจัดความคิดฝุ่งซ่านที่แล่นเข้ามาในหัวแล้วออกเดินหน้าต่อไป
เธอวิ่งต่อไปยังแพลทพื้นลอยชั้นที่สองเธอเห็นตัวเธอเองจากทางด้านหลังเบื้องหน้าเป็นรังของพวกแก็งเขาแดงเธอเดินต่อไปไม่สนใจจนถึงแพลทที่สามแพลทนี้ทำให้เธอตกใจเธอเห็นตัวเธอเองยืนค้างนิ่งในหมู่บ้านแห่งหนึ่งเหนือหมู่บ้านขึ้นไปมีกำแพงขนาดใหญ่ตั้งอยู่บนเนินเขาเป็นกำแพงหินที่ใหญ่ปานภูเขาทั้งลูกและยาวราวกับแนวสั้นเขาเธอไม่เคยไปยังกำแพงอิลินอร์มาก่อนแต่สัญชาติญาณบอกเธอว่านี่ละหนึ่งในเป้าหมายการเดินทางของเธอพอดูตัวเธอดีๆแล้วกำลังจะทำท่าไปคุยกับชายแก่หัวโล้นที่อยู่ข้างหน้าเธอไม่เคยเจอชายแก่คนนี้มาก่อน…ทำไมเธอถึงปลอมเป็นมนุษย์แล้วเข้าไปคุยกับชายแก่ท่าทางไม่น่าไว้วางใจแบบนั้นเธอคิดอยู่ซักพักแล้วเธอก็ร้องอุทานกับภาพที่อยู่ตรงหน้าเพราะไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับเธอ….ทิวทัศน์แห่งอนาคต
แม็กกี้: “ภาพเหล่านี้ฉันไม่เคยเจอมาก่อนกำแพงยักษ์นี่ก็ด้วย…มันไม่ใช่ภาพย้อนอดีต…นี่มันไม่ใช้ภาพแสดงอดีตหรือปัจจุบัน….นี่มันทิวทัศน์แห่งอนาคตตามที่คุณป้าเคยบอกไว้นี่นา…แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจฝึกวิชาสายนี้นี่…ชั้นไม่เคยทำได้ถึงขั้นนี้มันเป็นไปได้ยังไง…วิชาสายนี้ยากจะได้…มันเกิดอะไรขึ้น”
แม็กกี้งุนงงกับสิ่งพิเศษที่เกิดขึ้นในVoid of soulแห่งนี้เธอสังเกตุว่าเหนือทิวทัศน์ของแพลทนี้ยังมีบันใดขึ้นไปยังแพลทต่อไปอีกเธอตัดสินใจเดินขึ้นไปยังแพลทเลยถัดไป
เมื่อมาถึงเธอก็เจอกระโจมพักของแอนนิมา…เธอหยุดชะงักมันคือกระโจมที่คุ้นเคยเป็นกระโจมพักของเธอเอง…เมื่อเข้าไปในนั้นจะมีภาพค้างของคุณป้าหรือเปล่านะ
เธอคิดพลางแง้มผ้าม่านของกระโจมเพื่อเข้าไปเธอเจอข้าวของๆเธอภาพนิ่งของปีโกะและรูปวาดสเหมือนของแม่เธอแม็กกี้ไม่รู้ว่าแม่ชื่ออะไรเหลือแต่รูปใบนี้ให้หวนระลึกถึงเธอไม่เจอภาพค้างของคุณป้าที่สอนเวทย์มนต์ให้เธอเธอเจอแต่ภาพค้างของมารีสาวใช้ของคุณป้าเธอนั่งนิ่งไม่แสดงอาการตอบรับอันใด…แน่นอนเพราะมันเป็นแค่ภาพฉายในVoid of soul เท่านั้น…เธอยังงงกับภาพทิวทัศน์แห่งอนาคตของแพลทก่อนหน้าแต่เธอก็ยังตัดสินใจจะเดินขึ้นแพลทถัดไปอีก….น่าแปลกแพลทใน Void of soul ทุกครั้งที่ผ่านแพลทมันจะกลืนจิตผู้เดินผ่านอย่างมากแค่เดินผ่านซักสองแพลทส่วนใหญ่ก็ตืนจากความฝันแล้วแม้จะเป็นชาแมนที่ผ่านการฝึกฝนมาแล้วก็ตาม Void of soul เป็นสถานที่ๆชาแมน ผู้ใช้มนตราความฝันและวิญญาณที่ได้รับการชี้นำเท่านั้นที่จะเข้ามาได้มันเป็นฉากหลังที่ซ้อนอยู่เบื้องหลังของความฝันๆทั่วๆไปที่คนเราฝันกัน
เมื่อเธอเดินมาถึงแพลทที่ห้าของการเดินทางในVoid of soul เธอเจอกับภาพนิ่งของคุณป้าที่แสนใจดีและคอยสอนสิ่งต่างๆให้แม็กกี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวทย์มนต์คุณป้าที่แม็กกี้และคนทั่วๆไปในเผ่าไม่รู้จักชื่อแต่ทุกคนหวังพึ่งเธอโดยเฉพาะอย่างยิ่งคำทำนายและเครื่องรางนำโชคที่เป็นของจริงไม่ใช่ของที่พวกต้มตุ๋นหลอกขายคุณป้ามีเหตุผลบางอย่างที่ที่ปกปิดชื่อและทำงานเป็นหัวหน้าพวกพ่อมดหมอผีของเผ่าเธอเองก็เป็นคูก้า(มนุษย์แมว)เหมือนแม็กกี้…ภาพที่อยู่ตรงหน้ายังยิ้มใจดีอย่างเช่นเคยเป็นรอยยิ้มบริสุทธิ์และเป็นร้อยยิ้มที่ราวกับบอกว่ายินดีต้อนรับกลับนะทุกๆครั้งที่เธอออกไปเที่ยวที่ไหนต่อที่ไหนแม็กกี้ยืนยิ้มกลับให้คุณป้าทั้งๆรู้อยู่แก่ใจว่ามันเป็นแค่ภาพนิ่ง
ในVoid of soul เท่านั้นแล้วก็เริ่มมองหาบันใดไปยังแพลทต่อไป….
ไม่มี….ทำไมไม่มีทางขึ้นไปแพลทต่อไป….แล้วท่าไม่มีทำไมเธอถึงไม่ยอมตื่นจากฝัน
ต้องทำอะไรซักอย่างกับแพลทพวกนี้งั้นเหรอเธอถึงจะตื่นจากฝันแล้วทำไมแพลท
แห่งที่ห้านี้ถึงเป็นทุ่งดอกไม้สวยงามแพลทอื่นเป็นพื้นหินธรรมดาเธอตัดสินใจหันหลังเพื่อเดินกลับไปยังแพลทก่อนหน้าแต่มีบางอย่างทำให้เธอตกใจ…
ทางลงกลับไปแพลทก่อนหน้าก็หายไปเช่นกัน…เธอค้างอยู่ที่แพลทแห่งความฝันนี้
คุณป้า: “แพลทของวันนี้มีแค่นี้แหละหลานเอ๋ย!….ยินดีต้อนรับกลับนะแม็กกี้”
แม็กกี้ตกใจสุดขีดคุณป้าที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่ใช้รูปนิ่งแต่เป็นดวงจิตของคุณป้าจริงๆ
ทันใดนั้นเองทุ่งดอกไม้ที่ล้อมรอบทั้งสองก็ผลิดอกบานส่งกลิ่นหอมเย็นๆสร้างความรู้สึกผ่อนคล้ายให้กับแม็กกี้….มันช่างคล้ายกลิ่นหอมๆที่เธอได้ดมทุกครั้งที่ก่อนออกไปเที่ยวรอบๆหมู่บ้านเป็นกลิ่นที่ชวนคิดถึงแม็กกี้ก็เริ่มพูดตอบกลับบ้าง
แม็กกี้ : “คุณป้ามาอยู่ที่นี้ได้ยังไงคะ”
คุณป้า : “ไม่ใช้ป้าหรอกที่เข้ามาหาหนู…แต่หนูต่างหากที่เข้ามาหาป้า”
แม็กกี้ประติดประต่อเรื่องราวทั้งหมดได้แล้ว…สาเหตุที่เธอเห็นทิวทัศน์แห่งอนาคต…
และสาเหตุที่เธอข้ามแพลทมาได้มากมายขนาดนี้โดยที่ไม่ตื่นจากความฝัน….ทั้งหมดเธอได้คำตอบแล้ว…เธอตกอยู่ในห้วงอาคมไสยเวทย์ของป้าเธอแม็กกี้กำลังจะทำท่าวิ่งหนีแต่จู่ๆก็มีเถาวัลรัดขาของเธอๆพยายามจะดิ้นมันก็ยิ่งรัดแน่นจนข้าเธอชากลิ่นดอกไม้ก็หอมมากขึ้นเรื่อยๆมันทำให้เธอง่วงลงๆป้าของเธอเริ่มพูดอีกครั้ง
คุณป้า : “กลับมาหาป้าเถิดแม็กกี้เมืองมนุษย์น่ะมีแต่ความโสโครก…ภายใต้แสงสว่างที่พวกมันยกย่องบูชาน่ะมันกลวงและว่างเปล่าสิ้นดี…หนูไม่มีทางเจอสิ่งที่หนูตามหาหรอกเชื่อป้าเถอะ…กลับมาเป็นเหมือนเก่าเราจะมีความสุขทุกวันในเผ่าที่แสนสงบสุขและร่มเย็นแห่งพระบิดาแห่งสายลม…กลับมาเถอะหลานรักของป้า”
แม็กกี้ : “ไม่นะ…อย่าเข้ามา…อย่าเข้ามา…ออกไปจากหัวหนู…ออกไป!”
คุณป้า : “ความผิดเพียงขอเดียวขอป้าก็คือปล่อยให้หนูขบหากับลูกชายเผ่าวูลก้าคนนั้นชื่ออะไรนะโทรุสใช่ไหม…ป้าไม่น่าปล่อยให้หลานไปสุงสิงกับเผ่าโสโครกนั้นเลย”
แม็กกี้พยายามขัดขืนต่อไปทว่ากลับยิ่งง่วงลงๆเรื่อยๆจนเธอได้ยินเสียงๆหนึ่ง
อิสรภาพแลกด้วยเลือด…อยากหลุดจากโลกเดิมๆมีแต่จะต้องสู้กับโลกที่โหดร้ายเท่านั้น
เสียงก้องเปล่งออกมาจากตัวของเธอแต่เป็นเสียงที่ทำให้คุณป้าสะดุ้งแล้วตะโกนกลับ
คุณป้า : “แกน่ะหุบปากไปเลย…อย่ายุ่งกลับหลานข้า!”
จู่ๆก็มีห่วงความคิดประหลาดในหัวเธอนึกอยากทำให้ตัวเองเลือดออกในห้วงมิติแห่งความฝันนี้…เธอตัดสินใจกัดกร้วมเข้าที่แขนตนเองจนเลือด:Xบังเกิดพลังโผยพุ่งรอบตัวเธอผมเธอเริ่มยาวดวงตาลุกเปล่งแสงสีแดงแล้วมีรอยแตกสีแดงยืดออกมารอบขอบตาพลังเธอพุ่งออกมาไม่ลดละอุ้งมือและเท้าแบบเสือของเธอเริ่มลุกเป็นไฟจากนั้นเกิดแรงระเบิดมหาศาลรอบตัวเธอ
ซูมมมมมมมมอ้ากกกกกกกกก(เสียงร้องประสานเสียงของทั้งคู่)
แม็กกี้สะดุ้งเฮือกขึ้นมาบรรยากาศรอบตัวเธอกลายเป็นห้องขังเหม็นอับเธอรอดจากอาคมสะกดจิตของป้าเธอได้สำเร็จเธอรู้สึกเจ็บที่ข้อมือซ้ายมีเลือดไหลซิบๆออกมาเธอละเมอกัดตัวเองแต่มันก็ทำให้เธอรอดจากการควบคุมของป้าเธอมาได้
ยามเผ่าบลูก้ามนุษย์วัวยื่นถาดส่งอาหารผ่านช่องลูกกรงแล้วตะคอกใส่
ยามมิโนทอร์ : “เอ้ากินซะ!…นี่จะเป็นมื้อสุดท้ายของแกคืนนี้มัมบารอเชือดแกอยู่”
ถัดไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่งไกลออกไป…ไกลจากสถานที่ๆแม็กกี้ถูกคุ้มขังอยู่
มันเป็นหมู่บ้านที่เผ่ามนุษย์แมวและมนุษย์เสือเดินไปมาอย่างสงบสุขรุ่งอรุ่นยามสายส่องลงมาเผ่าคูก้าทุกตนกำลังทำหน้าที่ของตนอย่างขมักขเม่นเหนือเขตุหมู่บ้านขึ้นไป
มีกระโจมที่ใหญ่กว่าของชาวบ้านรอบๆประดับด้วยหม้อดินเผาขนาดเล็กเท่าฝามือข้างในใส่สมุนไพรแปลกๆใกล้ๆกันมีกระโจมที่เหมือนกระโจมในฝันของแม็กกี้ด้านหลังประดับด้วยทุ่งดอกไม้สีเหลืองแบบในทุ่งดอกไม้แพลทสุดท้ายในฝันของแม็กกี้เป็นแปลงหย่อมเล็กๆ…ปรากฏร่างของคูก้าที่มีรูปร่างใหญ่กำยำแต่ก็ดูปราดเปรียวเดินผ่านกระท่อมของแม็กกี้มุ่งตรงไปยังระโจมที่ประดับด้วยหม้อสมุนไพรเขาคือจากาหัวหน้าเผ่าคู้ก้าเป็นคูก้าเสือจาร์กั่วเขามาเพื่อจะถามความคืบหน้าของหัวหน้าหมอผีประจำเผ่า
จากา: “เป็นยังไงบ้างแม่หมอสำเร็จไหม!”
เขาถามหัวหน้าชาแมนเธอคือคูก้าหญิงชราป้าของแม็กกี้นั้นเองแต่วันนี้เธอมีผิวซีดดูอิโรยเป็นอย่างมากไม่เหมือนในฝันของแม็กกี้
คุณป้า : “คำสาปในตัวหนูแม็กกี้กล้าแกร่งมาก…มันต่อต้านอาคมสะกดของข้า”
คำตอบที่ได้ยินสร้างสีหน้าแห่งความผิดหวังบนใบหน้าของจากาเป็นอย่างมาก
จากา: “แล้วเราจะทำอย่างไร…ถ้าเราเสียแม็กกี้ไปอำนาจในเผ่าเราจะลดลง…ข้ายินดีแลกนักรบฝีมือดีทั้งเผ่าในตอนนี้เพื่อเอาเธอกลับมา…แม่หมอมีแผนอย่างไรก็รีบเข้า”
คุณป้า : “จากที่ข้าดูจิตของหนูแม็กกี้ใน void of soulเธอมีจุดมุ่งหมายคือเมืองมนุษย์
เธอพยายามจะส่งตัวเองเข้าไป…คงคิดเปลี่ยนชะตากรรมของเธอแน่ๆ”
จากา:“ชะตากรรมของเธอคือพลังอำนาจและความน่าเกรงขามของเผ่าเรา…คือความหวังที่จะรวมแอนนิมาให้เป็นหนึ่ง…เพื่อที่จะทวงดินแดนศักดิสิทธิ์ของพวกเรากลับคืนมาจากมนุษย์…ชะตากรรมของเธอช่างเลวร้าย…แต่ทุกความยิ่งใหญ่ยอมต้องมีผู้เสียสละเธอคือความหวังของแอนนิมาทั้งมวล…คือหอกศักดิ์สิทธิ์ของพวกเรา”
คุณป้า : “น่าเสียดายที่หนูแม็กกี้อยู่ในพื้นที่เผ่าบลูก้าเราจะส่งทหารไปก็ไม่ได้ซะด้วย
ที่ฉันทำได้ก็แค่ติดต่อกับชาแมนทางนั้นให้ช่วยเหลือแต่กลุ่มเขาแดงมีบาโทลูกชาย
บ้าคลั่งหัวรุนแรงของหัวหน้าเผ่าทำให้ยืนมือเข้าไปยุ่งอะไรไม่ได้มากดีไม่ดีอาจกลายเป็นความขัดแย้งระหว่างเผ่าเหมือนที่เผ่าเรากับเผ่าวูลก้าเป็น…ทั้งหมดเป็นฝีมือเจ้าโทรุสลูกชายเจ้าโทรันหัวหน้าพวกมนุษย์หมาป่าคนเดียว”เธอพูดอย่างโกรธแค้น
จากา: “แล้วเราจะทำยังไงดีละแม่หมอ”
คุณป้า : “ไม่ต้องห่วงถึงเธอจะไปผจญเรื่องอันตรายแต่ยังไงทิวทัศน์แห่งอนาคตที่ชั้นเห็นมันต้องเกิดขึ้นแน่ๆแม็กกี้มีชะตากรรมอันยิ่งใหญ่ในการกอบ:X้วิหารศักดิ์สิทธิ์อย่างแน่นอน…ถึงเธอจะไม่อยู่ในการควบคุมของเราแล้วก็ตาม”เธอกล่าวอย่างหนักแน่น
จากา: “อย่างไรละแม่หมอ”
คุณป้า : “บางทีอาจเป็นการกอบ:X้ที่นอกเหนือรูปแบบที่เราเข้าใจก็ได้…ข้าเชื่อว่าพระบิดาซีล…และพระแม่แห่งเอเทียทรงมีแผนการลึกล้ำเกินความเข้าใจของพวกเรา
เฮ้อวันนี้ข้าอยากจะพักจากพิธีกรรมเมื่อคืนซักหน่อย…ไม่ต้องห่วงนะข้าส่งพวกWood Manไปแล้ว…ถึงจะควบคุมหนูแม็กกี้ไม่ได้ก็ตามแต่ก็คงเปลี่ยนแปลงอะไรได้มั้งละนะ
เอาละ…เจ้ากลับไปได้แล้ว…ข้าเหนื่อยอยากพักจากพิธีกรรมเมื่อคืนเสียที”
ป้าของแม็กกี้เดินกลับกระโจมไปโดยมีสาวใช้คอยออกมารับช่วงพยุ่งตัวต่อ
ปล่อยให้จากายืนมองแล้วเดินกลับไปทำหน้าที่หัวหน้าหมู่บ้านของตน
ตัดกลับมาที่คุกของแก็งเขาแดงแม็กกี้จัดการกับแผลที่แขนของเธอและอาหารมือสุดท้ายที่ได้รับ…คืนนี้เธอจะต้องสู้กับมัมบายามเฝ้าประตูและองค์รักษ์ของบาโท
ถึงเธอจะเคยแตะบาโทตกน้ำแต่นั้นเป็นการลอบโจมตีแบบไม่ทันตั้งตัวร่างของมันใหญ่กำยำกว่าบลูก้าทุกตัวที่เธอเคยเจอจะเป็นลองก็บาโทเท่านั้นเธอไม่แน่ใจว่าถ้าเธอใช้เวทย์มนต์ออกไปจะชนะมันหรือเปล่าตอนนี้เธอยังปกปิดสถานะผู้ใช้เวทย์มนต์ได้อยู่เธอไม่รู้ว่าใช้เวทย์มนต์ออกไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้น…เธอเริ่มหมดหวังแต่ก็ค่อยๆคิด
แต่ทันใดนั้นเองเธอเหลือบเห็นปีโกะนกแก้วที่เธอมาช่วยได้สำเร็จเธอเริ่มส่งเสียงกระซิบไล่ปีโกะแต่ปีโกะไม่ไปมันยืนขาที่มีห่อกระดาษห่อหนึ่งมาแม็กกี้ตัดสินใจรับกระดาษห่อนั้นภายในบรรจุใบไม้สีขาวห่อกระดาษเล็กๆสีแดงสองห่อและยาสีเขียวหนึ่งเม็ดและกระดาษข้อความมันเป็นข้อความของคานมิโนทอร์แก่ผู้เฝ้าของสัมภาระ
ฉันเห็นนกแก้วของเธอบินกลับมาหาฉันมันร้องแกว้กๆและมีท่าทีกระวนกระวายฉันเดาว่าเธออาจถูกพวกเขาแดงจับได้หรือไม่ก็ฆ่าทิ้งไปแล้ว…ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่…ของเล็กๆทั้งหมดที่เธอได้รับจะช่วยให้เธอแหกคุกได้ใบไม้รูปใบดาบคือสมุนไพรหายาก
ที่มีชื่อว่าว่านบีฮีมอทมันถูกเรียกตามชื่อบีฮีมอทสัตว์ในตำนานที่แข็งแกร่งและทรงพลังมันจะเพิ่มพละกำลังของผู้ที่เขี้ยวมันหนึ่งชั่วโมงเธอจะมีพละกำลังเทียบชั้นกับเผ่าบลูก้าเลยทีเดียว…ห่อยาสีแดงคือผงสลบร้ายแรง:Xใส่ยามและยื้อรอแค่สิบวิเท่านั้นหรือค่อยๆปล่อยให้มันฝุ่งกระจายและรอไม่ถึงห้านาทีพวกมันก็ง่วงหลับกันหมดผลข้างเคียงมันสูงและใช้ยากก่อนใช้เธอต้องกินยาเม็ดสีเขียวมันเป็นยาแก้พิษของผงสลบและจะทำให้ไม่รับผลของผงสลบเธอต้องกินมันก่อนใช้ผงสลบซักหนึ่งชั่วโมง
มีถ้ำเล็กๆน่าจะเรียกว่าชะง่อนหินมากกว่าตั้งอยู่ทางตะวันตกของหมู่บ้านมันเป็นที่พักหาสมุนไพรกลางป่าของฉันเองที่นั้นมีเตียงไม้ใกล้ๆกันมีบ่อน้ำสะอาดระวังอาจมีสัตว์ที่มาหาแหล่งน้ำกินถ้าเธออยากเจอฉันๆจะรออยู่ที่นั้นสามวันเพราะเป็นช่วงออกไปหาสมุนไพร่อยู่พอดีสุดท้ายนี้ก็ขอให้เธอปลอดภัย
จากคาน
แม็กกี้ไม่รอช้าเริ่มคิดแผนการแหกคุกอย่างรวดเร็วโดยเริ่มกินยาเม็ดเขียวและรออีกหนึ่งชั่วโมงจากนั้นก็เคี้ยวว่านบีฮีมอทเธอรู้สึกถึงพลังมหาศาลที่อัดแน่นขึ้นมาตามกร้ามเนื้อ…สมแล้วที่มันเป็นสมุนไพรหายากราคาแพง
แม็กกี้ : “ ยาม!มานี่หน่อยมีแมลงพิษอยู่ใต้เตียง!”แม็กกี้ตะโกนลั่น
ยามมิโนทอรสองคนเดินมาดูคนหนึ่งยืนคุ้มเชิงเพื่อว่านักโทษจะขัดขืนส่วนอีกคนเริ่มสำรวจใต้เตียงในจังที่ยามดูต้นทางเผลอเธอก็ซัดผงยาสลบใส่มันสูดผงสลบที่ฝุ่งกระจายไปทั่วห้องในจังหวะทีโกลาหนแม็กกี้กระโดดหลบขวานของยามแล้วโดดพุ่งไปเกาะลูกกรงที่ติดบนเพดานพวกยามทำท่ายืนคุ้มเชิงเพราะแม็กกี้ยังไม่หลุดจากห้องขัง
เพียงแค่เกาะลูกกรงด้านบรเพดานที่เหมือนหน้าตาพวกยามเริ่มง่วงอย่างรวดเร็วยามคนหนึ่งพยายามลวงกุญแจห้องขังออกมาแต่มือเริ่มชาตาเริ่มพล่ามัวสอดรูกุญแจเพื่อล็อกขังแม็กกี้ไม่ถูกด้วยอาการเมายามทั้งสองเริ่มทรุดลงกับพื้นในเวลาไม่ถึงยี่สิบวินาที
ในขณะที่แม็กกี้ไม่เป็นไรเพราะได้รับภูมิต้านทานจากยาแก้เม็ดเขียว
เธอแบกยามสองคนไปที่ลับตาเพื่อซ่อนร่างที่สลบเหมือดเธอยกพวกมันที่มีขนาดใหญ่กว่าเท่าตัวด้วยพลังจากว่านบีฮีมอทที่เพิ่มขึ้นพอซ่อนร่างที่สลบเสร็จเธอได้ยินเสียงฝีเท้าของยามอีกกลุ่มเข้ามาเธอรีบคว้ากุญแจห้องขังและล็อกขังตัวเองอีกครั้งพอยามลงมาดูก็พบความผิดปกติคือยามสองคนที่เฝ้าอยู่หายไปแต่นักโทษยังอยู่ดีมันไม่รู้ว่าแม็กกี้มีกุญแจแล้วมันเริ่มบ่นถึงความบกพร่องในหน้าที่ของยามชุดก่อนหน้าและเดินกลับไปที่ห้องของบาโทเพื่อรายงานว่ายามสองคนไม่อยู่เฝ้าเวรทันทีที่มันเดินคล้อยหลังออกไปจากห้องแม็กกี้ก็ลวงกุญแจออกมาไขแล้วย่องออกมาเธอเจอบันใดทางลงมียามอีกคนกำลังเดินขึ้นมาเธอรีบแอบหลบไปยังห้องข้างๆทางลงบันใดพอมันเดินเลยห้องที่แม็กกี้ซ่อนตัวอยู่แม็กกี้ก็พุ่งออกมาล็อกคอมันมันพยายามดิ้นแต่เรียวแรงของแม็กกี้ที่พาวเวอร์อัพจากว่าบีฮีมอทนั้นเหนือกว่ามันที่ขาดอากาศหายใจเริ่มเรียวแรงตกและหมดสติในที่สุดแม็กกี้เอาร่างนั้นไปซ่อนยังห้องที่เธอซ่อนตัวเมื่อครูเอาผ้าคลุมร่างของมันเอาไว้เพื่ออำพลางพอกำลังจะลงบันใดคราวนี้ก็มือยามอีคนแม็กกี้ก็ทำแบบเดียวกับยามคนก่อนหน้าคือหลบฉากพอมันคล้อยหลังก็พุ่งเข้าล็อกคอจนสลบแล้วเอาร่างไปซ่อนเธอเดินลงบันใดจนถึงชั้นล่างสุดก็ได้ยินเสียงฝีเท้าสองคู่บ่งบอกว่ามียามมิโนทอร์อีกสองคนกำลังเคียงคู่เดินกันมาเธอไม่สามารถลอบเข้าไปล็อกคอพวกมันได้จะใช้ผงสลบก็เปลื่องเพราะเหลืออยู่ห่อเดียวเธอตัดสินใจซ่อนตัวใต้บันใดรอให้พวกมันผ่านไป
พอมันผ่านขึ้นชั้นบนไปเธอก็วิ่งออกมาตรงล็อบบี้ของคุกในถ้ำมียามนับสิบเดินวนไปมาเธอรู้ว่ามีเวลาไม่มากเพราะสองตัวที่เธอเดินผ่านไปกำลังจะไปที่ห้องขังของเธอและนั้นจะทำให้พวกมันรู้ตัวว่าเธอแหกคุกได้แล้วความโกลาหนจะเริ่มทันที
เธอคิดอยู่สองสามวิเธอก็คิดออกตอนนี้เธอยืนอยู่ที่ทางขึ้นบันใดชั้นหนึ่งของถ่ำที่มีหกชั้นเธอถูกขังอยู่ที่ฉันสามถ้าเธอยิงลูกบอลไฟลอยสูงชนเพดานของชั้นหกมันจะเกิดระเบิดเสียงดังที่ชั้นหกพวกยามจะวิ่งขึ้นไปดูเธอรอให้ยามสองคนก่อนหน้าเดินลับหายเข้าไปในทางเดินชั้นสามก่อนแล้วยิงบอลไฟส่วนขึ้นลอยสูงไปชนเพดานชั้นหก
ตูมมมม! อะไรน่ะผู้บุกรุก!อราม! อราม!พวกยามนับสิบที่อยู่ตรงชั้นลอ็บบี้แตกตื่นมันแบ่งกำลังหกคนวิ่งกรูขึ้นไปดูที่ชั้นหกยามสองคนก่อนหน้าไปถึงแล้ว
ตอนนี้ที่ชั้นล็อบบี้เหลือยามห้าคนเท่านั้นแม็กกี้ที่ซ่อนตรงใต้บันไดเธอจะทำยังไงกับยามห้าคนนั้นเวลาเหลือไม่มากอีกไม่เกินสามนาทีพวกยามข้างบนสักคนจะเจอห้องขังที่ว่างเปล่าของเธอและความโกลาหนจะบังเกิดขึ้นแน่นอนพวกมันที่รู้ว่าถูกเสียงระเบิดหลอกจะเริ่มวิ่งกรูลงมาข้างล่างค้นหาทั่วแบบทุกซอกทุกมุมจนเจอเธอและทุกอย่างก็จบเธอจะถูกฆ่าทันทีที่ถูกพบตัว
ทันใดนั้นเองปีโกะนกแก้วของเธอก็บินเข้ามากลางล็อบบี้ส่งเสียงร้องแกว้กๆในลานล็อบบี้มิโนทอร์สี่คนก็วิ่งเขาไปดู…ตอนนี้ที่ทางออกเหลือยามเฝ้าแค่คนเดียวโอกาสทองมาแล้วเธอรีบย่องออกมาจากที่ซ่อนใต้บันไดย่องๆไปตามกล่องจนอยู่ด้านหลังของยามเฝ้าประตูที่เหลือคนเดียวนั้นเวลาที่ปีโกะสร้างให้มีไม่มากอีกไม่เกินนาทีพวกยามสี่คนจะเลิกสนใจและกลับไปเฝ้าตามพื้นที่เดิมของตนเธอรีบพุ่งตัวไปล็อกคอยามที่เฝ้าประตูมันพยายามจะส่งเสียงร้องแต่ไม่ออกและมีชะตากรรมเหมือนเพื่อนสองตัวที่ถูกล็อกคอก่อนหน้า…ทางออกสะดวกเธอพุ่งออกไปสู่อิสรภาพ
แล้วรีบวิ่งลงไปยังป่าข้างทางหายลับมุ่งไปยังถ้ำที่คานนัดเธอเอาไว้เจ้าปีโกะเห็นเจ้าของหนีไปได้มันก็บินออกจากล็อบบี้ของคุกไป…ทันทีที่มันบินคล้อยหลังมีเสียง
ตะโกนลั่นจากชั้นบน นักโทษแหกคุกกกก! แก็งๆๆๆๆๆๆๆ(เสียงระฆังเตือนภัย)
แต่สายไปเสียแล้วเธอวิ่งลงป่าข้างทางด้วยฝีเท้าของเผ่าคูก้า
Mana vision tale of the fire cat part 3
