ตอนนี้เป็นตอนชิวๆสบายๆ เป็นช่วงพักของพวกตัวละครในเรื่องนั่นล่ะครับง่ายๆ
เสียงเพลงจากเครื่องดนตรีคราสสิกดังก้องไปทั่วท้องพระโรงที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม เหล่าขุนนางและนายทหารระดับสูงทั้งและและหญิงต่างก็อยู่ในชุดออกงานที่ดูหรูหรา แต่ที่มุมหนึ่งมีชายผู้มีเรือนผมสีดำกำลังนั่งทำหน้าเบื่อโลกสุดๆคนหนึ่ง ชุดสูทที่เขาใส่เป็นชุดเช่าจากร้านแถมเลือกแบบราคาถูกสุดๆอีกด้วย ส่วนข้างๆคือหญิงสาวผู้มีเรือนผมสีน้ำตาลยาวในชุดราตรีสีขาวกำลังนั่งหน้าแดงไม่พูดไม่จา
“งะ งานดูหรูหราจังนะคะ”
“อืม หรูซะจนอยากรีบออกจากงานเลย”
“ถะ ทำไมล่ะคะ”
“ฉันเป็นนักรบนะ ไม่ใช่นักการเมือง ฉันเกลียดงานสังคมคนชั้นสูง”
เขาพูดพลางกุมขมับ ใช่แถมเขายังเกิดมาในครอบครัวยากจนอีกด้วยนะเออ
“แหม ไม่อยากเชื่อนะว่าหมาป่าแดนเหนือจะนั่งทำหน้าเบื่อโลกแบบนี้”
เสียงของเด็กสาวที่ฟังดูคุ้นหูดังขึ้น และเมื่อเขาหันไปมองก็พบกับเด็กสาวผู้มีเรือนผมสีทองในชุดราตรีเกาะอกสีฟ้าถึงแม้ว่าหน้าอกของเธอจะแทบไม่มีเลยก็เถอะแต่ก็ยังดูดีในชุดแบบนี้ ด้านหลังเธอยังมีเด็กสาวผู้มีเรือนผมสีเงินยาวสวย ในชุดกระโปรงแขนตุ๊กตาสีขาวดูน่ารักสมวัยโดยเธอกอดตุ๊กตาคุณหมีที่แสนจะน่ากลัวเอาไว้ ทำไมมันถึงน่ากลัวน่ะเหรอก็หน้ามันมีรอยเย็บบากกลางหน้าแถมที่มือของมันก็ดูราวกับมีเล็บแหลมๆงอกออกมาอีกต่างหาก เธอส่งยิ้มให้ชายหนุ่มผมดำหรือก็คืออเล็กซ์ แล้วจากนั้นจึงวิ่งโผเข้ามากอดเขา
“พี่ชายใช่คนที่ขับเจ้าตัวใหญ่ที่พุ่งเข้าโจมตีDT-000สินะ”
“หา!? DT-000 เหรอ”
“ก็ตัวที่ฟันโกเลมหน่วยนายพังหมดไงล่ะ”
เรเทียพูดพลางแสยะยิ้มอย่างเยยหยัน
“เอริ พอแล้ว แบบนั้นมันไม่สุภาพนะ”
เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น เธอมีเรือนผมสีเงินยาวเลยบ่าลงมาเล็กน้อยดวงตาสีมรกตของเธอดูตื่นตกใจกับการกระทำของเด็กสาวไม่น้อยโดยเธออยู่ในชุดนายทหารของเทเรเซีย
“มะ ไม่เป็นไรหรอกฉันไม่ถืออยู่แล้วแบบนี้”
“ต้องขอโทษด้วยจริงๆที่น้องสาวฉันจู่ๆก็เข้าไปกอดแบบนั้น”
“อืม ไม่เป็นไรๆ”
“สองคนนี้ก็คือผู้ควบคุม DT-000”
เรเทียพูดเสียงเรียบ แต่มันได้ผลเกินคาดอเล็กซ์หน้าซีดถอดสีจนกลายเป็นสีขาวราวกับกระดาษ ส่วนเอลร่าที่นั่งข้างๆอยากจะกรีดร้องให้ทั้งโลกรู้แต่ทำไม่ได้เพราะกำลังอยู่ในงานเลี้ยง
“อ้าว พวกคุณได้พบกันแล้วสินะคะ”
เสียงของเด็กสาวที่ฟังดูสุภาพและอ่อนน้อมดังขึ้น ซึ่งสำหรับอเล็กซ์แล้วมันคุ้นหูมาก เพราะก่อนสงครามนั้นเขาได้ยินจนเบื่อเลยเสียงนี้
“สวัสดีครับองค์หญิง เหนื่อยหน่อยนะครับ”
อเล็กซ์พูดขึ้นพร้อมกับทำความเคารพแบบทหาร ส่วนเอลร่าเองพอเห็นแบบนั้นก็รีบทำตามเช่นกัน
“พอดีเลยล่ะค่ะ ฉันอยากให้พวกคุณตั้งหน่วยผสมร่วมระหว่างเทเรเซียและออสเทียร์เพื่อเป็นการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างกองทัพทั้งสองด้วยน่ะค่ะ”
“ยอมได้ค่ะ แต่ว่าใครบางคนแถวนี้คงเจ็บปวดหัวใจมิใช่น้อยเพราะเพิ่งจะแพ้เรามาสดๆ”
เรเทียพูดพร้อมกับยิ้มเยาะอเล็กซ์
“เงียบๆไปเลยยัยเด็ก17 อกเท่าเด็กประถม”
อเล็กซ์พูดพร้อมกับแสยะยิ้มอย่างมีชัย
“ว่าไงนะ!!”
“ทำไมอยากมีเรื่องเหรอ!!”
“อยากมีเรื่องสินะ อย่าคิดนะว่าบุญคุณนิดหน่อยสมัยก่อนจะเอามาใช้พูดอ้างได้น่ะ เจ้าโลลิค่อน!!”
“ใครโลลิค่อนกันฟร๊ะ!! ยัยกระดาน!!”
“นายว่าใครกระดานนะ เจ้าบ้าโลลิค่อน!!”
อเล็กซ์ในตอนนั้นทำหน้าบอกบุญไม่รับแบบสุดๆ เขาเอียงคอไปทางประตูหน้าสองสามครั้ง ส่วนเรเทียพยักหน้าตอบ
“ทั้งสองคนหยุดเลยค่ะ อย่าทะเลาะกันสิคะ เรามาที่นี่เพื่อเป็นการแสดงถึงความสัมพันธ์อันดีที่กำลังจะเกิดขึ้นนะคะ ไม่ใช่ให้มาตีกัน ดังนั้นเราจะต้องร่วมมือและร่วมแรงร่วมใจกันเพื่อมุงไปสู่วันพรุ่งนี้ที่ดีกว่า”
องค์หญิงพูดห้ามทั้งสอง และเหมือนว่าจะได้ผล เพราะทั้งสองเปลี่ยนท่าทีทันที
“นี่ประเทศนายมีองค์หญิงแบบนี้เองเหรอ”
เรเทียพูดกระซิบกับอเล็กซ์พลางเอามือบังเอาไว
“อืม แบบนี้แหละ นี่แค่เพิ่งเริ่มนะ ถ้าจะให้พูดจริงๆนี่ยาวยิ่งกว่ากล่าวสุนทรพจน์อีก”
อเล็กซ์ตอบ
“ดังนั้นเพื่อความแน่นแฟ้นของพวกสองประเทศ จนกว่าหน่วย 404 จะพร้อมออกรบอีกครั้ง ฉันอยากให้พวกคุณไปเมืองลูเบทางตะวันตกค่ะ ไปพักผ่อนและใช้เวลาร่วมกันที่นั่นแล้วกันนะคะ”
อเล็กซ์ได้ยินคำนี้ถึงกับเบ้หน้าส่วนเรเทียทำหน้าเหมือนโลกกำลังจะแตกทันที
สองวันต่อมา
ทองฟ้าสีคราม ทองทะเลสีมรกต เมืองที่แสนเงียบสงบ เงียบคลื่นที่ฟังดูเสนาะหูราวกับเสียงของเครื่องดนตรีแห่งธรรมชาติ ใช่แล้วที่นี่คือเมืองลูเบ ทางแถบตะวันตกทั้งหมดของเทเรเซียติดทะเลทั้งหมด จึงทำให้พื้นที่แถบตะวันออกมีเมืองที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวมากมายเต็มไปหมดและหนึ่งในนั้นก็คือเมืองลูเบ
“พี่น้องดูนั่นเซ่!! ชุดว่ายน้ำ สาวๆชุดว่ายน้ำเต็มไปหมดเลย!!”
เสียงร้องของทิโมธีดังขึ้น โดยสายตาของเขากวาดมองไปยังเหล่าสาวๆของทั้งหน่วย 404 และจากกองทัพออสเทียร์
“ไปกันเถอะเจ้าพวกไฮยีน่าทั้งหลาย!!”
“ยะฮู่!!”
เสียงร้องของพวกทหารหน่วย 404ผสมทหารจากออสเทียร์ดังขึ้นพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
“เฮ้ย!! พวกแกจะสนิทกันไวไปแล้วมั้ง!!”
เสียงของอเล็กซ์ดังขึ้นตามหลังพวกทหารกลุ่มนั้น
“อะไรกันล่ะครับหัวหน้า ก็เขาให้เรามาสร้างความสัมพันธ์กันนะครับ ไม่ได้ให้มาตีกัน”
ทิโมธีพูด แล้วก็จริงตามนั้น แต่มันจะสนิทกันไวไปแล้วมั้งก่อนหน้านี้ยังรบกันอยู่เลยแท้ๆ
“เฮ่อ ไม่อยากจะเชื่อเลย นี่มันอะไรกัน หรือว่ามีแต่เราที่นึดติดอยู่คนเดียวนะ”
“ร้อยเอกเองก็ไปพักกับเขามั่งเถอะค่ะ”
เสียงของเอลร่าดังขึ้น และเมื่ออเล็กซ์หันกลับไปก็พบกับเอลร่าในชุดว่ายน้ำบิกินี่สีเหลืองดูสดใสมีผ้าลายดอกคาดที่อยู่เอว หน้าอกไซด์พี่บิ๊กของเธอมันกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการเดินของเธอ ในวินาทีนั้นอเล็กซ์ได้แต่คิดว่า องค์หญิงขอบคุณครับที่ส่งผมมาที่นี่
“เอาแต่จ้องหน้าอกสาวๆแบบนี้หมายความว่านายมันเป็นพวกโลลิค่อนโรคจิตสินะ”
เสียงของเรเทียดังขึ้นและเมื่ออเล็กซ์จะหันไปโวยใส่ก็เขาก็ถึงกับยืนช็อคค้างพูดไม่ออก เพราะไม่รู้จะขำดีหรือว่าจะพูดดี เพราะเรเทียอบู่ในชุดว่ายน้ำบิกินี่สีฟ้าสดใส แต่ขนาดหน้าอกมันกลับแบนราวกับกำแพงบ้าน
“อเล็กซ์~!!”
เสียงหวานของเอริดังขึ้น โดยเธออยู่ในชุดว่ายน้ำวันพีชสีม่วงอ่อน และเมื่ออเล็กซ์มองเธอแล้วก็แสยะยิ้มเยาะเย้ยเรเทียทันที
“เด็กอายุ14 แต่หน้าอกหน้าใจใหญ่กว่าเธอเยอะเลยล่ะเรเทีย ให้ตายซี่สมัยก่อนฉันก็เคยบอกว่า นมน่ะกินเข้าไปเยอะๆ แล้วก็อย่าเลือกกิน”
อเล็กซ์ระเบิดหัวเราะแบบมีผู้ชัยส่วนเรเทียได้แต่กัดฟันกรอด
เอริวิ่งเข้ามาโผกอดอเล็กซ์จนเซถอยหลังไปหลายก้าว
“นี่ๆ อเล็กซ์ชุดของเอริเป็นยังไงบ้าง”
“อื้ม เหมาะมากเลยล่ะ”
อเล็กซ์ตอบพลางลูบหัวเธอเบาๆอย่างเอ็นดู
“เอริ วิ่งออกมาแบบนี้ไม่ได้นะ มันอันตราย”
เสียงของหญิงสาวอีกคนที่ฟังดูคุ้นหูดังขึ้นและเมื่ออเล็กซ์มองไปทางต้นเสียงก็พบกับลิซ่าพี่สาวของเอริในชุดว่ายน้ำวันพีชสีดำซึ่งสีของมันตัดกับสีผิวขาวเนียนของเธอ แถมเธอยังหิ้วเอาอาวุธชีวภาพติดตัวมาด้วย มันก็คือหน้าอกที่สวยได้รูปขนาดไม่เล็กหรือใหญ่จนเกินไป อเล็กซ์ในวินาทีนั้นจ้องมองเธอแบบไม่วางตา
“อุหวา หมอนี่มันโรคจิตจริงๆด้วย”
เรเทียพูดเสียงเบากับตัวเอง
“คือฉันขอยืมตัวหัวหน้าไปก่อนนะคะ!!”
เอลร่าพูดพลางดึงตัวอเล็กซ์แยกออกมาทันที
“เอ่อ เอลร่ามีอะไรเหรอ”
“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรเหรอ แค่รู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อย”
“งะ งั้นเหรอ”
“แล้วก็คงจะยังไม่ลืมนะคะ คำพูดที่เคยพูดไว้ตอนที่อยู่เมืองเอนเทรน”
เอลร่าพูดพลางฟันมาหาเขาแล้วมองด้วยแววตาราวกับจะบอกว่า ฉันยังไม่ลืมนะเออ
เราย้ายมาดูทางด้านชายหาดบ้าง
แซคหัวหน้าหน่วยทหารราบ กำลังนั่งมองรูปของลิลลี่พลางร้องไห้เป็นเผาเต่า เพราะเมื่อวานเขาไปหาลิลลี่ที่พักฟื้น แล้วก็โดนเธอตัดสินใจใหม่ว่าจะไม่แต่งงานกับเขา เพราะว่าเธออยากให้ความสำคัญพวกบ้านเด็กกำพร้ามากกว่า นั่นทำให้แซคถึงกับเป็นลมหงายท้องที่โรงพยาบาลไปเลย
เออร์ซูลาเองก็นั่งหลบอยู่ใต้ต้นมะพร้าวพลางอ่านหนังสืออะไรบางอย่างเงียบๆโดยไม่ยุ่งกับใคร ถึงจะมีทหารของกองททัพออสเทียร์ไม่กลัวคลื่นพลังแช่แข็งของเธอมาชวนแต่ไปเล่นน้ำด้วยกันอยู่เรื่อยๆก็ตาม
โมอาร์ ตอนนี้เขากำลังเป็นที่สนใจของทหารสาวๆจากออสเทียร์ถึงขั้นมีสาวเข้ามาจีบ แต่คำตอบชวนช็อคและทำให้สาวๆเสียความมั่นใจในตัวเองก็คือ “ขอโทษนะ แต่ผมไม่สนใจผู้หญิงที่โตแล้วน่ะ” ภายนอกของโมอาร์ที่แมนเกินร้อยแต่แอบแฝงด้วยความชอบที่พิเศษกว่าชาวบ้านเอาไว้ นั่นก็คือไอ้หมอนี่มันนิยมเด็กสาวมากกว่านั่นเอง
ส่วนทิโมธีเองก็สนุกสนานกับการเล่นกับพวกสาวๆกลุ่มนู้นบ้างกลุ่มนี้บ้าง แถมจีบไม่เลือกหน้า โดยตอนนี้ไอ้หมอนี่กำลังเล่นวอลเลย์บอลชายหาดกับสาวๆกลุ่มหนึ่งพลางยิ้มกรุ้มกริ่มไปด้วย ซึ่งหนุ่มๆหลายคนดูหมั่นไส้หมอนี่ไม่น้อย แต่คงเพราะวิธีการพูดของหมอนี่เวลาคุยกับผู้หญิงล่ะนะ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย vodooking1 เมื่อ 2013-1-17 15:34
Independence ตอนที่ 5 50% (ตอนพัก)
