Ordinarily Day(วันปกติก็เป็นแบบนี้แหละ)ตอนที่ 2
แนะนำตัวละครอย่างง่าย ลงสี ตัดเส้นโดยน้องผมเอง
เหมือนปาฏิหาริย์ ตอนนี้เวลา 8โมง 5 นาที ใหม่ไม่ทันเคารพธงชาติ
ตามปกติแล้วคงต้องโดนลงโทษที่มาเข้าแถวสายแล้วแต่ใหม่กลับเดินตรงเข้าไปในแถสบายๆ
แถวของชั้นมัธยมปลายอยู่ที่สนามฟุตซอลตรงกลับตึกมัธยมปลายแสงแดดยามเช้าถูกบังด้วยตึกไว้
ทำให้เวลาเข้าแถวนั้นสบายสุดๆ ตอนที่ใหม่มาถึงทุกๆคนก็นั่งลงเตรียมตัวจะขึ้นชั้นเรียนแล้ว
ห้องที่ใหม่เรียนอยู่ในสายศิลป์ภาษาอังกฤษ ใหม่เดินเข้ามาผ่านครูประจำชั้นและนั่งลงไปที่แถว
และก็ได้รับการเช็คชื่อเหมือนกับว่ามาโรงเรียนตั้งแต่เช้า แล้วใหม่ก็นั่งฟังประกาศช่วงเช้าอีกเล็กน้อย
แต่ก็ไม่ได้สนใจมากนัก จับใจความได้แค่ จะมีการจัดการแข่งบาสและเรื่องระเบียบวินัยเล็กน้อย
ไม่นานนักเขาก็ประกาศเลิกแถวและค่อยๆปล่อยไปทีละแถวทีละห้องโดยเริ่มจากห้องของใหม่
แต่จะเรียกว่าแถวตรงคงไม่ได้ เพราะการเดินเหมือนหน้ากระดานมากกว่าแต่ก็ไม่มีใครสนใจราวกลับเป็นเรื่องปกติ
พอมาถึงห้อง ใหม่ก็ไปนั่งที่แถวประจำขวาสุดริมหน้าต่างชิดทางเดินหลัก
“ไม่เขาใจเลยนะ ว่าทำไมตัวเอกชอบนั่งริมหน้าต่างจังเลย”
ใหม่บ่นให้เพื่อนสนิทของเธอฟัง คริส เธอเป็นลูกครึ่งอังกฤษไทยที่พูดไทยได้เก่งพอสมควร
“ก็แล้วทำไมเธอไปนั่งริมหน้าต่างละ?”
“เหตุผลเพราะ ที่ตรงนี้อยู่หลังสุดทำให้ครูมองไม่ออกว่าทำอะไรอยู่
และยังมีชั้นวางของให้ใช้ฟรีๆด้วยไงละ” ใหม่เอามือเท้าคางพูด
“นั้นก็อีกหนึ่งเหตุผลละมั้ง? ที่ว่าทำไมตัวเอกต้องนั้นริมหน้าต่าง”
“ไม่ใช้เพราะคนเขียนขี้เกียดวาดคนเยอะๆเหรอ?”
“ถ้ารู้แล้วจะถามทำไมละ?” คริสพูดย้อน
ใหม่ได้ยินก็ไม่ตอบอะไรแล้วเปลี่ยนหัวเรื่องทันที“วันนี่หนาวจังเลยนะ...” คริสได้ยินก็ไม่ตอบอะไรเหมือนกัน
“วันนี้มีเมะใหม่มาให้ดูด้วยละ”แล้วใหม่ก็เปลี่ยนหัวเรื่องเอาดื้อๆเลย “เหรอ!อะไรละ?”คริสได้ยินก็ตื่นเต้น
แล้วใหม่ก็หยิบ Ipod ขึ้นมาแล้วเปิดชื่อเรื่องให้ดู“อ๋อไอ้เรื่องนี้ที่พระเอกมันเทพๆหัวทอง แล้วก็ฮาเร็มซินะ”
“ใช่ๆ เดี๋ยวตอนเที่ยงมาดูไหมละ?”
“ดีๆ” คริสยิ้ม แล้วคนในห้องก็ค่อยๆทยอยกันเข้สมาและเริ่มส่งเสียงดังมากขึ้น
“เอาเถอะมีแค่นี่แหละ” พอคริสได้ยินใหม่พูดจึงเดินกลับไปที่นั่งของตน
ห้องเรียนนี้ใช้โต๊ะเลคเชอร์ตัวเล็กพลาสติกสีฟ้าวางไว้เป็นหัวลูกศรหกแถว ข้างละสาม
นั้นคือสภาพก่อนที่เหล่านักเรียนจะเข้ามา ช่วงก่อนจะเริ่มคาบเรียนแรก
แถวหลังสุดดึงโต๊ะจากข้างขวาแล้วแปลสภาพเป็นหน้ากระดาน
แถวข้างหน้าก็ไม่เป็นระเบียบ และในที่สุดนักเรียนชาย ห้าคน
ก็เริ่มหยิบกีต้าร์ขึ้นมาแล้วร้องเพลงเสียงดัง นักเรียนแถวหน้าก็หยิบ Iphonขึ้นมาเล่น
นักเรียนอีกกลุ่มก็เริ่มจะหยิบอาหารกลิ่นแรงขึ้นมากิน และอีกกลุ่มก็เริ่มที่จะนอนแต่หัววัน
“เฮ่อ....” ใหม่เอามือเท้าคางถอนหายใจ เดินไปดูใบรายชื่อขึ้นมาดูผ่านๆ
นักเรียนสิบคนมีการเพิ่มตัวอักศรขึ้นมาจากชื่อปกติ
ดูเหมือนจะดูดี ถ้าไม่ใช่ว่ามันคือตัวบอกความบกพร่องของนักเรียน
ใหม่ก็มีรวมอยู่ด้วยเหมือนกัน
“เอ้านักเรียนทุกคนเงียบได้แล้ว” แล้วคุณครูก็เข้ามาในห้อง”เดี๋ยวครูจะเช็คชื่อนะ”
แม้แต่เวลาครูพูด คนในห้องก็ไม่สนใจดูเหมือนจะมีแค่ใหม่ที่ตั้งใจเรียนแลหยิบสมุดขึ้นมา
แต่สมุดที่ใหม่หยิบขึ้นมากลับเป็นสมุดวาดรูปดูเหมือนจะไม่มีใครเลยที่สนใจคุณครูเลย...
ครึ่งปีก่อน “นี่ๆไอพี่ใหม่สอบติดโรงเรียนเดียวกันกับไอแล้วนะ”ใหม่เปิดประตูห้องเข้ามา
พูดให้ไอที่นั่งเล่นคอมฟังอย่างภูมิใจ“งั้นเหรอ?ก็ไม่แปลกอะไร...”ไอตอบกลับแบบเย็นชา
“ทำไมละ? ไม่คิดจะพูดว่าพี่ใหม่คนนี้เก่งบ้างเลยเหรอ?” “อื๋อ...ไม่อะ”ไอส่ายหน้า
“ก็เพราะโรงเรียนนี้เขาขาดนักเรียนนะซิ”
“หมายความว่ายังไง?” ใหม่สงสัยพลางเดินไปใช้เท้ากดเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ของเธอ
“ก็ไม่รู้หรอกแต่ก็นึกออกอยู่เหตุผลเดียวละนะ” ไอเว้นว่างไว้
“ก็เพราะพี่ใหม่ตอนสอบก็ลืมกล่องดินสอไป พอร์ตฟอลิโอก็ไม่มีแล้วก็ไม่ได้เตรียมสัมภาษณ์ด้วย
ถ้าพี่ใหม่ไม่ได้ทำข้อสอบเต็มทุกวิชาซึ้งเป็นไปไม่ได้” ใหม่ได้ยินก็รู้สึกโมโหเล็กๆ “นี่หลอกด่ากันรึเปล่าเนี้ย?”
“เอ๋? พูดอะไรเหรอ?” ไอทำเสียงสูงใส่ ใหม่จึงไม่พูดอะไรแล้วรีบล็อคคอไอทันที“ท่าชัดเตอร์ซับมิชั่น!!!!”
“อ๊าก ยอมแล้วๆ“ ไอรีบพูดก่อนที่คอตัวเองจะหัก
ใหม่ได้ยินก็ปล่อยมือออกแล้วกลับไปนั่งที่คอม “พี่ใหม่ใจร้ายอะ...”ไอพูดพลางจับคอที่ปวด
“ว่าแต่ว่า ทำไมพี่ใหม่ถึงเลือกเข้าโรงเรียนนี้ละ?ทั้งๆที่โรงเรียนเดิมก็ดีอยู่แล้ว?” ไอเอียงคอถามอย่างสงสัย
“แน่นอนอยู่แล้วซิ” ใหม่หันไปพูดกับไอแล้วก็นิ่งคิดซักพัก “เพราะพี่ใหม่ต้องการอยู่ร่วมกันกับสังคมใหม่
เพื่อเตรียมรับการเปลี่ยนแปลงที่อาจจะเกิดขึ้นในชีวิตไงละ”ไอจ้องหน้าใหม่ซักพักแล้วพูด “เอาความจริง”
“มันอยู่ใกล้บ้านนะ ฮะๆๆๆ”ใหม่หัวเราะแล้วก็กลับไปจดจ่อกับคอมพิวเตอร์ต่อส่วนไอก็ไม่พูดอะไรแล้วกลับไปเล่นเกมต่อ
ทันไดนั้น “โย่ว พี่ใหม่ กลับมาแล้วเหรอ?”เสียงเด็กสาวที่ดูมาดแมนดังมาจากหน้าประตู “เปล่ายังไม่กลับมาหรอก
นี่พี่ใหม่แค่แบ่งร่างวิญญาณมาตัวจริงพี่ใหม่กำลังซื้อการ์ตูนอยู่ที่ญี่ปุ่นต่างหากละ”ใหม่พูดด้วยเสียงเบื่อหน่าย
“เอ๋-------- แล้วที่นั่งตรงนี้....” แล้วการย้อนความก็ถูกตัดไปอาจจะเป็นเพราะสัญญาณไม่ดีหรือพลังงานบางอย่างก็เป็นได้
กลับมาที่ห้องเรียนปัจจุบัน“หลังจากที่เมือง A สามารถยึดครองเมือง X ได้ก็....”
การสอนของคุณครูต้องชะงักเพราะเสียงดังรบกวนจากเหล่านักเรียนชายหลังห้อง“นี่พวกเธอเงียบหน่อย!!” ครูตะโกนใส่
“คร้าบบบบ” พกนักเรียนก็ตอบกลับแล้วพากันเงียบ ครูเห็นก็กลับไปสอนต่อ
“หลังจากนั้น ก็ได้เข้าครอบครองเศรฐกิจและ...”แต่ก็ต้องถูกรบกวนอีกครั้งจากนักเรียนกลุ่มเดิม
และครูก็ต้องดุอีกครั้ง และทุกๆอย่างก็วนเป็นวงจรไร้จุดจบ“เฮ่อ...น่าเบื่อจังเลย” ใหม่พูดแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง
แต่ก็ถูกผ้าม่านบทบังสายตาเอาไว้ใหม่จึงกลับมาที่หนังสือพลิกหน้ากระดาษไปมาอย่างเบื่อหน่าย
ในที่สุด ใหม่จึงลากกระเป๋าที่วางไว้บนชั้นมายู่ใกล้ๆหัวตังเองและค่อยๆหัวลงบนกระเป๋า
อา...สบายจังเลย.... นุ่มเหมือนหมองจังเลย....... ทันใดนั้นเหมือนทุกๆอย่างค่อยๆผล่ามัวราวกับสติที่ค่อยๆจะดับวูบไป
“!!”ใหม่พลวดพลาดเอาหัวขึ้นมาจากกระเป๋าที่ใช้รองหัว รู้ตัวอีกทีก็หมดคาบเรียนซะแล้ว
“อ่า....” ใหม่ถอนหายใจแล้วพูด “หลับสบายดีจังเลย....”
ในขณะเดียวกันตึกนักเรียนมัธยมต้น ห้อง English Program ม.2
“นี่ไอ....” เด็กผู้หญิงผมดำยาว เดินเข้าห้องเรียนเข้ามาแล้วเรียกไอ
“มีอะไรเหรอขวัญ?” ไอที่นั่งวาดรูปอยู่ถาม “ชั้นนึกออกแล้วละว่างานกลุ่มเราจะทำยังไงดี”ไอได้ยินก็ดีใจ
“จริงเหรอ? ยังไงละ?” “ก็ให้ไอทำทั้งหมดไงละ”ขวัญยิ้มจนเห็นฟัน
ไอได้ยินก็นิ่งไปเพราะกำลังทำความเข้าใจกับสิ่งที่ได้ยินอยู่ซักพักก็ก็ตะคอกใส่ “ว้าก!!! ทำอย่างนั้นได้ที่ไหนละ!!”
แต่ขวัญก็ทำหน้าสบายๆแล้วส่ายมือ “ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวให้คนอื่นนำเสนองานให้ไงละ”
“ยังไงก็ไม่ได้! สุดท้ายชั้นก็กลายเป็นคนนำเสนอทุกทีไม่ใช้เหรอ?”“ไม่ๆ”ขวัญส่ายหน้า “แต่เป็นไอทุกครั้งต่างหาก!!”
ไอได้ยินก็เข้าไปขยี้ผมขวัญทันที “ว้าก!!!!” ไอตะโกน “หวาๆ”ขวัญที่โดนไอขยี้ผมก็ร้องออกมาแล้วตบไอ
ส่วนไอที่โดนตบก็ทำท่ากระเด็นไปจนติดผนัง “หนอยแน่!!”
แล้วไอจึงพุ่งมาแล้วแล้วตบคืน ขวัญที่โดนตบก็ทำเป็นกระเด็นจนล้มลงทำท่าเหมือนนางเอกโดนนางอิจฉาตบ
“ฮึ...ไม่เลวนี้ไอ ที่สามารถทำให้ชั้นคนนี้คุกเข่าได้”แล้วก็ลุกขึ้นมา “แต่ก็ได้แค่นี้แหละไอ!!” แล้วก็เข้าไปตบไอต่อ
ไอที่โดนอีกรอบก็พูดขึ้นมา “หนอยแน่ขวัญจงรับพลังแห่งความโมเอะไปเสียเถอะ!!” “.....” หลังจากขวัญได้ยินก็นิ่งไปทันที
“เป็นไปอะไรนะขวัญ?” ไอถามระหว่างที่มือยังง้างอยู่“เปล่าหรอกแค่คิดว่าไอนะไม่โมเอะเลยซักนิด...”
ไอได้ยินก็ถึงกับช็อก “โฮก!!!!” ไอจึงตัดสินใจตบต่อทั้งน้ำตา“เปล่าประโยชน์น่า” ขวัญพูดแล้วสะบัดมือไปทางไอ
“Burst Link!!” ไอได้ยินก็ชะงักไป ทั้งสองคนยืนอยู่นิ่งๆประมาณสองถึงสามวินาที แล้วไอก็คุกเข่าลงกับพื้น
“ป....เป็นไปไม่ได้ Dark Shade อย่างชั้นจะแพ้งั้นหรือ?”พอไอพูดเสร็จขวัญก็หัวเราะ
“เป็นยังไงละสกิลใหม่ของ WaterFallเฟรมลาวายังไงละ!!!” “เดี๋ยวซิทำไมชื่อธาตุน้ำ แล้วสกิลเป็นธาตุไฟได้ละ?”
แล้วขวัญก็ทำหน้าสมเพสไอ “ยังอ่อนหัดนะไอชื่อนะเป็นแค่ของประดับเท่านั้นแหละน่า” ขวัญพูดเสร็จแล้วก็หัวเราะ
“เพราะชนะไอได้ ชั้นก็เลยกลายเลเวล 21 แล้ว” “เดี๋ยวซิ!! มันมีแค่ 10ไม่ใช่เรอะ?” แต่ขวัญไม่ตอบอะไร
“หนอยแน่” ไอตะโกนแล้วเข้าเข้าไปตบขวัญอีกครั้ง แล้วทั้งสองก็ผลัดกันตบกันไปเรื่อยๆ
“นี่สองคนนั้นทำอะไรอีกเนี้ย?” เด็กผู้หญิงภายในห้องถามเพื่อนของเธอ“ไม่ต้องไปสนพวกเธอหรอกครูมาแล้วนั้นไง.....”
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย gaganehehe เมื่อ 2013-2-17 22:42
Ordinarily Day ตอนที่ 2
