Wing of Destiny ตอนที่ 13 ความฝันประหาด? (Moon)

เข็ดเลยครับ โดนลบกระทู้ไป แต่ก็ช่างเถอะ จะได้เป็นบทเรียนว่าก่อนจะทำอะไรให้ตรวจสอบให้ดีก่อน

เข้าเรื่องกันเลยดีกว่านะ


ท่านผู้อ่านที่เคารพ ไม่ทราบว่าท่านยังจำได้หรือไม่ว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งเคยปรากฏตัวในเรื่องนี้

เธอคนนั้นมีผมสีทองยาว ผูกผมหางม้า ที่จอนทั้งสองข้างมีผมบิดเป็นเกลียวลงมา ทั้งนี้บนหัวของเธอยังมีผมที่ยาวเป็นเสาอากาศขัดกับแรงโน้มถ่วงของโลก อยู่สองกลุ่ม ยาวและสั้น

ถ้าลืมไปแล้วก็ไม่เป็นไรหรอก ช่างมันเถอะ

ในค่ำคืนที่เงียบสงบ ยังมีหญิงสาวคนหนึ่งที่ไม่สงบดั่งราตรี ยังดีที่เป็นวันเพ็ญ ดวงแขส่องสกาวลงมายังพื้นโลกให้เห็นเส้นทาง

หญิงสาวคนนั้นมีชื่อที่มีความหมายว่า "ดวงจันทร์"

จันทิมาดรุณีเมียงมองไปยังดวงเดือนที่ให้แสงสว่าง

"โอ้ จันทรา เหตุใดข้าจึงไม่มีบทเลย" เธอรำพึงความทุกข์ในใจแล้วระบายให้จันทร์เจ้าฟัง "ทั้งๆที่ข้าเป็นนางเอก แต่ถูกนางรองแย่งบทไปเกือบหมด ยิ่งตอนนี้ดูท่าทุกคนคงลืมข้าไปหมดแล้ว" เธอกล่าวพร้อมทั้งหลับตาก้มลง แล้วเธอก็เอามือเช็ดน้ำตาที่ไหลรินออกมา

"ไม่ต้องร้องไปหรอก" เสียงหญิงสาวดังมา สาวน้อยจึงหันไปมอง "ธะ...เธอ..." เธอใช้สรรพนามเรียกนางทีเธอก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร หล่อนได้แต่ยิ้มให้แล้วพูดว่า"ไม่เป็นไร ตอนนี้เป็นของเธอคนเดียว" หล่อนพูดขึ้นมา แต่กลับสร้างความกังขาให้กับสาวน้อยที่นั่งร้องไห้อยู่ "เธอพูดอะไร?" เสียงของเธอตะกุกตะกักเพราะเธอสะอื้นอยู่ แต่หล่อนคนนั้นก็ได้ยินชัดเจน

นารีนางนั้นไม่ตอบ ได้แต่ยิ้มให้แล้วหายไป สาวน้อยเองจึงยิ่งสงสัยระคนกับความตกใจ

แต่นั่นทำให้เธอหยุดร้องไห้ และด้วยความตกใจทำให้เธอหายสะอึกได้

แทนที่จะมัวแต่ตกใจ เธอกลับรวบรวมความกล้าลุกขึ้นเดินไปรอบๆ แต่มันเป็นลานกว้าง หากจะมองไปก็สามารถเห็นได้ทั้งหมด

แล้วสิ่งที่เธอเห็นมันคืออะไร?

ไม่แน่ว่านั่นอาจเป็นพลังงานบางอย่างก็เป็นได้!!!

แต่ในเงามืดด้านหนึ่งของลานกว้างที่ดวงเดือนส่องไม่ถึง เธอเห็นเงาของคนอยู่ เธอจึงวิ่งไปดู

แผ่นหลังนั้นเธอมีความรู้สึกว่า เธอรู้จักคนคนนั้น

เธอพยายามประมวลรายชื่อกับใบหน้าของคนที่เธอเคยเจอและรู้จักทั้งๆที่วิ่งอยู่ และเธอก็รู้ได้ทันทีว่านั่นเป็นแผ่นหลังของใคร

ความรู้สึกดีใจอย่างท่วมท้นนั้นพลันเกิดขึ้น เหมือนกับคนดีใจที่ฝนตกตอนหน้าแล้ง เหมือนเห็นสายรุ้งขึ้นกลางแจ้ง เหมือนลมหนาวเดือนเมษา เหมือนได้กันพลาตัวโปรด ฯลฯ "เฮลิออส" เธอเรียกไปด้วยความดีใจ แล้วเธอก็วิ่งไปหาเขาอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้

ในที่สุด เธอก็มาถึงตัวเขา เธอยิ้มอย่างดีใจ ไม่รอช้า เธอก็จับมือของเขา "นี่ เฮลิออส นายหายไปไหนมาน่ะ?" ว่าแล้วเธอก็ดึงมือของเจ้าตัวให้หันมา

แต่ทว่า คนที่หันมากลับไม่ใช่ผู้ชายที่ชื่อเฮลิออส

เป็นแค่หญิงสาวคนหนึ่งผู้มีใบหน้างดงามจนน่าตกใจ

สาวน้อยเห็นดังนั้นก็รู้สึกตกใจ แต่ที่เธอตกใจหาใช่เป็นเพราะความงามของเจ้าตัว แต่เป็นเพราะเธอรู้สึกตกใจว่า เหตุใดคนที่หันมาไม่ใช่เขา

เขาหายไปไหน? แล้วเธอคนนั้นเป็นใคร?

เธอตั้งคำถามทั้งๆที่ยังตกใจแต่เธอก็ได้แต่มองใบหน้าของหญิงสาวผู้งดงามที่ดูเหมือนจะตกใจไม่แพ้เธอเช่นกัน

.............................................................................................................................................................

ลูน่าร์ตกใจตื่น เธอจำความฝันของเธอได้ทั้งหมด ความรู้สึกตกใจใจตอนนั้น ในตอนนี้ เธอก็ยังคงรู้สึกได้

"อะ...อะไรกัน?" เธอพูดพร้อมกับจับหน้าอกของตัวเอง ใจของเธอยังเต้นแรงจนเธอรู้สึกได้ผ่านฝ่ามือ

ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใด แต่เธอกลับรู้สึกไม่ดีอย่างบอกไม่ถูก "เฮลิออส..." เธอพูดขึ้นเบาๆ แล้วมองไปที่ดวงจันทร์เต็มดวงที่อยู่บนท้องฟ้ายามราตรี

.............................................................................................................................................................

หญิงสาวคนหนึ่งชันกายลุกขึ้นมา "เอ๋ นี่เราเป็นอะไรไป?" เธอมองไปรอบๆก็พบกองเพลิงที่กำลังเผาอะไรบางอย่าง แต่มันใกล้จะไหม้หมดแล้ว ที่ใกล้ๆกันมีหญิงสาวล้มอยู่

"แล้วฉันเป็นใคร?"
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------