Wing of Destiny ตอนที่ 6 กินข้าวอย่างนี้กันบ้างก็ดีนะ

"ทุกคนทิ้งฉันไว้คนเดียวอีกแล้ว" ชายหนุ่มคนหนึ่งบ่นขึ้น เขาจะเป็นใครไม่ได้นอกจากทีโอดอร์ "ฉันก็อยากกลับบ้านนะ" เขาบ่น แล้วจ้องไปที่หนังสือที่วางกองไว้เป็นภูเขา ซึ่งนั่นเป็นงานของเขาที่จะต้องทำ "อะไรกัน หัวหน้าก็ลาออกไปแล้ว แล้วไหนจะยัยลิซ่าที่หายไปอีก อย่างนี้เล่นทิ้งงานไว้ให้ฉันทำคนเดียวเลยนี่นา" ถึงจะบ่น แต่เขาก็ต้องทำ เพราะมันเป็นหน้าที่ที่เขาต้องรับผิดชอบในฐานะของบรรณารักษ์ของหอสมุด "ฮือๆๆๆ อยากกลับบ้านจัง" เขาร้องออกมาท่ามกลางสายตาของคนในหอสมุดที่มาอ่านหนังสือหาความรู้กัน เอาล่ะ สู้ต่อไปละกัน ทีโอดอร์ สักวันนายต้องได้ของขวัญจากสวรรค์แน่ อย่างน้อยตอนนี้นายก็ได้แล้วหนึ่งอย่าง
ที่ปราสาทกลางป่า ในห้องของลูน่า

ลูน่าตื่นแต่เช้า แต่วันนี้เธอดูสดใสเป็นพิเศษ จนเป็นที่แปลกใจของแม่และตา "เอ่อ...ทำไมลูน่าดูสดใสอย่างนั้นล่ะ ปกตินี่ต้องหาเรื่องทะเลาะกับพ่อนี่ เธอพอ จะรู้อะไรรึเปล่ามิลล่า?" ท่านเคาท์ถาม มิลล่าที่มาเสิร์ฟอาหารก็ส่ายหน้าแล้วบอกว่า "หนูเองก็ไม่รู้หรอกค่ะท่านพ่อ แต่ว่าก็แปลกจริงๆนั่นแหละ" ขนาดคนเป็นแม่อย่างมิลล่ายังคิดเลยว่าแปลก "งั้นหนูลองถามดูแล้วกันนะคะ" แล้วมิลล่าก็ถามลูน่าว่า "ลูน่า ลูกมีอะไรรึเปล่าจ๊ะ? เห็นวันนี้ดูแปลกๆ" ลูน่าที่ได้ยินก็หน้าแดงแล้วรีบบอกว่า "ปะ...เปล่า ไม่มีอะไรหรอกค่ะ" แล้วเธอก็ยิ้มให้กับแม่และตา "แปลกจริงๆนั่นแหละ" ท่านเคาท์พูดถึงกิริยาของหลานสาว "นั่นสิคะ ไม่ใช่่ว่า..." มิลล่าทำท่าเหมือนนึกอะไรบางอย่างออก "อะไร?" ท่านเคาท์ถาม มิลล่าก็รีบบอกว่า "ไม่มีอะไรหรอกค่ะ" แล้วทั้งสามคน(?)ก็นั่งกินอาหารเช้ากันไปตามปกติ

ที่บ้านของสเตลล่า ตอนเช้าซึ่งปกติสเตลล่าจะทำอาหารเองเพราะต้องอยู่คนเดียว แต่ถ้าเฮลิออสกลับมา เขามักจะมาช่วยเสมอ และในตอนนี้เธอก็ได้คนมาช่วยถึงสองคน "ลิซ่า หยิบมีดตรงนั้นให้หน่อยสิ" "ค่า" แล้วลิซ่าก็หยิบมีดทำครัวมาให้สเตลล่า "ว่าแต่ฉันเห็นเธอทำอะไรอยู่ตรงนั้นมาพักนึงแล้วน่ะ" แล้วสเตลล่าก็ไปดูที่ลิซ่าทำ


"เธอทำอะไรของเธอน่ะ? ลิซ่า!!!" สเตลล่าพูดขึ้นอย่างตกใจที่เห็นลิซ่าทำอาหารแบบแปลกๆ "มีอย่างที่ไหนเขาใส่ข้าวลงไปในไข่เจียวกัน" ลิซ่าแทนที่จะตื่นตระหนกหรือขอโทษ เธอกลับยิ้มแล้วบอกว่า "เดี๋ยวคอยดูเถอะค่ะ ฉันจะทำอะไรให้ดูค่ะ" แล้วเธอก็จัดการพลิกไข่โดยที่ไม่ใช้ตะหลิว แต่เธอพลิกโดยการกระดกกระทะแทน "โห ฝีมือใช้ได้เลยนะคะเนี่ย" นันน่าร์กล่าวชม "แบบนั้นฉันว่าฉันเคยเห็นที่ไหนนะ...อ้อ นึกออกแล้ว" สเตลล่ากล่าวขึ้น นันน่าร์เลยตอบทันทีว่า "เฮลิออสสินะคะ" "เอ๋ หัวหน้าก็ทำเป็นเหรอคะ?" ลิซ่าทำหน้าแบบตกใจ "ใช่ๆเขาถนัดเลยล่ะ" สเตลล่าตอบ "แต่ฉันว่า..." นันน่าร์แทรกบทสนธนาระหว่างสองสาว "แกงที่ต้มไว้มันจะเดือดจนระเหยไปก่อนนะคะ" แล้วเธอก็หลับตาลง "ตายแล้ว แกงส้ม!!!" สเตลล่าร้องขึ้นพร้อมทั้งกุลีกุจอรีบไปจัดการมันทันที "กะ...แกงส้ม...เหรอ?" ลิซ่าถามอย่างสงสัย "ค่ะ เป็นอาหารทางใต้ของประเทศนึงค่ะ" นันน่าร์ตอบโดยที่เธอยังอยู่ในอาการสงบ "งะ...งั้นหรอกเหรอ" ลิซ่ายังคงงงๆกับชื่อของแกง

สเตลล่ารีบจัดการแก้สถานการณ์ด้วยการเบาไฟลง แล้วยกหม้อออกมาจากเตา ว่ากันว่าแกงที่ว่านี้ ตอนทำนั้น ในระหว่างที่ใส่ปลาลงไป ห้ามคนน้ำแกงเด็ดขาด เพราะจะทำให้แกงมีคาวปลาทำให้ไม่น่ากิน แต่ดูเหมือนสเตลล่าจะรู้เรื่องนี้ดี ดังนั้นเธอจึงรอให้มันเดือดแล้วก่อนค่อยคน ซึ่งตอนนี้มันก็เดือดแล้วเธอเลยคนแล้วตักขึ้นมาชิม แต่ก่อนที่จะชิมเธอก็เป่าที่จวักที่ร้อนก่อน แล้วพูดขึ้นว่า "แปลกจัง ทำไมคราวนี้เฮลิออสไม่มาช่วยนะ ปกตินี่ต้องตื่นแต่เช้าแล้วมาช่วยแท้ๆ" แล้วเธอก็ชิมแกงส้มของเธอดู "เอ๋ หัวหน้าทำครัวแบบนี้ประจำเหรอคะเนี่ย?" "ใช่แล้ว เขาเก่งมากเลยล่ะ เอ แต่แกงเปรี้ยวไปรึเปล่านะ?" สเตลล่ากล่าวพร้อมกับยื่นจวักที่ตักแกงมาให้ลิซ่าชิม ทันทีที่แกงแตะลิ้น ลิซ่าก็ต้องร้องว่า "ผะ...เผ็ด แกงอะไรเนี่ย แถมเปรี้ยวด้วย" แล้วเธอก็ทำท่าลุกลี้ลุกลนเที่ยวหาของมาดับความเผ็ด แต่พอผ่านไป เธอกลับพูดว่า "แต่ก็อร่อยดีนะคะ" "นั่นสิคะ ฉันว่าคุณน่าจะใส่มะนาวให้น้อยกว่านี้นะคะ" นันน่าร์พูดขึ้น "เอ๋ เธอไม่ลองชิมดูก่อนเหรอ?" ลิซ่าถาม นันน่าร์ยิ้มแล้วตอบว่า "ไม่หรอกค่ะ ฉันแค่ได้กลิ่นก็รู้แล้วล่ะคะว่ามันเปรี้ยวหรือเผ็ดแค่ไหน" "เอ๋?" ลิซ่าสงสัย สเตลล่า "งั้นฉันก็คงต้องขอคำปรึกษาจากเธอหน่อยแล้วกันนะ พอดี๋หน่องบ่าวของฉานหม้ายเติ่น เลยหม้ายรู้หวาเป็นพันพรือมั้ง แกงอันนะ แต๋ว๋า เธอรู้เรื๋องพันนี้ได้พรือ?" "ก้อพอดีฉานไปแค่นั้นบ่อยค่ะ แบบว่าไปเที่ยวแล้วไปเที่ยวถามหาสูตรทำอาหารมาจากชาวบ้านแถวอั้นก็เลยพอรู้อิ๊ดๆ" "เอาะ แหลงได้กันหลาว" "ค่ะ แหลงได้" "อะ...เอ่อ ทั้งสองคนช่วยพูดอะไรที่ฉันเข้าใจหน่อยได้มั้ยคะ?" ลิซ่าเอ่ยขึ้นอย่างงุนงง เพราะไม่รู้ว่าทั้งสองพูดอะไรกัน "ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่เรื่องอาหารทั่วไป" นันน่าร์กล่าว "ว่าแต่เฮลิออสไม่มาช่วยนี่ สงสัยจะเหนื่อยจากการเดินทางล่ะมั้ง" สเตลล่าพูดขึ้น "ก็คงอย่างนั้นแหละค่ะ" นันน่าร์รับ
เฮลิออสยังคงนอนอยู่บนเตียง ถึงแม้ว่าจะสายมากแล้วก็ตาม ไม่สิ นี่มันจะเที่ยงแล้ว ดูท่าเขาจะเหนื่อยจากอะไรซักอย่าง

"มะ...เมื่อคืนโหดจริง สะ...สิบสี่ครั้ง จะบ้าตาย เกือบกลับบ้านไม่ได้แน่ะ" เขาพึมพำขึ้นอย่างอิดโรย แน่นอนว่าใบหน้าเขาดูเหมือนว่าขาดน้ำไปมาก "ดีนะที่นันน่าร์มาพากลับน่ะ ไม่งั้นได้ล้มแหงกอยู่กลางป่าแน่" เขาคิด แต่ก็ไม่ได้พูดออกมา และดูเหมือนว่าจะมีคนมาหาเขาถึงในห้อง แน่นอนว่าไม่มีใครที่สามารถเข้าออกห้องเขาได้อย่างอิสระเท่ากับนันน่าร์ "เป็นไงบ้างคะ? พอมีแรงขึ้นรึยัง?" "..." "ดูท่าจะยังสินะคะ แต่ว่าคุณนี่ดีจังนะคะ มีคนเป็นห่วงตั้งเยอะแน่ะ" "..." นันน่าร์เอามือป้องปากตัวเอง แล้วพูดเชิงแซวว่า "แหม...แต่ลูน่าก็โหดร้ายจังนะคะ ทำไปได้จนคุณเสร็จตั้งสิบกว่าครั้งน่ะ" แล้วเธอก็หัวเราะเบาๆ เฮลิออสรีบพูดขึ้นมาทันทีว่า "เงียบไปเลย นันน่าร์!" นันน่าร์ทำตาโตแล้วพูดเหมือนกับไม่สนว่าเขาพูดว่าอะไร แล้วพูดว่า "อุ๊ย! ดูท่าจะมีแรงแล้วสินะคะ"

เฮลิออสจึงมองดูตัวเองก็พบว่าตัวเองนั้นลุกขึ้นยืนได้แล้ว ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เขายังนอนซมหมดแรงอยู่เลย เขาก็นึกดู แล้วกล่าวว่า "นี่เธอที่พูดยั่วฉันเนี่ยต้องการแบบช่วยฉันหรอกเหรอ?" นันน่าร์ทำทีเป็นไม่สนใจแล้วพูดว่า "ก็คนเราเวลาคิดว่าตัวเองไม่สบายก็มักจะนอนซมโดยไม่อยากลุกไปไหน ในใจก็มัวแต่คิดว่าตัวเองไม่มีแรง ไม่มีแรง แล้วไข้มันก็เลยกินอยู่อย่างนั้นแหละ คุณเองเหมือนกันนั่นแหละ แค่เสียเลือดไปไม่เท่าไหร่กลับมาทำเป็นหมดแรง ฉันก็เลยลองดูว่าคุณหมดแรงจริงหรือเปล่า แล้วเป็นไงคะ ก็ลุกขึ้นได้ปกติดีนี่" แล้วเธอก็ยิ้มให้เขา เฮลิออสจึงลองคิดทบทวน ซึ่งมันก็จริงตามที่นันน่าร์พูดมาทุกประการ "เอ่อ...ขอบคุณนะ นันน่าร์..." เขาพูดขึ้นเบาๆ แต่นันน่าร์ก็ยังได้ยิน หลังจากที่่เธอได้ยินเธอก็ยิ้มแล้วก็เอียงคอเล็กน้อย จากนั้นก็เดินมาใกล้เขาแล้วพูดว่า "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพราะฉันจะคอยอยู่ข้างๆคุณเสมอ เพราะว่าฉัน..."แล้วเธอก็ยื่นหน้าเข้าใกล้ใบหน้าของเฮลิออส

ประตูห้องของเฮลิออสเปิดขึ้น พร้อมทั้งเงาของคนสองคน

"แต่น แต๊น เฮลิออส เรามาเยี่ยมแล้..."เสียงของสเตลล่าเงียบลงทันทีที่เห็นสิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าของเธอ

"มีอะไรคะ คุณสเตล...ล่า" ลิซ่าที่ตามมาพร้องทั้งถือจานใส่ไข่เจียวใส้ข้าวมาด้วยถาม แล้วหันไปมอง เธอก็อยู่ในอาการเดียวกับสเตลล่า

ภาพที่ทั้งสองคนเห็นคือเฮลิออสนั่งทานอาหารอย่างดีโดยมีนันน่าร์คอยให้บริการอยู่ใกล้ๆ

"งั้นพวกเราคงไม่จำเป็นสินะ" สเตลล่ายิ้มแบบเศร้าๆ แล้วถือหม้อแกงกำลังจะหันหลังกลับ "แหม...อุตส่าห์พามาเยี่ยมเขาทั้งทีจะไม่ให้เขาลองทานดูหน่อยเหรอคะ?" นันน่าร์เข้ามาถามเธอ "ก็มันหรูซะขนาดนั้นนี่ ของฉันมันก็แค่แกงบ้านๆจะไปสู้อะไรได้" สเตลล่าพูดอย่างน้อยใจ แต่เธอก็สามารถพูดแบบเก็บอาการแบบผู้ใหญ่ได้ "นั่นสินะคะ ของฉันมันก็เป็นแค่ไข่เจียวธรรมดาๆ คงไม่จำเป็นหรอง" ลิซ่าเองก็หมดกำลังใจเหมือนกันที่เห็นของบนโต๊ะอาหารของเฮลิออสมีแต่ของหรูๆน่ากิน "เดี๋ยวก่อนสิครับ พี่ ลิซ่า ไหนๆก็เอามาแล้ว แล้วอาหารก็เยอะด้วย ยังไงเราก็มาทานด้วยกันเลยสิ" สาวทั้งสองหันมาแล้วยิ้มอย่างดีใจ

อาหารที่ทั้งสองนำมาถูกวางเป็นเมนูหลักของโต๊ะ แล้วคนทั้งสี่ก็นั่งลงบนเก้าอี้ที่ตั้งเตรียมไว้ "ไม่คิดเลยว่าห้องนี้มันจะใหญ่ขนาดนี้" สเตลล่าพูดขึ้นพร้อมทั้งมองไปรอบๆ "ว่าแต่นายเถอะ เฮลิออส อาการเป็นไงบ้าง?" พี่สาวถามเขาด้วยความเป็นห่วง "ก็ไม่เป็นไรแล้วครับ แค่เพลียนิดหน่อย" เขาพูดไปพร้อมกับตักข้าวด้วยมือที่สั่น ซึ่งสเตลล่าเองก็เห็นแต่ก็คิดว่า "สงสัยแรงจะยังไม่กลับมาหมดสินะ" ลิซ่าจึงถามบ้าง "แล้วเมื่อคืนหัวหน้า เอ๊ย เฮลิออสไปไหนมาคะ?" "นั่นสิ นายไปทำอะไรมาล่ะ กว่าจะกลับมาก็ดึกดื่นแถมดูท่าหมดแรงอีก" สเตลล่าเสริม เฮลิออสได้ยินก็สะดุ้งเล็กน้อย เพราะเขาเองก็ไม่กล้าที่จะบอกว่าเมื่อคืนไปทำอะไรมา ทั้งถ้าเล่าเรื่องที่ลูน่าเกิดอันตรายก็จะเป็นเรื่องใหญ่ เขาจึงตอบกลับไปว่า "กะ...ก็ไปสูดอากาศเฉยๆน่ะครับ แล้วบังเอิญเดินเพลินไปหน่อยเลยหาทางกลับไม่ได้ กว่าจะกลับมาถึงก็เลยหมดแรงอยู่ในสภาพนั้นนั่นแหละครับ ฮะๆๆ" เขาพูดไปอย่างตะกุกตะกัก เพราะไม่ได้เตรียมเรื่องไว้ แล้วเขาก็คิดว่า "ตายแน่ ถ้าพี่รู้เรื่องที่ลูน่าโดนทำร้ายล่ะก็เรื่องใหญ่แน่ ที่สำคัญถ้าพี่รู้ว่าเรากับลูน่า...กันแล้วล่ะก็..." แล้วเขาก็กลืนน้ำลายดังเอื๊อก แน่นอนว่าเรื่องราวทั้งหมดถูกสเตลล่าอ่านออกหมดว่าเขาโกหก แม้ว่าจะไม่รู้ว่าความจริงเป็นอย่างไร แต่เธอรู้แน่ว่าเขาโกหก "เฮลิออสนี่ผ่านไปกี่ปีก็ยังโกหกไม่เนียนเหมือนเดิม ว่าแต่เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันนะ?" สเตลล่าคิดในใจพร้อมกับจ้องเฮลิออสอย่างสงสัย เฮลิออสที่รู้สึกว่าเหมือนกับมีอะไรจ้องอยู่ก็หันไปเห็นสเตลล่าซึ่งกำลังจ้องเขาอย่างจับผิด เขาจึงถามว่า "มะ...มีอะไรเหรอครับพี่?" เขาพูดอย่างกลัวๆ แต่สเตลล่าก็แค่เอ่ยขึ้นว่า "เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่คิดอะไรเพลินๆเท่านั้นแหละ แต่ว่าพวกเรารีบกินกันเถอะ ไม่งั้นได้กินก้างปลาแน่" พอพูดจบเธอก็มองไปที่นันน่าร์ที่กำลังกินปลาจากแกงส้มอย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่พูดกับใคร "นั่นสินะคะ" ลิซ่ารับ แล้วทุกคนก็กินกันต่อไป


"ขะ...ไข่ที่ฉันทำเป็นยังไงบ้างคะ?" ลิซ่าถามเฮลิออสอย่างอายๆ "อื้ม อร่อยมากเลยล่ะ ยิ่งราดกับแกงส้มที่พี่ทำแล้วสุดยอดเลย" เขาก็ตอบกลับมาตามความจริง ถึงลิซ่าจะดีใจที่ได้รับคำชม แต่เธอยังรู้สึกขัดๆว่า "เอ๊ะ หมายความว่าไข่เจียวที่ฉันทำมันอร่อยหรือว่าต้องราดกับกะ...แกงส้มถึงจะอร่อยนะ? แต่ช่างเถอะ ยังไงเราก็ทำให้หัวหน้าได้กินแล้ว ดีใจจัง ไว้ความหน้าทำอีกดีกว่า" "ทำอาหารเก่งอร่อยอย่างเธอนี่ ผู้ชายคนไหนแต่งงานด้วยนี่คงจะมีความสุขมากเลยนะ" เฮลิออสพูดชมลิซ่าอย่างจริงใจ แต่ทว่าคำพูดของเขานั้นทำให้ลิซ่าคิดไปอีกแบบหนึ่ง "ตะๆๆๆ แต่งงาน ถ้าเราแต่งงานกับหัวหน้า หัวหน้าจะดีใจงั้นเหรอ? อ๊ายยยย ไม่นะ นี่เราคิดอะไรของเรากัน หัวหน้าเนี่ยนะ แต่คำพูดแบบนั้นคงจะเป็นนัยๆว่า 'ลิซ่า แต่งงานกับฉันเถอะ' แน่นอน เราจะทำไงดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"


ปุ้ง เสียงดังขึ้นจากลิซ่าที่เกิดอาการโอเวอร์ฮีทเพราะจิ้นไปไกลจนหมดสติไป สร้างความตกใจให้กับทุกคนเล็กน้อย "อ้าว ลิซ่าตัวร้อนจี๋เลย ไม่สบายเหรอเนี่ย?" สเตลล่าพูดพร้อมกับเอามือแต่ที่หน้าผากของลิซ่าที่ร้อนยิ่งกว่าหม้อแกงในตอนนี้อีก "อ้าว ตะกี้ยังดีๆอยู่เลย" เฮลิออสกล่าวขึ้น ในขณะที่คนที่รู้เรื่องดีที่สุดในนี้คงหนีไม่พ้นนันน่าร์ที่จ้องทุกการกระทำของทุกคนไปพลาง กินไปพลาง "ฉันว่าฉันพอรู้สาเหตุนะ" นันน่าร์พูดขึ้นเบาๆ "เธอพูดว่าอะไรเหรอเมื่อกี้?" เขาถาม "เปล่าค่ะ" เธอตอบสั้นๆ แล้วคิดว่า "ก็คุณนั่นแหละค่ะที่เป็นต้นเหตุน่ะ" "ฮัดเช้ย" เฮลิออสจามขึ้น "สงสัยมีคนนินทามั้ง" สเตลล่าบอก "ก็คงงั้นแหละ"เขาตอบกลับ นันน่าร์คิดว่า "ดูเหมือนว่าคุณจะรับรู้ได้เร็วนะเนี่ย" "ฮัดเช้ย" เสียงเฮลิออสจามขึ้นอีกครั้ง "ใครบ่นถึงอีกล่ะเนี่ย" เขาพูดขึ้นพลางเอกกระดาษทิชชู่เช็ดทำความสะอาด "เซ้นซ์ดีจริง" นันน่าร์คิด แต่สเตลล่าพูดขึ้นมาว่า "วันนี้นายอาบน้ำรึยัง?" "ยังครับ" "รู้รึเปล่า ว่าถ้าจามหนึ่งครั้งหมายถึงมีคนบ่นถึง คิดถึง นินทาหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่จามสองครั้งรู้มั้ยว่ามีความหมายว่าอะไร "ไม่รู้ครับ" "หมายความว่าเหม็นสาบไง นายยังไม่ได้อาบน้ำนี่นะ" "อุก" เขาจุกเล็กน้อยที่เจอตอกไปตรงๆ แล้วถามต่อไปว่า "แล้วสามครั้งล่ะครับ" "ไม่รู้สิ เหมือนกันมั้ง" "สี่ครั้งล่ะ" "ไม่รู้" "ห้าครั้ง" "ไม่รู้" "หกครั้ง เจ็ด แปด เก้า..." "ฮะๆๆๆ จากนั่งกินข้าวกลายเป็นนั่งคุยเรื่องจามกันไปแล้ว" "นั่นสิครับ ฮๆๆๆ" แล้วทั้งสี่คน กินกันต่อไป โดยเฉพาะลิซ่าที่โอเวอร์ฮีทไปแล้วทำให้เธอกินแบบไม่ยั้งจนทุกคนตกใจ


เวลาผ่านไป ทุกอย่างบนโต๊ะไม่มีอะไรเหลือจนกินได้ "ไม่ได้กินอย่างนี้มานานแล้วสินะ" สเตลล่าพูด "นั่นสินะครับ" เฮลิออสตอบ "คงจะได้กินอย่างนี้อีกนะ" เฮลิออสกล่าว "มันต้องแน่อยู่แล้วสิ เฮลิออส ไว้มีโอกาสเดี๋ยวจะมากินร่วมกันอีก" "นั่นสินะครับ แต่สุดยอดเลยนะ สุดท้ายกลายเป็นการแข่งขันการกินของคนสองคนไปได้" แล้วเขาก็จ้องไปที่นันน่าร์ที่กำลังเก็บกวาดเพราะเธออาสาเอง กับลิซ่าที่นอนไม่ได้สติเพราะโอเวอร์ฮีทเต็มพิกันจนรอคูลดาวน์อยู่กับที่ "แต่ก็สุดยอดนะสองคนนั้น ลิซ่าน่ะเป็นลูกน้องของนายเหรอ?" "ครับ แต่ผมเองก็พึ่งรู้วว่าเธอก็มีด้านนี้แบบคาดไม่ถึงอยู่ด้วย" แล้วเขาก็ยิ้ม "คนเรามันก็มีหลายด้านนั่นแหละ ไม่แน่นายเองก็มีอีกด้านที่ยังไม่มีใครเห็นนะ" เธอกล่าว "งั้นเหรอครับ" "ว่าแต่นันน่าร์น่ะ นายไปรู้จักได้ไงกัน? เฮลิออส" สเตลล่าถามเขาอย่างสงสัย


"นั่นสิ ผมเองก็จำไม่ค่อยได้แล้วเหมือนกัน" เขาหลับตานึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อวันวาน


"เอาเถอะ ถ้านึกไม่ออกไม่ต้องเล่าก็ได้ อีกอย่างดูท่ามันจะยาว งั้นไว้คราวหน้ามาเล่าฉันย่อๆแล้วกัน" สเตลล่าบอกเขาอย่างเห็นใจ่ "คร้าบๆ" เขาตอบรับพี่สาวพร้อมทั้งหัวเราะ แล้วเธอก็เดินออกจากห้องไป


"งั้นฉันพาลิซ่าไปส่งที่ห้องดีกว่า" เฮลิออสพูดขึ้นแล้วลุกขึ้นจากเตียงที่ลิซ่านอนอยู่ข้างๆ "แน่ใจนะคะว่าจะไปเอง?" นันน่าร์ถาม เขามองดูที่ลิซ่าแล้วยิ้ม แล้วตอบว่า "อื้ม ฉันจะพาไปเอง" นันน่าร์คิดว่า "ฉันสังหรณ์ใจจริงๆว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น"


"เฮลี่...ออส ฉันร้อนจังเลย ถอดเสื่อให้ฉันหน่อยสิคะ" ลิซ่าที่โอเวอร์ฮีทจนไม่ได้สติจนถูกด้านมืดครอบงำ ตอนนี้กำลังเข้ามาลวนลามเฮลิออส "ละ...ลิซ่า!!!" เฮลิออสดูเหมือนว่างานนี้จะลำบากรับมือเพราะตอนนี้ลิซ่ามีแรงเยอะกว่าปกติ "พลังของมังกรทมิฬเหรอ?" เขาคิด แน่นอนว่ามันคงเป็นอย่างนั้น แต่ว่าลิซ่าควบคุมได้แล้วงั้นหรือ


ตอนนี้ลิซ่าผลักเฮลิออสล้มลงบนเตียงของเธอ แล้วเธอก็ขึ้นคร่อมบนตัวเฮลิออส "ชิ ช่วยไม่ได้แฮะ คงต้องทำให้สลบ" เขาคิด แล้วพยายามรวบรวมมแรงทั้งหมดเพื่อต่อต้าน "บ้าน่า นี่พลังจริงๆของมังกรทมิฬงั้นเหรอ?" เขาคิดอย่างตระหนก เพราะมันต่างจากครั้งแรกมากที่เขาสามารถจัดการมันได้ภายในหมัดเดียว "ฉันมองหัวหน้ามาตลอดเลยนะ แต่หัวหน้าไม่เคยมองฉันเลย..." "??? อะไรเนี่ย?" เขาพึมพำ "...ตั้งแต่แรกพบเลยล่ะค่ะ เมื่อหลายปีก่อน ฉันเรียนจบแล้วมาที่ห้องสมุดครั้งแรก ฉันเห็นหัวหน้าก็เกิดความรู้สึกแปลกขึ้นมา ฉันคิดว่าหัวหน้าดูเท่มาก นั่นเป็นความคิดที่ทำให้ฉันอยากเป็นบรรณารักษ์..." "นี่เราเท่ขนาดนั้นเลยเหรอ? ไอแว่นตาที่เราใส่กับชุดแปลกๆที่เราสวมในตอนนั้นใครๆก็ว่าบ้า แต่ยัยนี่บอกว่าเท่งั้นเหรอ?" เขาได้ยินพาลพาไปเรื่องเก่าๆ "...แต่พอฉันมาเป็นแล้ว ฉันก็ได้แต่คิดว่า คงจะดีนะถ้าได้เห็นเขาคนนั้น คงจะดีนะ ถ้าได้ทำงานร่วมกัน คงจะดีนะถ้าเขายังไม่มีคนรัก..." "แต่เสียใจด้วยนะ ที่ฉันไม่ดีพอขนาดนั้นหรอก ลิซ่า" เขาพูดกับตัวเอง "...ถ้าเป็นไปได้ฉันก็อยากร่วมทำงานกับเขา จนวันที่มอบหมายงาน ฉันก็ดีใจมากที่หัวหน้าอยู่ทีมเดียวกับฉัน แค่ได้เห็นฉันก็ดีใจแล้ว...แถมครั้งนี้หัวหน้าพามาบ้าน ฉันก็หวังว่าฉันคงจะได้..." "เฮ้ย! คงจะได้อะไร? ไม่ใช่ว่า..." เขาคิด ซึ่งเขาก็คงจะเดาถูกอีกนั่นแหละ "ฉันชอบหัวหน้าค่ะ ฉันชอบมาตั้งแต่แรกพบแล้ว ฉันเฝ้าถามตัวเองมาตลอด จนในที่สุดความรู้สึกนี้มันก็ชัดเจนเมื่อเวลาอยู่ใกล้หัวหน้า ฉันจะไม่ปฏิเสธตัวเองแล้ว ฉันชอบหัวหน้าค่ะ!!" "ละ...ลิซ่า นี่เธอ..." เขาเห็นลิซ่าในตอนนี้ แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่อาการโอเวอร์ฮีทของเธอ แต่ความรู้สึกนี้มันเป็นของจริง เขารับรู้ได้เพราะลิซ่าในตอนนี้นั้นไม่ได้ต่างอะไรกับตัวเขาเมื่อก่อนเลย "...งั้นฉันจะเริ่มล่ะนะคะ!!" "เฮ้ย! เดี๋ยว เริ่มอะไร คงไม่ใช่..." ไอ้ไม่ใช่ของเขานั่นแหละถูกเผง "ละ...ลิซ่า hang in there เฮ้ ลิซ่า อย่านะ..." เขาพยายามเรียกเตือนสติลิซ่า


ปึก เสียงของอะไรบางอย่างกระทบกับต้นคอของลิซ่า ทันทีที่สิ้นเสียง ลิซ่าก็ล้มฟุบบนตัวของเฮลิออสทันที "ลิ...ซ่า เฮ้ย นันน่าร์" เขาตกใจที่เห็นนันน่าร์ยกมือท่าสับค้างไว้อยู่ "เกือบไปแล้วสินะคะ" เธอพูดพร้อมกับถอนหายใจ "ฉันว่าแล้วเชียว เลยแอบตามมา แล้วมันก็เป็นอย่างทีคิดไว้จริงด้วย" เขาได้ยินดังนั้นก็ตกใจ เขาจึงรีบพูดขึ้นว่า "งะ...งั้นเธอก็ได้ยินหมดน่ะสิ" เขาดูลนลานมาก "ค่ะ ทุกช็อต ทุกตอน รวมถึงเมื่อครู่ด้วย" "ยะ...อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครล่ะ" เขาสั่ง "แน่นอนค่ะ ฉันไม่บอกใครแน่ แต่ว่าแต่คุณเถอะ ที่เธอพูดตะกี้มันก็จริงนะ จะเอาไงล่ะคะ พ่อหนุ่มเจ้าเสน่ห์" เธอพูดเน้นที่คำหลัง เหมือนกับเป็นการล้อเขา "นี่อย่ามาแซวกันเล่นสิ" เขาตวาด แต่แล้วก็เงียบลง "นั่นสิ ฉันเห็นลิซ่าแล้วก็นึกถึงตัวเองตอนเมื่อก่อนขึ้นมาน่ะ" "มีเรื่องแบบนี้ด้วยรึคะ?" "เปล่า ฉันแค่คิดว่าลิซ่านั้นจะว่าไปก็คล้ายๆฉันนะ" "คล้าย? ยังไงคะ?" "ก็เรื่องที่ตัวเองแอบชอบคนๆนึง โดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะชอบหรือเปล่าน่ะสิ" "ไม่สนของคุณนี่เล่นเกือบจะถึงขั้นนั้นเลยนะเนี่ย" "อย่าไปคิดถึงแต่เรื่องนั้นสิ ก็แค่ยัยนี่ไม่กล้าที่จะบอกอีกฝ่ายถ้าไม่มีตัวช่วยน่ะ" นันน่าร์เอียงหน้าอย่างสงสัย "ยังไงคะ?" เขาก็บอกว่า "ตอนนั้นฉันก็ไม่ได้บอกความรู้สึกไป จนอีกฝ่ายเขาบอกก่อนน่ะ ฉันก็เลยบอกความรู้สึกของตัวเองออกไปได้น่ะ" นันน่าร์ฟังจึงพูดว่า "อีกฝ่ายที่ว่านี่ใช่คนเดียวกันกับที่ทำให้คุณหมดแรงไปทั้งคืนกับอีกครึ่งวันสินะคะ" "หนะ...หนวกหูน่า" เฮลิออสหน้าแดงก่ำด้วยความเขินที่อีกฝ่ายพูดเรื่องของเขากับลูน่า "แต่ว่าสำหรับลิซ่ามันคงเป็นไปไม่ได้แล้วล่ะ" "ทำไมคะ คุณก็จัดการทั้งสองคนไปเลยสิ หรือไม่ก็อาจจะเหมารวมสเต-" "หยุดพูดถึงพี่สเตลล่าเสียๆหายๆเลยนะ นันน่าร์ ไม่งั้นฉันไม่ให้อภัยเธอแน่" เขาพูดมาอย่างจริงจัง จนนันน่าร์ไม่กล้าที่จะเล่นต่อ เพราะเธอรู้ว่าถ้าเขาโกรธจะเป็นเช่นไร เธอจึงเอามือกุมขมับทำทีเหมือนกับว่าเธอปวดหัว แต่จริงๆปิดบังน้ำตาที่เล็ดออกมา "ค่ะๆ เข้าใจแล้วคะ ว่าแต่ทำไมล่ะคะ ผู้ชายจะมีภรรยาสักสองสามคนหรือสิบคนก็ไม่น่าจะเสียหายอะไรนี่คะ?" เขาได้ยินแล้วส่ายหน้า "ถ้าอย่างนั้นมันก็แค่ตามใจความอยากในตัวเราไม่ใช่เหรอ? อย่างนั้นน่ะสำหรับฉันมันไม่ใช่ความรักหรอก มันก็แค่การเล่นสนุกกับความสูญเสียสิ่งสำคัญของอีกฝ่าย อย่าลืมว่าผู้ชายผ่านผู้หญิงเป็นร้อยก็ยังไม่มีปัญหา ยังเป็นที่ยอมรับของสังคม หากแต่ในทางกลับกัน ถ้าผู้หญิงผ่านผู้ชายมาเป็นร้อยคนกลับไม่ได้รับการยอมรับ แถมยังเป็นที่ประณามของสังคมอีก ฉันไม่เข้าใจจริงว่าไอ้คำว่ายุติธรรมของสังคมมนุษย์นี่มันเอาอะไรเป็นตัววัด หากให้ฉันคิด คำว่ายุติธรรมของสังคมนี่มันก็เหมือนกับการที่คนสร้างตราชั่งมาใช้แล้วโกงให้เข้ากับตัวเองล่ะมั้ง" เขาพูดอย่างเย้ยหยันสังคม แล้วเขาก็มองไปที่ลิซ่าที่นอนอยู่บนเตียง "ที่ฉันพูดว่าผู้ชายคนที่แต่งงานกับเธอจะต้องมีความสุขแน่ฉันพูดจริง แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่อาจแต่งงานกับเธอได้ ขอโทษนะ ฉันหวังว่าเธอคงพบคนดีๆเข้าสักวันนะลิซ่า" แล้วเขาก็ลุกขึ้นจากเตียงไปที่ประตู "ฉันคิดว่าเธอคงจะลืมเรื่องเมื่อครู่นะ ไม่งั้นมันก็ไม่ต่างอะไรกับแผลเป็นสำหรับสาวที่ดูเรียบร้อยอย่างเธอ แล้วนันน่าร์ อย่างที่บอก เรื่องนี้อย่าบอกใครล่ะ" "ค่ะ" แล้วเฮลิออสก็เดินออกจากประตูไป นันน่าร์หันมายิ้มให้กับลิซ่าที่นอนอยู่ แล้วเธอก็ตามเฮลิออสไป


หลังจากที่ทั้งสองออกไปแล้ว ลิซ่าก็ลุกขึ้นมาบนเตียงนั่งคล้ายๆพับเพียบเอามือชันพื้นเตียงไว้ อีกข้างเอามือจับหน้าอกของตัวเองที่รู้สึกได้ว่าหัวใจของเธอเต้นแรงมากไว้ "หัวหน้า..." เธอพูดขึ้นเบาๆ

ลองกินดูมะ?

"แหม...แต่ลูน่าก็โหดร้ายจังนะคะ ทำไปได้จนคุณเสร็จตั้งสิบกว่าครั้งน่ะ" มันคืออะร้ายย