สวัสดีครับ นี้ก็เป็นกระทู้แรกสินะ ที่ผมตั้งขึ้นมาก็ขอสวัสดีทุกคนเลยละกันนะ วันนี้ผมก็มีนิยายเรื่องแรกมานำเสนอสักหน่อย จากในคลับตัวเองน่ะ = ="
เป็นเนื้อเรื่องเสริมของนิยายหลัก S.I.C พูดง่ายๆ ก็คือ Side Story นั้นแหละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า //โดนถีบ
งั้นก็ขอประเดิมตอนแรกเลยละกัน
Prologue - The Phobia
"ระวัง! อาร์พีจี! 6 นาฬิกา!" เสียงระเบิดของเครื่องยิงจรวจ ทำให้เจคนั้น เสียหลักกระเด็นไปบนพื้น ในขณะที่เจราล ได้ยิงปะทะกับ ผู้ก่อการร้ายที่ไม่ทราบกลุ่ม
"เจราล! สกัดพวกมันซะ!" เจค รีบลุกขึ้นหลบไปที่กำแพง แล้วรีบยิงสวนกลับไปทันที ทำให้ผู้ก่อการร้ายบางส่วน ล้มลง
เจราล รีบวิ่งตามพวก ผู้ก่อการร้ายที่กำลังจะหนีไปพร้อมกับ สารกัมมันตรังสีที่จะส่งไปให้กับ ผู้จ้างวาน ซึ่งในระหว่างทางก็มีผู้ก่อการร้าย เข้ามาขัดขวางเป็นครั้งคราว
แต่นั่นไม่ใช่ อุปสรรค เพราะอุปสรรคของเขา ก็คือ เขาจะต้องวิ่งไปให้ทันก่อนที่พวกนั้นจะไปที่รถ
แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น สารกัมมันตรังสี ได้ระเบิดออกมา ทำให้ในบริเวณนั้นถูกควันพิษปกคลุมไปทั่วทั้งโรงงาน
"นั่นมัน บ้าอะไรวะนั่น?!!" เจค ร้องอุทานออกมาด้วยความแปลกใจ
"เจราล! มันเกิดบ้าอะไรขึ้น! ตอบด้วย! เจราล!"
"ตอบด้วย! ได้ยินที่ฉันพูดมั้ย?"
____________________________________________________________________________
(45 นาทีก่อนหน้านี้.....)
เจค กับ เจราล ได้แอบเข้ามายังโรงงานอุตสาหกรรม โดยได้รับข่าวมาว่า มีการลักลอบขนสารกัมมันรังสี มาอย่างผิดกฏหมายจึงเลยไม่รอช้า รีบนำกำลังคนของตัวเองไปตรวจสอบโดยทันที...
"แกร๊ก!" เสียงดังที่มาจากฝีมือของเจค ทำให้การ์ดคนนั้นนอนลงไปกับพื้นอย่างเงียบๆ ในขณะที่การ์ดอีกคน ก็ได้ถูกจัดการพร้อมกับ เจราล
"เคลียร์!"
เมื่อทั้งสองคนได้จัดการกับการ์ดแล้ว ก็ได้มุ่งหน้าไปที่โกดังเก็บสินค้าของ โรงงานแห่งนี้..
"เจค.เราพบเป้าหมายแล้ว...กำลังจะมาอีกใน 10 นาที" วิกกี้ ที่ซุ่มอยู่บนตึกที่ห่างออกไปจากโรงงาน ได้กล่าวกับ เจค ให้ระวังตัวก่อนที่ เป้าหมายจะไปถึง
"โอเค..เข้าใจแล้ว! ถ้ามันเริ่มหนีเมื่อไหร่ จัดการได้ทันทีเลย!" เจค ตอบกลับไปทางวิทยุ และเขาก็รีบหยิบกล้องถ่ายรูปถ่ายหลักฐานทั้งหมด ก็ได้พบว่า มีส่วนเกี่ยวข้องกับ
กลุ่มลัทธิติดอาวุธ ในชื่อว่า "The Phobia" ซึ่งเป็นกลุ่มที่เคยถูกกวาดล้างไปเมื่อ 10 ปีก่อน
"ดูเหมือนว่า เราจะพบเบาะแสแล้วล่ะ" เจคกล่าว ในขณะที่ เจราลเองนั้น ก็ยังรู้สึกว่าที่นี้ไม่ชอบมาพากล
"เบาะแสเหรอครับ?" เจราล ถามด้วยความสงสัย
"ใช่...แต่ที่น่าแปลกก็คือ...ทำไมพวกมันถึงส่งของมาที่นี่ล่ะ?" เจค ตั้งข้อสงสัยว่า เหตุใด สารกัมมันตรังสี ถึงต้องขนส่งมายังที่ประเทศจีน
ในขณะที่กำลังตั้งข้อสงสัยอยู่นั้นเอง เจราลก็ได้สังเกตเห็นว่า กำลังมีคนเข้ามาในที่นี่ เจคกับ เจราลจึงเลยไม่รอช้า จึงเลยใช้ปืนเก็บเสียง ยิงเข้าไปที่หัวของการ์ดประมาณ 4 นัด ทำให้พวกเขานั้นล้มลงและเสียชีวิตโดยทันที
ในตอนนั้นเอง เจราล รู้สึกอึ้งไปอยู่สักพักเพราะว่า เขานั้นไม่เคยเลย ที่จะชักปืนออกมาฆ่าคนแบบซึ่งๆ หน้า นอกจากว่าครั้งนี้ เขารู้สึกถึงอันตรายอะไรบางอย่างที่บอกไม่ถูก
"ดูเหมือนว่า เราจะเจอปัญหาที่ใหญ่กว่านั่นแล้วล่ะ." เจราล หยิบปืนไรเฟิล ขึ้นมาเตรียมพร้อมรบ
"นั้นสินะ..." เจค กับ เจราล รู้ว่าตอนนี้พวกเขาไม่มีเวลามากพอที่จะหาเบาะแสอะไรอีกแล้ว จึงตัดสินใจ บอกให้ทุกคนนั้นเริ่มบุกได้ทันที!
เจราล กับ เจค ได้ออกมาจากโกดังเก็บสินค้า แต่พวกเขากลับพลาด รถบรรทุกประมาณ 4-5 คัน ได้วิ่งเข้ามาใน โรงงาน ซึ่งเจคกับลูกทีมของเขานั้น อยู่ใกล้ๆ กันพอดีกับ จุดที่รถบรรทุกกำลังวิ่งมา แต่ทว่า โชคยังดีที่มีจุดอับมากพอที่จะแอบซ่อนเข้าไปได้ ก็คือ จุดที่สินค้าตู้คอนเทนเนอร์วางไว้อย่างมีระเบียบ
เจคจึงไม่รอช้า บอกให้ลูกทีมตัวเองวิ่งตามอย่างรวดเร็ว โดยใช้เวลาเพียงแค่ 5 นาทีเท่านั้น...
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก" เจค หอบออกมาด้วยความเหนื่อยล้า อย่างเอาเป็นเอาตาย
"โชคยังดีนะครับ ที่พวกมันไม่เห็นพวกเรา" เจราล พูดปลอบใจ ขณะที่ตัวเองนั้นก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยล้าอยู่เหมือนกัน
ในขณะนั้นเอง วิกกี้ และ คอนสแตรงค์ ก็ได้วิ่งมาเจอผู้ก่อการร้าย ประมาณ 2-3 คน ซึ่งได้ยืนเฝ้ายามกันอยู่
"ใช้ระเบิดเปิดซิง มันเลยดีมั้ย?"
"ยังก่อน...เดี๋ยวฉันจัดการเอง"
วิกกี้ หยิบปืนสไนเปอร์ขึ้นมา และก็ได้ส่องไปยังการ์ดสามคนนั้น ด้วยสายตาที่เฉียบคมของวิกกี้บวกกับความสามารถของเธอแล้ว เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว การ์ดสามคนนั้นก็ได้ลงไปนอนลงกับพื้น พร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากศีรษะของทั้งสาม
"ทีนี้นายเข้าใจยังล่ะว่า ทำไมฉันถึงไม่ชอบใช้คารมของผู้หญิง" วิกกี้ พูดทิ้งท้ายให้กับ คอนสแตรงค์ ก่อนที่ทั้งสองจะเดินเข้าไปข้างในโรงงาน
ส่วนในทางด้านของเจคเองนั้น ก็ยังคงต้องลุยไปเรื่อยๆ ตามฉบับของตัวเอง โดยเขานั้นต้องเผชิญหน้ากับ เหล่าผู้ก่อการร้าย รวมทั้ง การ์ดอีกหลายๆคน
"อาร์พีจี! 6 นาฬิกา" เจค ตะโกนบอกให้ เจราล ระวังจรวจที่กำลังพุ่งเข้ามาหาเขา ในขณะที่เจคเองนั่น ก็ได้ยิงปืนสวนไปที่ผู้ก่อการร้ายคนนั้น
เจราล ได้กระเด็นออกไปเพราะแรงระเบิดจากอาร์พีจี แต่ก็นับว่า โชคดีที่เขานั่นไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก
"บ้าเอ้ย!" เจค หยิบระเบิด M67 ขว้างไปที่กลุ่มผู้ก่อการร้าย เพื่อเปิดทางให้กับตนเองรวมทั้ง เจราล ทำให้พวกมันนั้นล้มตายเป็นบางส่วน
ในขณะที่ทั้งสองกำลังปะทะกันอยู่นั้น ชายคนหนึ่งที่เป็นหนึ่งในกลุ่มผู้ก่อการร้าย กำลังหลบหนีไปพร้อมกับ สารกัมมันตรังสีที่ตนนั้นนำเข้ามา แต่ดูเหมือนว่าเขากลับ พลาดท่าให้กับ เจราล เพราะในตอนที่เขากำลังจะวิ่งไปถึงนั้น กลับถูกยิงไปที่ขาข้างซ้าย ทำให้เขานั้นล้มลงพร้อมกับร้องโอดครวญอย่างทรมาน เพราะกระสุนนั้นได้ทะลุไปที่กระดูกขา ซึ่งดูเหมือนว่า ขาของเขานั้นเป็นอัมพาตเสียแล้ว
"หึ~~! คิดจะชิ่งกันไปแล้วหรือ!?" เจราล รีบยิงสวนไปที่พวกผู้ก่อการร้ายอีกครั้ง หลังจากที่จัดการหนึ่งในผู้ก่อการร้ายแล้ว แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันกลับเกิดขึ้น!
ถังบรรจุสารกัมมันตรังสีได้รั่วไหลออกมา ทำให้สารปรอทและสารต่างๆ ทำปฎิกิริยาในอากาศ จนกระทั่งเกิดเป็น ควันพิษที่สามารถคร่าคนได้เป็นจำนวนมาก...
"นั่นมัน บ้าอะไรวะนั่น!?" เจค อุทานออกมาด้วยความตะลึง หลังจากที่เขาเก็บตัวอย่างสารกัมมันตรังสี บางส่วนมาเรียบร้อยแล้ว...
"เฮ้! เจราล! ได้ยินมั้ย? เจราล!!?"
เจราลได้ยินเสียงพูดของ เจค จึงรีบวิ่งออกมาจากพื้นที่นั้นแต่เมื่อเขาเริ่มวิ่งออกมาเรื่อยๆ กลับเริ่มหายใจไม่ออกและมีอาการเหมือนมองเห็นภาพหลอน
"เจราล!? ได้ยินฉันมั้ยตอบด้วย!!" แม้ว่าจะเรียกไปกี่ครั้ง เจค ก็กลับไม่ได้รับเสียงตอบรับจากเจราลแม้แต่นิดเดียว จึงเลยไม่รอช้า รีบวิ่งตามหาเพื่อนร่วมทีมของตัวเอง
จนกระทั่ง เจอเจราลนอนสลบอยู่ที่พื้น
"บ้าเอ้ย! เกะกะชะมัด!?" ในขณะที่ทางด้านของ วิกกี้และคอนสแตรงค์ ก็ได้มาถึงจุดที่มีการขนส่งสารกัมมันตรังสีกัน แต่ทว่า สงครามยังไม่จบ พวกเขาเองนั้นก็ต้องยิงปะทะกับพวกผู้ก่อการร้ายบางส่วนด้วยเช่นกัน ในขณะที่วิกกี้ เริ่มสังเกตไปว่า มีพวกผู้ก่อการร้ายวิ่งหนีอย่างเอาเป็นเอาตาย จึงได้เค้นข้อมูลเพื่อต้องการรู้ว่า เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขากันแน่...
"เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกแกถึงได้ วิ่งหางจุกตูด ออกมาล่ะ?" วิกกี้ ถามผู้เคราะห์ร้ายรายหนึ่ง
"ส...สารนั่น....ไม่นะ!...อ้ากก!!!!!!!" เขาปัดมือวิกกี้ทิ้ง และได้วิ่งหนีไปด้วยความหวาดกลัวโดยที่ วิกกี้สันนิษฐานว่า คงจะเกิดจากสารกัมมันตรังสีที่รั่วไหลออกมา
"คอนสแตรงค์กี้! บอกแรนด้าว่า ตอนนี้เรามีแจ็คพอตใหญ่ เร็วเข้า!?" วิกกี้ รีบรุดไปยังกลุ่มควันพิษที่เธอสังเกตเห็นทันที ก่อนที่จะตะโกนบอกให้ คอนสแตรงค์รีบนำ ฮ.มารับพวกเขาก่อนที่จะสายเกินไป
"รับทราบครับ....มาดาม."
_______________________________________________________________________________
ผ่านไปประมาณ 30 นาที เฮลิคอปเตอร์ ก็ได้บินมาจอดลงที่ท่าเรือ โดยที่มีหน่วยปฐมพยาบาล 2 คน เข้ามาพาตัวทุกคนออกไปจากที่นี้ และหลังจากนั้นทาง C.I.A ก็ได้ นำกำลังเข้าจัมกุมผู้ก่อการร้ายที่ยังเหลือรอดอยู่ ก่อนที่เจคจะพาทุกคนกลับไปยังที่ปลอดภัย...
"เฮ้อ~~! แค่ภารกิจเดียว ก็เกือบจะเสียเพื่อนไปแล้วนะเนี่ย..โล่งอกไปที" แรนด้า หันไปพูดด้วยความโล่งใจไปหลังจากที่เธอนั้น ได้ข่าวว่า เจราลนอนสลบอยู่กับพื้น
"แฮะๆ แต่ก็นะ...โชคดีที่พวกเราอยู่กันครบเนอะ...จริงมั้ย? เจค?" วิกกี้ หันไปพูดกับเจคด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างปลาบปลื้มใจ ในขณะที่เจคเองนั้น ยังคงก้มหน้ามองภาพ
ในกล้องถ่ายรูปของเขาเอง ด้วยความสงสัย
"เจค? เป็นอะไรเหรอ?" วิกกี้ ยื่นมือตบไหล่ของเจคอยู่เพียงสักครู่นึง เขาก็สะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะหันไปพูดกับ วิกกี้
"อ๋อ! เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก...ฉันแค่เห็นว่าภาพมันสวยดีนะ ก็เลยอยากเก็บเอาไว้เท่านั้นแหละ."
เจค ฝืนยิ้มให้กับทุกคน ในขณะที่เขาเองนั้นก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ กับภาพหลักฐานทั้งหมดว่า
________________________________________________________________________________
The Phobia ถูกกำจัดไปเมื่อ 10 ปีก่อน แต่ทำไมกลับถึงฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ล่ะ?
ทำไมผู้ก่อการร้าย ถึงเลือกที่จะลักลอบ สารกัมมันตรังสี มาที่ประเทศจีนล่ะ?
ทั้งๆ ที่สารนั้น พวกเขาสามารถนำไปทำเป็นหัวรบนิวเคลียร์ได้เลย?
แล้ว S.I.C มีส่วนเกี่ยวข้องกับ The Phobia จริงๆ หรือ?
คำถามนั้นยังคงค้างคาอยู่ในสมองของนายทหารหนุ่มอย่างน่าสงสัยต่อไป
หรือว่านั้น เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น....
_________________________________________________________________________________
ปล.กำ ดันโพสกระทู้นิยายตัวเองไม่ได้ ต้องเลือกประเภทอีกแหะ = ="
สงสัยเอาไว้ในประเภท เรื่องสั้นละกัน - -"
เป็นเนื้อเรื่องเสริมของนิยายหลัก S.I.C พูดง่ายๆ ก็คือ Side Story นั้นแหละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า //โดนถีบ
งั้นก็ขอประเดิมตอนแรกเลยละกัน
Prologue - The Phobia
"ระวัง! อาร์พีจี! 6 นาฬิกา!" เสียงระเบิดของเครื่องยิงจรวจ ทำให้เจคนั้น เสียหลักกระเด็นไปบนพื้น ในขณะที่เจราล ได้ยิงปะทะกับ ผู้ก่อการร้ายที่ไม่ทราบกลุ่ม
"เจราล! สกัดพวกมันซะ!" เจค รีบลุกขึ้นหลบไปที่กำแพง แล้วรีบยิงสวนกลับไปทันที ทำให้ผู้ก่อการร้ายบางส่วน ล้มลง
เจราล รีบวิ่งตามพวก ผู้ก่อการร้ายที่กำลังจะหนีไปพร้อมกับ สารกัมมันตรังสีที่จะส่งไปให้กับ ผู้จ้างวาน ซึ่งในระหว่างทางก็มีผู้ก่อการร้าย เข้ามาขัดขวางเป็นครั้งคราว
แต่นั่นไม่ใช่ อุปสรรค เพราะอุปสรรคของเขา ก็คือ เขาจะต้องวิ่งไปให้ทันก่อนที่พวกนั้นจะไปที่รถ
แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น สารกัมมันตรังสี ได้ระเบิดออกมา ทำให้ในบริเวณนั้นถูกควันพิษปกคลุมไปทั่วทั้งโรงงาน
"นั่นมัน บ้าอะไรวะนั่น?!!" เจค ร้องอุทานออกมาด้วยความแปลกใจ
"เจราล! มันเกิดบ้าอะไรขึ้น! ตอบด้วย! เจราล!"
"ตอบด้วย! ได้ยินที่ฉันพูดมั้ย?"
____________________________________________________________________________
(45 นาทีก่อนหน้านี้.....)
เจค กับ เจราล ได้แอบเข้ามายังโรงงานอุตสาหกรรม โดยได้รับข่าวมาว่า มีการลักลอบขนสารกัมมันรังสี มาอย่างผิดกฏหมายจึงเลยไม่รอช้า รีบนำกำลังคนของตัวเองไปตรวจสอบโดยทันที...
"แกร๊ก!" เสียงดังที่มาจากฝีมือของเจค ทำให้การ์ดคนนั้นนอนลงไปกับพื้นอย่างเงียบๆ ในขณะที่การ์ดอีกคน ก็ได้ถูกจัดการพร้อมกับ เจราล
"เคลียร์!"
เมื่อทั้งสองคนได้จัดการกับการ์ดแล้ว ก็ได้มุ่งหน้าไปที่โกดังเก็บสินค้าของ โรงงานแห่งนี้..
"เจค.เราพบเป้าหมายแล้ว...กำลังจะมาอีกใน 10 นาที" วิกกี้ ที่ซุ่มอยู่บนตึกที่ห่างออกไปจากโรงงาน ได้กล่าวกับ เจค ให้ระวังตัวก่อนที่ เป้าหมายจะไปถึง
"โอเค..เข้าใจแล้ว! ถ้ามันเริ่มหนีเมื่อไหร่ จัดการได้ทันทีเลย!" เจค ตอบกลับไปทางวิทยุ และเขาก็รีบหยิบกล้องถ่ายรูปถ่ายหลักฐานทั้งหมด ก็ได้พบว่า มีส่วนเกี่ยวข้องกับ
กลุ่มลัทธิติดอาวุธ ในชื่อว่า "The Phobia" ซึ่งเป็นกลุ่มที่เคยถูกกวาดล้างไปเมื่อ 10 ปีก่อน
"ดูเหมือนว่า เราจะพบเบาะแสแล้วล่ะ" เจคกล่าว ในขณะที่ เจราลเองนั้น ก็ยังรู้สึกว่าที่นี้ไม่ชอบมาพากล
"เบาะแสเหรอครับ?" เจราล ถามด้วยความสงสัย
"ใช่...แต่ที่น่าแปลกก็คือ...ทำไมพวกมันถึงส่งของมาที่นี่ล่ะ?" เจค ตั้งข้อสงสัยว่า เหตุใด สารกัมมันตรังสี ถึงต้องขนส่งมายังที่ประเทศจีน
ในขณะที่กำลังตั้งข้อสงสัยอยู่นั้นเอง เจราลก็ได้สังเกตเห็นว่า กำลังมีคนเข้ามาในที่นี่ เจคกับ เจราลจึงเลยไม่รอช้า จึงเลยใช้ปืนเก็บเสียง ยิงเข้าไปที่หัวของการ์ดประมาณ 4 นัด ทำให้พวกเขานั้นล้มลงและเสียชีวิตโดยทันที
ในตอนนั้นเอง เจราล รู้สึกอึ้งไปอยู่สักพักเพราะว่า เขานั้นไม่เคยเลย ที่จะชักปืนออกมาฆ่าคนแบบซึ่งๆ หน้า นอกจากว่าครั้งนี้ เขารู้สึกถึงอันตรายอะไรบางอย่างที่บอกไม่ถูก
"ดูเหมือนว่า เราจะเจอปัญหาที่ใหญ่กว่านั่นแล้วล่ะ." เจราล หยิบปืนไรเฟิล ขึ้นมาเตรียมพร้อมรบ
"นั้นสินะ..." เจค กับ เจราล รู้ว่าตอนนี้พวกเขาไม่มีเวลามากพอที่จะหาเบาะแสอะไรอีกแล้ว จึงตัดสินใจ บอกให้ทุกคนนั้นเริ่มบุกได้ทันที!
เจราล กับ เจค ได้ออกมาจากโกดังเก็บสินค้า แต่พวกเขากลับพลาด รถบรรทุกประมาณ 4-5 คัน ได้วิ่งเข้ามาใน โรงงาน ซึ่งเจคกับลูกทีมของเขานั้น อยู่ใกล้ๆ กันพอดีกับ จุดที่รถบรรทุกกำลังวิ่งมา แต่ทว่า โชคยังดีที่มีจุดอับมากพอที่จะแอบซ่อนเข้าไปได้ ก็คือ จุดที่สินค้าตู้คอนเทนเนอร์วางไว้อย่างมีระเบียบ
เจคจึงไม่รอช้า บอกให้ลูกทีมตัวเองวิ่งตามอย่างรวดเร็ว โดยใช้เวลาเพียงแค่ 5 นาทีเท่านั้น...
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก" เจค หอบออกมาด้วยความเหนื่อยล้า อย่างเอาเป็นเอาตาย
"โชคยังดีนะครับ ที่พวกมันไม่เห็นพวกเรา" เจราล พูดปลอบใจ ขณะที่ตัวเองนั้นก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยล้าอยู่เหมือนกัน
ในขณะนั้นเอง วิกกี้ และ คอนสแตรงค์ ก็ได้วิ่งมาเจอผู้ก่อการร้าย ประมาณ 2-3 คน ซึ่งได้ยืนเฝ้ายามกันอยู่
"ใช้ระเบิดเปิดซิง มันเลยดีมั้ย?"
"ยังก่อน...เดี๋ยวฉันจัดการเอง"
วิกกี้ หยิบปืนสไนเปอร์ขึ้นมา และก็ได้ส่องไปยังการ์ดสามคนนั้น ด้วยสายตาที่เฉียบคมของวิกกี้บวกกับความสามารถของเธอแล้ว เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว การ์ดสามคนนั้นก็ได้ลงไปนอนลงกับพื้น พร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากศีรษะของทั้งสาม
"ทีนี้นายเข้าใจยังล่ะว่า ทำไมฉันถึงไม่ชอบใช้คารมของผู้หญิง" วิกกี้ พูดทิ้งท้ายให้กับ คอนสแตรงค์ ก่อนที่ทั้งสองจะเดินเข้าไปข้างในโรงงาน
ส่วนในทางด้านของเจคเองนั้น ก็ยังคงต้องลุยไปเรื่อยๆ ตามฉบับของตัวเอง โดยเขานั้นต้องเผชิญหน้ากับ เหล่าผู้ก่อการร้าย รวมทั้ง การ์ดอีกหลายๆคน
"อาร์พีจี! 6 นาฬิกา" เจค ตะโกนบอกให้ เจราล ระวังจรวจที่กำลังพุ่งเข้ามาหาเขา ในขณะที่เจคเองนั่น ก็ได้ยิงปืนสวนไปที่ผู้ก่อการร้ายคนนั้น
เจราล ได้กระเด็นออกไปเพราะแรงระเบิดจากอาร์พีจี แต่ก็นับว่า โชคดีที่เขานั่นไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก
"บ้าเอ้ย!" เจค หยิบระเบิด M67 ขว้างไปที่กลุ่มผู้ก่อการร้าย เพื่อเปิดทางให้กับตนเองรวมทั้ง เจราล ทำให้พวกมันนั้นล้มตายเป็นบางส่วน
ในขณะที่ทั้งสองกำลังปะทะกันอยู่นั้น ชายคนหนึ่งที่เป็นหนึ่งในกลุ่มผู้ก่อการร้าย กำลังหลบหนีไปพร้อมกับ สารกัมมันตรังสีที่ตนนั้นนำเข้ามา แต่ดูเหมือนว่าเขากลับ พลาดท่าให้กับ เจราล เพราะในตอนที่เขากำลังจะวิ่งไปถึงนั้น กลับถูกยิงไปที่ขาข้างซ้าย ทำให้เขานั้นล้มลงพร้อมกับร้องโอดครวญอย่างทรมาน เพราะกระสุนนั้นได้ทะลุไปที่กระดูกขา ซึ่งดูเหมือนว่า ขาของเขานั้นเป็นอัมพาตเสียแล้ว
"หึ~~! คิดจะชิ่งกันไปแล้วหรือ!?" เจราล รีบยิงสวนไปที่พวกผู้ก่อการร้ายอีกครั้ง หลังจากที่จัดการหนึ่งในผู้ก่อการร้ายแล้ว แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันกลับเกิดขึ้น!
ถังบรรจุสารกัมมันตรังสีได้รั่วไหลออกมา ทำให้สารปรอทและสารต่างๆ ทำปฎิกิริยาในอากาศ จนกระทั่งเกิดเป็น ควันพิษที่สามารถคร่าคนได้เป็นจำนวนมาก...
"นั่นมัน บ้าอะไรวะนั่น!?" เจค อุทานออกมาด้วยความตะลึง หลังจากที่เขาเก็บตัวอย่างสารกัมมันตรังสี บางส่วนมาเรียบร้อยแล้ว...
"เฮ้! เจราล! ได้ยินมั้ย? เจราล!!?"
เจราลได้ยินเสียงพูดของ เจค จึงรีบวิ่งออกมาจากพื้นที่นั้นแต่เมื่อเขาเริ่มวิ่งออกมาเรื่อยๆ กลับเริ่มหายใจไม่ออกและมีอาการเหมือนมองเห็นภาพหลอน
"เจราล!? ได้ยินฉันมั้ยตอบด้วย!!" แม้ว่าจะเรียกไปกี่ครั้ง เจค ก็กลับไม่ได้รับเสียงตอบรับจากเจราลแม้แต่นิดเดียว จึงเลยไม่รอช้า รีบวิ่งตามหาเพื่อนร่วมทีมของตัวเอง
จนกระทั่ง เจอเจราลนอนสลบอยู่ที่พื้น
"บ้าเอ้ย! เกะกะชะมัด!?" ในขณะที่ทางด้านของ วิกกี้และคอนสแตรงค์ ก็ได้มาถึงจุดที่มีการขนส่งสารกัมมันตรังสีกัน แต่ทว่า สงครามยังไม่จบ พวกเขาเองนั้นก็ต้องยิงปะทะกับพวกผู้ก่อการร้ายบางส่วนด้วยเช่นกัน ในขณะที่วิกกี้ เริ่มสังเกตไปว่า มีพวกผู้ก่อการร้ายวิ่งหนีอย่างเอาเป็นเอาตาย จึงได้เค้นข้อมูลเพื่อต้องการรู้ว่า เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขากันแน่...
"เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกแกถึงได้ วิ่งหางจุกตูด ออกมาล่ะ?" วิกกี้ ถามผู้เคราะห์ร้ายรายหนึ่ง
"ส...สารนั่น....ไม่นะ!...อ้ากก!!!!!!!" เขาปัดมือวิกกี้ทิ้ง และได้วิ่งหนีไปด้วยความหวาดกลัวโดยที่ วิกกี้สันนิษฐานว่า คงจะเกิดจากสารกัมมันตรังสีที่รั่วไหลออกมา
"คอนสแตรงค์กี้! บอกแรนด้าว่า ตอนนี้เรามีแจ็คพอตใหญ่ เร็วเข้า!?" วิกกี้ รีบรุดไปยังกลุ่มควันพิษที่เธอสังเกตเห็นทันที ก่อนที่จะตะโกนบอกให้ คอนสแตรงค์รีบนำ ฮ.มารับพวกเขาก่อนที่จะสายเกินไป
"รับทราบครับ....มาดาม."
_______________________________________________________________________________
ผ่านไปประมาณ 30 นาที เฮลิคอปเตอร์ ก็ได้บินมาจอดลงที่ท่าเรือ โดยที่มีหน่วยปฐมพยาบาล 2 คน เข้ามาพาตัวทุกคนออกไปจากที่นี้ และหลังจากนั้นทาง C.I.A ก็ได้ นำกำลังเข้าจัมกุมผู้ก่อการร้ายที่ยังเหลือรอดอยู่ ก่อนที่เจคจะพาทุกคนกลับไปยังที่ปลอดภัย...
"เฮ้อ~~! แค่ภารกิจเดียว ก็เกือบจะเสียเพื่อนไปแล้วนะเนี่ย..โล่งอกไปที" แรนด้า หันไปพูดด้วยความโล่งใจไปหลังจากที่เธอนั้น ได้ข่าวว่า เจราลนอนสลบอยู่กับพื้น
"แฮะๆ แต่ก็นะ...โชคดีที่พวกเราอยู่กันครบเนอะ...จริงมั้ย? เจค?" วิกกี้ หันไปพูดกับเจคด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างปลาบปลื้มใจ ในขณะที่เจคเองนั้น ยังคงก้มหน้ามองภาพ
ในกล้องถ่ายรูปของเขาเอง ด้วยความสงสัย
"เจค? เป็นอะไรเหรอ?" วิกกี้ ยื่นมือตบไหล่ของเจคอยู่เพียงสักครู่นึง เขาก็สะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะหันไปพูดกับ วิกกี้
"อ๋อ! เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก...ฉันแค่เห็นว่าภาพมันสวยดีนะ ก็เลยอยากเก็บเอาไว้เท่านั้นแหละ."
เจค ฝืนยิ้มให้กับทุกคน ในขณะที่เขาเองนั้นก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ กับภาพหลักฐานทั้งหมดว่า
________________________________________________________________________________
The Phobia ถูกกำจัดไปเมื่อ 10 ปีก่อน แต่ทำไมกลับถึงฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ล่ะ?
ทำไมผู้ก่อการร้าย ถึงเลือกที่จะลักลอบ สารกัมมันตรังสี มาที่ประเทศจีนล่ะ?
ทั้งๆ ที่สารนั้น พวกเขาสามารถนำไปทำเป็นหัวรบนิวเคลียร์ได้เลย?
แล้ว S.I.C มีส่วนเกี่ยวข้องกับ The Phobia จริงๆ หรือ?
คำถามนั้นยังคงค้างคาอยู่ในสมองของนายทหารหนุ่มอย่างน่าสงสัยต่อไป
หรือว่านั้น เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น....
_________________________________________________________________________________
ปล.กำ ดันโพสกระทู้นิยายตัวเองไม่ได้ ต้องเลือกประเภทอีกแหะ = ="
สงสัยเอาไว้ในประเภท เรื่องสั้นละกัน - -"
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย vodooking1 เมื่อ 2013-2-19 20:10
๋Jake Story - Prologue
