ณ ลานประลองศึกชิงเจ้าชายหาด
ขณะนี้มีผู้เข้าแข่งขันสองคนกำลังสู้กันอย่างดุเดือด ชนิดที่ว่าหากคนใดคนหนึ่งพลาดก็คงตัดสินผลแพ้ชนะกันได้
หลังจากจบหนึ่งกระบวนท่าเพลงดาบ(หนึ่งกระบวนท่านั้นคือการที่ต่างฝ่ายต่างสู้กัน หากทั้งสองฝ่ายผละจากกันเมื่อไหร่นับเป็นหนึ่งกระบวนท่า)
หนึ่งในสองคนนั้นค่อนข้างเหนื่อยล้าจากการต่อสู้ยืดเยื้อยาวนาน ในขณะที่อีกคนนั้นยังอยู่ในอาการสงบ ไม่ปรากฏว่าเหนื่อยแต่อย่างใด
"ยัยนี่อึดมาจากไหนเนี่ย?" ลูน่าร์คิด พลางมองไปยังอีกฝ่ายที่ยืนอย่างสงบนิ่ง
ซึ่งก็จริง นันน่าร์ไม่มีอาการว่าเหนื่อยล้าแต่อย่างใด เธอยังคงยืนอย่างสง่างามและสงบนิ่งราวกับสายน้ำ
สายน้ำนั้นแม้ว่าจะนิ่ง แต่กลับแฝงไปด้วยความน่ากลัว ว่ากันว่า น้ำนิ่งนั้นไหลลึก
และนันน่าร์เองก็เป็นเช่นสายน้ำนั้น
ลูน่าร์ยังคงมองหาช่องว่างของอีกฝ่าย เธอคิดว่าอย่างน้อยก็ต้องมีช่องว่างสักนิด
แต่เธอกลับไม่พบช่องว่างที่ว่าเลย ดังนั้นจึงได้แต่ยืนรอดูท่าทีไปก่อน
นันน่าร์เองก็ไม่มีท่าทีที่จะบุกมาเช่นกัน
ดูเหมือนว่าต่างฝ่ายต่างดูท่าทีกันทั้งคู่
ตอนนี้ ทั่วทั้งลานประลองนั้นเงียบกริบจนราวกับว่าจะได้ยินเสียงของหัวใจของคนดูทีเต้นรัวด้วยใจลุ้นระทึก
"เข้ามาสิ ถ้าเข้ามาล่ะก็เรามีโอกาสชนะแน่" ลูน่าร์คิด แล้วมองไปที่อีกฝ่ายตาไม่กระพริบ
นันน่าร์เห็นเช่นนั้นก็คิดว่า "ดูเหมือนว่าจะรอให้เราเข้าไปก่อนสินะ" จากนั้นที่มุมปากของเธอก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้น "งั้นเล่นด้วยก็ได้" เธอคิดแล้วพุ่งตัวเข้าไปด้วยความเร็ว พร้อมทั้งเงื้อดาบขึ้นเพื่อฟันเป้าหมายด้วยความเร็วยากที่จะดูทัน
ลูน่าร์เห็นเช่นนั้นก็ยิ้มขึ้น "ติดกับแล้วสินะ" เธอคิด
พลันปรากฏกลุ่มควันสีดำขึ้นมารอบๆดาบของเธอ จากนั้นก็ล้อมดาบจนไม่เห็นตัวดาบ "ก็ไม่ค่อยอยากใช้เท่าไหร่หรอกนะ แต่ตอนนี้คงจำเป็น" ลูน่าร์คิด จากนั้นก็สะบัดดาบทีหนึ่ง แล้วกลุ่มควันก็หายไป
ตอนนี้ ดาบที่ลูน่าร์ถืออยู่นั้นเป็นดาบสีดำสนิทแทนที่ดาบที่เธอใช้เมื่อครู่ ความยาวก็ยาวมาหน่อยหนึ่ง และตัวดาบก็ดูใหญ่ขึ้น
ซึ่งนั่นก็เรียกเสียงฮือฮาจากผู้ชมได้อย่างดี เพราะไม่มีใครเคยเห็นแบบนี้มาก่อน
นันน่าร์ในพริบตาที่เห็นเช่นนั้น ซึ่งตัวเธอก็กำลังเงื้อดาบขึ้นจะฟัน "ดาบจอมมาร?" เธอคิดสงสัย แทนที่จะฟันลง ทำให้เธอเปลี่ยนใจกระโดดถอยกลับไปตั้งหลัก
นันน่าร์พินิจดูที่ดาบของลูน่าร์ "ดาบจอมมารจริงๆด้วย แต่ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้?... หา!!!" จากนั้นเธอก็เอี้ยวตัวหลบอะไรบางอย่างไปได้อย่างหวุดหวิด
ที่ด้านหลังของนันน่าร์ รูปปั้นหินที่ตั้งอยู่ก็ทลายลงมา "ชิ! พลาดไปรึ!!" ลูน่าร์สบถออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจ
นันน่าร์มองไปดูข้างหลังเพื่อสำรวจ ก็พบว่ารูปปั้นหินที่อยู่ข้างหลังเธอพลังทลายลงเป็นสองท่อน ราวกับถูกฟันด้วยของมีคมขนาดใหญ่
"นี่กะจะเอาให้ตายเลยรึไงคะเนี่ย?" นันน่าร์หันมาถาม ลูน่าร์ก็ตอบไปว่า "ก็เธอไม่แพ้ซักทีนี่!!!"
นันน่าร์เห็นลูน่าร์ เธอมองแค่นั้นก็รู้ว่า ตอนนี้ลูน่าร์ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เพราะใช้พลังที่ยิ่งใหญ่ "อ้อ งั้นก็ช่วยไม่ได้นะคะ"
นันน่าร์จับดาบด้วยมือทั้งสองข้าง จากนั้นก็รวบรวมสมาธิ พลางหลบคลื่นดาบที่ลูน่าร์ซัดมาอย่างมั่วๆจนกระจายไปทั่วลานประลอง จนส่งผลให้ผู้ชมพากันแตกตื่น
"ถ้าเราไม่รีบล่ะก็..." "งั้นก็คงต้อง..." "ขอโทษนะเฮลิออส แต่ฉันคงต้องทำ..."
...............................................................................................................................
"ฮัดชิ้ว!" เสียงจามดังขึ้น
"เป็นอะไรไป เฮลิเบล?" อามาร่าถาม
เฮลิเบลเอามาปาดจมูกแล้วขยี้ จากนั้นก็พูดว่า "สงสัยมีคนนินทามั้ง อ๊าา เอาแต้มไปแลกดีกว่า" จากนั้นเธอก็วิ่งโร่ไปที่เคาเตอร์แลกรางวัล
...............................................................................................................................
กลับมาที่ลานประลอง(ก็อยู่ที่เดียวกันนั่นแหละ แต่ไม่เจอกันแค่นั้นเอง)
ลูน่าร์ฟาดคลื่นดาบไปทั่ว ซึ่งนันน่าร์ก็หลบได้หมด แต่เธอก็ไม่สามารถเข้าประชิดลูน่าร์ได้เพราะคลื่นดาบนั้นเช่นกัน
"ต้องใช้แล้วสิ" จากนั้นนันน่าร์ก็จับดาบทั้งสองมือ เธอกางขาทั้งสองออกเพื่อทรงตัวได้อย่างมั่นคง จากนั้นยกดาบขึ้น แล้วฟาดลงอย่างหนักแน่น
ที่ดาบของนันน่าร์นั้นมีลูกเพลิงขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางขนาด 1 เมตรพุ่งออกมาตามแรงฟันลงของดาบ ตอนนี้มันพุ่งเข้าไปหาลูน่าร์
ลูน่าร์(ซึ่งควบคุมอารมณ์ไม่ได้ซะแล้ว)เห็นเช่นนั้นก็รู้สึกรำคาญ "หายไปซะ!!!" เธอตวาด แล้วก็ฟาดคลื่นดาบฟันไปที่ลูกไฟ
คลื่นดาบของลูน่าร์สามารถทำลายลูกไฟที่มีขนาดค่อนข้างใหญ่ลงได้อย่างง่ายดาย
"โฮ่ ทำลายได้ด้วย" นันน่าร์คิดแล้วยิ้ม ตอนนี้เธอนึกอะไรบางอย่างออก
ลูน่าร์เห็นนันน่าร์ยิ้มอย่างสบายใจเช่นนั้นก็รู้สึกหงุดหงิด จึงพูดว่า "รีบๆแพ้ซะทีเซ่!!!" แน่นอน คำว่า "เซ่" ที่ลูน่าร์พูดก็แค่ "สิ" เสียงลากยาวเท่านั้นเอง
"ได้ค่ะ" นันน่าร์รับคำทันที ซึ่งสร้างความแปลกใจให้กับลูน่าร์ไม่น้อย แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ปล่อยให้เธอคิด เพราะตอนนี้มีลูกไฟมาอยู่ต่อหน้าเธอแล้ว
แต่ว่าลูกไฟแค่นั้นก็ถูกดาบของลูน่าร์ตัดขาดได้อย่างง่ายดาย
แต่ทว่ากลับมีลูกไฟอีกลูกหนึ่งตามมาหลังลูกไฟที่ลูน่าร์ฟันไปอีกลูกหนึ่ง ซึ่งนั่นก็ทำให้เธอตกใจเล็กน้อย "แค่นี้คิดว่าฉันจะทำอะไรไม่ได้เหรอ? ดูถูกกันไปแล้ว" จากนั้นเธอก็เงื้อดาบจะฟัน
ลูน่าร์รู้สึกได้ว่าตัวเองติดกับเข้าอย่างจัง แต่มันก็ช้าไปเสียแล้ว
ในจังหวะที่ลูน่าร์ฟันดาบไปนั้น จะต้องใช้เวลาในการชักดาบกลับมาที่ตำแหน่งเดิมเพื่อที่จะตั้งท่าพร้อมที่จะฟันดาบต่อไป แม้การฟันคลื่นดาบก็หลักการเดียวกัน
นั่นก็หมายความว่า หากเธอฟันเป้าหมายหนึ่งไปแล้ว ต้องใช้เวลาชั่วขณะหนึ่ง(ซึ่งน้อยมาก)ในการฟันดาบต่อไป
หลังจากที่ลูน่าร์ฟันลูกไฟลูกแรกไปแล้ว ก็มีลูกที่สองตามมา ซึ่งเธอสามารถฟันมันได้อย่างสบายๆ เธอจึงง้างดาบเพื่อที่จะฟันดาบต่อไป
และดูเหมือนว่าจะมีปัญหาอยู่อีกอย่างหนึ่ง เดี๋ยวค่อยบอกแล้วกัน
ในขณะที่เธอจะฟันดาบต่อไปนั้นเอง นันน่าร์ก็พุ่งเข้าตามลูกไฟลูกที่สองไปติดๆ
ลูน่าร์จึงฟันลูกไฟลูกที่สองไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ และนั่นก็เป็นโอกาสให้นันน่าร์จัดการเผด็จศึก
หลังจากที่ฟันลูกไฟไป ก็จะเกิดประกายไฟจากลูกไฟกระเด็นไปทั่ว ซึ่งมันก็เป็นเครื่องพลางตาดีๆนี่เอง นันน่าร์อาศัยจังหวะที่ลูน่าร์ฟันลูกไฟลูกที่สองในการพลางตัวและฟันดาบลงไปที่ลูน่าร์
เสียงดาบหล่นลงพื้น
ในที่สุด การต่อสู้อันยืดยาวนี้ก็จบลงด้วยชัยชนะของนันน่าร์
จริงๆแล้วพริบตาที่นันน่าร์ปรากฏตัวออกมาหลังสะเก็ดไฟ ผมที่ปิดตาซ้ายของนันน่าร์ก็เปิดขึ้น ซึ่งดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้ตัว
แต่ลูน่าร์ที่เห็นกลับตกใจจนหยุดชะงัก และเธอก็ได้สติอีกครั้งหลังจากที่รู้สึกเจ็บข้อมือที่เกิดจากการกระทบกับสันดาบของนันน่าร์
ลูน่าร์เห็นอะไรกันนะ?
.........................................................................................................................
ทางด้านของสองสาวสองสหาย หลังจากที่เฮลิเบลกรำศึกจนพอที่จะแลกรางวัลแล้ว เธอก็ไปแลกมาได้ซักที
"ว้าว ดาบราชาอ๊กหัก" เฮลิเบลพูดขึ้นพร้อมทั้งกอดดาบอย่างไม่สนสายตาใคร อามาร่าเห็นดังนั้นก็บอกว่า "นี่ๆ เฮลี่ เธอจะชอบขนาดไหนก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่ถ้าจะขนาดนี้ล่ะก็..." "ก็อะไร? ก็คนมันอยากได้นี่ พอได้มาก็ต้องเห่อหน่อยสิ" อามาร่าก็ได้แต่ทนสายตาที่จ้องมาที่พวกเธออยู่คนเดียว เธอจึงส่ายหน้าแล้วพูดว่า "งั้นก็ช่างเถอะ ฉันผิดเองแหละที่ไม่บ้าแบบเธอ"
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็กลับไปที่บ้าน แน่นอนว่าเป็นบ้านของอามาร่า
เนื่องด้วยเป็นเวลาค่ำแล้ว ทั้งสองคนจึงเข้าไปอาบน้ำด้วยกัน
"อ๊า อามาร่า หน้าอกเธอใหญ่ขึ้นอีกแล้วนะ!!" เฮลิเบลจ้องไปที่หน้าอกของอามาร่า ซึ่งเรดาร์สายตาของเธอจับได้ว่ามันโตขึ้นนิดหน่อย
"อะ...อะไรเล่า?!" อามาร่ารีบเอามือปิดอข่างเขินอาย
"ไหน ขอจับดูหน่อยซิ!!" ไม่พล่ำทำเพลง เฮลิเบลรีบเข้าไปสำรวจทันที
"วะ...หวา...เฮลี่บ้า บ้าๆๆๆๆ" อามาร่าร้องขึ้นหลังจากที่ถูกสัมผัสหน้าอก และเธอก็เปิดน้ำฝักบัวใส่เฮลิเบล
"อ๊าาาาา หนาวนะ" เฮลิเบลสะดุ้งถอยด้วยความหนาว
"คนบ้าต้องโดนอย่างนี้แหละ" อามาร่ายังคงจ่อฝักบัวไปทางเฮลิเบล เพื่อความปลอดภัยของตนเอง
"แต่ว่าน่าอิจฉาจัง" เฮลิเบลกลับมานั่งในอ่างตามปกติ
"เรื่องอะไร?" อามาร่าที่เก็บฝักบัวลงแล้วนั่งลงในอ่างถาม
"ก็หน้าอกเธอน่ะสิ มันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆเลย ส่วนฉัน..." เฮลิเบลกล่าวจบแล้วก็มองดูหน้าอกของตัวเอง
"ไม่หรอก อย่างเธอน่ะ ไม่ต้องใหญ่ขึ้นอีกแล้วล่ะ" อามาร่าพูดขึ้นตอบแทนผู้หญิงทั่วประเทศ
"ทำไมล่ะ!?" เฮลิเบลถามด้วยความสงสัย
"นั่นสิ...ทำไมนะ?" จากนั้นอามาร่าก็มองไปที่หน้าอกของเฮลิเบลอย่างอิจฉานิดหน่อย "อยากใหญ่แบบนั้นบ้างจัง" เธอคิดแล้วเอามือบีบที่หน้าอกตัวเอง
..............................................................................................................................
หลังจากออกจากห้องน้ำ ทั้งคู่แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ก็ทานข้าวกัน จากนั้นก็ชวนกันดูทีวี
"นี่ เธอว่าเรื่องนี้สนุกมั้ย?" อามาร่าถาม "ฉันว่าก็โอเคนะ" เฮลิเบลตอบไปตรงๆ "นั่นสิ แต่ฉันว่านางเอกเรื่องนี้ฉันชอบนะ" "แต่ไม่ชอบตรงผมหน้าม้าใช่มั้ยล่ะ?" อามาร่าถาม "ห๊ะ!! รู้ได้ไง???" เฮลิเบลถามอย่างตกใจ อามาร่าก็ยิ้มแล้วตอบว่า "ก็บอกแล้วไง ว่าพวกเราน่ะคล้ายๆกันจะตาย เธอชอบอะไรเหมือนๆฉัน และฉันก็ชอบอะไรเหมือนๆเธอ" "นั่นสินะ" เฮลิเบลรับคำ
"ก็เพราะเราเป็นเพื่อนกันนี่นะ" ทั้งสองคนคิดแล้วมองหน้ากัน ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างรู้ใจ
หลังจากทั้งสองเห็นว่าดึกแล้วก็ชวนกันเข้านอน แน่นอนว่าทั้งสองนอนเตียงเดียวกัน
"ราตรีสวัสดิ์จ้า" เฮลิเบลกล่าว "เช่นกันจ้ะ" อามาร่าตอบ แล้วทั้งคู่ก็พากันหลับตาลงและเข้าสู่ห้วงนิทราในที่สุด
...............................................................................................................................
ขณะนี้มีผู้เข้าแข่งขันสองคนกำลังสู้กันอย่างดุเดือด ชนิดที่ว่าหากคนใดคนหนึ่งพลาดก็คงตัดสินผลแพ้ชนะกันได้
หลังจากจบหนึ่งกระบวนท่าเพลงดาบ(หนึ่งกระบวนท่านั้นคือการที่ต่างฝ่ายต่างสู้กัน หากทั้งสองฝ่ายผละจากกันเมื่อไหร่นับเป็นหนึ่งกระบวนท่า)
หนึ่งในสองคนนั้นค่อนข้างเหนื่อยล้าจากการต่อสู้ยืดเยื้อยาวนาน ในขณะที่อีกคนนั้นยังอยู่ในอาการสงบ ไม่ปรากฏว่าเหนื่อยแต่อย่างใด
"ยัยนี่อึดมาจากไหนเนี่ย?" ลูน่าร์คิด พลางมองไปยังอีกฝ่ายที่ยืนอย่างสงบนิ่ง
ซึ่งก็จริง นันน่าร์ไม่มีอาการว่าเหนื่อยล้าแต่อย่างใด เธอยังคงยืนอย่างสง่างามและสงบนิ่งราวกับสายน้ำ
สายน้ำนั้นแม้ว่าจะนิ่ง แต่กลับแฝงไปด้วยความน่ากลัว ว่ากันว่า น้ำนิ่งนั้นไหลลึก
และนันน่าร์เองก็เป็นเช่นสายน้ำนั้น
ลูน่าร์ยังคงมองหาช่องว่างของอีกฝ่าย เธอคิดว่าอย่างน้อยก็ต้องมีช่องว่างสักนิด
แต่เธอกลับไม่พบช่องว่างที่ว่าเลย ดังนั้นจึงได้แต่ยืนรอดูท่าทีไปก่อน
นันน่าร์เองก็ไม่มีท่าทีที่จะบุกมาเช่นกัน
ดูเหมือนว่าต่างฝ่ายต่างดูท่าทีกันทั้งคู่
ตอนนี้ ทั่วทั้งลานประลองนั้นเงียบกริบจนราวกับว่าจะได้ยินเสียงของหัวใจของคนดูทีเต้นรัวด้วยใจลุ้นระทึก
"เข้ามาสิ ถ้าเข้ามาล่ะก็เรามีโอกาสชนะแน่" ลูน่าร์คิด แล้วมองไปที่อีกฝ่ายตาไม่กระพริบ
นันน่าร์เห็นเช่นนั้นก็คิดว่า "ดูเหมือนว่าจะรอให้เราเข้าไปก่อนสินะ" จากนั้นที่มุมปากของเธอก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้น "งั้นเล่นด้วยก็ได้" เธอคิดแล้วพุ่งตัวเข้าไปด้วยความเร็ว พร้อมทั้งเงื้อดาบขึ้นเพื่อฟันเป้าหมายด้วยความเร็วยากที่จะดูทัน
ลูน่าร์เห็นเช่นนั้นก็ยิ้มขึ้น "ติดกับแล้วสินะ" เธอคิด
พลันปรากฏกลุ่มควันสีดำขึ้นมารอบๆดาบของเธอ จากนั้นก็ล้อมดาบจนไม่เห็นตัวดาบ "ก็ไม่ค่อยอยากใช้เท่าไหร่หรอกนะ แต่ตอนนี้คงจำเป็น" ลูน่าร์คิด จากนั้นก็สะบัดดาบทีหนึ่ง แล้วกลุ่มควันก็หายไป
ตอนนี้ ดาบที่ลูน่าร์ถืออยู่นั้นเป็นดาบสีดำสนิทแทนที่ดาบที่เธอใช้เมื่อครู่ ความยาวก็ยาวมาหน่อยหนึ่ง และตัวดาบก็ดูใหญ่ขึ้น
ซึ่งนั่นก็เรียกเสียงฮือฮาจากผู้ชมได้อย่างดี เพราะไม่มีใครเคยเห็นแบบนี้มาก่อน
นันน่าร์ในพริบตาที่เห็นเช่นนั้น ซึ่งตัวเธอก็กำลังเงื้อดาบขึ้นจะฟัน "ดาบจอมมาร?" เธอคิดสงสัย แทนที่จะฟันลง ทำให้เธอเปลี่ยนใจกระโดดถอยกลับไปตั้งหลัก
นันน่าร์พินิจดูที่ดาบของลูน่าร์ "ดาบจอมมารจริงๆด้วย แต่ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้?... หา!!!" จากนั้นเธอก็เอี้ยวตัวหลบอะไรบางอย่างไปได้อย่างหวุดหวิด
ที่ด้านหลังของนันน่าร์ รูปปั้นหินที่ตั้งอยู่ก็ทลายลงมา "ชิ! พลาดไปรึ!!" ลูน่าร์สบถออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจ
นันน่าร์มองไปดูข้างหลังเพื่อสำรวจ ก็พบว่ารูปปั้นหินที่อยู่ข้างหลังเธอพลังทลายลงเป็นสองท่อน ราวกับถูกฟันด้วยของมีคมขนาดใหญ่
"นี่กะจะเอาให้ตายเลยรึไงคะเนี่ย?" นันน่าร์หันมาถาม ลูน่าร์ก็ตอบไปว่า "ก็เธอไม่แพ้ซักทีนี่!!!"
นันน่าร์เห็นลูน่าร์ เธอมองแค่นั้นก็รู้ว่า ตอนนี้ลูน่าร์ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เพราะใช้พลังที่ยิ่งใหญ่ "อ้อ งั้นก็ช่วยไม่ได้นะคะ"
นันน่าร์จับดาบด้วยมือทั้งสองข้าง จากนั้นก็รวบรวมสมาธิ พลางหลบคลื่นดาบที่ลูน่าร์ซัดมาอย่างมั่วๆจนกระจายไปทั่วลานประลอง จนส่งผลให้ผู้ชมพากันแตกตื่น
"ถ้าเราไม่รีบล่ะก็..." "งั้นก็คงต้อง..." "ขอโทษนะเฮลิออส แต่ฉันคงต้องทำ..."
...............................................................................................................................
"ฮัดชิ้ว!" เสียงจามดังขึ้น
"เป็นอะไรไป เฮลิเบล?" อามาร่าถาม
เฮลิเบลเอามาปาดจมูกแล้วขยี้ จากนั้นก็พูดว่า "สงสัยมีคนนินทามั้ง อ๊าา เอาแต้มไปแลกดีกว่า" จากนั้นเธอก็วิ่งโร่ไปที่เคาเตอร์แลกรางวัล
...............................................................................................................................
กลับมาที่ลานประลอง(ก็อยู่ที่เดียวกันนั่นแหละ แต่ไม่เจอกันแค่นั้นเอง)
ลูน่าร์ฟาดคลื่นดาบไปทั่ว ซึ่งนันน่าร์ก็หลบได้หมด แต่เธอก็ไม่สามารถเข้าประชิดลูน่าร์ได้เพราะคลื่นดาบนั้นเช่นกัน
"ต้องใช้แล้วสิ" จากนั้นนันน่าร์ก็จับดาบทั้งสองมือ เธอกางขาทั้งสองออกเพื่อทรงตัวได้อย่างมั่นคง จากนั้นยกดาบขึ้น แล้วฟาดลงอย่างหนักแน่น
ที่ดาบของนันน่าร์นั้นมีลูกเพลิงขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางขนาด 1 เมตรพุ่งออกมาตามแรงฟันลงของดาบ ตอนนี้มันพุ่งเข้าไปหาลูน่าร์
ลูน่าร์(ซึ่งควบคุมอารมณ์ไม่ได้ซะแล้ว)เห็นเช่นนั้นก็รู้สึกรำคาญ "หายไปซะ!!!" เธอตวาด แล้วก็ฟาดคลื่นดาบฟันไปที่ลูกไฟ
คลื่นดาบของลูน่าร์สามารถทำลายลูกไฟที่มีขนาดค่อนข้างใหญ่ลงได้อย่างง่ายดาย
"โฮ่ ทำลายได้ด้วย" นันน่าร์คิดแล้วยิ้ม ตอนนี้เธอนึกอะไรบางอย่างออก
ลูน่าร์เห็นนันน่าร์ยิ้มอย่างสบายใจเช่นนั้นก็รู้สึกหงุดหงิด จึงพูดว่า "รีบๆแพ้ซะทีเซ่!!!" แน่นอน คำว่า "เซ่" ที่ลูน่าร์พูดก็แค่ "สิ" เสียงลากยาวเท่านั้นเอง
"ได้ค่ะ" นันน่าร์รับคำทันที ซึ่งสร้างความแปลกใจให้กับลูน่าร์ไม่น้อย แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ปล่อยให้เธอคิด เพราะตอนนี้มีลูกไฟมาอยู่ต่อหน้าเธอแล้ว
แต่ว่าลูกไฟแค่นั้นก็ถูกดาบของลูน่าร์ตัดขาดได้อย่างง่ายดาย
แต่ทว่ากลับมีลูกไฟอีกลูกหนึ่งตามมาหลังลูกไฟที่ลูน่าร์ฟันไปอีกลูกหนึ่ง ซึ่งนั่นก็ทำให้เธอตกใจเล็กน้อย "แค่นี้คิดว่าฉันจะทำอะไรไม่ได้เหรอ? ดูถูกกันไปแล้ว" จากนั้นเธอก็เงื้อดาบจะฟัน
ลูน่าร์รู้สึกได้ว่าตัวเองติดกับเข้าอย่างจัง แต่มันก็ช้าไปเสียแล้ว
ในจังหวะที่ลูน่าร์ฟันดาบไปนั้น จะต้องใช้เวลาในการชักดาบกลับมาที่ตำแหน่งเดิมเพื่อที่จะตั้งท่าพร้อมที่จะฟันดาบต่อไป แม้การฟันคลื่นดาบก็หลักการเดียวกัน
นั่นก็หมายความว่า หากเธอฟันเป้าหมายหนึ่งไปแล้ว ต้องใช้เวลาชั่วขณะหนึ่ง(ซึ่งน้อยมาก)ในการฟันดาบต่อไป
หลังจากที่ลูน่าร์ฟันลูกไฟลูกแรกไปแล้ว ก็มีลูกที่สองตามมา ซึ่งเธอสามารถฟันมันได้อย่างสบายๆ เธอจึงง้างดาบเพื่อที่จะฟันดาบต่อไป
และดูเหมือนว่าจะมีปัญหาอยู่อีกอย่างหนึ่ง เดี๋ยวค่อยบอกแล้วกัน
ในขณะที่เธอจะฟันดาบต่อไปนั้นเอง นันน่าร์ก็พุ่งเข้าตามลูกไฟลูกที่สองไปติดๆ
ลูน่าร์จึงฟันลูกไฟลูกที่สองไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ และนั่นก็เป็นโอกาสให้นันน่าร์จัดการเผด็จศึก
หลังจากที่ฟันลูกไฟไป ก็จะเกิดประกายไฟจากลูกไฟกระเด็นไปทั่ว ซึ่งมันก็เป็นเครื่องพลางตาดีๆนี่เอง นันน่าร์อาศัยจังหวะที่ลูน่าร์ฟันลูกไฟลูกที่สองในการพลางตัวและฟันดาบลงไปที่ลูน่าร์
เสียงดาบหล่นลงพื้น
ในที่สุด การต่อสู้อันยืดยาวนี้ก็จบลงด้วยชัยชนะของนันน่าร์
จริงๆแล้วพริบตาที่นันน่าร์ปรากฏตัวออกมาหลังสะเก็ดไฟ ผมที่ปิดตาซ้ายของนันน่าร์ก็เปิดขึ้น ซึ่งดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้ตัว
แต่ลูน่าร์ที่เห็นกลับตกใจจนหยุดชะงัก และเธอก็ได้สติอีกครั้งหลังจากที่รู้สึกเจ็บข้อมือที่เกิดจากการกระทบกับสันดาบของนันน่าร์
ลูน่าร์เห็นอะไรกันนะ?
.........................................................................................................................
ทางด้านของสองสาวสองสหาย หลังจากที่เฮลิเบลกรำศึกจนพอที่จะแลกรางวัลแล้ว เธอก็ไปแลกมาได้ซักที
"ว้าว ดาบราชาอ๊กหัก" เฮลิเบลพูดขึ้นพร้อมทั้งกอดดาบอย่างไม่สนสายตาใคร อามาร่าเห็นดังนั้นก็บอกว่า "นี่ๆ เฮลี่ เธอจะชอบขนาดไหนก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่ถ้าจะขนาดนี้ล่ะก็..." "ก็อะไร? ก็คนมันอยากได้นี่ พอได้มาก็ต้องเห่อหน่อยสิ" อามาร่าก็ได้แต่ทนสายตาที่จ้องมาที่พวกเธออยู่คนเดียว เธอจึงส่ายหน้าแล้วพูดว่า "งั้นก็ช่างเถอะ ฉันผิดเองแหละที่ไม่บ้าแบบเธอ"
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็กลับไปที่บ้าน แน่นอนว่าเป็นบ้านของอามาร่า
เนื่องด้วยเป็นเวลาค่ำแล้ว ทั้งสองคนจึงเข้าไปอาบน้ำด้วยกัน
"อ๊า อามาร่า หน้าอกเธอใหญ่ขึ้นอีกแล้วนะ!!" เฮลิเบลจ้องไปที่หน้าอกของอามาร่า ซึ่งเรดาร์สายตาของเธอจับได้ว่ามันโตขึ้นนิดหน่อย
"อะ...อะไรเล่า?!" อามาร่ารีบเอามือปิดอข่างเขินอาย
"ไหน ขอจับดูหน่อยซิ!!" ไม่พล่ำทำเพลง เฮลิเบลรีบเข้าไปสำรวจทันที
"วะ...หวา...เฮลี่บ้า บ้าๆๆๆๆ" อามาร่าร้องขึ้นหลังจากที่ถูกสัมผัสหน้าอก และเธอก็เปิดน้ำฝักบัวใส่เฮลิเบล
"อ๊าาาาา หนาวนะ" เฮลิเบลสะดุ้งถอยด้วยความหนาว
"คนบ้าต้องโดนอย่างนี้แหละ" อามาร่ายังคงจ่อฝักบัวไปทางเฮลิเบล เพื่อความปลอดภัยของตนเอง
"แต่ว่าน่าอิจฉาจัง" เฮลิเบลกลับมานั่งในอ่างตามปกติ
"เรื่องอะไร?" อามาร่าที่เก็บฝักบัวลงแล้วนั่งลงในอ่างถาม
"ก็หน้าอกเธอน่ะสิ มันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆเลย ส่วนฉัน..." เฮลิเบลกล่าวจบแล้วก็มองดูหน้าอกของตัวเอง
"ไม่หรอก อย่างเธอน่ะ ไม่ต้องใหญ่ขึ้นอีกแล้วล่ะ" อามาร่าพูดขึ้นตอบแทนผู้หญิงทั่วประเทศ
"ทำไมล่ะ!?" เฮลิเบลถามด้วยความสงสัย
"นั่นสิ...ทำไมนะ?" จากนั้นอามาร่าก็มองไปที่หน้าอกของเฮลิเบลอย่างอิจฉานิดหน่อย "อยากใหญ่แบบนั้นบ้างจัง" เธอคิดแล้วเอามือบีบที่หน้าอกตัวเอง
..............................................................................................................................
หลังจากออกจากห้องน้ำ ทั้งคู่แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ก็ทานข้าวกัน จากนั้นก็ชวนกันดูทีวี
"นี่ เธอว่าเรื่องนี้สนุกมั้ย?" อามาร่าถาม "ฉันว่าก็โอเคนะ" เฮลิเบลตอบไปตรงๆ "นั่นสิ แต่ฉันว่านางเอกเรื่องนี้ฉันชอบนะ" "แต่ไม่ชอบตรงผมหน้าม้าใช่มั้ยล่ะ?" อามาร่าถาม "ห๊ะ!! รู้ได้ไง???" เฮลิเบลถามอย่างตกใจ อามาร่าก็ยิ้มแล้วตอบว่า "ก็บอกแล้วไง ว่าพวกเราน่ะคล้ายๆกันจะตาย เธอชอบอะไรเหมือนๆฉัน และฉันก็ชอบอะไรเหมือนๆเธอ" "นั่นสินะ" เฮลิเบลรับคำ
"ก็เพราะเราเป็นเพื่อนกันนี่นะ" ทั้งสองคนคิดแล้วมองหน้ากัน ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างรู้ใจ
หลังจากทั้งสองเห็นว่าดึกแล้วก็ชวนกันเข้านอน แน่นอนว่าทั้งสองนอนเตียงเดียวกัน
"ราตรีสวัสดิ์จ้า" เฮลิเบลกล่าว "เช่นกันจ้ะ" อามาร่าตอบ แล้วทั้งคู่ก็พากันหลับตาลงและเข้าสู่ห้วงนิทราในที่สุด
...............................................................................................................................
Wing of Destiny ตอนที่ 18 สู้จบซักที เฮ้อ...
[IMG]
