ลูน่าเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วนึกขึ้นได้ว่า จู่ๆเธอก็หมดสติไป แล้วตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่เฮลิออสเรียก "เฮลิออส...ฉัน..." แล้วเธอก็กอดเขาพร้อมทั้งร้องไห้ออกมา
ไม่รู้ว่าที่เธอร้องไห้นั้นเป็นเพราะเธอดีใจที่เฮลิออสมาหา หรือว่าเสียใจกับเหตุการณ์ที่ปรากฏเมื่อครู่ แต่ที่แน่เธอร้องไห้แน่นอน
"ลูน่า...ฉัน..." เฮลิออสเองก็ไม่รู้ว่าสถานการณ์นี้ควรจะพูดอะไร เพราะทั้งๆที่ควรจะดีใจที่จะพบกันอีกครั้ง แต่ก็มีเหตุการณ์แบบนี้มาอีก เขาจึงได้แต่กอดตอบกลับไป
......................................................................................................................................
ผ่านไปนานพอดู ทั้งสองจึงผละออกจากกัน แล้วเฮลิออสก็หยิบบางอย่างออกมายื่นให้ลูน่า ลูน่าเห็นสิ่งนั้นแล้วก็นึกขึ้นได้ว่ามันหลุดไปตอนก่อนหน้านี้ เธอหยิบมันจากมือของเขา แล้วพูดเหน็บแนมนิดหน่อยว่า "คิดว่าจะลืมไปแล้วซะอีก" แล้วก็ทำค้อนใส่ เฮลิออสเห็นอย่างนั้นก็ไม่รู้จะทำยังไง เขารีบลุกขึ้นแล้วบอกว่า "เออ...นี่มันก็ดึกมากแล้ว เดี๋ยวฉันไปส่งเธอที่บ้านแล้วกัน" แน่นอนว่าเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรจริงๆ เลยพูดส่งๆไปงั้น "แล้วนายรู้เหรอว่าบ้านฉันอยู่ไหนน่ะ?" แน่นอนว่าเจออย่างนี้เขาเองก็ไปไม่ถูก เพราะตั้งแต่แรก เขาก็ไม่รู้อยู่แล้วว่าบ้านของลูน่าอยู่ไหน
ลูน่าลุกขึ้นยืน แต่ก็เซไปนิด เพราะเธอพึ่งฟื้น ทำให้การทรงตัวไม่ค่อยดี แตเฮลิออสก็มารับไว้ "เป็นอะไรรึเปล่า?" "ปะ...เปล่าซะหน่อย" แล้วลูน่ารีบเดินออกห่างจากเขา แล้วเบือนหน้าไปทางอื่นเพื่อซ่อนอาการเขิน "งะ...งั้น เรารีบไปกันเถอะ" เธอบอกเฮลิออส แล้วก็เดินไป เฮลิออสจึงเดินตามไปติดๆ
ดูเหมือนว่าพวกโจรที่สลบอยู่จะรอดตัวไปได้โดยไม่ได้รับการลงโทษ แต่ก็ช่างเถอะ เพราะที่พวกมันโดนก็:Xมอยู่แล้วกับการทำร้ายลูน่า...
ลูน่ากับเฮลิออสยังคงเดินไปเรื่อยๆท่ามกลางความมืดในป่า "นี่ลูน่าต้องเดินทางอย่างนี้มาตลอดเลยเหรอเนี่ย?" เฮลิออสคิด ในใจก็พลอยชื่นชมความกล้าของเธอ แต่แล้วเขาก็คิดต่อไปว่า "แต่ลูน่าก็ไม่เคยกลัวอะไรมาตั้งนานแล้วนี่นะ" แล้วเขาก็มองไปที่ลูน่าซึ่งไม่ได้พบมาหลายปีแล้ว
ใบหน้าของลูน่านั้นสวยขึ้นกว่าแต่ก่อน ดูสมกับเป็นลูกสาวผู้ดีจนเขาไม่กล้าที่จะมองตรงๆ เขาคิดจะหลบตาแต่ตาของเขาก็ไปสะดุดกับอะไรบางอย่างเข้า
เนินอกที่งดงาม ไม่เล็ก แต่ก็ไม่ใหญ่เกินไปของลูน่า นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เฮลิออสจ้องมองอย่างตาไม่กระพริบ
ลูน่าสังเกตเห็นว่าเฮลิออสจ้องมองตน เธอจึงถามว่า "มีอะไร..."แล้วเธอก็มองตามสายตาของเขา ก็รู้ว่าสายตานั้นจ้องมาที่หน้าอกของเธอ
"บะ...เฮลิออสบ้า!" เธอพูดออกไปพร้อมกับเอามือปิดหน้าอกของตัวเอง แล้วรีบหันไปด้านข้าง "อ๊ะ!" เฮลิออสรู้ตัวเขาก็รู้สึกอายและรู้สึกผิด เลยหันหน้าไปข้างๆ "ขะ...ขอโทษ" แล้วเขาก็เงียบไป
ทั้งสองคนหยุดเดินแล้วเงียบไปอยู่พักหนึ่ง ซึ่งในขณะนั้นลูน่าคิดว่า "แหม...ไม่เจอกันไม่กี่ปีนี่...ลามกขึ้นเยอะ ตะ...แต่เขาก็มาช่วยเรานะ จะให้ดูนิดดูหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ใช่ เพราะเขามาช่วยเรานั่นแหละ ไม่เป็นไรหรอก..." แล้วเธอก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อก่อนหน้านี้ได้ "เฮ้อ เราจะหลอกตัวเองไปทำไมกัน ในเมื่อที่จริงเราก็ชอบเฮลี่ เราก็เคยบอกเขาไปแล้ว จริงๆแล้วไม่ใช่อายเพราะอะไรหรอก แต่เป็นเพราะคิดว่าเขาจะชอบหรือเปล่านะต่างหาก ว่าแต่เขาชอบสาวอกแบบไหนกันนะ?" แล้วเธอก็มองที่หน้าอกของตัวเองอย่างเงียบๆ
ในขณะเดียวกันนั้นเอง เฮลิออสซึ่งเผลอไปจ้องหน้าอกของลูน่าต่อหน้าต่อตา ก็คิดว่า "แย่ล่ะสิ เรานี่มันแย่จริงๆ ดันเผลอไปจ้องหน้าอกของลูน่าซะได้ เรามันชั่ว เรามันเลว ลูน่าคงจะเกลียดเราแน่ๆ ไม่ใช่สิ ต้องเกลียดแน่ๆเลยล่ะ ก็โดนจ้องซะอย่างนั้น หลังจากนี้ไปเธอต้องเรียกเราว่า 'ไอ้บ้า' 'ไอ้ลามกจกเปรตเศษมนุษย์'แน่ๆเลย ทำไมเราถึงไม่รู้จักควบคุมตัวเองเลยนะ ดูสิ ตอนนี้รู้สึกอยากจะแทรกแผ่นดินหนีอายเอาจริงๆเลย" "แต่ว่าก็ใหญ่ดีนะ หน้าอกของลูน่าน่ะ" "เอ้ย!! เราคิดอะไรของเราเนี่ย แต่ก็จริงนะ ไม่เจอกันไม่กี่ปีก็ใหญ่ซะจนน่าตกใจเลย อ๊าาาาาา! เราคิดอะไรของเราเนี่ย" ดูเหมือนว่าความคิดของเขาจะมีแต่เรื่องหน้าอกของลูน่าต่อไป
"นี่..." เสียงของลูน่าทำลายความเงียบขึ้น ซึ่งทำให้เฮลิออสหยุดฟุ้งซ่านไปได้ "อะ...อะไรเหรอ?" "นะ...นาย เคย...เห็นหนะ...หน้าอกของผู้หญิงรึเปล่า?" เสียงของลูน่าดูสั่นๆนิดหน่อย เพราะเธอต้องรวบรวมความกล้าอย่างมากถึงจะพูดออกมาได้
เฮลิออสได้ยินดังนั้นก็คิดว่า "เอ๊ะ! ไม่จริงใช่มั้ย เมื่อกี้เราหูฝาดไปรีเปล่า? ไม่มีทาง ที่นี่เงียบมากจนได้ยินทุกอย่างชัดเจน เราได้ยินไม่ผิดหรอก" "อะ...เอ่อ...ไม่เคยอ่ะนะ" เขาตอบไป "ก็มันไม่เคยจริงๆนี่นะ ถึงจะอยู่กับพี่สเตลล่าก็เถอะ รายนั้นน่ะระดับความปลอดภัยสูงมากจนเราไม่ได้แม้แต่จะคิด เฮ้ย นั่นมันพี่สาวฉันนะ"
"ละ...แล้ว แล้วนายอยากจะเห็นรึเปล่าล่ะ?" เสียงของลูน่าถามเขาอีกครั้ง
"!!!" เขาตกใจมากกับคำพูดนั้น จึงคิดไปว่า "นะ...นี่มัน ถ้าเราตอบว่าอยากล่ะก็เธอจะให้เราดูงั้นเหรอ หรือว่าเธอก็แค่ทดสอบเรา แล้วถ้าเราตอบว่าอยากล่ะก็ เธอก็จะว่าเราว่าลามกจกเปรตเศษมนุษย์ แล้วเธอก็จะเกลียดเราไปตลอดชีวิต อ๊าาาาาาาา" "อ๊ะ แต่เดี๋ยวก่อน แล้วถ้าเราตอบว่าอยากแล้วเธอจะให้เราดูจริงๆแล้วเราดันตอบปฏิเสธไปนี่อดไปเลยนะ โอกาสอย่างนี้หาได้แค่ 1/1000000 เท่านั้นเอง แถมหลังจากนั้นอาจจะมีโอกาสได้ทำอย่างอื่นด้วย" "เฮ้ย! เราชอบลูน่าไม่ใช่เหรอ แล้วเรามาคิดแบบนี้ได้ไง เราต้องให้เกียรติเธอสิ แต่ก็นะ ถ้าเกิดเราแต่งงานกัน ต่อไปมันก็เป็นเรื่องอย่างว่า งั้นถ้าจะทำมันเลยก็คงไม่เสียหายอะไรหรอก" "อ๊าาาาาาา จะทำยังไงดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จะตอบยังไงดีเนี่ย จะตอบอย่างนึงก็ระแวง จะตอบอีกอย่างก็เสียดาย ว้ากกกกก ใครก็ได้ช่วยด้วย" แน่นอนที่เห็นทั้งหมดนี้คือความคิดของเขาภายในไม่กี่วินาที
"ฮะๆๆๆๆๆๆ" นันน่าร์หัวเราะขึ้นท่ามกลางความมึนงงของเหล่าสาวๆ "อะ...เอ่อ มีอะไรคะ คุณนันน่าร์?" ลิซ่าถาม "นั่นสิ เห็นอยู่ๆก็หัวเราะขึ้นมาเฉยๆ" สเตลล่าถามบ้าง นันน่าร์จึงกลั้นหัวเราะแล้วตอบว่า "ปะ...เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฮะๆๆๆ" ซึ่งก็สร้างความสงสัยให้กับลิซ่ากับสเตลล่ายิ่งกว่าเก่า แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะนันน่าร์นั้นก็แปลกๆอยู่แล้ว "ฮะๆ ฮึก เอาสิคะ อยากรู้เหมือนกันว่าคุณจะทำยังไง?" นันน่าร์พูดขึ้นอย่างเงียบๆ
ติชมกันได้นะ รู้สึกยังไงก็บอกได้
ถ้าเข้ามาดูแล้วไม่คอมเม้นท์ให้ ขอให้เจอแบบนี้
ไม่รู้ว่าที่เธอร้องไห้นั้นเป็นเพราะเธอดีใจที่เฮลิออสมาหา หรือว่าเสียใจกับเหตุการณ์ที่ปรากฏเมื่อครู่ แต่ที่แน่เธอร้องไห้แน่นอน
"ลูน่า...ฉัน..." เฮลิออสเองก็ไม่รู้ว่าสถานการณ์นี้ควรจะพูดอะไร เพราะทั้งๆที่ควรจะดีใจที่จะพบกันอีกครั้ง แต่ก็มีเหตุการณ์แบบนี้มาอีก เขาจึงได้แต่กอดตอบกลับไป
......................................................................................................................................
ผ่านไปนานพอดู ทั้งสองจึงผละออกจากกัน แล้วเฮลิออสก็หยิบบางอย่างออกมายื่นให้ลูน่า ลูน่าเห็นสิ่งนั้นแล้วก็นึกขึ้นได้ว่ามันหลุดไปตอนก่อนหน้านี้ เธอหยิบมันจากมือของเขา แล้วพูดเหน็บแนมนิดหน่อยว่า "คิดว่าจะลืมไปแล้วซะอีก" แล้วก็ทำค้อนใส่ เฮลิออสเห็นอย่างนั้นก็ไม่รู้จะทำยังไง เขารีบลุกขึ้นแล้วบอกว่า "เออ...นี่มันก็ดึกมากแล้ว เดี๋ยวฉันไปส่งเธอที่บ้านแล้วกัน" แน่นอนว่าเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรจริงๆ เลยพูดส่งๆไปงั้น "แล้วนายรู้เหรอว่าบ้านฉันอยู่ไหนน่ะ?" แน่นอนว่าเจออย่างนี้เขาเองก็ไปไม่ถูก เพราะตั้งแต่แรก เขาก็ไม่รู้อยู่แล้วว่าบ้านของลูน่าอยู่ไหน
ลูน่าลุกขึ้นยืน แต่ก็เซไปนิด เพราะเธอพึ่งฟื้น ทำให้การทรงตัวไม่ค่อยดี แตเฮลิออสก็มารับไว้ "เป็นอะไรรึเปล่า?" "ปะ...เปล่าซะหน่อย" แล้วลูน่ารีบเดินออกห่างจากเขา แล้วเบือนหน้าไปทางอื่นเพื่อซ่อนอาการเขิน "งะ...งั้น เรารีบไปกันเถอะ" เธอบอกเฮลิออส แล้วก็เดินไป เฮลิออสจึงเดินตามไปติดๆ
ดูเหมือนว่าพวกโจรที่สลบอยู่จะรอดตัวไปได้โดยไม่ได้รับการลงโทษ แต่ก็ช่างเถอะ เพราะที่พวกมันโดนก็:Xมอยู่แล้วกับการทำร้ายลูน่า...
ลูน่ากับเฮลิออสยังคงเดินไปเรื่อยๆท่ามกลางความมืดในป่า "นี่ลูน่าต้องเดินทางอย่างนี้มาตลอดเลยเหรอเนี่ย?" เฮลิออสคิด ในใจก็พลอยชื่นชมความกล้าของเธอ แต่แล้วเขาก็คิดต่อไปว่า "แต่ลูน่าก็ไม่เคยกลัวอะไรมาตั้งนานแล้วนี่นะ" แล้วเขาก็มองไปที่ลูน่าซึ่งไม่ได้พบมาหลายปีแล้ว
ใบหน้าของลูน่านั้นสวยขึ้นกว่าแต่ก่อน ดูสมกับเป็นลูกสาวผู้ดีจนเขาไม่กล้าที่จะมองตรงๆ เขาคิดจะหลบตาแต่ตาของเขาก็ไปสะดุดกับอะไรบางอย่างเข้า
เนินอกที่งดงาม ไม่เล็ก แต่ก็ไม่ใหญ่เกินไปของลูน่า นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เฮลิออสจ้องมองอย่างตาไม่กระพริบ
ลูน่าสังเกตเห็นว่าเฮลิออสจ้องมองตน เธอจึงถามว่า "มีอะไร..."แล้วเธอก็มองตามสายตาของเขา ก็รู้ว่าสายตานั้นจ้องมาที่หน้าอกของเธอ
"บะ...เฮลิออสบ้า!" เธอพูดออกไปพร้อมกับเอามือปิดหน้าอกของตัวเอง แล้วรีบหันไปด้านข้าง "อ๊ะ!" เฮลิออสรู้ตัวเขาก็รู้สึกอายและรู้สึกผิด เลยหันหน้าไปข้างๆ "ขะ...ขอโทษ" แล้วเขาก็เงียบไป
ทั้งสองคนหยุดเดินแล้วเงียบไปอยู่พักหนึ่ง ซึ่งในขณะนั้นลูน่าคิดว่า "แหม...ไม่เจอกันไม่กี่ปีนี่...ลามกขึ้นเยอะ ตะ...แต่เขาก็มาช่วยเรานะ จะให้ดูนิดดูหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ใช่ เพราะเขามาช่วยเรานั่นแหละ ไม่เป็นไรหรอก..." แล้วเธอก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อก่อนหน้านี้ได้ "เฮ้อ เราจะหลอกตัวเองไปทำไมกัน ในเมื่อที่จริงเราก็ชอบเฮลี่ เราก็เคยบอกเขาไปแล้ว จริงๆแล้วไม่ใช่อายเพราะอะไรหรอก แต่เป็นเพราะคิดว่าเขาจะชอบหรือเปล่านะต่างหาก ว่าแต่เขาชอบสาวอกแบบไหนกันนะ?" แล้วเธอก็มองที่หน้าอกของตัวเองอย่างเงียบๆ
ในขณะเดียวกันนั้นเอง เฮลิออสซึ่งเผลอไปจ้องหน้าอกของลูน่าต่อหน้าต่อตา ก็คิดว่า "แย่ล่ะสิ เรานี่มันแย่จริงๆ ดันเผลอไปจ้องหน้าอกของลูน่าซะได้ เรามันชั่ว เรามันเลว ลูน่าคงจะเกลียดเราแน่ๆ ไม่ใช่สิ ต้องเกลียดแน่ๆเลยล่ะ ก็โดนจ้องซะอย่างนั้น หลังจากนี้ไปเธอต้องเรียกเราว่า 'ไอ้บ้า' 'ไอ้ลามกจกเปรตเศษมนุษย์'แน่ๆเลย ทำไมเราถึงไม่รู้จักควบคุมตัวเองเลยนะ ดูสิ ตอนนี้รู้สึกอยากจะแทรกแผ่นดินหนีอายเอาจริงๆเลย" "แต่ว่าก็ใหญ่ดีนะ หน้าอกของลูน่าน่ะ" "เอ้ย!! เราคิดอะไรของเราเนี่ย แต่ก็จริงนะ ไม่เจอกันไม่กี่ปีก็ใหญ่ซะจนน่าตกใจเลย อ๊าาาาาา! เราคิดอะไรของเราเนี่ย" ดูเหมือนว่าความคิดของเขาจะมีแต่เรื่องหน้าอกของลูน่าต่อไป
"นี่..." เสียงของลูน่าทำลายความเงียบขึ้น ซึ่งทำให้เฮลิออสหยุดฟุ้งซ่านไปได้ "อะ...อะไรเหรอ?" "นะ...นาย เคย...เห็นหนะ...หน้าอกของผู้หญิงรึเปล่า?" เสียงของลูน่าดูสั่นๆนิดหน่อย เพราะเธอต้องรวบรวมความกล้าอย่างมากถึงจะพูดออกมาได้
เฮลิออสได้ยินดังนั้นก็คิดว่า "เอ๊ะ! ไม่จริงใช่มั้ย เมื่อกี้เราหูฝาดไปรีเปล่า? ไม่มีทาง ที่นี่เงียบมากจนได้ยินทุกอย่างชัดเจน เราได้ยินไม่ผิดหรอก" "อะ...เอ่อ...ไม่เคยอ่ะนะ" เขาตอบไป "ก็มันไม่เคยจริงๆนี่นะ ถึงจะอยู่กับพี่สเตลล่าก็เถอะ รายนั้นน่ะระดับความปลอดภัยสูงมากจนเราไม่ได้แม้แต่จะคิด เฮ้ย นั่นมันพี่สาวฉันนะ"
"ละ...แล้ว แล้วนายอยากจะเห็นรึเปล่าล่ะ?" เสียงของลูน่าถามเขาอีกครั้ง
"!!!" เขาตกใจมากกับคำพูดนั้น จึงคิดไปว่า "นะ...นี่มัน ถ้าเราตอบว่าอยากล่ะก็เธอจะให้เราดูงั้นเหรอ หรือว่าเธอก็แค่ทดสอบเรา แล้วถ้าเราตอบว่าอยากล่ะก็ เธอก็จะว่าเราว่าลามกจกเปรตเศษมนุษย์ แล้วเธอก็จะเกลียดเราไปตลอดชีวิต อ๊าาาาาาาา" "อ๊ะ แต่เดี๋ยวก่อน แล้วถ้าเราตอบว่าอยากแล้วเธอจะให้เราดูจริงๆแล้วเราดันตอบปฏิเสธไปนี่อดไปเลยนะ โอกาสอย่างนี้หาได้แค่ 1/1000000 เท่านั้นเอง แถมหลังจากนั้นอาจจะมีโอกาสได้ทำอย่างอื่นด้วย" "เฮ้ย! เราชอบลูน่าไม่ใช่เหรอ แล้วเรามาคิดแบบนี้ได้ไง เราต้องให้เกียรติเธอสิ แต่ก็นะ ถ้าเกิดเราแต่งงานกัน ต่อไปมันก็เป็นเรื่องอย่างว่า งั้นถ้าจะทำมันเลยก็คงไม่เสียหายอะไรหรอก" "อ๊าาาาาาา จะทำยังไงดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จะตอบยังไงดีเนี่ย จะตอบอย่างนึงก็ระแวง จะตอบอีกอย่างก็เสียดาย ว้ากกกกก ใครก็ได้ช่วยด้วย" แน่นอนที่เห็นทั้งหมดนี้คือความคิดของเขาภายในไม่กี่วินาที
"ฮะๆๆๆๆๆๆ" นันน่าร์หัวเราะขึ้นท่ามกลางความมึนงงของเหล่าสาวๆ "อะ...เอ่อ มีอะไรคะ คุณนันน่าร์?" ลิซ่าถาม "นั่นสิ เห็นอยู่ๆก็หัวเราะขึ้นมาเฉยๆ" สเตลล่าถามบ้าง นันน่าร์จึงกลั้นหัวเราะแล้วตอบว่า "ปะ...เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฮะๆๆๆ" ซึ่งก็สร้างความสงสัยให้กับลิซ่ากับสเตลล่ายิ่งกว่าเก่า แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะนันน่าร์นั้นก็แปลกๆอยู่แล้ว "ฮะๆ ฮึก เอาสิคะ อยากรู้เหมือนกันว่าคุณจะทำยังไง?" นันน่าร์พูดขึ้นอย่างเงียบๆ
ติชมกันได้นะ รู้สึกยังไงก็บอกได้
ถ้าเข้ามาดูแล้วไม่คอมเม้นท์ให้ ขอให้เจอแบบนี้
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย vodooking1 เมื่อ 2013-1-17 15:31
Wing of Destiny ตอนที่ 5 จะยังไงดีๆๆๆๆ
[IMG]
