ตอนนี้เป็นตอนสบายๆ คิดว่าคงอ่านกันด้วยอารมณ์สบายๆนะ
ฉันชื่ออามาร่า เป็นเด็กสาวธรรมดาอาศัยอยู่ที่บ้าน บ้านของฉันอยู่ใกล้กับวัด คือบ้านของฉันใกล้กับบันไดทางขึ้นวัด ฉันต้องอยู่คนเดียว เพราะพ่อแม่ของฉันจากฉันไปแล้ว ฉันจึงต้องดูแลบ้านอยู่คนเดียว ถ้าถามว่าฉันมีครอบครัวคนอื่นอีกหรือเปล่า ก็บอกได้เลยว่าไม่มี ดังนั้นฉันจึงต้องอยู่คนเดียวมาตลอด
อย่างน้อยพ่อแม่ที่ทิ้งบ้านไว้ให้ฉันท่านก็ไม่ได้ทิ้งแต่ภาระให้ แต่ท่านยังทิ้งมรดกส่วนหนึ่งที่มีมากพอที่จะให้ฉันใช้ได้จนตายก็ยังไม่หมด ฉันจึงใช้มันอย่างฟุ่มเฟือยโดยการเอาไปซื้อฟิกเกอร์จากการ์ตูน อนิเมเรื่องที่ชอบ กันพลา หุ่นยนต์ ฯลฯ จนบ้านของฉันต้องหาห้องเก็บเฉพาะไว้สำหรับของพวกนี้ แต่มันก็ไม่ได้เยอะมากถึงขนาดว่าเป็นพวกคลั่ง ฉันก็แค่หามันเฉพาะที่ชอบเท่านั้นแหละ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นพวกเกม กับพวกหุ่นยนต์เท่ๆ ซึ่งตรงนี้คนที่มาเห็นก็พากันทักว่ามันผิดกับหน้าตาของฉันเลย ซึ่งก็คงใช่ เพราะเขาบอกกันว่า ผู้หญิงหน้าตาแบบฉันน่าจะชอบพวกตุ๊กตาหรืออะไรน่ารักๆมากกว่า แต่ความชอบมันก็แล้วแต่บุคคลน่ะนะ
วันๆฉันก็ไม่ทำอะไรนอกจากดูทีวี ดูการ์ตูน จนฉันเริ่มเบื่อ วันหนึ่งที่วัดใกล้นี้มีงาน ในงานนี้มีการประกวด ซึ่งฉันเห็นว่าสนุกดีก็เลยเข้าร่วมด้วย
ผู้เข้าแข่งขันมีหลายคน แต่มีอยู่คนหนึ่งที่ดูแปลกๆ เธอดูเขินเวลาอยู่ต่อหน้าพวกเรา หรือว่าเธอจะเป็นพวกชอบผู้หญิงด้วยกันนะ ฉันคิดอย่างนั้นแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะยังไงฉันก็ไม่มีเพื่อนอยู่แล้ว
การแข่งขันดำเนินไปเรื่อยๆจนในที่สุดก็มาถึงรอบสุดท้าย ฉันเองก็ไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ขนาดนี้ แต่ที่แปลกใจก็คือ อีกฝ่ายเป็นผู้หญิงที่ฉันสงสัยท่าทางของเธอในตอนแรกนั่นเอง ถึงแม้เธอคนนั้นจะดูเงียบๆ แต่ก็สามารถครองใจผู้ชมได้จนถึงรอบสุดท้าย ฉันจึงเริ่มสนใจในตัวเธอคนนั้นแล้วสิ
ผลปรากฏออกมาว่า เธอคนนั้นเป็นฝ่ายชนะ ดูเหมือนว่าฉันจะแพ้ขาดลอย พอรับรางวัลเสร็จ ฉันก็จะเข้าไปหาเธอคนนั้น แต่ทว่าเธอคนนั้นหายไปแล้ว คนที่ปรากฏตัวออกมาสร้างความวุ่นวายขึ้นในงาน อ้อ วุ่นวายที่ว่านี้หมายถึงผู้คนพากันกล่าวถึงนะ เธอผู้ได้ฉายาว่าเทพธิดาแห่งความวุ่นวาย เธอหายไปทันทีที่แข่งขันจบ แล้วฉันก็เลยคิดว่า ถ้าได้เจอเธอคนนั้นอีกก็คงจะดี
ส่วนเงินรางวัลฉันก็บริจาคให้กับวัดนั่นแหละ เพราะวัดนี้นี่แหละทำให้ฉันอยู่รอดปลอดภัยมาถึงตอนนี้ได้ แล้วฉันก็กลับไปที่บ้านแล้วนั่งดูทีวีต่อ
ในตอนนั้นฉันคิดในใจว่า สิ่งที่ฉันอยากได้นั้นเงินไม่สามารถช่วยได้ สิ่งที่ฉันต้องการคือเพื่อนนั่นเอง
ฉันเคยเอาเงินไปให้เพื่อนทีแรกก็คบกันดีอยู่หรอก แต่ทำไปทำมาก็กลับมาคิดร้ายต่อกันซะงั้น ฉันก็เลยเลิกไป แน่นอนว่าฉันทดลองกับคนหลายคนด้วย
บังเอิญฉันดูทีวีแล้วดันเจอการ์ตูนอยู่เรื่องหนึ่ง ฉันเห็นว่าที่ผู้กล้าสามารถปราบจอมมารลงได้นั้นไม่ใช่เพราะเขาเก่งไร้เทียมทาน แต่เป็นเพราะเขามีเพื่อน
เพราะมีเพื่อนเขาจึงต่อสู้
เพราะมีเพื่อนเขาจึงสามารถสู้ต่อไปได้ในเวลาที่อ่อนล้า
เพราะมีเพื่อน ในเวลาที่เขาล้มลง เขาจึงสามารถยืนหยัดได้อีกครั้ง
โอ้ เพื่อนมันดีอย่างนี้เองสินะ ฉันจึงคิดว่า ถึงฉันจะไม่ใช่ผู้กล้า แต่ฉันก็ขอมีเพื่อนแบบผู้กล้าแล้วกัน
ในที่สุดฉันก็มีเป้าหมายใหม่เสียที เพื่อน เป้าหมายของฉันคือหาเพื่อนที่ไม่ใช่คบฉันเพราะเงิน แต่คบหากันด้วยความจริงใจและพร้อมที่จะร่วมทุกข์ร่วมสุขกันได้ทุกเวลา ถึงมันจะยาก แต่ถ้าชีวิตนี้สามารถหาได้สักคนล่ะก็ฉันว่าคุ้มแล้วล่ะ
ว่าแต่เธอคนนั้นอยู่ที่ไหนกันนะ?
แล้วทีวีที่ฉันดูก็มีโฆษณา
"นี่ ใส่เกราะแค่นั้นไม่เป็นอะไรเหรอ?" เสียงผู้ชายคนหนึ่งถามชายที่สวมเกราะแบบนักรบกรีก
"ไม่เป็นไร ทุกอย่างจะเรียบร้อย" เขาพูดแล้วก็ใส่หมวกพร้อมกับกระโดดลงไปข้างล่าง
แล้วเขาก็ลงพื้นอย่างเท่ จากนั้นมีศัตรูหลายคนออกมา เขาจึงสู้ แต่ทว่า เขากลับเพลี่ยงพล้ำไปซะได้
"ไหนบอกว่าไม่เป็นไรไง?" ฉันคิด แล้วก็อดขำไม่ได้เมื้อได้ยินเสียง เขาร้องอย่างสโลโมชั่นว่า "เอื้อๆๆๆ" "ฮะๆๆๆๆ"ฉันหัวเราะออกมา ก็มันตลกจริงนี่ ทีแรกก็บอกว่าไม่เป็นไร เกราะแค่นี้พอแล้ว แต่พอสู้จริงๆกลับโดนฟันอย่างเดียว ตลกชะมัด
อาจจะไม่รู้ แต่ว่าฉันเองก็เก่งเรื่องการยิงปืนนะ ปืนที่ฉันถนัดก็เป็น .357 โคลต์ ไพธอนน่ะ แน่นอน ขนาดมันพอดีกับมือของฉัน ฉันก็ใช้มันซะสองข้างเลย แล้วที่สำคัญเนื่องจากไม่มีอะไรทำ ฉันก็เลยฝึกยิงปืนอยู่ที่บ้าน จนวันนึงมีการแข่งขันการยิงปืน ซึ่งฉันก็เข้าร่วมและคว้าที่หนึ่งมาอย่างสบายๆ
เนื่องจากว่าฉันใช้ปืนคู่ เวลาฉันยิงนั้นเขาบอกว่าท่วงท่าดุจดังวิหคร่ายรำ ดังนั้นเขาจึงตั้งฉายาให้ฉันว่า "นกฟีนิกซ์ปืนคู่"
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตัวเองแต่งเองยังงงเองเลยว่าที่บอกข้างต้นว่าเป็นตอนสบายๆ อ่านแล้วมันสบายตรงไหน?
อาจจะสงสัยว่าอามาร่าจะมีบทยังไง บอกได้แค่ว่า มีบทเป็นตัวละครสำคัญของเรื่องเลยครับ ถ้าไม่มีเธอ เรื่องก็ดำเนินไม่ได้
ที่พูดนี่อาจจะภาคต่อก็ได้นะ
ฉันชื่ออามาร่า เป็นเด็กสาวธรรมดาอาศัยอยู่ที่บ้าน บ้านของฉันอยู่ใกล้กับวัด คือบ้านของฉันใกล้กับบันไดทางขึ้นวัด ฉันต้องอยู่คนเดียว เพราะพ่อแม่ของฉันจากฉันไปแล้ว ฉันจึงต้องดูแลบ้านอยู่คนเดียว ถ้าถามว่าฉันมีครอบครัวคนอื่นอีกหรือเปล่า ก็บอกได้เลยว่าไม่มี ดังนั้นฉันจึงต้องอยู่คนเดียวมาตลอด
อย่างน้อยพ่อแม่ที่ทิ้งบ้านไว้ให้ฉันท่านก็ไม่ได้ทิ้งแต่ภาระให้ แต่ท่านยังทิ้งมรดกส่วนหนึ่งที่มีมากพอที่จะให้ฉันใช้ได้จนตายก็ยังไม่หมด ฉันจึงใช้มันอย่างฟุ่มเฟือยโดยการเอาไปซื้อฟิกเกอร์จากการ์ตูน อนิเมเรื่องที่ชอบ กันพลา หุ่นยนต์ ฯลฯ จนบ้านของฉันต้องหาห้องเก็บเฉพาะไว้สำหรับของพวกนี้ แต่มันก็ไม่ได้เยอะมากถึงขนาดว่าเป็นพวกคลั่ง ฉันก็แค่หามันเฉพาะที่ชอบเท่านั้นแหละ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นพวกเกม กับพวกหุ่นยนต์เท่ๆ ซึ่งตรงนี้คนที่มาเห็นก็พากันทักว่ามันผิดกับหน้าตาของฉันเลย ซึ่งก็คงใช่ เพราะเขาบอกกันว่า ผู้หญิงหน้าตาแบบฉันน่าจะชอบพวกตุ๊กตาหรืออะไรน่ารักๆมากกว่า แต่ความชอบมันก็แล้วแต่บุคคลน่ะนะ
วันๆฉันก็ไม่ทำอะไรนอกจากดูทีวี ดูการ์ตูน จนฉันเริ่มเบื่อ วันหนึ่งที่วัดใกล้นี้มีงาน ในงานนี้มีการประกวด ซึ่งฉันเห็นว่าสนุกดีก็เลยเข้าร่วมด้วย
ผู้เข้าแข่งขันมีหลายคน แต่มีอยู่คนหนึ่งที่ดูแปลกๆ เธอดูเขินเวลาอยู่ต่อหน้าพวกเรา หรือว่าเธอจะเป็นพวกชอบผู้หญิงด้วยกันนะ ฉันคิดอย่างนั้นแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะยังไงฉันก็ไม่มีเพื่อนอยู่แล้ว
การแข่งขันดำเนินไปเรื่อยๆจนในที่สุดก็มาถึงรอบสุดท้าย ฉันเองก็ไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ขนาดนี้ แต่ที่แปลกใจก็คือ อีกฝ่ายเป็นผู้หญิงที่ฉันสงสัยท่าทางของเธอในตอนแรกนั่นเอง ถึงแม้เธอคนนั้นจะดูเงียบๆ แต่ก็สามารถครองใจผู้ชมได้จนถึงรอบสุดท้าย ฉันจึงเริ่มสนใจในตัวเธอคนนั้นแล้วสิ
ผลปรากฏออกมาว่า เธอคนนั้นเป็นฝ่ายชนะ ดูเหมือนว่าฉันจะแพ้ขาดลอย พอรับรางวัลเสร็จ ฉันก็จะเข้าไปหาเธอคนนั้น แต่ทว่าเธอคนนั้นหายไปแล้ว คนที่ปรากฏตัวออกมาสร้างความวุ่นวายขึ้นในงาน อ้อ วุ่นวายที่ว่านี้หมายถึงผู้คนพากันกล่าวถึงนะ เธอผู้ได้ฉายาว่าเทพธิดาแห่งความวุ่นวาย เธอหายไปทันทีที่แข่งขันจบ แล้วฉันก็เลยคิดว่า ถ้าได้เจอเธอคนนั้นอีกก็คงจะดี
ส่วนเงินรางวัลฉันก็บริจาคให้กับวัดนั่นแหละ เพราะวัดนี้นี่แหละทำให้ฉันอยู่รอดปลอดภัยมาถึงตอนนี้ได้ แล้วฉันก็กลับไปที่บ้านแล้วนั่งดูทีวีต่อ
ในตอนนั้นฉันคิดในใจว่า สิ่งที่ฉันอยากได้นั้นเงินไม่สามารถช่วยได้ สิ่งที่ฉันต้องการคือเพื่อนนั่นเอง
ฉันเคยเอาเงินไปให้เพื่อนทีแรกก็คบกันดีอยู่หรอก แต่ทำไปทำมาก็กลับมาคิดร้ายต่อกันซะงั้น ฉันก็เลยเลิกไป แน่นอนว่าฉันทดลองกับคนหลายคนด้วย
บังเอิญฉันดูทีวีแล้วดันเจอการ์ตูนอยู่เรื่องหนึ่ง ฉันเห็นว่าที่ผู้กล้าสามารถปราบจอมมารลงได้นั้นไม่ใช่เพราะเขาเก่งไร้เทียมทาน แต่เป็นเพราะเขามีเพื่อน
เพราะมีเพื่อนเขาจึงต่อสู้
เพราะมีเพื่อนเขาจึงสามารถสู้ต่อไปได้ในเวลาที่อ่อนล้า
เพราะมีเพื่อน ในเวลาที่เขาล้มลง เขาจึงสามารถยืนหยัดได้อีกครั้ง
โอ้ เพื่อนมันดีอย่างนี้เองสินะ ฉันจึงคิดว่า ถึงฉันจะไม่ใช่ผู้กล้า แต่ฉันก็ขอมีเพื่อนแบบผู้กล้าแล้วกัน
ในที่สุดฉันก็มีเป้าหมายใหม่เสียที เพื่อน เป้าหมายของฉันคือหาเพื่อนที่ไม่ใช่คบฉันเพราะเงิน แต่คบหากันด้วยความจริงใจและพร้อมที่จะร่วมทุกข์ร่วมสุขกันได้ทุกเวลา ถึงมันจะยาก แต่ถ้าชีวิตนี้สามารถหาได้สักคนล่ะก็ฉันว่าคุ้มแล้วล่ะ
ว่าแต่เธอคนนั้นอยู่ที่ไหนกันนะ?
แล้วทีวีที่ฉันดูก็มีโฆษณา
"นี่ ใส่เกราะแค่นั้นไม่เป็นอะไรเหรอ?" เสียงผู้ชายคนหนึ่งถามชายที่สวมเกราะแบบนักรบกรีก
"ไม่เป็นไร ทุกอย่างจะเรียบร้อย" เขาพูดแล้วก็ใส่หมวกพร้อมกับกระโดดลงไปข้างล่าง
แล้วเขาก็ลงพื้นอย่างเท่ จากนั้นมีศัตรูหลายคนออกมา เขาจึงสู้ แต่ทว่า เขากลับเพลี่ยงพล้ำไปซะได้
"ไหนบอกว่าไม่เป็นไรไง?" ฉันคิด แล้วก็อดขำไม่ได้เมื้อได้ยินเสียง เขาร้องอย่างสโลโมชั่นว่า "เอื้อๆๆๆ" "ฮะๆๆๆๆ"ฉันหัวเราะออกมา ก็มันตลกจริงนี่ ทีแรกก็บอกว่าไม่เป็นไร เกราะแค่นี้พอแล้ว แต่พอสู้จริงๆกลับโดนฟันอย่างเดียว ตลกชะมัด
อาจจะไม่รู้ แต่ว่าฉันเองก็เก่งเรื่องการยิงปืนนะ ปืนที่ฉันถนัดก็เป็น .357 โคลต์ ไพธอนน่ะ แน่นอน ขนาดมันพอดีกับมือของฉัน ฉันก็ใช้มันซะสองข้างเลย แล้วที่สำคัญเนื่องจากไม่มีอะไรทำ ฉันก็เลยฝึกยิงปืนอยู่ที่บ้าน จนวันนึงมีการแข่งขันการยิงปืน ซึ่งฉันก็เข้าร่วมและคว้าที่หนึ่งมาอย่างสบายๆ
เนื่องจากว่าฉันใช้ปืนคู่ เวลาฉันยิงนั้นเขาบอกว่าท่วงท่าดุจดังวิหคร่ายรำ ดังนั้นเขาจึงตั้งฉายาให้ฉันว่า "นกฟีนิกซ์ปืนคู่"
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตัวเองแต่งเองยังงงเองเลยว่าที่บอกข้างต้นว่าเป็นตอนสบายๆ อ่านแล้วมันสบายตรงไหน?
อาจจะสงสัยว่าอามาร่าจะมีบทยังไง บอกได้แค่ว่า มีบทเป็นตัวละครสำคัญของเรื่องเลยครับ ถ้าไม่มีเธอ เรื่องก็ดำเนินไม่ได้
ที่พูดนี่อาจจะภาคต่อก็ได้นะ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ffviicc เมื่อ 2013-1-16 01:36
Friend Seeker Girl Phoenix Twin Gun
[IMG]
