กลับมากับนิยายกากๆ ตอนที่ 6 นี้จะสนุกหรือไม่ ก็อ่านกันเบย
...........หลังวันที่ผมกับยูมิแอบตามฐิตจนได้เรื่อง เออใช่ผมลืมบอกตั้งแต่ผมเป็นเพื่อนกับฐิตมาผมยังไม่เคยไปบ้านมันเลยสักครั้ง | วันเสาร์นี้ผมกับยูมิก็เลยไปบ้านฐิตกัน ฐิตมันนัดพวกผมสองคนมาที่สวนสาธารณะที่เดิม พอพวกผมสองคนมาถึง ฐิตก็รออยู่ แต่แปลกแหะปกติฐิตมันไม่ค่อยจะตรงเวลา "ฐิต!!" ผมตะโกนเรียกมัน มันก็หันมาหลังจากที่ยืนเก็กอยู่ได้ ฐิตเดินเข้ามา
"ไปกันได้แล้ว" มันพูดแล้วก็เดินไปเลย พวกผมก็เลยรีบเดินตาม พวกผมเดินตามฐิตมาเรื่อยๆ ทางมันก็เริ่มจะไม่คุ้น ข้างทางมีแต่ป่าที่มืดมิด มันพาพวกผมเดินไปเรื่อยๆ แล้วผมก็เจอบ้านหลังนึงตั้งอยู่กลางป่า บ้านหลังนี้มีขนาดแค่ชั้นเดียว
"นั่นบ้านนายหรอ" ผมถามฐิต
"ใช่" พอฐิตพูดจบ มนก็พาผมเข้าไปในบ้าน พอผมเดินเข้าไปก็สะดุดกับอะไรก็ไม่รู้ ผมเลยก้มหน้าลงไปมองมันเป็นกะโหลกคน ยูมิตกใจเธอเลยวิ่งเข้ามากอดผม ส่วนข้างในบ้านมันตรงผนังจะมีรูปกับดาบติดไว้อยู่ มีโต๊ะตัวนึงบนโต๊ะมีแจกันอยู่ใบนึงมีกุหลาบที่แห้งตายแล้วใส่อยู่ดอกนึง กลางบ้านจะเป็นที่กว้างหน่อยมีเก้าอี้อยู่สองสามตัว
"พวกนายนั่งรอกันไปก่อนน่ะ เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้" ฐิตบอก แล้วมันก็เดินเข้าไปในครัว ยูมิก็นั่งรอส่วนผมก็เดินดูรอบๆบ้านมันต่อ ผมเดินดูไปเรื่อยๆผมก็เห็นมีผ้าคลุมอะไรอยู่ ในความที่เป็นวัยรุ่นก็อยากรู้ ก็เลยเอาผ้านั่นออก พรึ่บ ปรากฎว่าเป็นรูปวาดเหมือนอากิแต่แต่งตัวแปลกๆ
"เธอสวยใช่มั้ยละ" ฐิตถาม
"เห้ย นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย" ผมตกใจ
"หึ" แล้วฐิตมันก็เดินไปนั่ง ผมก็เลยเดินไปนั่งรอมันเล่า
"นั่นใช่รูปของอากิจริงๆหรอ" ยูมิถาม
"อืม ใช่ นั่นเป็นรูปของอากิ" ฐิตพูด พวกผมก็แปลกใจ
"ห้ะ" ผมตกใจเล็กน้อย
"แต่ที่อยู่ในรูปนะ คือเจ้าหญิงอากินะ" ฐิตพูด
"เจ้าหญิงหรอ" ผมกับยูมิูพร้อมกัน
"ก็เรื่องมันเกิดขึ้นตั้งแต่ 300 ปีก่อน นะ.........."
|| ในยุคสมัยนั้นฉันเป็นทหารยศผู้พัน กษัตริ์ที่ปกครองเมืองในสมัยนั้นมีนิสัยโหดเ:X่ยมมาก และเป็นคนที่มีอิทธิพลมากที่สุดด้วย ท่านมีชื่อว่าวิกเตอร์ มีวันนึงเป็นวันฉลองครบรอบวันเกิดขององค์หญิงอากิ ฉันได้รับเชิญให้ไปงานนี้ด้วย ภายในงานวันนั้นมีแต่พวกคนชั้นสูงทั้งนั้น เมื่อถึงเวลาที่องค์หญิงเสด็จ ทันทีที่ฉันได้เห็นองค์หญิงฉันก็รู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน ทุกอย่างหยุดนิ่ง ฉันรู้เลยว่าฉันตกหลุมรักเธอ ตอนนั้นฉันจำได้แม่นเลยว่าอากิสะดุดตกบันได ซุ่มซ่ามจริง ฉันรีบวิ่งเข้าไปรับตัวเธอไว้ เราสองคนสบตากัน ||
"หวานเหลื้อเกิ้น" ผมแหย่มันเล่น
"จะฟังมั้ย" ฐิตพูด มันแอบเขินนิดๆ
"ฟัง ฟัง ฟัง" ผมพูด
|| องค์หญิงก็ลุกขึ้นมายืนปกติ
"องค์หญิงเป็นอะไรรึเปล่าครับ" ฉันถาม
"ไม่เป็นไรคะ ขอบคุณท่านน่ะที่ช่วยข้าไว้" องค์หญิงอากิพูด
แล้ววิกเตอร์ก็วื่งเข้ามา
"ลูกพ่อเป็นอะไรรึเปล่า" วิกเตอร์พูดกับอากิ
"หนูไม่เป็นอะไรคะท่านพ่อ" อากิตอบกลับ
"งั้นข้าขอตัวไปก่อนน่ะองค์หญิง" ผมบอกกับอากิ แล้วฉันก็เดินออกไปจากงาน
"อากิ อากิ อากิ!!" วิกเตอร์เรียกอากิ
"คะ ค่ะท่านพ่อ ท่านพ่อทีอะไรรึเปล่าคะ" อากิสะดุ้ง
"ผู้ชายคนนั้นคือใคร แล้วทำไมถึงได้มาคุยกับลูก พ่อสั่งแล้วไงว่าห้ามพูดกับพวกนี้" วิกเตอร์พูด
"ก็เค้าเป็นคนที่ช่วยลูกนะ ก็ไม่มีอะไรหรอกคะ" อากิพูด วันนั้นก็เป็นวันแรกที่ฉันได้เจอกับอากิ วันรุ่งขึ้นฉันออกไปเดินเล่นที่ตลาดก็เห็นผู้หญิงคนนึงสวมผ้าคลุมปิดหน้าไว้ดูท่าทางมีพิรุธฉันเลยแอบเดินตามไป ฉันแอบตามไปเรื่อยๆทางก็เริ่มออกห่างจากเมืองเรื่อยๆ จนไปถึงทุ่งดอกไม่แห่งนึง ที่นั่นมีกระท่อมอยู่หลังนึง ผู้หญิงคนนั้นเอาผ้าที่คลุมออกปรากฎว่าเป็นองค์หญิง ฉันเลยเดินเข้าไปหาเธอ
"หนีออกมาจากวังแบบนี้มันไม่ดีเลยน่ะท่าน" ฉันพูดกับอากิ
"นี่ท่านเองหรอกหรอ" อากิพูด แล้วเธอก็นั่งลง
"ผมว่าท่านกลับไปที่วังจะดีกว่าน่ะท่าน เดี๋ยวท่านพ่อของท่านจะโกรธเอาได้" ฉันพูดกับเธอ
"ไม่ต้องห่วงหรอข้าแอบหนีมานี่ประจำแหละ ท่านพ่อไม่มีทางรู้หรอก" อากิพูด
"งั้นหรอ" ฉันพูด
"เจ้าก็มานั่งด้วยกันซิ ที่นี่สวยมากเลยน่ะ" เธอพูดแล้วก็ยิ้ม ผมก็นั่งลงข้างๆกับอากิ ผมดูวิวรอบๆ ลมก็พัดมาเย็นสบาย
"ว่าแต่ข้ายังไม่รู้ชื่อของท่านเลยนะ" อากิถาม
"อ้อ ข้าชื่อ เซบาสเตียน" ฉันพูดกับเธอ
"เซบาสเตียนหรอ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ" อากิยิ้ม วันนั้นเราคุยกันจนตกเย็น เธอเล่าเรื่องของเธอให้ฉันฟัง เราสนิทกันมากขึ้น เรามาที่นี่กันทุกวัน จนกระทั้งความสัมพันธ์ของเรามันมากกว่าเพื่อน เราสองคนเริ่มรักกัน จนกระทั่งวันนึงฝนตกเราไปหลบฝนกันในกระท่อมแถวนั้นเราทั้งสองคนตัวเปียกกันทั้งคู่ พวกเราเลยต้องถอดเสื้อผ้าไปตากไว้ ส่วนอากิก็เอาผ้ามาคลุมตัวไว้ก่อน
"แย่จังน่ะ อยู่ๆฝนก็ตกมาได้" ฉันบ่น
"ใช่ แล้วนี่จะตกอีกนานรึเปล่าน่ะ" อากิพูด ฉันหันไปหาเธอ
"อากิ" ฉันพูด
"ทำไมหรอ" อากิถาม
"เธอรู้อะไรมั้ยตั้งแต่ฉันได้รู้จักกับเธอ ชีวิตฉันก็มีความสุขขึ้นเยอะเลย" ฉันพูด
"ฉันก็เหมือนกัน" อากิพูด
"จริงหรอ ดีใจจังเลย" ฉันยิ้ม
"เออนี่อากิ" ฉันพูดกับเธอ
"หือ?" อากิสงสัย
"เธอหลับตาซิ ฉันมีอะไรจะให้เธอนะ" ฉันพูดกับเธอ
"อือ" อากิก็หลับตาลง ฉันเขยิบเข้าไปใกล้ๆอากิแล้วฉันก็เข้าไปจูบเธอ ตอนแรกเธอก็ตกใจแต่สุดท้ายเธอก็เคลิ้มตาม แล้วคืนนั้นเราก็มีอะไรกัน >< เหตุการณ์คืนนั้นไม่มีใครรู้นอกจากฉันกับอากิ ||
"เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว ไหนตอนนั้นนายบอกฉันว่านายยังซิงอยู่ไง" ผมถามมันกวนๆ
"เอรอ ช่างมัน แล้วฟัง" ฐิตพูด
||หลังจากวันนั้นสามวันก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้น เมื่อมีคนบังเอิญไปรู้เรื่องที่ฉันกับองค์หญิงมีอะไรกัน แล้วเรื่องนี้ก็รู้ถึงหูของวิกเตอร์ วิกเตอร์รับไม่ได้ที่องค์หญิงไปมีอะไรกับฉัน วิกเตอร์จึงสั่งให้ทหารมาจับตัวฉันไปประหาร และที่ยิ่งกว่านั้นคือ วิกเตอร์สั่งประหารลูกสาวแท้ๆของเค้าเองด้วย ตอนที่ทหารบุกเข้ามาจับฉัน ฉันพยายามขัดขืนทหารนายนึงจึงเอาไม้มาฟาดหัวฉัน แล้วฉันก็สลบไป พอฟื้นขึ้นมาอีกทีก็มาอยู่ในสภาพที่ถูกโซ่มามัดกับข้อมือทั้งสองข้างแล้วก็มีทหารจับโซ่ไว้อยู่ ฉันมองไปข้างหน้าเห็นอากินั่งอยู่แล้วก็มีโซ่มัดข้อมือเหมือนกับฉัน
"อากิ!!!" ฉันตะโกนเรียกเธอ เธอหันมา เธอรีบลุกขึ้น
"เซบาสเตียน!!" เธอเรียกฉันแล้วก็ร้องไห้ แล้ววิกเตอร์ก็เดินมา
"ท่านวิกเตอร์ นี่มันลูกสาวท่านน่ะ ท่านจะฆ่าเธอได้ลงคอหรอ!!" ผมพูดกับมัน
"มันไม่ใช่ลูกสาวข้าอีกต่อไป" มันช่างชั่วจริงๆ
"ท่านพ่อ" อากิร้องไห้เสียใจ
"อากิ ฉันขอโทษนี่มันเป็นความผิดฉัน" ฉันพูด
"ในเมื่อพวกแกสองคนรักกันมาก ข้าก็จะส่งพวกแกไปรักกันในนรกล่ะกัน" แล้ววิกเตอร์ก็สั่งให้ทหารเตรียมที่จประหาร
"เริ่มจากแกก่อนละกัน ไอ้ลูกไม่รักดี" การประหารอากิ คือการเอาดาบเสียบไปที่หัวใจ วิกเตอร์ต้องการให้ฉันเห็นคนรัก๘องฉันถูกฆ่าตายไปต่อหน้าต่อตา
"ไม่!!!" ฉันตะโกน
"เซบาสเตียน...................." เมื่อสิ้นเสียงของอากิ ดาบก็แทงทะลุหัวใจของเธอ เธอล้มลงกับพื้นแล้วเธอก็ตายจากฉันไป
"วิกเตอร์....!!" ฉันโกรธแค้นมาก ฉันเลยดึงโซ่ที่ทหารจับไว้อยู่แล้วก็หยิบดาบจากตัวทหารมา ฉันวิ่งเข้าไปหาวิกเตอรร์เพือ่ที่จะฆ่าเค้าซะ แต่ก็มีทหารวิ่งเข้ามาล้อมแล้วเอาดาบแทงฉันทั้งตัว
"หึ แกคิดหรอว่าแกจะฆ่าข้าได้" วิกเตอร์พูด
"คนชั่ว อั้ก..อย่างแกยังไงสักวันก็ต้องมีคนลุกขึ้นมาต่อต้านแก" ฉันพูดกับมันก่อนที่ทหารพวกนั้นจะปล่อยให้ฉันล้มลงไปนอนกับพื่น ภาพสุดท้ายที่ฉันเห็นคือร่างของอากิที่นอนอยู่บนกองเลือด .....||
"แล้วในเมื่อนายตายไปแล้ว แล้วนายมาอยู่นี่ได้ไง" ผมถาม
"เรื่องนั้นเอาไว้เล่าพรุ่งนี้จะดีกว่าน่ะ ตอนนี้ฉันว่านายพายูมิไปส่งบ้านก่อนดีกว่าน่ะ เธอหลับไปแล้วนะ" ฐิตมันพูดแล้วก็ขำนิดหน่อย
"โอเค ก็ได้" ผมพูด แล้วไอฐตมันก็พาผมกับยูมิไปส่งที่บ้าน พอผมกำลังจะเข้าบ้าน ผมเห็นฐิตมันยืนคุยอะไรก็ไม่รู้อยู่คนเดียว ผมก็ไม่สนใจเลยเดินเข้าบ้านไปแล้วผมก็ไปนอน ตอนผมนอนผมรู้สึกเหมือนมีคนมานั่งอยู่ที่เก้าอี้ไงก็ไม่รู้ ตอนนี้ชีวิตผมเริ่มมีปัญหามากขึ้นกว่าเดิมมากเลย.................
จบ แย้ เห้อ โครตเหนื่อย โอเคเหมือนเดิม ติ ชม กันได้ งง ก็บอก
แล้วเจอกันตอนหน้า น่ะแจ๊ะ
...........หลังวันที่ผมกับยูมิแอบตามฐิตจนได้เรื่อง เออใช่ผมลืมบอกตั้งแต่ผมเป็นเพื่อนกับฐิตมาผมยังไม่เคยไปบ้านมันเลยสักครั้ง | วันเสาร์นี้ผมกับยูมิก็เลยไปบ้านฐิตกัน ฐิตมันนัดพวกผมสองคนมาที่สวนสาธารณะที่เดิม พอพวกผมสองคนมาถึง ฐิตก็รออยู่ แต่แปลกแหะปกติฐิตมันไม่ค่อยจะตรงเวลา "ฐิต!!" ผมตะโกนเรียกมัน มันก็หันมาหลังจากที่ยืนเก็กอยู่ได้ ฐิตเดินเข้ามา
"ไปกันได้แล้ว" มันพูดแล้วก็เดินไปเลย พวกผมก็เลยรีบเดินตาม พวกผมเดินตามฐิตมาเรื่อยๆ ทางมันก็เริ่มจะไม่คุ้น ข้างทางมีแต่ป่าที่มืดมิด มันพาพวกผมเดินไปเรื่อยๆ แล้วผมก็เจอบ้านหลังนึงตั้งอยู่กลางป่า บ้านหลังนี้มีขนาดแค่ชั้นเดียว
"นั่นบ้านนายหรอ" ผมถามฐิต
"ใช่" พอฐิตพูดจบ มนก็พาผมเข้าไปในบ้าน พอผมเดินเข้าไปก็สะดุดกับอะไรก็ไม่รู้ ผมเลยก้มหน้าลงไปมองมันเป็นกะโหลกคน ยูมิตกใจเธอเลยวิ่งเข้ามากอดผม ส่วนข้างในบ้านมันตรงผนังจะมีรูปกับดาบติดไว้อยู่ มีโต๊ะตัวนึงบนโต๊ะมีแจกันอยู่ใบนึงมีกุหลาบที่แห้งตายแล้วใส่อยู่ดอกนึง กลางบ้านจะเป็นที่กว้างหน่อยมีเก้าอี้อยู่สองสามตัว
"พวกนายนั่งรอกันไปก่อนน่ะ เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้" ฐิตบอก แล้วมันก็เดินเข้าไปในครัว ยูมิก็นั่งรอส่วนผมก็เดินดูรอบๆบ้านมันต่อ ผมเดินดูไปเรื่อยๆผมก็เห็นมีผ้าคลุมอะไรอยู่ ในความที่เป็นวัยรุ่นก็อยากรู้ ก็เลยเอาผ้านั่นออก พรึ่บ ปรากฎว่าเป็นรูปวาดเหมือนอากิแต่แต่งตัวแปลกๆ
"เธอสวยใช่มั้ยละ" ฐิตถาม
"เห้ย นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย" ผมตกใจ
"หึ" แล้วฐิตมันก็เดินไปนั่ง ผมก็เลยเดินไปนั่งรอมันเล่า
"นั่นใช่รูปของอากิจริงๆหรอ" ยูมิถาม
"อืม ใช่ นั่นเป็นรูปของอากิ" ฐิตพูด พวกผมก็แปลกใจ
"ห้ะ" ผมตกใจเล็กน้อย
"แต่ที่อยู่ในรูปนะ คือเจ้าหญิงอากินะ" ฐิตพูด
"เจ้าหญิงหรอ" ผมกับยูมิูพร้อมกัน
"ก็เรื่องมันเกิดขึ้นตั้งแต่ 300 ปีก่อน นะ.........."
|| ในยุคสมัยนั้นฉันเป็นทหารยศผู้พัน กษัตริ์ที่ปกครองเมืองในสมัยนั้นมีนิสัยโหดเ:X่ยมมาก และเป็นคนที่มีอิทธิพลมากที่สุดด้วย ท่านมีชื่อว่าวิกเตอร์ มีวันนึงเป็นวันฉลองครบรอบวันเกิดขององค์หญิงอากิ ฉันได้รับเชิญให้ไปงานนี้ด้วย ภายในงานวันนั้นมีแต่พวกคนชั้นสูงทั้งนั้น เมื่อถึงเวลาที่องค์หญิงเสด็จ ทันทีที่ฉันได้เห็นองค์หญิงฉันก็รู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน ทุกอย่างหยุดนิ่ง ฉันรู้เลยว่าฉันตกหลุมรักเธอ ตอนนั้นฉันจำได้แม่นเลยว่าอากิสะดุดตกบันได ซุ่มซ่ามจริง ฉันรีบวิ่งเข้าไปรับตัวเธอไว้ เราสองคนสบตากัน ||
"หวานเหลื้อเกิ้น" ผมแหย่มันเล่น
"จะฟังมั้ย" ฐิตพูด มันแอบเขินนิดๆ
"ฟัง ฟัง ฟัง" ผมพูด
|| องค์หญิงก็ลุกขึ้นมายืนปกติ
"องค์หญิงเป็นอะไรรึเปล่าครับ" ฉันถาม
"ไม่เป็นไรคะ ขอบคุณท่านน่ะที่ช่วยข้าไว้" องค์หญิงอากิพูด
แล้ววิกเตอร์ก็วื่งเข้ามา
"ลูกพ่อเป็นอะไรรึเปล่า" วิกเตอร์พูดกับอากิ
"หนูไม่เป็นอะไรคะท่านพ่อ" อากิตอบกลับ
"งั้นข้าขอตัวไปก่อนน่ะองค์หญิง" ผมบอกกับอากิ แล้วฉันก็เดินออกไปจากงาน
"อากิ อากิ อากิ!!" วิกเตอร์เรียกอากิ
"คะ ค่ะท่านพ่อ ท่านพ่อทีอะไรรึเปล่าคะ" อากิสะดุ้ง
"ผู้ชายคนนั้นคือใคร แล้วทำไมถึงได้มาคุยกับลูก พ่อสั่งแล้วไงว่าห้ามพูดกับพวกนี้" วิกเตอร์พูด
"ก็เค้าเป็นคนที่ช่วยลูกนะ ก็ไม่มีอะไรหรอกคะ" อากิพูด วันนั้นก็เป็นวันแรกที่ฉันได้เจอกับอากิ วันรุ่งขึ้นฉันออกไปเดินเล่นที่ตลาดก็เห็นผู้หญิงคนนึงสวมผ้าคลุมปิดหน้าไว้ดูท่าทางมีพิรุธฉันเลยแอบเดินตามไป ฉันแอบตามไปเรื่อยๆทางก็เริ่มออกห่างจากเมืองเรื่อยๆ จนไปถึงทุ่งดอกไม่แห่งนึง ที่นั่นมีกระท่อมอยู่หลังนึง ผู้หญิงคนนั้นเอาผ้าที่คลุมออกปรากฎว่าเป็นองค์หญิง ฉันเลยเดินเข้าไปหาเธอ
"หนีออกมาจากวังแบบนี้มันไม่ดีเลยน่ะท่าน" ฉันพูดกับอากิ
"นี่ท่านเองหรอกหรอ" อากิพูด แล้วเธอก็นั่งลง
"ผมว่าท่านกลับไปที่วังจะดีกว่าน่ะท่าน เดี๋ยวท่านพ่อของท่านจะโกรธเอาได้" ฉันพูดกับเธอ
"ไม่ต้องห่วงหรอข้าแอบหนีมานี่ประจำแหละ ท่านพ่อไม่มีทางรู้หรอก" อากิพูด
"งั้นหรอ" ฉันพูด
"เจ้าก็มานั่งด้วยกันซิ ที่นี่สวยมากเลยน่ะ" เธอพูดแล้วก็ยิ้ม ผมก็นั่งลงข้างๆกับอากิ ผมดูวิวรอบๆ ลมก็พัดมาเย็นสบาย
"ว่าแต่ข้ายังไม่รู้ชื่อของท่านเลยนะ" อากิถาม
"อ้อ ข้าชื่อ เซบาสเตียน" ฉันพูดกับเธอ
"เซบาสเตียนหรอ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ" อากิยิ้ม วันนั้นเราคุยกันจนตกเย็น เธอเล่าเรื่องของเธอให้ฉันฟัง เราสนิทกันมากขึ้น เรามาที่นี่กันทุกวัน จนกระทั้งความสัมพันธ์ของเรามันมากกว่าเพื่อน เราสองคนเริ่มรักกัน จนกระทั่งวันนึงฝนตกเราไปหลบฝนกันในกระท่อมแถวนั้นเราทั้งสองคนตัวเปียกกันทั้งคู่ พวกเราเลยต้องถอดเสื้อผ้าไปตากไว้ ส่วนอากิก็เอาผ้ามาคลุมตัวไว้ก่อน
"แย่จังน่ะ อยู่ๆฝนก็ตกมาได้" ฉันบ่น
"ใช่ แล้วนี่จะตกอีกนานรึเปล่าน่ะ" อากิพูด ฉันหันไปหาเธอ
"อากิ" ฉันพูด
"ทำไมหรอ" อากิถาม
"เธอรู้อะไรมั้ยตั้งแต่ฉันได้รู้จักกับเธอ ชีวิตฉันก็มีความสุขขึ้นเยอะเลย" ฉันพูด
"ฉันก็เหมือนกัน" อากิพูด
"จริงหรอ ดีใจจังเลย" ฉันยิ้ม
"เออนี่อากิ" ฉันพูดกับเธอ
"หือ?" อากิสงสัย
"เธอหลับตาซิ ฉันมีอะไรจะให้เธอนะ" ฉันพูดกับเธอ
"อือ" อากิก็หลับตาลง ฉันเขยิบเข้าไปใกล้ๆอากิแล้วฉันก็เข้าไปจูบเธอ ตอนแรกเธอก็ตกใจแต่สุดท้ายเธอก็เคลิ้มตาม แล้วคืนนั้นเราก็มีอะไรกัน >< เหตุการณ์คืนนั้นไม่มีใครรู้นอกจากฉันกับอากิ ||
"เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว ไหนตอนนั้นนายบอกฉันว่านายยังซิงอยู่ไง" ผมถามมันกวนๆ
"เอรอ ช่างมัน แล้วฟัง" ฐิตพูด
||หลังจากวันนั้นสามวันก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้น เมื่อมีคนบังเอิญไปรู้เรื่องที่ฉันกับองค์หญิงมีอะไรกัน แล้วเรื่องนี้ก็รู้ถึงหูของวิกเตอร์ วิกเตอร์รับไม่ได้ที่องค์หญิงไปมีอะไรกับฉัน วิกเตอร์จึงสั่งให้ทหารมาจับตัวฉันไปประหาร และที่ยิ่งกว่านั้นคือ วิกเตอร์สั่งประหารลูกสาวแท้ๆของเค้าเองด้วย ตอนที่ทหารบุกเข้ามาจับฉัน ฉันพยายามขัดขืนทหารนายนึงจึงเอาไม้มาฟาดหัวฉัน แล้วฉันก็สลบไป พอฟื้นขึ้นมาอีกทีก็มาอยู่ในสภาพที่ถูกโซ่มามัดกับข้อมือทั้งสองข้างแล้วก็มีทหารจับโซ่ไว้อยู่ ฉันมองไปข้างหน้าเห็นอากินั่งอยู่แล้วก็มีโซ่มัดข้อมือเหมือนกับฉัน
"อากิ!!!" ฉันตะโกนเรียกเธอ เธอหันมา เธอรีบลุกขึ้น
"เซบาสเตียน!!" เธอเรียกฉันแล้วก็ร้องไห้ แล้ววิกเตอร์ก็เดินมา
"ท่านวิกเตอร์ นี่มันลูกสาวท่านน่ะ ท่านจะฆ่าเธอได้ลงคอหรอ!!" ผมพูดกับมัน
"มันไม่ใช่ลูกสาวข้าอีกต่อไป" มันช่างชั่วจริงๆ
"ท่านพ่อ" อากิร้องไห้เสียใจ
"อากิ ฉันขอโทษนี่มันเป็นความผิดฉัน" ฉันพูด
"ในเมื่อพวกแกสองคนรักกันมาก ข้าก็จะส่งพวกแกไปรักกันในนรกล่ะกัน" แล้ววิกเตอร์ก็สั่งให้ทหารเตรียมที่จประหาร
"เริ่มจากแกก่อนละกัน ไอ้ลูกไม่รักดี" การประหารอากิ คือการเอาดาบเสียบไปที่หัวใจ วิกเตอร์ต้องการให้ฉันเห็นคนรัก๘องฉันถูกฆ่าตายไปต่อหน้าต่อตา
"ไม่!!!" ฉันตะโกน
"เซบาสเตียน...................." เมื่อสิ้นเสียงของอากิ ดาบก็แทงทะลุหัวใจของเธอ เธอล้มลงกับพื้นแล้วเธอก็ตายจากฉันไป
"วิกเตอร์....!!" ฉันโกรธแค้นมาก ฉันเลยดึงโซ่ที่ทหารจับไว้อยู่แล้วก็หยิบดาบจากตัวทหารมา ฉันวิ่งเข้าไปหาวิกเตอรร์เพือ่ที่จะฆ่าเค้าซะ แต่ก็มีทหารวิ่งเข้ามาล้อมแล้วเอาดาบแทงฉันทั้งตัว
"หึ แกคิดหรอว่าแกจะฆ่าข้าได้" วิกเตอร์พูด
"คนชั่ว อั้ก..อย่างแกยังไงสักวันก็ต้องมีคนลุกขึ้นมาต่อต้านแก" ฉันพูดกับมันก่อนที่ทหารพวกนั้นจะปล่อยให้ฉันล้มลงไปนอนกับพื่น ภาพสุดท้ายที่ฉันเห็นคือร่างของอากิที่นอนอยู่บนกองเลือด .....||
"แล้วในเมื่อนายตายไปแล้ว แล้วนายมาอยู่นี่ได้ไง" ผมถาม
"เรื่องนั้นเอาไว้เล่าพรุ่งนี้จะดีกว่าน่ะ ตอนนี้ฉันว่านายพายูมิไปส่งบ้านก่อนดีกว่าน่ะ เธอหลับไปแล้วนะ" ฐิตมันพูดแล้วก็ขำนิดหน่อย
"โอเค ก็ได้" ผมพูด แล้วไอฐตมันก็พาผมกับยูมิไปส่งที่บ้าน พอผมกำลังจะเข้าบ้าน ผมเห็นฐิตมันยืนคุยอะไรก็ไม่รู้อยู่คนเดียว ผมก็ไม่สนใจเลยเดินเข้าบ้านไปแล้วผมก็ไปนอน ตอนผมนอนผมรู้สึกเหมือนมีคนมานั่งอยู่ที่เก้าอี้ไงก็ไม่รู้ ตอนนี้ชีวิตผมเริ่มมีปัญหามากขึ้นกว่าเดิมมากเลย.................
จบ แย้ เห้อ โครตเหนื่อย โอเคเหมือนเดิม ติ ชม กันได้ งง ก็บอก
แล้วเจอกันตอนหน้า น่ะแจ๊ะ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย tetupong เมื่อ 2013-1-18 21:08
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย tetupong เมื่อ 2013-1-18 21:10
Love You Forever ตอน 6 มีรักก็ต้องมีทุกข์
