ฉัน อืม เป็นใครไม่บอกดีกว่า
แต่ถ้าอยากรู้ล่ะก็จะบอกให้ก็ได้ เพราะยังไงฉันก็ต้องบอกอยู่แล้วล่ะ
ฉันชื่อว่าโคริ ใช่ ที่แปลว่าน้ำแข็งนั่นแหละ
ฉันมึพี่สาวชื่อว่าไอริส แน่นอนว่าเราอยู่ด้วยกัน
อาจจะงงว่าทำไมชื่อของฉันกับพี่ถึงต่างกันราวฟ้ากับเหว แต่อย่าสงสัยเลย ยังไงซะของทุกอย่างบนโลกล้วนสมมติขึ้นมาทั้งสิ้น
เราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แน่นอนว่าฉันรักพี่ของฉันมาก
แต่แล้ววันหนึ่ง พี่สาวของฉันก็จากฉันไปโดยไม่บอกลา ไม่แม้แต่จะทิ้งอะไรไว้บอกเลย
เรื่องมันมีอยู่ว่า วันหนึ่งฉันไม่ค่อยสบาย พี่เขาก็ดูเป็นห่วง แต่ใบหน้าของท่านพี่ดูเหมือนจะตัดสินอะไรบางอย่างได้แล้ว แต่ฉันก็ไม่ได้สงสัยอะไร
จนวันรุ่งขึ้น ฉันอาการดีขึ้นจนหายเป็นปกติ แต่ว่าฉันกลับไม่พบท่านพี่ ตอนนั้นฉันได้แต่คิดว่าท่านพี่คงจะออกไปเที่ยวเช่นที่ผ่านมาเท่านั้น
แต่ผ่านไปหลายวันท่านพี่ก็ไม่กลับมา
แน่นอนว่าฉันต้องเสียใจมาก นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันหลั่งน้ำตาออกมาเป็นครั้งแรก
แล้วฉันก็ตัดสินใจว่าจะออกตามหาท่านพี่
และแล้วฉันก็บอกลาถ้ำที่พวกเราเคยอยู่อาศัยด้วยกันมาเป็นเวลานาน ฉันได้แต่มองมันอย่างอาลัย เพราะที่ผ่านมาฉันไม่เคยจะจากมันไปไกลขนาดนี้
แต่เพื่อตามหาคนสำคัญ ฉันจำเป็นต้องไป และฉันก็จะถามให้แน่ใจว่า เหตุใดท่านพี่จึงต้องจากไป
และแล้วการเดินทางของฉันก็เริ่มขึ้น
ในตอนนั้น หมายถึงตอนที่ฉันเดินทางน่ะนะ บรรยากาศมันดูร่มรื่น สวยงามน่าหลงไหลมาก แต่พอฉันผ่านไป ทัศนียภาพมันกับกลายเป็นทุ่งน้ำแข็งแทน
จะว่าไปตอนนั้นมีข่าวลือว่ามีปิศาจหิมะอาละวาดสินะ ฉันว่าคนพวกนั้นต้องหมายถึงฉันแน่ๆ
แต่ฉันก็ไม่สนใจ เพราะฉันจำเป็นต้องทำ ถึงจะน่าเศร้า แต่ถ้าฉันหาท่านพี่เจอ ฉันรับรองว่ามันจะต้องกลับมาเป็นดังเดิมได้แน่
ใช่ ตอนนั้นฉันคิดอย่างนั้น
และแล้วใจวันหนึ่ง ฉันรู้สึกได้ว่าท่านพี่อยู่ใกล้ๆ
ไม่รอช้า ฉันรีบรุดหน้าไปหาทันที แม้จะไม่ได้แสดงออก แต่ในใจฉันตอนนั้นดีใจมาก เหมือนกับคนหาของที่หายเจอนั่นล่ะ
แต่ที่ๆฉันไปพบ มันกลับไม่ใช่ที่ฉันคิด
ฉันพบเพียงแค่เด็กชายคนหนึ่งอยู่ในสภาพเนื้อตัวมอมแมมด้วยฝุ่นถ่านเพลิง และบริเวณนั้นก็มีหมู่บ้านถูกไฟเผาอยู่
ฉันคิดว่าเด็กคนนี้คงจะรอดมาจากหมู่บ้านนั้นแน่ แต่ ไม่สิ เด็กคนนี้มีอะไรแปลกๆ ใช่แล้ว ไอของท่านพี่ที่ฉันรู้สึกได้เมื่อครู่ มาจากเด็กชายคนนี้
แต่ว่าทำไมล่ะ? ไม่จริงน่าหรือว่าท่านพี่!!!
เพื่อให้แน่ใจ ฉันต้องเข้าไปหาเด็กคนนั้นดู
แต่ทว่า ฉันถูกขัดขวางด้วยผู้หญิงคนหนึ่ง
ฝีมือการต่อสู้และเวทมนตร์ของเธอจัดว่าอยู่ในระดับแนวหน้าเลยทีเดียว แต่แค่นั้นถ้ามาอยู่ต่อหน้าฉันคนนี้ก็ไม่ต่างกับเด็กนั่นแหละ
แต่ว่า เธอคนนั้นกลับทำให้ฉันเสียท่าได้ ฉันเองก็ตกใจมากเช่นกันที่ตัวเองต้องมาพ่ายแพ้เช่นนี้
ใช่แล้ว ท่านพี่เคยบอกว่าถ้าฉันใจร้อนล่ะก็ ฉันจะอ่อนแอลงมาก
จะยังไงก็ช่าง ดูเหมือนว่าเธอคนนั้นจะต้องการปกป้องเด็กชายคนนั้น เพราะงั้นวันนี้ฉันยอมถอยก่อนก็ได้
ด้วยความที่ฉันสูญเสียกำลังไปมาก ฉันต้องพักสักหน่อย ฉันคิดอย่างนั้นแล้วก็เดินไปยังถ้ำแห่งหนึ่ง
และฉันก็ได้หลับพักผ่อนอยู่ที่นั่น ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะตื่นอีกเมื่อไหร่
แต่แล้ววันหนึ่ง น้ำแข็งที่ปกคลุมเป็นปราการคุ้มภัยให้ฉันก็ละลายลง ทำให้ฉันตื่นขึ้นอีกครั้ง
น้ำแข็งที่ปกคลุมฉันนั้น ไม่ว่าจะจุดไฟเผายังไงก็ไม่มีทางละลายมันได้ จะมีก็แต่ต้องเอาดวงอาทิตย์มาเผาเท่านั้นแหละ มันถึงจะละลาย
ถ้าพูดถึงดวงอาทิตย์ ก็มีคนเดียวที่สามารถทำอย่างนั้นได้
ใช่แล้ว ท่านพี่นั่นเอง
ฉันที่ตื่นมาคิดเช่นนั้นก็รีบออกไปดูข้างนอกถ้ำ
ฉันกลับไม่พบท่านพี่ แต่ฉันพบชายหนุ่มคนหนึ่งแทน
สภาพของเขาดูหมดอาลัยตายอยาก ดูเหมือนว่าเขาจะหลงเข้ามาท่างกลางอากาศหนาวเหน็บเช่นนี้ แต่คงเป็นเพราะไออุ่นของท่านพี่ที่ไม่รู้ว่าเขาได้มาอย่างไรนั้นช่วยเขาไว้ เขาจึงไม่เป็นอะไร
ฉันเห็นเช่นนั้นก็พาเขาเข้ามาในถ้ำ ซึ่งอย่างน้อยมันก็อุ่นกว่าข้างนอกล่ะนะ
และถ้าเขาตื่น ฉันเองก็มีเรื่องจะถามเขาอีกมากเลย
แต่ก็นะ สุดท้าย ยังไงฉันก็ได้ท่านพี่กลับมาแล้ว ต่อจากนี้ฉันก็ไม่ต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วล่ะ
ใช่ ผู้ชายคนนี้ คือ เด็กที่ฉันพบเมื่อตอนนั้นนั่นเอง
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แต่ถ้าอยากรู้ล่ะก็จะบอกให้ก็ได้ เพราะยังไงฉันก็ต้องบอกอยู่แล้วล่ะ
ฉันชื่อว่าโคริ ใช่ ที่แปลว่าน้ำแข็งนั่นแหละ
ฉันมึพี่สาวชื่อว่าไอริส แน่นอนว่าเราอยู่ด้วยกัน
อาจจะงงว่าทำไมชื่อของฉันกับพี่ถึงต่างกันราวฟ้ากับเหว แต่อย่าสงสัยเลย ยังไงซะของทุกอย่างบนโลกล้วนสมมติขึ้นมาทั้งสิ้น
เราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แน่นอนว่าฉันรักพี่ของฉันมาก
แต่แล้ววันหนึ่ง พี่สาวของฉันก็จากฉันไปโดยไม่บอกลา ไม่แม้แต่จะทิ้งอะไรไว้บอกเลย
เรื่องมันมีอยู่ว่า วันหนึ่งฉันไม่ค่อยสบาย พี่เขาก็ดูเป็นห่วง แต่ใบหน้าของท่านพี่ดูเหมือนจะตัดสินอะไรบางอย่างได้แล้ว แต่ฉันก็ไม่ได้สงสัยอะไร
จนวันรุ่งขึ้น ฉันอาการดีขึ้นจนหายเป็นปกติ แต่ว่าฉันกลับไม่พบท่านพี่ ตอนนั้นฉันได้แต่คิดว่าท่านพี่คงจะออกไปเที่ยวเช่นที่ผ่านมาเท่านั้น
แต่ผ่านไปหลายวันท่านพี่ก็ไม่กลับมา
แน่นอนว่าฉันต้องเสียใจมาก นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันหลั่งน้ำตาออกมาเป็นครั้งแรก
แล้วฉันก็ตัดสินใจว่าจะออกตามหาท่านพี่
และแล้วฉันก็บอกลาถ้ำที่พวกเราเคยอยู่อาศัยด้วยกันมาเป็นเวลานาน ฉันได้แต่มองมันอย่างอาลัย เพราะที่ผ่านมาฉันไม่เคยจะจากมันไปไกลขนาดนี้
แต่เพื่อตามหาคนสำคัญ ฉันจำเป็นต้องไป และฉันก็จะถามให้แน่ใจว่า เหตุใดท่านพี่จึงต้องจากไป
และแล้วการเดินทางของฉันก็เริ่มขึ้น
ในตอนนั้น หมายถึงตอนที่ฉันเดินทางน่ะนะ บรรยากาศมันดูร่มรื่น สวยงามน่าหลงไหลมาก แต่พอฉันผ่านไป ทัศนียภาพมันกับกลายเป็นทุ่งน้ำแข็งแทน
จะว่าไปตอนนั้นมีข่าวลือว่ามีปิศาจหิมะอาละวาดสินะ ฉันว่าคนพวกนั้นต้องหมายถึงฉันแน่ๆ
แต่ฉันก็ไม่สนใจ เพราะฉันจำเป็นต้องทำ ถึงจะน่าเศร้า แต่ถ้าฉันหาท่านพี่เจอ ฉันรับรองว่ามันจะต้องกลับมาเป็นดังเดิมได้แน่
ใช่ ตอนนั้นฉันคิดอย่างนั้น
และแล้วใจวันหนึ่ง ฉันรู้สึกได้ว่าท่านพี่อยู่ใกล้ๆ
ไม่รอช้า ฉันรีบรุดหน้าไปหาทันที แม้จะไม่ได้แสดงออก แต่ในใจฉันตอนนั้นดีใจมาก เหมือนกับคนหาของที่หายเจอนั่นล่ะ
แต่ที่ๆฉันไปพบ มันกลับไม่ใช่ที่ฉันคิด
ฉันพบเพียงแค่เด็กชายคนหนึ่งอยู่ในสภาพเนื้อตัวมอมแมมด้วยฝุ่นถ่านเพลิง และบริเวณนั้นก็มีหมู่บ้านถูกไฟเผาอยู่
ฉันคิดว่าเด็กคนนี้คงจะรอดมาจากหมู่บ้านนั้นแน่ แต่ ไม่สิ เด็กคนนี้มีอะไรแปลกๆ ใช่แล้ว ไอของท่านพี่ที่ฉันรู้สึกได้เมื่อครู่ มาจากเด็กชายคนนี้
แต่ว่าทำไมล่ะ? ไม่จริงน่าหรือว่าท่านพี่!!!
เพื่อให้แน่ใจ ฉันต้องเข้าไปหาเด็กคนนั้นดู
แต่ทว่า ฉันถูกขัดขวางด้วยผู้หญิงคนหนึ่ง
ฝีมือการต่อสู้และเวทมนตร์ของเธอจัดว่าอยู่ในระดับแนวหน้าเลยทีเดียว แต่แค่นั้นถ้ามาอยู่ต่อหน้าฉันคนนี้ก็ไม่ต่างกับเด็กนั่นแหละ
แต่ว่า เธอคนนั้นกลับทำให้ฉันเสียท่าได้ ฉันเองก็ตกใจมากเช่นกันที่ตัวเองต้องมาพ่ายแพ้เช่นนี้
ใช่แล้ว ท่านพี่เคยบอกว่าถ้าฉันใจร้อนล่ะก็ ฉันจะอ่อนแอลงมาก
จะยังไงก็ช่าง ดูเหมือนว่าเธอคนนั้นจะต้องการปกป้องเด็กชายคนนั้น เพราะงั้นวันนี้ฉันยอมถอยก่อนก็ได้
ด้วยความที่ฉันสูญเสียกำลังไปมาก ฉันต้องพักสักหน่อย ฉันคิดอย่างนั้นแล้วก็เดินไปยังถ้ำแห่งหนึ่ง
และฉันก็ได้หลับพักผ่อนอยู่ที่นั่น ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะตื่นอีกเมื่อไหร่
แต่แล้ววันหนึ่ง น้ำแข็งที่ปกคลุมเป็นปราการคุ้มภัยให้ฉันก็ละลายลง ทำให้ฉันตื่นขึ้นอีกครั้ง
น้ำแข็งที่ปกคลุมฉันนั้น ไม่ว่าจะจุดไฟเผายังไงก็ไม่มีทางละลายมันได้ จะมีก็แต่ต้องเอาดวงอาทิตย์มาเผาเท่านั้นแหละ มันถึงจะละลาย
ถ้าพูดถึงดวงอาทิตย์ ก็มีคนเดียวที่สามารถทำอย่างนั้นได้
ใช่แล้ว ท่านพี่นั่นเอง
ฉันที่ตื่นมาคิดเช่นนั้นก็รีบออกไปดูข้างนอกถ้ำ
ฉันกลับไม่พบท่านพี่ แต่ฉันพบชายหนุ่มคนหนึ่งแทน
สภาพของเขาดูหมดอาลัยตายอยาก ดูเหมือนว่าเขาจะหลงเข้ามาท่างกลางอากาศหนาวเหน็บเช่นนี้ แต่คงเป็นเพราะไออุ่นของท่านพี่ที่ไม่รู้ว่าเขาได้มาอย่างไรนั้นช่วยเขาไว้ เขาจึงไม่เป็นอะไร
ฉันเห็นเช่นนั้นก็พาเขาเข้ามาในถ้ำ ซึ่งอย่างน้อยมันก็อุ่นกว่าข้างนอกล่ะนะ
และถ้าเขาตื่น ฉันเองก็มีเรื่องจะถามเขาอีกมากเลย
แต่ก็นะ สุดท้าย ยังไงฉันก็ได้ท่านพี่กลับมาแล้ว ต่อจากนี้ฉันก็ไม่ต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วล่ะ
ใช่ ผู้ชายคนนี้ คือ เด็กที่ฉันพบเมื่อตอนนั้นนั่นเอง
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Goddess 1
[IMG]