Wing of Destiny ตอนที่ 4 ในที่สุดเขาก็คุยกับฉันแล้ว

"งั้นเรามาสัญญากันมั้ย?"
"สัญญาอะไร?"
"ก็สัญญาว่าตอนโตเราจะมาใส่ของแบบนี้ด้วยกันไง"
"ก็ได้ ฉันสัญญา"
"แต่ต้องมีหลักประกันนะ ว่าเราทำสัญญากันแล้ว"
"หลักประกัน?"
"ก็นี่ไง"
"เราทำ 'สัญญา' กันแล้วนะ อย่าลืมล่ะ"
"ลูน่า..."

"ลูน่าๆๆ" เสียงเรียกดังขึ้นใกล้ๆ ลูน่าลืมตาตื่นขึ้น ก็เห็นใบหน้าของชายคนหนึ่ง

ใบหน้านั้นทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด มันเหมือนกับว่านั่นเป็นคนสำคัญของเธอ "เฮลิออส" เธอเรียกชื่อขึ้นมา "ใช่ ฉันเอง..." ใบหน้าของเขาเศร้าลงทันทีที่เธอเรียกชื่อเขา "ทำไมกัน?" ลูน่าสงสัย แต่ก็ยังงัวเงียเพราะพึ่งตื่น เธอพยายามรวบรวมสติให้ตื่น และมองไปรอบๆ ก็พบกับร่างของชายฉกรรจ์ทั้งสี่คน

ในที่สุดเธอก็นึกเรื่องราวก่อนหน้านี้ออก

ขอย้อนแบบย่อๆแล้วกัน

ลูน่าที่เดินไปพลางบ่นไปพลาง ระหว่างทางกลับบ้านเธอก็พบกับไอ้พวกนี้เข้า ซึ่งเธอก็ไม่สนใจ แต่มันก็ยังมาตอแยเธอ จนในที่สุดเธอรำคาญมากจึงใช้เวทย์มนต์ แต่เวทย์มนต์ดันไม่ให้เธอใช้ เธอเลยถูกพวกมัน...

แล้วหลังจากนั้นล่ะ เป็นอย่างไรต่อ?

เฮลิออสรู้สึกไม่ดี เขาจึงรีบเดินทางกลับในวันนั้น หากแต่ว่า การจะกลับไปต้องใช้เวลาอย่างต่ำไม่น้อยกว่าหนึ่งวัน แต่ในใจเขาคิดอยากจะกลับไปให้ถึงตอนนี้เลย

"ดูรีบร้อนจังนะคะหัวหน้า" ลิซ่ากล่าวขึ้นหลังจากที่เห็นอาการรีบร้อนของเขา "ขอโทษนะลิซ่า แต่ตอนนี้ฉันต้องรีบแล้วล่ะ" เฮลิออสบอกลิซ่าทั้งๆที่เขาไม่ได้หันมามองหน้าของเธอเลย เพราะมัวแต่เก็บของอยู่ "นั่นสินะคะ ว่าแต่จะกลับยังไงเหรอคะ?" เธอถามเขา "ยังไงก็ได้ให้ไปถึงตอนนี้เลย" เขาตอบมาทั้งๆที่มันไม่มีทางเป็นไปได้ แต่แล้วเขาก็หยุดมือของเขา แล้วพึมพำว่า "จริงด้วย!" แล้วเขารีบลุกขึ้นยืน แล้วมุ่งหน้ามาที่ลิซ่า "ลิซ่า ฉันมีเรื่องขอร้อง" "อะ...อะไรคะ?" ลิซ่าถามอย่างสงสัย เพราะตอนนี้เธออยู่ในห้องกับผู้ชายสองต่อสอง ถึงแม้อีกฝ่ายจะไม่คิดอะไร แต่เธอคิด เพราะเฮลิออสจับไหล่ของเธออย่างแรงเหมือนกับว่าจะจับเธอกดให้ล้มลงไป "เธอช่วยฉันหน่อยสิ ฉันทนไม่ไหวแล้ว" "เอ๋? อะไรคะไม่ไหวที่ว่า?" เขาได้ยินก็รู้สึกตัวว่าที่พูดมันสองแง่สองง่าม จึงรีบฉุดมือกลับมาแล้วดันแว่นให้เข้าที่ แล้วพูดว่า "ช่วยใช้เวทย์มนตร์ส่งฉันไปหน่อยสิ" "เอ๋ พูดอะไรน่ะคะ?" "ขอร้องล่ะ" "แต่ว่าฉันไม่..." ลิซ่าจะปฏิเสธ แต่เธอเห็นใบหน้าที่ผิดหวังของเฮลิออส ก็ทำให้เธอรู้สึกสงสาร "ถึงจะยังไงก็เถอะ แต่เวทย์มนต์อะไรเนี่ยฉันก็ไม่ไหวจริงๆค่ะ หัวหน้า" เธอบอกเขา

เฮลิออสนึกขึ้นได้ว่าลิซ่าพึ่งได้รับพลังมา ยังไม่สามารถควบคุมได้อย่างเต็มที่ จะใช้ได้อย่างมากก็แค่เวทย์พื้นๆทั้งสี่ธาตุกับเวทย์รักษาขั้นต้นเท่านั้น ไม่มีทางใช้พลังระดับสูงอย่างเวทย์เคลื่อนย้ายได้อยู่แล้ว "อ๊ะ...ขอโทษที ลิซ่า" เขากล่าวขอโทษที่ใจร้อนเกินไป แต่เขาก็ยังอยากกลับให้ได้อยู่เหมือนเดิม "มันไม่มีทางเลยเหรอ?"เขาคิด "ดูเหมือนจะมีเรื่องเดือดร้อนสินะคะ?" เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น

ทันใดนั้นก็มีสาวใช้คนหนึ่งเดินเข้ามา บนหัวของเธอมีเส้นผมที่ยื่นออกมาแปลกกว่าชาวบ้าน

"นันน่าร์" แล้วเขาก็หันหลังให้เธอ "มาทำไม?" เขาถามด้วยเสียงที่เย็นชา ซึ่งสร้างความสงสัยให้กับลิซ่า "อะไรกัน กิริยาแบบนี้?" แต่เธอก็เงียบไว้

นันน่าร์เห็นเช่นนั้นก็ถอนหายใจแล้วพูดว่า "ยังเย็นชากับฉันเหมือนเคยนะเฮลิออส ทั้งๆที่บางทีก็เรียกใช้ฉันแท้ๆ"

"..."

"เอาเถอะค่ะ ยังไงฉันก็ได้ยินหมดแล้ว จะกลับไปใช่มั้ยคะ?"

"..."

"เฮ้อ...เฮลิออส เป็นอย่างนี้ประจำ ทั้งๆที่ถ้าบอกฉันก็จะทำให้แท้ๆ" แล้วเธอก็ดีดนิ้วดังเป๊าะแล้วร่างของเฮลิออสก็หายไปพร้อมกับสัมภาระที่เขาเก็บ

"หัวหน้า!!!" ลิซ่าอุทานอย่างตกใจที่เห็นหัวหน้าหายไปต่อหน้าต่อตา "หัวหน้า หัวหน้าหายไปไหนแล้ว นี่คุณทำอะไรหัวหน้ากันคะ?" เธอพูดอย่างลนลาน

นันน่าร์เห็นลิซ๋าที่ท่าทางลนลานจึงบอกว่า "ก็เวทย์เคลื่อยย้ายไงคะ เดี๋ยวต่อไปตาคุณค่ะ" "เอ๊ะ เดี๋ยวๆๆๆ ฉันยังไม่ได้..." "ไม่ต้องห่วงค่ะ เดี๋ยวฉันจะจัดการส่งไปให้ถึงที่เลย" แล้วเธอก็ดีดนิ้วดังเป๊าะ แล้วร่างของลิซ่าก็หายไป

ตอนนี้เหลือนันน่าร์คนเดียวที่อยู่ในห้องของเฮลิออส เธอหลับตาลงแล้วก็พูดขึ้นว่า "ไม่ว่าคุณจะพยายามปิดบังอะไรฉัน คุณก็ไม่มีทางซ่อนได้หรอกค่ะ เพราะคุณกับฉัน..." แล้วเธอหายตัวไปอีกคน

เฮลิออสโผล่ในบ้านของสเตลล่า ต่อมาก็ตามมาด้วยลิซ่าและสัมภาระที่ค่อนข้างมากของเธอ "หะ...หัวหน้า..." เธอพูดขึ้นและทำหน้าเขินอาย เพราะสัมภาระของเธอนั้นมีเยอะจนน่าตกใจ และส่วนใหญ่มันก็เป็นพวกชุดทั้งนอกและใน เฮลิออสเห็นก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่เขาพูดว่า "ตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นหัวหน้าของเธอแล้ว ดังนั้นเรียกแค่ชื่อก็พอ" "กะ...ก็ได้ค่ะ หัว...เอ้ย...เฮ...เฮลิ...ออส" เธอรู้สึกประหม่านิดหน่อยที่เรียกชื่อของเขาห้วนๆ แต่ก็เรียกไปแล้ว

"ว่าแต่เรื่องเมื่อกี้ทำไมคุณถึง...อ๊ะ...ระวังค่ะ!!!" ลิซ่าร้องเตือน แต่แทนที่เฮลิออสจะตกใจหรือมีปฏิกิริยาตอบสนอง เขากลับดันแว่นให้เข้าที่

ลิซ่าเห็นผู้หญิงคนหนึ่งพุ่งเข้ามาอย่างเร็ว แล้วก็ต่อยมาที่เฮลิออส หากแต่เขาก็จับแขนเธอไว้ได้ ลิซ่าได้แต่ยืนดูอย่างงงๆ

"อ้าว คิดว่าใคร ที่แท้ก็เฮลิออสนี่เอง" "สวัสดีครับพี่สเตลล่า" เขายิ้มให้กับสเตลล่าแล้วก็ปล่อยมือของเธอแล้วถอดแว่นออก ซึ่งสร้างความแปลกใจให้กับลิซ่า "เอ่อ..." เธอกำลังจะเดินเข้าไปหาทั้งสองคน หากแต่ว่าเธอกลับถูกบังโดยอะไรบางอย่าง

ที่ระหว่างทั้งสามคน มีแสงปรากฏขึ้น จากนั้นก็มีสาวใช้คนหนึ่งออกมา "คุณนันน่าร์!!" ลิซ่าอุทาน แต่ไร้ซึ่งคำตอบ นันน่าร์กลับเดินไปที่เฮลิออสแล้วไปกระซิบอะไรบางอย่าง ซึ่งมันคงเป็นเรื่องไม่ดี เพราะทันทีที่เขาได้ยินนั้นเขาดูตกใจมาก แล้วเขาก็บอกกับสเตลล่าว่า "พี่ ลูน่าออกไปนานรึยัง?" "ก็ไม่นานเท่าไหร่น?" แล้วเขาก็รีบวิ่งออกไปทันที

สเตลล่ากับลิซ่าสงสัยกับกิริยาของเฮลิออส แต่สาวใช้ก็พูดขึ้นว่า "งั้นเดี๋ยวฉันกลับมานะคะ" แล้วเธอก็โค้งตัวให้เป็นการทำความเคารพ ก่อนที่จะหายตัวไป

สเตลล่ากับลิซ่าก็ยังคงงงกันต่อไป

"อ้อ เธอคงจะเป็นคนที่เขาบอกว่าจะพามาด้วยสินะ ชื่ออะไรล่ะ?"

"ลิ...ลิซ่าค่ะ ฝากตัวด้วยค่ะ"

"ลิซ่าสินะ เอ้า ของๆเธอมาเอาไว้ที่ห้องนี้แล้วกัน"

แล้วลิซ่าก็ย้ายสัมภาระของเธอไปที่ห้องทีถูกจัดเตรียมไว้

..............................................................................................................................

เฮลิออสรีบวิ่งไปที่ชายป่าด้วยความเร็วสุดฝีเท้า แล้วเขาก็ได้ยินเสียงของผู้หญิง "ไม่!!! ไม่นะ!!! อย่าเข้ามานะ!!!" "ไม่จริงน่า เสียงนี้มัน..." แล้วเขาก็เร่งฝีเท้าไปทางที่มาของเสียง "ไม่นะ ช่วยด้วย!!!" เสียงดังมาอีกครั้ง "อยู่ตรงนั้นเองรึ?" แล้วเขาก็รีบมุ่งหน้าไปทันที แล้วเขาก็ได้ยินเสียงพวกชายฉกรรจ์ร้องด้วยความเจ็บปวด "อ๊ากกก อะไรกันเนี่ย" "เฮ้ย ไม่นะอย่าเข้ามาทางนี้ ไม่นะ อ๊าาาาา"

เขามาถึง สิ่งที่เขาเห็นคือลูน่าที่สลบไปแล้ว และเหล่าชายฉกรรจ์ที่มีสภาพเหมือนโดนขย้ำ แต่ก็ไม่ได้มีแผลที่ร้ายกาจอะไร และพวกมันก็สลบอยู่หมด

"ไม่ทันสินะคะ" นันน่าร์ที่หายตัวมาได้ปรากฏตัวขึ้นข้างๆเขาพร้อมกับเดินไปที่ร่างของเหล่าชายฉกรรจ์ "คงจะโดนปีศาจทำร้ายเอาน่ะค่ะ" แล้วเธอก็จ้องไปที่ลูน่า ที่เสื้อผ้าฉีกขาด แต่ดูเหมือนว่าโชคยังที่พวกมันยังไม่ทันทำอะไรเธอ "แต่ก็ดีนะคะที่พวกมันไม่ได้ทำอะไรกับเธอ นี่ค่ะ" นันน่าร์ยื่นอะไรบางอย่างให้กับเฮลิออส ซึ่งเขาเห็นแล้วเขาก็รู้ว่ามันเป็นเข็มกลัดที่เขาให้ไว้เมื่อก่อนนั่นเอง

"..." เฮลิออสรู้สึกผิด เหมือนกับว่าตนนั่นเองที่เป็นต้นเหตุให้ลูน่าต้องเจอเหตุการณ์อย่างนี้ ซึ่งมันก็เป็นความจริงที่เขาไม่มีทางรู้ได้เลย

"ว่าแต่จะให้จัดการกับพวกนี้ยังไงคะ?" "...." "งั้นก็ปล่อยไว้อย่างนี้ดีกว่าสินะคะ" แล้วนันน่าร์ก็หายตัวไป

"เดี๋ยว!!!" เฮลิออสเรียกเธอไว้ "???" เธอหันมา "ขอบคุณ" "ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องแค่นี้" แล้วเธอก็ยิ้มก่อนหายตัวไป
จบไปแบบไม่ค่อยรู้เรื่อง แล้วค่อยต่อตอนต่อไปแล้วกัน