Love You Forever ตอน 8 ลาก่อน

กลับมาแล้ว นอนคิดตั้งคืนนึง แทบตายแน่ะ ไม่รู้จะดีรึเปล่าน่ะ ขอให้สนุกด้วยเถิด สาธุ


...........หลังจากที่ยูมิออกจากโรงพยาบาลประมาณสองวันเราสองคนก็ไปที่บ้านของฐิตเพื่อที่จะไปฟังเรื่องราวทั้งหมดที่ฐิตยังเล่าไม่จบ ตอนที่เรากำลังเดินไปบ้านของฐิตทางที่เข้าไปมันมีปลอกกระสุนจำนวนมากตกอยู่ที่พื้น "นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี้ย" ผมพูด ตอนนั้นผมเริ่มใจไม่ค่อยดี
"เรารีบไปกันเถอะยูมิ" ผมบอกยูมิ แล้วเราก็เดินกันต่อไปเรื่อยๆ พอพวกเรามองเห็นบ้านฐิตพวกผมสองคนก็ต้องตกใจที่บ้านของฐิตโดนถล่มแทบไม่เหลือซาก พวกเราเลยเดินเข้าไปดู
"ใครเป็นคนทำนะ" ผมพูด ตอนที่ยูมิเดินอยู่เธอก็เดินไปสะดุดอะไรก็ไม่รู้ พอก้มหน้าลงไปดูปรากฏว่าเป็นแขนคนที่มีแผลเต็มไปหมด ส่วนตัวก็ถูกของทับเต็มไปหมด ผมว่าต้องเป็นฐิตแน่ๆ เลยรีบไปยกของออก พอยกออกหมดก็ปรากฏว่าเป็นฐิตจริงๆ มีแผลเต็มตัวเหมือนโดนยิง แล้วที่แย่ที่สุดคือดาบที่เสียบทะลุหลังของฐิต แล้วแขนฐิตก็เริ่มขยับ ดูท่าจะฟื้นแล้ว
"ฐิต ฐิต ทำใจดีๆไว้เพื่อน" ผมพูด
"แคก แคก อั้ก!!" ฐิตกะอักเลือด เลือดจากแผลของฐิตก็ไหลนองเต็มพื้นไปหมด ยูมิตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
"เดี๋ยวฉันจะรีบพานายไปหาหมอน่ะเพื่อน..." ผมพูด
"ไม่ต้อง!!" ฐิตรีบพูดกลับมา แล้วมันก็ลุกขึ้นมานั่ง
"ดึงดาบออก.." ฐิตพูด หืมจะบ้าหรอถ้าดึงดาบออกมีหวังฐิตตายแน่
"ถ้าดึงดาบออก นายจะ..." ผมพูดยังไม่ทันจบ
"ดึงมันออก เดี๋ยวนี้!!" ฐิตพูด มันหันมาหาผม
"แต่..."
"หึ!!" แล้วฐิตมันก็เอามือจับดาบโดยไม่กลัวมันบาดเลยสักนิด แล้วก็ดึงดาบออกเอง
"อั้ก" ท่าจะเจ็บน่าดู พอฐิตดึงดาบออกมาเลือดก็พุ่งเต็มพื้นไปหมด
"แฮ่ก แฮ่ก ฉันว่านายรีบพายูมิกลับไปก่อนเถอะ" ฐิตบอกกับผม
"แล้วนายจะให้ฉันกับยูมิทิ้งนายไว้แบบนี้งั้นหรอ" ผมพูด
"หึหึ ฉันกะอยู่แล้วเชียว..." ฐิตพูดพรางยิ้มไปด้วย
"เราทิ้งนายไว้นี่ไม่ได้หรอกนะเพื่อน" ผมพูด ผมพยายามจะจับมันลุกแต่ฐิตมันก็ลุกไม่ขึ้นเพราะขาของฐิตมันโดนยิงแล้วเลือดก็ไหลไม่หยุด
"ยูมิเธอไปตามอากิมาช่วยหน่อยได้มั้ย" ผมบอกกับเธอ
"อือ" แล้วยูมิก็วิ่งออกไป ส่วนผมก็ยังพยายามพาฐิตออกไปให้ได้ แต่ฐิตมันก็ไม่มีแรง มันเลยล้มไปกับพื้นอีกครั้ง
"อั้ก.....จิน นายเห็นกล่องที่ตกอยู่ข้างๆเก้าอี้นั่นมั้ย" มันถามพร้อมกับชี้ไปตรงเก้าอี้ที่หัก
"เห็น..ทำไมหรอ" ผมถามมัน
"นายช่วยไปหยิบขวดที่อยู่ในกล่องให้ฉันหน่อย" มันบอก "อือ" แล้วผมก็เดินไปที่กล่องนั่น แล้วผมก็ก้มลงไปเปิดกล่อง พอผมเปิดฝากล่องเท่านั้นแหละก็มีควันสีดำพุ่งออกมาจากกล่อง ผมตกใจเลยล้มลงไปนั่งกับพื้น ในกล่องนั่นมีขวดเปล่าอยู่"ฐิต นี่มันขวดเปล่านิ" ผมพูด แต่ฐิตมันก็ไม่ตอบกลับมา ผมเลยหันกลับไป พอผมหันกลับไปฐิตมันก็หายไปแล้ว มีเหลือแค่รอยเลือดที่ไหลเป็นทางอยู่ รอยเลือดนั่นมันเข้าไปในป่า ผมหยิบขวดในกล่องนั่นขึ้นมา แล้วผมก็ลุกขึ้น ผมว่าขวดใบนี้มันน่าจะมีอะไรผมก็เลยตัดสินใจจะเอาขวดนั่นไปด้วย แต่แล้วก็มีเสียงคนวิ่งมา พอผมหันไปมองก็เห็นยูมิวิ่งมาเหมือนหนีอะไรมาสักอย่าง เธอวิ่งเข้ามาแล้วมาหลบหลังผม เอาแล้วไงมีเรื่องอีกแน่เลย
"ยูมิ เกิดอะไรขึ้น!!" ผมถามเธอ ยูมิยังไม่ทันจะตอบผมก็มีอะไรไม่รู้รูปร่างคล้ายคนแต่ว่าไม่ใช่ พวกผมสองคนเห็นก็ตกใจ
"ยูมิ เธอเห็นรอยเลือดนั่นมั้ย" ผมถามเธอ
"หะ เห็นจ่ะ" เธอตอบ
"เดี๋ยวฉันจะนับหนึ่งถึงสาม แล้วก็วิ่งไปตามรอยเลือดนั่นน่ะ" ผมพูด แล้ว(จะเรียกว่าไรดี= =" เรียกว่าเจ้านั่น ล่ะกัน) เจ้านั่นมันก็ค่อยๆเดินเข้ามา
"1..." ผมเริ่มนับ เจ้านั่นมันก็ค่อยๆเดินเข้ามา
"2..." มันเดินเข้ามาอีกไม่กี่เก้าก็ถึงตัวพวกเราแล้ว
"3!! ยูมิ วิ่ง" แล้วผมก็ให้ยูมิวิ่งไปก่อน ตอนที่ผมกำลังจะวิ่งตามไป เจ้านั่นมันก็เดินเข้ามาใกล้แล้ว ผมเลยรีบวิ่งไปตามรอยเลือดโดยไม่หันกลับไปสนใจมันอีก
ผมกับยูมิวิ่งไปตามรอยเลือดเรื่อยๆก็เจอบ่อน้ำแห่งหนึ่งซึ่งอยู่กลางป่า แล้วเราก็เห็นฐิตนอนสลบอยู่ พวกผมเลยเดินเข้าไปหามัน ผมสังเกตเห็นแขนของยูมิมีแผลอยู่
"ยูมิ เธอบาดเจ็บนี่" ผมบอกแล้วก็จับแขนเธอ"อ้อ สงสัยตอนที่วิ่งมาแน่เลย แต่ไม่ต้องห่วงน่ะฉันไม่เป็นอะไร แค่นี้สบายมาก" เธอพูดแล้วก็ยิ้ม แล้วยูมิก็เดินต่อ
"โอ้ย..." ยูมิร้อง สงสัยจะเจ็บแผล
"ยูมิ เธอโอเคน่ะ" ผมถามเธอ
"ฉันโอเคจ่ะ โอ้ย..." เธอตอบ
"ฉันว่าเธอไปล้างแผลก่อนดีกว่าน่ะ" แล้วผมก็พาเธอไปตรงบ่อน้ำนั่น แล้วผมก็เอาขวดที่ผมหยิบมาตักน้ำแล้วล้างแผลให้เธอ แต่ผมกับยูมิก็ต้องแปลกใจที่พอเอาน้ำจากบ่อน้ำนั่นมาล้างแผลให้ยูมิแผลของยูมิก็หายเป็นปลิดทิ้ง
"นี่มันอะไรกันนะ" ยูมิพูด
"สงสัย...เอ้ะ!!แต่เดี๋ยวน่ะ" แล้วผมก็ตักน้ำมาอีก แล้วก็เดินไปหาฐิต แล้วผมก็เปิดฝาขวดแล้วราดใส่มัน (เอาคืนเรื่องที่ให้ผมกินเลือดเลยราดใส่) แผลของฐิตก็ค่อยๆหายไป แล้วฐิตมันก็เริ่มรู้สึกตัว
"อั้ก.." แล้วฐิตมันก็ลุกขึ้นแล้วมันก็เดินไปข้างบ่อน้ำ มันใช้มือตักน้ำในนั้นกิน แล้วมันก็ลุกขึ้น
"จิน...ยูมิ...ขอบใจ" ฐิตมันหันมาพูด แผลของฐิตก็หายไป
"อือ..." แล้วจู่ๆก็มีเสียงคนเดินมา พวกเราสามคนหันไปมอง ปรากฎว่าเป็นไอ้เจ้านั่นมันมาอีกแล้ว ยูมิมาหลบหลังผมเธอกอดแขนผมด้วย ส่วนฐิตมันก็เดินเข้าไปหาเจ้าตัวนั่น
"ฐิตนายจะทำอะไรนะ" ผมถามมัน มันก็ไม่ตอบ แล้วเจ้าตัวประหลาดนั่นมันก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฐิต "มาคัส นายมาทำอะไรที่นี่" ห้ะ!! รู้จักกันหรอฟร้ะ แล้วทำไมไม่บอกกันบ้า ปล่อยให้กลัวตั้งนาน T T
"ข้าก็มาตามหน้าที่นั่นแหละ อย่าลืมสิว่าข้ามีหน้าที่ต้องคอยจับตาดูนาย" มาคัสพูด
"งั้นนายก็ไปได้แล้ว" ฐิตพูด แล้วมาคัสก็เดินหายเข้าไปในป่า
"ไอ้ฐิต!!!!" ผมตะโกนใส่มัน
"อะไร" มันทำหน้าไม่รู้เรื่อง
"นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น" ผมถามมัน แล้วถ้าไม่ได้คำตอบนะผมจะฆ่ามัน
"......." มันเงียบ
"ฐิตจ้ะนี่มันเกิดอะไรขึ้น" ยูมิถาม
"ก็น่ะ ยังไงพวกนายก็จะรู้ให้ได้ใช่มั้ย" ฐิตพูด
"ใช่" ผมกับยูมิตอบเป็นเสียงเดียว
"งั้น......ลาก่อนพวก" แล้วฐิตมันก็หายไปเลย แล้วก็มีกระดาษตกอยู่ที่พื้น ผมก็เลยหยิบขึ้นมา ในกระดาษเขียนไว้ว่า
"ฉันไม่อยากดึงพวกนายเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย เพราะฉนั้นเพื่อที่จะไม่ให้พวกนายได้รับอันตราย ฉันจะไปจากที่นี่" เห้ยฐิตนายบ้าไปแล้วหรอ
"ฐิตนี่นายคิดจะทำอะไรกันแน่" ผมพูด วันนั้นเป็นวันที่ต้องปวดหัวอีกแล้ว หลังจากวันนั้นผม ยูมิและอากิ ก็ไม่เจอฐิตอีกเลย อากิดูเศร้ามากตั้งแต่ฐิตไป ตอนที่ฐิตอยู่อากิดูมีความสุขมาก ผิดกับตอนนี้ ตอนนี้ทุกอย่างนั้นมืดมนสุดๆอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน............


จบสักทีีีีี จะบ้าตายค้างไปตั้งเกือบอาทิตย์ ตอนนี้สนุกกันมั้ย?

ติชม ได้ งง ก็บอก อิอิ เจอกันตอนหน้า