คำนำ
สวัสดีเน้อ ทุกๆท่านวันนี้อย่างน้อยๆก็ขอมาเเต่งนิยายหน่อยละกัน เป็นนิยายเเบบ
ว่าบทสองบบทจะเกี่ยวกับคนนึงส่วนอีกบทก็เกี่ยวกับอีกคนหนึ่ง เเต่ก็เชื่อมโยงกันในบทท้ายๆของเรื่องบทเเรกเลยตั้งใจว่าจะเกี่ยวกับเรื่องเเบบนี้ซักหน่อยละกันถ้ายังไงไปดูเเนะนำตัวละคนก่อนได้เลยนะ
บทที่ 1
"เอ้า เข้ามาซะเจ้าเชลย"
เสียงทหารนำเชลยสงครามของอีกเมือง ใช่เเล้ว นี่คือเมือง เบโมรีน่า ซึ่งตอนนี้กำลังทำการขังเชลยไว้ยังไงล่ะ
"องค์ราชินีเมซี่พะย่ะค่ะตอนนี้เราสามารถกุมตัวเชลยฆ่าศึกได้จำนวน 999 คนเเล้วพะย่ะค่ะ"
"ขอบใจมากเรนาล..หึๆ..สมกับเป็นทหารหนึ่งเดียวที่ข้าไว้วางใจมากที่สุด"
"ขอบพระทัยมากพะย่ะค่ะ"
เรนาลคุกเข่าลง เเละให้ราชินียื่นดาบมาที่ตน
"เรนาลต่อไปเจ้าจงเป็นทหารองครักษ์ของข้าเเละจงมาเป็นดาบของข้าซะ!!"
"กระผมยินดีที่จะได้รับใช้องค์ราชินีตลอดกาลพะย่ะค่ะ"
"เอาล่ะเรนาลจงไปจับเชลยคนที่ 1000 มาให้ได้เพื่อประเทศของพวกเรา"
"รับทราบขอรับ!!"
ณ ทะเลทรายเเห่งเรเซียน่า(ทะเลทรายเเห่งกาลเวลา)
"กึกๆๆๆ "
เรนาลขี่ม้าเพื่อผ่านทะเลทรายที่เเห้งเเล้งที่สุดนี้ไป
"หยุดก่อน!!!"
เขาสั่งให้ม้าของเขาเเละทหารคนอื่นๆหยุด
"มีเด็กผู้หญิงอยู่ในที่เเบบนี้ด้วย"
เรนาลพูดเเละค่อยๆประคองเด็กสาวขึ้นมา
"เราจับเด็กคนนี้ไปเป็นเชลยดีมั้ยล่ะขอรับท่านเเม่ทัพ"
ทหารคนหนึ่งพูดขึ้น
"อย่าเลย ถ้าเกิดเด็กคนนี้เป้นลูกของชาวบ้านจะทำอย่างไร ถ้ายังไงเรานำเด็กสาวคนนี้ไปพักฟื้นก่อนดีกว่า"
"ครับ!!!"
ณ เมือง เบโมรีน่า
"อะ..อึก"
"ไงฟื้นเเล้วเหรอ"
"คะ..คุณเป็นใครกันค่ะ"
"ชั้นเป็นเเม่ทัพเเห่งประเทศเบโมรีน่าน่ะ เราเห็นเธอสลบอยู่กลางทะเลทราย.."
Renal Part
ทันทีที่เด็กสาวคนนี้ลืมตามันทำให้ผมคิดว่าดวงตาของเธอคนนี้เป้นเหมือนอัญมณีที่เปล่งประกายเหมือนดั่งประกายเเสงของเพรชไม่สิมันงดงามมากกว่านั้น
หัวใจของผมมันเต้นระรัว ผมคงหลงรักเด็กสาวคนนี้เเล้ว
"งั้นเหรอค่ะ"
"อืม เเล้วเธอชื่ออะไรเป็นคนประเทศอะไรกัน"
"ชั้นชื่อ..เอริกะ เวสปาเทีย อานาตาเซีย เเคทเทอรีน ค่ะ..นอกนั้นช้นจำไม่ได้เลย"
"งั้นเหรอ ..ถ้ายังไงมาพักอยู่กับข้าก่อนมั้ย"
"ไม่ดีกว่าค่ะ ดิชั้นไม่อยากรบกวนพี่สาวมาก"
"พี่สาว?"
"ก็คุณน่ะเป็นผู้หญิงมิใช่รึค่ะ"
"ผู้ชายต่างหากข้าเเค่หน้าตาเหมือนผู้หญิงเท่านั้นเอง"
"เเล้วชุดนั่น.."
เธอพูดพร้อมชี้ชุุดโกธิคที่ผมใส่
"ชั้นโดนบังคับเฟ้ย"
"งั้นเหรอค่ะ.."
เธอพูดพร้อมใส่สร้อยอัญมณีที่อยู่ในกระเป๋า นับว่าอัญมณีนั้นมีสีเเดงสวยเหมือนทับทิมเเต่มันงดงามกว่านั้นเเละมันก็งามไม่เเพ้ความงามของเด็กคนนี้เลย
เธอเดินออกไปกลิ่นผมของเธอมันช่างหอมเย้ายนเหมือนเเสงอาทิตย์ในยามเช้า
Qween the Drakness บทที่ 1
[IMG]
[IMG]
