Hayate no gotoku cross time ตอนที่ 4 แม้จะโมมตอบไป แต่ที่จริงก็จริงจังนะ
คำเตือน!!นี่คือแฟนฟิกชั่น เป็นส่วนเนื้อเรื่องที่เขียนขึ้นใหม่ตัวละครบุคลิก และสถานที่ภายในเรื่อง ทั้งหมดเป็นของการ์ตูนดั้งเดิมทั้งหมดหาใช่ผมแต่งไม่เพราะฉะนั้นใครมีข้อสงสัยเกี่ยวกับสิ่งต่างๆอาจถามผมได้ หรืออ่านมังงะการ์ตูนเรื่องนี้ติผมได้ตามสะดวก ขอบคุณครับ!!!!
ลูกะนั่งอยู่บนรถเข็นมองซากหุ่นยนต์โดนลากออกจากห้องไป“อืม...ต้องย้ายห้องซินะ...” นางิพูดขึ้นมา
“หืม?” ลูกะแปลกใจที่เห็นนางิยืนใกล้ๆอยู่จึงถามแบบตลกๆไป
“นึกว่าเธอจะเอาไอ้หุ่นนั้นไปหลอมเป็นแกนโลกซะอีก”
“ไม่หรอก ทำแบบนั้นมันทำลายธรรมชาตินะ” นางิพูดตอบลูกะได้ยินก็หัวเราะเบาๆ “งั้นก็เอาไปทิ้งซินะ”
“อืม.. แต่ยังไงชั้นก็ไม่สนใจว่ามันจะเป็นยังไงหรอกนะ”นางิพูดโดยไม่มองหน้าลูกะพลางเอามือม้วนปลายผมตัวเอง
ลูกะสังเกตจากท่าทางของนางิก็คิดว่าแปลกๆไปจึงถามไป “มีอะไรรึเปล่านางิ?”นางิได้ยินก็กระตุกเล็กน้อย
“ก็....นั้นไง.... เพราะเจ้าหุ่นบ้านั้น พังห้องของเธอซะเละเลย” เธอพูดโดยไม่สบตา
“เดี๋ยวซิ นี้ก็บ้านเธอนะ...” ลูกะพูดเบรกนางิแต่ดูเหมือนเธอจะไม่ได้สนใจ
“ก็...เพราะงั้นแหละชั้นอยากจะ อืม...”นางิก้มหัวพูดเสียงเบาทำให้ลูกะไม่ค่อยได้ยินชัดเท่าไร
จึงยื่นหน้าเข้าไปหานางิ
“เมื่อกี้ว่าอะไรนะ?” นางิที่โดนลูกะกดดันจึงตะโกนออกไปโดยไม่รู้ตัว
“ชั้นอยากให้เธอมานอนด้วยกันนะ!!!”นางิหลังตะโกนเสร็จก็หอบแฮ่กๆ
ลูกะได้ยินก็หน้าแดงเล็กน้อย จึงตอบกลับไปทันที “ได้ซิ”นางิได้ยินก็ดีใจ “งั้นชั้นจะไปบอกมาเรียนะ
เดี๋ยวเธอมาที่ห้องชั้นเลยนะ” เธอพูดเสร็จก็วิ่งออกไป ลูกะที่นั่งจ่องนางิวิ่งออกไปจนลับตาไปก็นึกออกอย่างหนึ่ง
“ว่าแต่ห้องเธออยู่ที่ไหนละนั้น...”แล้วลูกะก็ถอนหายใจเพราะไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี
“อ้าว...ถอนหายใจทำไมเหรอครับ?”ฮายาเตะเดินถือไม้กวาดผ่านมาเห็นลูกะถอนหายใจจึงถามด้วยความเป็นห่วง
ใช้แล้ว!!! ลูกะคิดถ้าเป็นฮายาเตะก็น่าจะรู้ว่าห้องของนางิจากไหน
“นี่อายาซากิคุง ช่วยพาชั้นไปที่ห้องของนางิหน่อยจะได้ไหม?”
ฮายาเตะได้ยินก็ใช้มือจับคางแล้วก็ทำหน้าครุ่นคิดซักพัก
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันละครับ” ลูกะได้ยินก็แทบตกเก้าอี้ “หมายความว่ายังไงละเนี้ย?”
“ก็ผมนะเพิ่งจะเป็นพ่อบ้านของที่นี่ได้ไม่นานนะครับเลยยังไม่รู้อะไรมากมายหรอ...” แล้วอยู่ๆฮายาเตะก็หยุดพูดไป
“เป็นอะไรไปนะอายาซากิคุง?”ลูกะสังเกตได้ว่าฮายาเตะแปลกไปเลยหันหน้ามองตามฮายาเตะ
เสือ.... ลูกะเห็นเสือตัวใหญ่สีขาว และยังยืนสองขาได้..... ทั้งสองคนยืนอึ้งจนทำอะไรไม่ถูกได้แต่มองมันเดิน
ผ่านทางเดินไป “เอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆ” ฮายาเตะที่เห็นเสือเดินผ่านไปจึงทิ้งไม้กวาดไปแล้วรีบวิ่งตามไปโดยทิ้งลูกะเอาไว้
“เดี๋ยวซิ อายาซากิคุง!!!”ลูกะพยายามจะเรียกฮายาเตะแต่เขาก็สนใจเสือมากกว่า “ไม่ต้องห่วงครับ
เดี๋ยวผมไปดูให้ว่าเสือนั้นมันอะไร” เขาพูดแล้วก็วิ่งหายไป“โถ่...ไม่ใช้แบบนั้นซะหน่อย” ลูกะถอนหายใจ
ฮายาเตะที่วิ่งตามเสือไปซักพักพอเสือเห็นฮายาเตะจึงรีบหันมาขู่
“ทำไมมีเสืออยู่ทีนี้ได้ละครับ!!! ” ฮายาเตะพูดด้วยความตกใจ “อ้าว!?ฮายาเตะทำอะไรอยู่น่ะ?”
นางิเดินถือหมอนออกมาจากห้องๆหนึ่งแล้วสังเกตเห็นอายาเตะกับเสือสีขาวก็ทำหน้าเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่าง
ส่วนฮายาเตะเห็นว่าเสืออาจจะไปทำร้ายนางิได้จึงรีบตะโกนบอก“คุณหนูครับ รีบถอยไปครับมันอันตรายนะครับ”
“อันตรายเหรอ?” นางได้ยินจึงเดินไปตบหลังเสือตัวนั้นทำเอาฮายาเตะแทบใจหายเลย
“ทามะนะเป็นแค่แมวเองนะ” แล้วก็ตบหลังอีกสองสามครั้งส่วนฮายาเตะก็ยังทำอะไรไม่ถูก
นอกจากว่าเสือสีขาวไม่ใช้อะไรที่เห็นได้ง่ายๆ
แถมยังกลางบ้านคนอื่นอีกแล้วที่นางิไปตบเสืออย่างกับสัตว์เลี้ยงแบบนั้น
ยิ่งทำให้ฮายาเตะวิตกเข้าไปอีก ”เดี๋ยวซิครับยังไงมันก็เสือชัดๆคนเขียนยังเขียนว่ามันเป็นเสือเลยครับ!”
“อายาซากิคุงใช้ไม่ได้เลยนะ” เคลาส์ที่โผล่ออกมาจากช่องที่พื้นได้ยังไงก็ไม่รู้พูด
“ถ้าคุณหนูบอกว่าแมว มันก็คือแมว
มันเป็นแค่สัตว์ตระ:Xลเดียวกัน เรียกว่า White Tiger ชื่อทามะยังไงละ”
“เดี๋ยวซิครับ เมื่อกี้เพิ่งจะบอกว่าเสือชัดๆเลยไม่ใช่เหรอ?ไอ้สัตว์อันตรายแบบนี้ควรจะจับขังกรงไว้ดีกว่านะครับ!!”
ฮายาเตะพูดเสร็จก็โดนทามะขู่เข้าอีกครั้ง จนฮายาเตะต้องถอยไปหลายก้าว
“ดูเหมือนนายจะไปทำให้ทามะโมโหแล้วละซิบอกให้รู้ไว้นะทามะนะเชื่อฟังแต่มาเรียและคุณหนูเท่านั้น
ใครที่ไปทำให้มันอารมณ์เสีย จะต้องเจอฉลองเลือดเสมอ!!”
“แต่จากที่ฟังๆดูแล้วทามะก็ไม่เชื่อฟังคุณเหมือนกันซินะครับ...” เคลาส์ได้ยินฮายาเตะถามก็ค่อยๆหันไปมองทามะ
แต่ไม่ทันไรทามะก็ใช้อุ้งเท้าตบใส่เคลาส์นกระเด็นไป เสร็จแล้วก็หันมาหาฮายาเตะและเตรียมจะกระโจนใส่
“เดี๋ยวซิทามะอย่ามาเล่นแถวนี้ซิ ชั้นมีแขกอยู่นะ”พอนางิพูดเสร็จทามะก็นั่งลงอย่างว่าง่ายราวกับแมวเชื่องๆ
ทำให้ฮายาเตะโล่งอก “ขอบคุณครับ คุณหนู”
“อ๊ะจริงซินะ... ชั้นลืมบอกลูกะเลยว่าห้องของชั้นอยู่ที่ไหนแฮฮายาเตะนายช่วย...”แต่ก่อนนางิจะพูดจบ
“กระผมมีความคิดแล้วครับ”แล้วเคลาส์ก็ลุกขึ้นมาอีกครั้ง
“ผมคิดว่าให้อายาซากิคุงไม่มีคุณสมบัติในการบริการแขกนะครับ”
“แล้วใครเขาถามความเห็นของนายกันหา?” นางิพูดกลับแล้วชี้ “ทามะจัดการ”
เคลาส์ที่โดนเสือตบสองรอบก็ถึงกับน้ำตาตกใน
“ตะ...แต่ว่าคุณหนูคิดว่าอายาซากิคุงจะมีความสามารถในการบริการแขกจริงๆงั้นเหรอครับ?”
เขาพูดทั้งๆที่โชกเลือดอยู่
“พูดแบบนี้สงสัยในความสามารถของฮายาเตะงั้นเหรอ?”
“มิบังอาจหรอกครับ....” เคลาส์เว้นช่องว่างซักครู่หนึ่ง
“ถ้าเขามีความสามารถจริงๆนะครับ” เคลาส์พูดเน้นคำว่าความสามารถ
“ไม่!! ฮายาเตะนะไม่ว่าอะไรก็ทำได้ทั้งนั้นแหละ!!!” นางิประกาศ
“เอ่อ...คุณหนูครับแต่ว่า...”ฮายาเตะเห็นว่าตัวเองกำลังจะเจอปัญหาเข้า
จึงพยายามจะเข้าไปหยุดการสนทนานี้แต่ว่า...
“งั้นเพื่อเป็นการพิสูจน์งั้นกระผมจะให้อายาซาคุงคอยรับใช้ทั้งคุณซุยเร็นจิ
และคุณหนูทั้งสองคนในเวลาเดียวกันไหมละครับถ้ากระผมเห็นว่าอายาซากิคุงบกพร่องละก็
กระผมจะไล่ออกทันทีนะครับ” “เอ๋!?เดี๋ยวก่อนซิครับ” ฮายาเตะพยายามจะค้านแต่ก็ถูกเมิน
“ได้เลย ถ้าชั้นหรือลูกะไม่พอใจละก็นะ” นางิยิ้มเยาะ
“งั้นก็เป็นอันตกลงครับ” เคลาส์พูดพลางดันแว่นขึ้น แล้วก็เดินจากไป
“เอ่อคุณหนูครับแบบนี้จะดีเหรอครับ?” ฮายาเตะที่รู้สึกกังวลถามนางิ
“ไม่เป็นไรหรอก” นางิพูดแล้วก็จับมือทั้งสองข้างของฮายาเตะไว้
“ชั้นเชื่อนะ ว่านายจะทำได้นะ”ฮายาเตะที่ถูกนางิกุมมืออยู่แม้มือของเธอจะเย็น
แต่ก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากหัวใจส่งผ่านมา “ครับ!!ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ”
“เอ....เมื้อกี้ชั้นจะพูดอะไรนะ? ช่างเถอะงั้นไปช่วยเล่นกับทามะทีนะชั้นยังยุ่งอยู่”
นางิพูดแล้วก็ปิดประตูห้องทิ้งใส่หน้าฮายาเตะทิ้งเขาไว้กับทามะข้างนอก
ฮายาเตะสัมผัสได้ถึงจิตสังหารจากทามะได้ในทันที “เอ่อ....ทามะไหนๆเราก็มีเจ้านายคนเดียวกันแล้วเราน่าจะ..”
แต่ทามะไม่รอให้ฮายาเตะพูดเสร็จมันกระโดดงับเสื้อของฮายาเตะแล้วกระโจนออกนอกหน้าต่าง “ว้าก!!!!”
แล้วฮายาเตะก็ได้ประมือกับเสือขาวเป็นครั้งแรกในชีวิต
“นี่อายาซากิคุง!! นางิ!!คุณมาเรีย!!ใครก็ได้....”
ลูกะตะโกนเรียกหาทุกๆคนเท่าที่ตนรู้จักพลางมองนาฬิกา
ติดผนัง นี่ก็ 11 โมงแล้ว ลูกะยังคงรอฮายาเตะและนางิอยู่ตัวเองจะนั่งรถเข็นแล้วค่อยๆดันตัวเองไปตามหาก็ได้
แต่กลัวว่าถ้าพวกฮายาเตะกับมาแล้วไมเจอตัวเองจะทำให้ทุกเป็นห่วงเอาได้
แล้วลูกะต้องทนรอต่อไปจนถึงเที่ยง...
กรุงเอเธนส์กรีซ เวลาประมาณ 7 โมงเช้า ณ สวนแห่งหนึ่งตรงกลาง
มีซุ้มหินอ่อนเล็กๆพร้อมโต๊ะตั้งอยู่ โดยซุ้มนี้รายล้อมไปด้วยดอกไม้สีขาว
มีหญิงสาวสองคนเดินตรงมาที่ซุ้มตรงกลางจากคนละทิศกัน
คนหนึ่งเป็นเด็กผู้หญิงตัวค่อนข้างเล็ก สวมเสื้อกันลมสีดำกระโปรงสั้นผมของเธอเป็นสีเขียวมัดคู่เอาไว้
แต่ใบหน้าของเธอกลับดูน่าเกรงขามผิดกับลักษณะตัวเธอ ส่วนอีกคนสวมชุดกระโปรงสีดำยาวเธอมัดผมไว้ข้างหลัง
และทำปลายผมข้างหน้าดัดลอนเอาไว้ นัยน์ตาของเธอเป็นสีแดงและใบหน้าที่ดูเคร่งขรึมดูเป็นผู้ใหญ่
ทั้งสองคนเดินมาจนถึงซุ้มตรงกลางแล้วก็นั่งลงตรงเก้าอี้
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณอาเธน่า เทโนสึ”เด็กผู้หญิงเป็นฝ่ายเปิดปากก่อน
“ชั้นถูกส่งมาเพื่อบอกความคืบหน้าค่ะ...” “แล้วคุณคือ?” อาเธน่าถามกลับ
“ขออภัยค่ะ ชั้นชื่อ โฮเซ็น โยโซระ เป็นหนึ่งในอดีตผู้ถูกเลือกค่ะ” “ผู้ถูกเลือก?”อาเธน่าทวนคำถาม
“ก็เป็นผู้ที่ถูกซังเซนอิน มิคาโดะเลือกไว้” โยโซระเว้นว่างเอาไว้ “เหมือนกับคุณยังไงละคะ...”
เธอยิ้ม แต่รอยยิ้มของเธอกลับดูน่ากลัวราวกลับมีความนัยแฝงไว้ อาเธน่าได้ยินก็ถอนหายใจ
“งั้นคุณมีอะไรจะบอกชั้นละคะ?” แล้วโยโซระก็หยิบรูปๆหนึ่งให้อาเธน่า “เราพบผู้ถูกเลือกคนใหม่แล้วค่ะ”
แล้วอาเธน่าก็รับมาดู “เราพบเธอที่ญี่ปุ่นโดยบังเอิญ แล้วตอนนี้เรากำลังหาทางทำให้เธอ
มีคุณสมบัติที่จำเป็นครบถ้วนอยู่ค่ะ ส่วนนี้เป็นเอกสารเกี่ยวกับเธอค่ะ”
อาเธน่าฟังที่โยโซระพูดพลางจ้องไปที่รูปภาพแล้วรับเอกสารมา “แล้วมีอะไรอีกรึเปล่าละ?”
“ส่วนเรื่องที่คุณขอให้พวกเราช่วยตอนนี้เราได้เบาะแสว่าตัวเขาหรือครอบครัว
ไม่มีประวัติการเดินทางออกจากประเทศ
หรือแม้แต่วงในก็ไม่มีเรื่องของเขาในวงการพวกมาเฟียว่าเขาถูกส่งออกไปจากประเทศด้วยค่ะ
หรือเรียกได้ว่ารู้แค่ว่าเขายังอยู่ในประเทศ ไม่ก็ตายไปแล้วละค่ะ...”
“งั้นซินะ....ขอบคุณมากหมดธุระแล้วซินะ?”อาเธน่าถามอีกครั้ง
“ค่ะ” โยโซระตอบ อาเธน่าได้ยินก็ลุกขึ้นแล้วหันกลับไป
“เดี๋ยวซิคะ...” โยโซระลุกขึ้นถาม อาเธน่าได้ยินก็ชะเง้อหันกลับมา“ทำไมคุณถึงขอร้องให้ตามหาคนๆนี้ละคะ?
เขามีความสำคัญยังไงกับแผนการละคะ?” อาเธน่าหันกลับไปแล้วพูด “เธอไม่มีความจำเป็นต้องรู้หรอก...”
“งั้นชั้นขอตัวก่อนละคะ” ก้มหัวบอกลาแล้วก็เดินจากไป
ส่วนอาเธน่าก็เดินออกไป จนมาถึงรถสีดำที่มีชายผิวสีแทนผมสีขาวสวมชุดพ่อบ้านยืนรออยู่
“เป็นยังไงบ้างอาเธน่า?” เขาถาม ”ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอกมาคิน่า” เธอพูดแล้วส่งรูปให้พ่อบ้านของเธอ
“นี่คือใครครับ?”มาคิน่าสงสัย “คนที่เป็นจะเป็นผู้ครอบครองเธอยังไงละ...”อาเธน่าพูด
มาคิน่าได้ยินก็มีสีหน้าที่เศร้าขึ้นมาทันที “ต...แต่ว่าผมยังไม่อยากจากอาเธน่าไปนะ!”
“ไม่ต้องห่วงหรอก มาคิน่า...” อาเธน่ายิ้มให้ “นายไม่ต้องจากชั้นไปไหนหรอก”
“จริงๆนะอาเธน่า” มาคิน่าได้ยินก็ดีใจ
“อืม เอาละได้เวลาไปแล้วนะ” อาเธน่าพูดแล้วก็เปิดประตูรถเข้าไป “อืม”มาคิน่าตอบกลับ
แล้วทั้งสองคนขึ้นรถไป “ว่าแต่เธอคนนี้ชื่ออะไรเหรอ?” มาคิน่าที่อยู่ที่นั่งคนขับถาม
“อืม....” แล้วอาเธน่าก็หยิบเอสารขึ้นมาดู “ชื่อของเธอคือ ซุยเร็นจิลูกะ” มาคิน่าได้ยินก็ไม่ตอบกลับอะไร
แล้วรถก็ค่อยๆออกตัวไป อาเธน่าก็หันหน้าออกไปมองข้างนอกรถรอก่อนนะฮายาเตะ คุณฮีโร่...
ชั้นจะตามหาพวกคุณให้เจอให้ได้.... เธอให้สัญญาในภายใจ
ปล.เปิดตัวอีก 2 ตัวละคร
โฮเซ็น โยโซระ
อาเธน่า เทโนสึ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย gaganehehe เมื่อ 2013-2-20 00:22
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย gaganehehe เมื่อ 2013-2-20 20:46
Hayate no gotoku cross time ตอนที่ 4
